"Κλείσαμε" το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος". Και τώρα, πιεστήριο!

ilektrikos.176

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 176, το φύλλο που ολοκληρώσαμε προχθες και έφυγε για πιεστήριο. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27/12/2024 πήρα ύλη για το νέο τεύχος. Και την Τετάρτη το μεσημέρα κατά τη μία, πήγαμε στο τυπογραφείο κάναμε τις τελευταίες "πινελλιές" και την "κλείσαμε".

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Επικαιρότητα

Μερικά πράγματα που θα έπρεπε να ξέρουμε


Το internet είναι σαν μια γειτονιά, ένας τόπος για επικοινωνία, η παλιά πλατεία που πηγαίναμε για να δούμε φίλους και να ακούσουμε τα νέα τους. Το e-mail είναι η αφορμή. Τριγυρνάνε από δω κι από κει με ταχύτητα εκπληκτική.

Οι φίλοι διαλέγουν τα καλύτερα. Εικόνες που κάνουν εντύπωση, ανέκδοτα πληροφορίες, όλα έχουν την αξία τους, και μια θέση εδώ στον ιστότοπο που συναντιόμαστε και μοιραζόμαστε πράγματα.

Χθες η Μαριέττα Μουρούτη είχε την τιμητική της. Το e-mail της έχει να κάνει με πράγματα που αφορούν την καθημερινότητα μας και μπορούν να κάνουν τη ζωή μας πιο άνετη. Το κακό είναι ότι όλα όσα ακολουθούν θα τα χρειαστούμε σε μια δύσκολη στιγμή. Γι' αυτό η ψυχραιμία είναι το πρώτο ζητούμενο σε τέτοιες περιπτώσεις. Ύστερα ακολουθεί η γνώση:

Πράγματα που το κινητό σου μπορεί να κάνει (και που εσύ δεν γνωρίζεις)....

1)
Ο αριθμός ανάγκης για όλο τον κόσμο είναι: 112.
Αυτός ο αριθμός μπορεί να πληκτρολογηθεί ακόμη
Και εάν το κινητό σου είναι μπλοκαρισμένο.

2) Κλείδωσες το αυτοκίνητο ξεχνώντας τα κλειδιά μέσα ενώ βρίσκεσαι μακριά από το σπίτι που φυλάς άλλα; Θα τηλεφωνήσεις με το κινητό σου σε κάποιον στο σπίτι ο οποίος θα πλησιάσει στο τηλέφωνο το control των κλειδιών και εσύ το κινητό σου στην πόρτα του αυτοκίνητου και αμέσως θα ανοίξουν οι ασφάλειες. Το ίδιο ισχύει και για το πορτμπαγκάζ. Υπάρχουν ενστάσεις γι' αυτό το θέμα καθώς άνθρωποι που ξέρουν, λένε πως το τηλεκοντρόλ λειτουργεί με υπέρυθρες ακτίνες... Και φυσικά αυτές δεν... μεταφέρονται με το κινητό μας τηλέφωνο.

3) Εξαντλήθηκε η μπαταρία του κινητού σου; Όλα τα κινητά έχουν μια ρεζέρβα φόρτωσης της μπαταρίας τους που πληκτρολογώντας *3370#, αυτόματα ενεργοποιείται δίνοντας σου ακόμη και 50% πρόσθετο γέμισμα. Όταν θα επαναφορτίσεις το κινητό σου, αυτόματα θα επαναφορτιστεί και η ρεζέρβα.

4) Τι να κάνεις εάν σου έκλεψαν το κινητό; Οι έμποροι κινητών διατηρούν κρυφή αυτή την πληροφορία ώστε ο κλέφτης να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες της κινητής τηλεφωνίας και να καταναλώνει και παράλληλα, το θύμα της κλοπής, να αγοράσει άλλο κινητό και να συνεχίσει και αυτό να καταναλώνει. Είναι ανάγκη να αποκτήσεις το serial number του κινητού σου.
Πληκτρολόγησε *#06# και στην οθόνη θα εμφανιστεί ένας κωδικός.
Αυτός ο κωδικός, μοναδικός στον κόσμο, είναι το serial number του κινητού σου. Σημείωσε τον και φύλαξε τον κάπου. Αν σου κλέψουν το κινητό, ειδοποίησε τον παροχέα σου και δώστου αυτό τον αριθμό. Αυτό σημαίνει ότι το κινητό σου θα μπλοκαριστεί τελείως ακόμη και εάν ο κλέφτης αλλάξει την κάρτα sim. Πιθανόν να μην ανακτήσεις το κινητό σου, αλλά τουλάχιστον θα έχεις την βεβαιότητα ότι ο κλέφτης δεν θα το χρησιμοποιήσει ποτέ. Το σημαντικότερο είναι ότι αν όλοι το εφαρμόσουμε αυτό, η κλοπή κινητών θα είναι κάτι το τελείως άχρηστο.

  • Δείτε κι αυτό το PPS με μεγάλες αλήθειες της ζωής και υπέροχες φωτογραφίες πατώντας ΕΔΩ. Και με την ευκαιρία διαβάστε και τις ειδήσεις του Ακη Αγγελάκη για να τονωθεί λιγάκι το ηθικό σας πατώντας ΕΔΩ.

Σε 24ωρη απεργία ΓΣΕΕ στις 25 του Φλεβάρη;

Το κρύο συνεχίζεται απτόητο… Εμ, χειμώνα θέλαμε, χειμώνα έχουμε. Έξω πραγματικά κάνει παγωνιά. Χρειάζεται να βάλεις γάντια στη μηχανή. Δεν αντέχεται ακόμα και στις μικρές αποστάσεις.

Και στο μεταξύ σε τροχιά κινητοποιήσεων βρίσκεται το συνδικαλιστικό κίνημα διεκδικώντας την ικανοποίηση εργασιακών, ασφαλιστικών και οικονομικών αιτημάτων. Η χθεσινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ αποφάσισε να εισηγηθεί στη διοίκηση που συγκαλείτε την ερχόμενη εβδομάδα, την προκήρυξη απεργίας στα τέλη Φεβρουαρίου με πιθανότατη ημερομηνία στις 25 του μήνα…

Στην Αϊτή οι άνθρωποι που επιβίωσαν του τραγικού, καταστροφικού σεισμού συνεχίζουν να ζουν ένα απίστευτο δράμα. Σα να μην τους έφτανε ότι οργανωμένες συμμορίες λεηλατούν καθημερινά περιουσίες, οι Αμερικανοί αποφάσισαν, αγνοώντας τη διεθνή κοινότητα να εισβάλουν κανονικά για να επιβάλλουν την τάξη. Παγκόσμιοι χωροφύλακες… Μα, πού ζούμε;

Στις εθνικές οδούς αγρότες με τα τρακτέρ τους διαμαρτύρονται και διεκδικούν το δικαίωμα να ζήσουν σαν άνθρωποι. Οι εισαγγελείς που θα πάνε δεν θα… συλλαμβάνουν, λένε οι εφημερίδες.

Στο μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Άμφισας ξεκινά σήμερα η δίκη του ειδικού φρουρού Ε. Κορκονέα και του συναδέλφου του Β. Σαραλιώτη που κατηγορείται ως συνεργός στην υπόθεση της δολοφονίας του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια πριν δυο χρόνια…

Στο σχολείο μας ο μικρόκοσμος ακόμα ασχολείται με τον κ. Μπίκο. Τώρα έβαλαν στο στόχαστρο το Blog των γονιών επειδή λέει την αλήθεια για όλα όσα συμβαίνουν εκεί. Ας αντιληφθούν ότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να υποστείλει τη σημαία του. Στο προσωρινό, ελπίζουμε, τεχνικό πρόβλημα ενημέρωσης του Blog «στήσαμε» εναλλακτικό. Δείτε το εδώ.

Κάτω από σβηστά φώτα και με διακοπή ρεύματος γράφονται αυτές οι γραμμές πρωινό Τετάρτης…

Άρχισε το καρναβάλι στην Πάτρα!

Από τη φετινή έναρξη του καρναβαλιού στην Πάτρα...

Επιτυχημένη η διαφήμιση του πολυκαταστήματος παιχνιδιών «Τζάμπο» που λέει ότι «με τον κουραμπιέ στο στόμα θα τσικνίσουμε φέτος» Μας κάνει αλήθεια πλάκα το ημερολόγιο;

Όλα πάντως κινούνται γύρω μας με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Έτσι νωρίς θα είναι και  το Πάσχα φέτος, αρχές Απρίλη... Να δω πώς θα... σουβλίσουμε όσοι έχουμε τη συνήθεια να εκδράμουμε στην επαρχία να ζήσουμε από κοντά μια φύση που αγκομαχά να ανθίσει...

Στο σχολείο πάντως ζητήσαμε από τώρα την αίθουσα εκδηλώσεων για την αποκριάτικη γιορτή που θα προσφέρει ο Σύλλογος Γονέων στα παιδιά μας. Τους άρεσε η Χριστουγεννιάτικη γιορτή και θέλουν να το ξανακάνουμε. Κι αυτά είναι καλά παιδιά, δε βλέπω το λόγο να τους χαλάσουμε το χατήρι.

Στις εφημερίδες διαβάζω για την τελετή έναρξης των εορταστικών εκδηλώσεων του πατρινού καρναβαλιού.

Το βράδυ του Σαββάτου στην κατάμεστη πλατεία Γεωργίου Α', ο Δήμαρχος Πάτρας, Ανδρέας Φούρας, κήρυξε την έναρξη του φετινού Καρναβαλιού, παρουσία του προέδρου των καρναβαλικών πόλεων της Ευρώπης, Βαν ντα Κρούον.

Η τελετή περιελάμβανε πολύχρωμα πυροτεχνήματα, χορευτικά και την εντυπωσιακή είσοδο του βασιλιά Καρνάβαλου στην πλατεία Γεωργίου που τον υποδέχτηκε η Μπάντα του Δήμου.

Παράλληλα, μια τεράστια ηλιόσφαιρα περιφερόταν πάνω από την πλατεία, ενώ ακροβάτισσα έριχνε κομφετί τους καρναβαλιστές και τους θεατές της τελετής.

Κατά την διάρκεια της τελετής έγινε παρουσίαση παλαιοτέρων καρναβαλιών μέσα από βίντεο γουόλ που είχαν  τοποθετηθεί στην μεγάλη σκηνή.

Το φετινό καρναβάλι είναι από τα μικρότερα σε χρονική διάρκεια, αφού θα ολοκληρωθεί με την μεγάλη παρέλαση  στις 14 Φεβρουαρίου.
Δεκατέσερεις Φεβρουαρίου; Μα, την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνο, των ερωτευμένων, βρήκαν βρε παιδιά για την ολοκλήρωση της αποκριάς; Τι είναι τούτο πάλι;

Ξύπνησε μνήμες ο σεισμός στην Αϊτή

Εμείς κι αν ξέρουμε στην Ελλαδίτσα μας από σεισμούς. Όμως κάθε φορά που συμβαίνει ένας μεγάλος σεισμός σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, όπως τώρα στην Αϊτή, η ευαισθητοποίηση είναι ακόμα μεγαλύτερη...

Πρόσφατος για την Αθήνα ο σεισμός του '81 και πολύ πιο ζωντανός στη μνήμη μας αυτός του '98. Στον πρώτο ήμουν φαντάρος,  μόλις είχα χειρουργηθεί για βουβωνοκήλη στο 401 στρατιωτικό νοσοκομείο και ήμουν σε αναρρωτική άδεια. Στη δεύτερη ζήσαμε πολύ πιο δύσκολες ώρες καθώς η Πάρνηθα μας «κούνησε» αρκετά και για πολύ καιρό με τους μετασεισμούς της. Είχαμε πάει τότε για κάμποσες μέρες, με τον Λάμπρο μωρό, στο τροχόσπιτο που ήταν παρκαρισμένο στην αδερφή μου τη Μαλάμω...

Και τώρα οι εικόνες από την Αϊτή είναι τραγικές... Χιλιάδες άνθρωποι καταπλακωμένοι κάτω από τα ερείπια της φτωχής χώρας. Τα περισσότερα παράγκες, αλλά από το θυμό του εγκέλαδου δε γλύτωσαν τα μεγάλα δημόσια κτίρια, όπως το προεδρικό μέγαρο.

Δείτε τις εικόνες στα βίντεο από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Το δράμα που ζει η Αϊτή και οι κάτοικοί της δεν έχει προηγούμενο . Η αγωνία και τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα εκεί. Όποιο ειδησεογραφικό site κι αν ανοίξετε θα το διαπιστώσετε. Όπως και οι εφημερίδες που δεν πρόλαβαν χθες την είδηση, αφού κυκλοφορούσαν ήδη, την ώρα που εκδηλώθηκε το συμβάν.

Ο Ερυθρός Σταυρός εκτιμά πως τρία εκατομμύρια άνθρωποι επλήγησαν από τον ισχυρό σεισμό στην Αϊτή και κυρίως στο Πουέρτε Πρίνσιπε. Δεν πρόκειται οπωσδήποτε για νεκρούς, σημείωσε αξιωματούχος του. Στην ίδια τραγική μοίρα είναι κι αυτοί που τραυματίστηκαν ή εκείνοι που έχασαν τα σπίτια τους και τα υπάρχοντά τους.

Κι όσο περνούν οι ώρες ο τραγικός απολογισμός θα είναι όλο και μεγαλύτερος. Δυστυχώς...

Το εργοστάσιο της Elite έβαλε λουκέτο...

Σάββατο 9 Ιανουαρίου, γύρω στις 12 το μεσημέρι, έξω από το εργποστάσιο της Elite οι εργάτες έχουν κάνει κατάληψη διεκδικώντας τα χρήματά τους...

Διακόσιοι πενήντα περίπου είναι οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο παραγωγής παπουτσιών που έμειναν στο δρόμο ύστερα από το ξαφνικό κλείσιμό του μέσα στα Χριστούγεννα. Κι αυτό βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή της Ακαδημίας του Πλάτωνα. Η οικονομική κρίση... Αλλιώς τη βιώνει κανείς μιλώντας γενικώς θεωρητικά γι' αυτήν κι αλλιώς να βλέπεις το πρόβλημα στη γειτονιά.

Άνθρωποι σκυθρωποί, σε βάρδιες των έξι ωρών, πάνε καθημερινά στο εργοστάσιο κοντά στα ΚΤΕΛ Κηφισού και κάνουν βάρδιες στην κατάληψη μέχρι να δουν τι θα κάνουν.

Έχουν ήδη 20 με 25 χρόνια οι περισσότεροι στη δουλειά και πέρα από το γεγονός ότι έχουν να πληρωθούν από τον Νοέμβρη, ούτε αποζημίωση έχουν πάρει , ούτε τίποτα. Έτσι έκαναν Χριστούγεννα... Δεν τους έδωσαν ούτε και το επίδομα του ΟΑΕΔ παρά τις υποσχέσεις...

Ωστόσο στη γειτονιά έχει εκδηλωθεί ένα εκπληκτικό κίνημα αλληλεγγύης. Το συζητήσαμε κι εμείς στο «Μήνυμα» την περασμένη Παρασκευή το απόγευμα και καταφέραμε τη Δευτέρα να υπάρξει ένα κείμενο σύνθεσης και να κυκλοφορήσει σε ανακοίνωση που, χθες βράδυ, μοιράστηκε στο ΜΕΤΡΟ Σεπολίων και καλεί τους κατοίκους να πάρουν μέρος στη σημερινή συγκέντρωση - πορεία που αποφάσισαν οι εργαζόμενοι της Elite έξω από το χώρο του εργοστασίου. Η συγκέντρωση θα φτάσει στο υπ. Εργασίας στις 13.30.

Η κίνηση αλληλεγγύης έχει, πέρα από τη συμβολική της αξία και ουσιαστικό περιεχόμενο. Ευαισθητοποιεί ξεχασμένες και βολεμένες συνειδήσεις...

«Αστέρι» το λαβωμένο PC

Με κάλεσαν από χθες το απόγευμα τρεις φορές στο κινητό μου τηλέφωνο από το service της COSMODATA. Εκπληκτικοί οι τεχνικοί της. Μου εντόπισαν το πρόβλημα, μου μίλησαν για την τιμή και για τον χρόνο παράδοσης.

Γενικώς οι άνθρωποι δείχνουν να αγαπούν τη δουλειά τους και να την προστατεύουν. Μπράβο τους!.. Είχα καιρό να δω τέτοια υπευθυνότητα και πολύ το χάρηκα...

Το ίδιο ευγενικοί και σήμερα στην παραλαβή του. Να μου εξηγήσουν τα πάντα, να το ανοίξουν μπροστά μου να το δω. Ξανά μπράβο τους!

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA