Εικόνες και λουλούδια εποχής... Έχει και αυτή η περίεργη εποχή την ομορφιά της...

fthinoporo6.2014
Μπορεί να μην είναι η φωτογραφία από την Ελλάδα, από το αρχείο μου την ανέβασα, για να σας δείξω λίγο την εποχή που ζούμε. Μου αρέσει η ομορφιά της. Αυτό το χρυσό των πεσμένων κιτρινισμένων φύλλων. Το φθινόπωρο είναι όμορφο... Αλλά, ακολουθεί ο χειμώνας, που καμιά φορά είναι σκληρός.

filovola.aithali
Εικόνες φθινοπώρου λοιπόν! Κι ας είμαστε θεωρητικά πια στο χειμώνα. Ακόμα δεν τον είδαμε. Κάτι ψιλές βροχές δεν το κες και χειμωνα...Τα φύλλα κιτρινίζουν και πέφτουν. Γεμίζει ο τόπος ένα γύρω... Τα πρώτα κρύα έρχονται.. Και προσευχόμαστε να τα καταφέρουμε με τις αυξήσεις στα τιμολόγια ενέργειας που αφορούν και στη ΔΕΗ. 

xrisanthema
Γέμισε ο τόπος με χρυσάνθεμα... Αγιοδημητράκια τα λέγαμε στο χωριό κι έτσι νομίζω τα λένε ακόμα, κάποιοι. Είναι η εποχή τους... Ομορφαίνουν τον τόπο, ομορφαίνουν τη ζωή μας. Και το έχουμε τόσο ανάγκη όλο αυτό!

tzaki.dimitras.251219
Κάποιοι άναψαν κιόλας το τζάκι τους. Είναι κάποιες μέρες που το χρειάζεται. Και για πολλούς ανθρώπους ο χειμώνας αναμένεται να είναι πολύ δύσκολος. Εμείς κρατάμε αυτή την όμρφη εικόνα από το τζάκι της Δήμητρας και του Λούη στα Αποίκια της Άνδρου.

agria.xorta2.191019
Λίγη βροχή ακόμα και θα τα δούμε τα χόρτα τα άγρια, να φυτρώνουν... Κάπου βγήκαν κιόλας!  Και ενώ υπάρχουν, μόνο εκείνοι που τα γνωρίζουν μπορούν να τα μαζέψουν για το τραπέζι τους. Λίγη βροχή ακόμα και θα έρθουν στο τραπέζι μας... 

eliniko7

Κρήτη

Επιστροφή στο Θραψανό, ύστερα από δυο χρόνια, παρέα με τον Κώστα και την Άννυ…

thrapsano1.2025
Είναι πολύ ωραίο να επιστρέφεις στις ρίζες σου, ειδικά σε ένα μέρος τόσο ξεχωριστό όσο το Θραψανό. Είναι ένα χωριό με πλούσια ιστορία, παράδοση και, όπως είπαμε, σπουδαία γαστρονομία. Από την επίσκεψή σου στου «Μπουζούκου» μέχρι το αγγειοπλαστείο, δείχνεις να απολαμβάνεις κάθε στιγμή. Και βλεβαα θα συνεχίσουμε να ανακαλύπτουμε τις ομορφιές του τόπου και να ζήσουμε ακόμα περισσότερες αξέχαστες στιγμές.

agioplastio2
Εδώ που μπορείς να περνάς χρόνο με τους ανθρώπους του χωριού, τους δικούς σου αθρώπους, να περπατάς στα σοκάκια του και να βλέπεις τις ομορφιές του. Είναι ένας τρόπος να γίνεσαι ξανά κομμάτι του τόπου και να νιώθεις την ιστορία του. Οι μικρές διακοπές μας με τα παιδιά, το Κώστα και τη Άνυ ήταν γεμάτες με τέτοιες όμορφες στιγμές, παρέα με τους αγαπημένους μας και τους ανθρώπους του χωριού.

buzukos1
Το Θραψανό, ως ένα από τα κεφαλοχώρια του Δήμου Μινώα Πεδιάδας, είναι γνωστό για την πλούσια γαστρονομική του παράδοση. Το γεγονός ότι το φαγητό στου "Μπουζούκου", ένα βράδυ που πήγαμε ήταν υπέροχο, το επιβεβαιώνει. Και η φιλοξενία τους υποδειγματική. Μπράβο τους! Σε κάνουν να νιώθεις καλά στον τόπο σου, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό.

agioplastio1
Είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε το αγγειπλαστείο του Αγησίλαου Βολυράκη και να ζήσουμε την ατμόσφαιρα του και το πώς φτιάχεται έα πιθάρι. Τα μεγάλα αυτά πιθάρια δημιουργούται ακόμα με τον ίδιο τρόπο που τα έφτιαχναν και στην αρχαιότητα, με το χέρι και χωρίς καλούπια. Αυτό κάνει κάθε πιθάρι μοναδικό.

agioplastio4
Μείναμε λίγο στη Κρήτη, μόλις μια εβδομάδα και δε έπρεπε να πάμε Χανιά, Ρέθεμνο, Ηράκλειο. Να πάρουν μια πρώτη γεύση ο Κώστας και η Άννυ από το νησί. Αλλά δε φτάνουν. Θα χρειαστεί να ξανάρθουν στο μέλλον. Έτσι κι αλλιώς τους άρεσε πολύ. Και σε ποιο δε αρέσει; Γίνεται να έρθεις στην Κρήτη και να μη σε σημαδέψει;

thrapsano2.2025

Οι παλιοί θυμούνται το κελάρι ή την αποθήκη με τα τρόφιμα και τις προμήθειες. Εμείς, σήμερα;

kelari1a
Στις εποχές που ζούμε ίσως αξίζει να ξαναθυμηθούμε μερικά πράγματα ποου αφορούν στην αποθήκευση τροφίμων. Το καλοκαίρι ήταν μια καλή εποχή. Γέμιζε το σπίτι μας με κηπευτικά και με πράγματα από το μποστάνι μας. Αλλά έπρεπε να αποθηκεύσουμε πράγματα και για το χειμώνα. Φυσικά οι συνθήκες δεν επέτρεπαν και πολλά πράγματα γι’ αυτό οι άνθρωποι έψαχναν να βρουν λύσεις…

kelari2a
Στο χωριό θυμάμαι τη μάνα μου να φτιάχνει ξυνόχοντρο για το χειμώνα, να τον ξεραίνει και να τον κρατά σε πάνινα σακιά για το χειμώνα. Μια σούπα μέσα στο κρύο σκαρώνονταν στο λεπτό και ήταν ένα πλήρες γεύμα. Τι είχε μέσα; Ξυνισμένο γάλα από την κατσίκαμμας και χοντρό αλεσμένο στο μύλο, δικό μας σιτάρι. Το ίδιο έκανε και με τα σύκα. Ήταν ο καλύτερος μεζές για μια ρακή τον καιρό που μαζεύαμε τις ελιές.

kelari3a
Ύστερα τα φούρνιζε για να διατηρηθούν περισσότερο χωρίς να μπορούν να πιάσουν σκουλίκια. Φυσικά υπήρχε πάντα χώρος για τα κρεμμύδια και τα σκόρδα. Εννοείται παραγωγής μας. Στο παντοπολείο του Παναγή, τότε που ήμουν παιδί πηγαίναμε μόνο για ζάχαρη, καφέ και καμιά σαρδέλα από του Μανώλη του τηλεφωνητή που είχε τις καλύτερες. Οι νοικοκυρές φρόντιζαν επίσης να έχουν μεγάλα αποθέματα σάλτσας ντομάτας ή συμπυκνωμένο χυμό μπελτέ.

kelari4a
Το γλυκό σταφύλι που έφτιανε η μάνα μου μοσχομύριζε τον τόπο από την αμπαρόριζα. Κι εγώ φρόντιζα να βρω που το έκρυβε, γιατί το είχε για τους ξένους, «να έχει να τους κεράσει κάτι» και συχνά δεν άφηνα τίποτα. Κι άλλα γλυκά έκανε, αλλά εμένα το σταφύλι μου έχει μείνει. Και λαχανικά όμως προσπαθούσαν να κρατήσουν ως τουρσί για να υπάρχουν το χειμώνα και να συνοδέψουν τα όσπρια που ήταν κάθε μέρα στο τραπέζι μας. Κουκιά, φακές, μπίζα, ρεβύθια και όλα παραγωγής μας. Ο πατέρας μου τα φρόντιζε.

kelari5
Εκεί που έγινε πάρτι στο χωριό ήταν τη δεκαετία του 70 όταν στα «οικοκυρικά» έμαθα να φτιάνουν κονσέρβες με λαχανικά κι έτσι αγκινάρες πια είχαμε όλο το χρόνο και μπάμιες και ένα σωρό άλλα πράγματα, χωρίς συντηρητικά, φτιαγμένα με αγνά υλικά από το χωράφι μας. Τα περισσότερα τα ετοίμαζαν από το την άνοιξη, το φθινόπωρο ή τέλη καλοκαιριού. Γι’ αυτό έφαγα τη φλασιά γι’ αυτή την ανάρτηση. Μου δόθηκε η αφορμή να θυμηθώ πράγματα.

kelari6
Και τι κάνουν οι άνθρωποι σήμερα; Το ζήτημα είναι τι μπορούν; Ακόμα και στα χωριά ελάχιστά πράγματα. Μόνο κάποιοι νοικοκύρηδες χρησιμοποιούν τους καταψύκτες για να αποθηκεύσουν κρέας και λαχανικά δικά τους. Που ξέρουν ότι είναι καθαρά από όλες τις απόψεις. Αλλά και μ’ αυτό δυσκολευόμαστε όσοι μένουμε σε διαμερίσματα στις πόλεις. Λείπουν οι χώροι. Και λείπουν τα καθαρά τρόφιμα που ξέραμε. Ότι προμηθευτεί τώρα από τη λαϊκή. Κι αυτά δεν ξέρεις πόσο καλά είναι. Οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο...

Άλλο ένα φεστιβάλ «Χώμα, Νερό, Φωτιά» άνοιξε τις πύλες του στο χωριό μας μας τον Ιούλιο!


xoma.nero.fotia2025
Είναι ωραία αν κι από μακριά, και το παρακολουθήσαμε μέσα από το κοινωνικά δίκτυα. Γίνεται 4 χρόνια τώρα, τον Ιούλιο. Κι αυτό που διαπιστώνουμε, είναι από χρονιά σε χρονιά, γίνεται όλο και καλύτερο, όλο και πιο μεστό στο περιεχόμενο των εκδηλώσεων. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού, έχει πάρει πολύ στα σοβαρά αυτή τη διοργάνωση.

festival1.2025
Κι αυτό που μ’ αρέσει πιο πολύ είναι ότι συνεργάζεται με πολλούς διαφορετικούς φορείς, έτσι ώστε, πέρα από το περιεχόμενο, να έχει και την αναμενόμενη προβολή στα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Το γεγονός μάλιστα ότι λειτουργεί στις αρχές Ιουλίου, μια δύσκολη εποχή από την άποψη θερμοκρασιών, αλλά και σε απόσταση από το πανηγύρι της Αγιάς Μαρίνας, έχει ασφαλώς την αξία του.

Αgioplasti Flyer scaled
Κράτησαν βέβαια κι αυτή τη γιορτή, αποκλειστικά με ένα τριήμερο κρητικού γλεντιού για να τιμήσουν τα ψητά στον ξυλόφουρνο και την ονομασία «Γιορτή των Αγγειοπλαστών». Αντιλαμβάνομαι ότι είναι πολύ ισχυρές οι παραδόσεις και ότι χρειάζονται τέτοια έβεντ για πολλούς λόγους, ένας από αυτούς είναι και ο οικονομικός. Αυτό με κάνει να το προσπερνώ.

festival2.202525
Μ’ αρέσει όμως αυτή η συνεργασία του Συλλόγου στο φεστιβάλ «Χώμα Νερό Φωτιά με την Περιφέρεια Κρήτης, τον Δήμο Μινώα, επιστημονικούς φορείς και κρατικούς οργανισμούς, όπως το υπουργείο Πολιτισμού. Οι νέοι έχουν με κάτι να ασχοληθούν. Ο Πολιτιστικό Σύλλογος Θραψανού, είναι διέξοδος και μάλιστα πρακτική, προβάλλοντας την ιστορία του τόπου μας.

festival3.2025
Αγαπώ το Θραψανό και ονειρευόμουν να περάσω εδώ τα τελευταία χρόνια της ζωής μου. Άσχετα αν στο πέρασμα των χρόνων άλλαξα σχέδια, θέλω να το βλέπω να προοδεύει προς τη σωστή κατεύθυνση. Μπράβο λοιπόν σε όλους όσους συνεισέφεραν ουσιαστικά στην υλοποίηση και του φετινού φεστιβάλ. Και περιμένουμε το ίδιο ωραίο εθελοντικό πνεύμα να συμβάλει στην προβολή του χωριού.

festival4.2025

Στην τηλεόραση του ALPHA, το θραψανιώτικο ψητό, από τον σεφ Ακή Πετρετζίκη

petretzikis1
Κάποιοι θα παραξενευτούν. Το θραψανιώτικο ψητό καταγραμμένο από την κάμερα της εκπομπής ενός γνωστού σεφ από την τηλεόραση στην εκπομπή του; Γιατί όχι! Φρόντισε γι’ αυτό ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού μας που κάνει το καλύτερο που μπορεί για να αναδεικνύει τις καλές πλευρές του τόπου. Το επεισόδιο έπαιξε στη νέα σεζόν 2025-26 της εκπομπής, ανάμεσα σε άλλες επισκέψεις του Άκη στο Ηράκλειο Κρήτης. Μπορείτε να το δείτε και από ΕΔΩ.

petretzikis2
Το βέβαιο είναι ότι μαζί με την κάμερα και τους τεχνικούς της εκπομπής και ο Πολιτιστικός Σύλλογος κατέγραψε όλη τη διαδικασία και την πρόβαλλε μέσα από τη σελίδα του στο Facebook. Τους ευχαριστούμε, αφού από εκεί πήραμε τις φωτογραφίες γι΄αυτό το δημοσίευμα. Μάλιστα στο δημοσίευμα που είδαμε στα τοπικά site  (δείτε ΕΔΩ) λέει πως ο σεφ ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του Συλλόγου.

petretzikis3
Μπροστά στην κάμερα λοιπόν έκαναν όλη τη διαδικασία για το ψήσιμο στον ξυλόφουρνο. Και χρησιμοποίησαν τις εγκαταστάσεις που έχει ο Σύλλογος και τις δίνει, έναντι ενός μικρού ενοικίου και στους χωριανούς για γάμο, βαφτίσεις ή άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις. Κι έτσι μάθαμε κι εμείς, που μέχρι τώρα, ότι ξέραμε, είχε να κάνει με το πανηγύρι, όταν το απολαμβάναμε αγοράζοντας το με το κιλό, έτοιμο, ψημένο.

petretzikis4
Είμαι βέβαιος ότι και στον Ακή, αλλά και στο συνεργείο του και τους τεχνικούς θα έκαναν εντύπωση όλο αυτό. Τράβηξαν πολλές ώρες. Και αυτό που μπορούμε να δούμε στην εκπομπή του,  είναι αποτέλεσμα μοντάζ, που θα έχει να κάνει με τους τηλεοπτικούς χρόνους που είναι αδυσώπητοι… Ας το παραδεχτούμε και ας πούμε για άλλη μια φορά ένα μπράβο στον Πολιτιστικό Σύλλογο Θραψανού…

petretzikis5
Είναι ωραίο σε καιρούς δύσκολους όπου πρωταγωνιστεί η ατομικότητα, να υπάρχει να λειτουργεί και να είναι μπροστάρης στη συλλογική προσπάθεια ένας Σύλλογος. Το έχουμε δει να πρωτοστατεί σε πολλά πράγματα. Και για μας που ζούμε μακριά, από εκεί αλλά δεν παύει να είναι ο τόπος μας, είναι υπέροχο να βλέπεις τόσα όμορφα πράγματα κατά καιρούς από αυτούς. Μπράβο τους και πάλι!

petretzikis6

Λαχταρίσαμε να δούμε από κοντά το πατρικό μου στο χωρίο, στα τέλη Μαρτίου του 2025...

spiti.ximonas1
Έχουμε δυο χρόνια να κατέβουμε στο χωριό. Και προσδοκούμε, σχεδιάζουμε να το κάνουμε το φετινό καλοκαίρι για καμιά δεκαριά μέρες, ίσως και περισσότερες, τον Αύγουστο. Αλλά πραγματικά το νοσταλγήσαμε και θέλαμε να δούμε πως είναι απέξω στα τέλη του Μάρτη. Η βουκαμβίλια δεν έχει βγάλει ακόμα φύλλα.

spiti.ximonas2
Έστω νι έτσι όμως έχει την ομορφιά του. Τουλάχιστον στα δικά μας μάτια, που ξέρουμε πώς παλέψαμε και πώς μοχθήσαμε για να το φέρουμε μέχρι εδώ, μέσα σε ένα δύσκολο περιβάλλον… Έχουμε δώσει πολύ αγάπη και έχουμε βάλει πολύ προσωπική δουλειά. Κι αυτό γιατί το αγαπάμε και θέλουμε να το βλέπουμε σε μια καλή κατάσταση.

spiti.ximonas3
Τώρα που είναι κάτω, στο δικό της σπίτι, η Μαλάμω με τον Νίκο, έχει αποκτήσει λίγη ζωή. Και τα λουλούδια καθώς καλυτερεύει ο καιρός και λίγο παραπάνω πότισμα θα ανθίσουν. Τη θέλουν και τα κτίρια τη ζωή για να γίνουν πιο ζεστά. Η ανοιχτή αυλόπορτα και η πόρτα της Μαλάμως που βλέπει στη δική μας αυλή, είναι κάτι το πολύ όμορφο. Είμαι βέβαιος ότι έχουν κι εκείνοι τα ίδια συναισθήματα.

spiti.ximonas4
Αν και η βροχή και ο ήλιος ξεθωριάζουν τα χρώματα που το βάψαμε την τελευταία φορά που πήγαμε «κρατάει» ακόμα βλέποντας τις φωτογραφίες που μας έστειλαν δικοί μας άνθρωποι. Να τους έχει καλά ο Θεός! Μέσα από τα μάτια τους, ζούμε κι εμείς τις στιγμές μας εκεί.

spiti.ximonas5
Μ’ αρέσει που τα φυτά που βάλαμε «έπιασα»… Αν καταφέρουμε το φετινό καλοκαίρι να τους βάλουμε  και το αυτόματο πότισμα που σχεδιάζουμε, θα μπορούν να αναπτυχθούν καλύτερα. Και λίγη φροντίδα της χρειάζονται… Αλλά δεν μπορούμε, δεν έχουμε το δικαίωμα να έχουμε απαιτήσεις. Δικό μας θέμα είναι κι εμείς πρέπει να το διεκπεραιώσουμε.

spiti.ximonas6
Ναι, χρειάζεται δουλειά ακόμα. Αλλά κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Το πατρικό είναι στην καρδιά και στο μυαλό μας, συνεχώς. Θα θέλαμε να ήμασταν πιο συχνά εκεί. Αλλά πρακτικά δεν είναι εύκολο. Να όμως που τον πρώτο στόχο τον βάλαμε κι αν το θέλει κι ο Γιαχ θα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε το Αύγουστο.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην οικονομική κρίση του 2011. Σε δύσκολες εποχές, δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA