Ταξιδεύοντας από την Αθήνα στο Λονδίνο κι από κει στο Βανκούβερ του Καναδά…
Το σημείωμα αυτό γράφεται από τον Καναδά, το Βανκούβερ στις 5:02 λεπτά το πρωί. Στην Ελλάδα Βέβαια τώρα είναι 3:02 μεσημέρι… Και, θα σας δώσω ένα μεγάλο ταξίδι, το πρώτο στη ζωή μου, για τον Καναδά… Η φωτογραφία εδώ είναι παρμένη στο αεροδρόμιο του Λονδίνου, το Χίθροου, σε μια μικρή ανάπαυση μέχρι να επιβιβαστούμε στο αεροσκάφος της AIR CANADA
Πρωί της Κυριακής στο διεθνές αεροδρόμιο των Σπάτων… Δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου να βρούμε το δρόμο μας για το αεροπλάνο με βάση το εισιτήριο μας. Η φωτογραφία μέσα από το αεροσκάφος της AEGEAN λίγο πριν την απογείωσή μας, για Λονδίνο… Οι πρώτες φωτογραφίες στο Facebook. Οι φίλοι αρχίζουν τα σχόλια. Έτσι είναι η άμεση επικοινωνία…
Το ταξίδι μεγάλο… Και άντε μέχρι το Χίθροου, το πράγμα κάπως «τρώγεται», όμως από κει και πέρα όλα δυσκολεύουν. Δυο ώρες αναμονής στο Χίθροου... Ευκαιρία για μια μικρή βόλτα στο αεροδρόμιο – πέρασμα, μια πρώτη γνωριμία με την Αγγλία… Έχουμε λίγο ώρα μέχρι να επιβιβαστούμε στο επόμενο αεροπλάνο…
Στη διαδρομή Αθήνα – Λονδίνο είχα θέση δίπλα στο παράθυρο κι έτσι μπορούσα να φωτογραφίζω την ώρα που το αεροπλάνο μας χαμήλωσε για να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο του Χίθροου. Το Λονδίνο από ψηλά μοιάζει πολύ όμορφο… Ρουφούμε την κάθε στιγμή που μοιάζει και είναι μοναδική…
Περπατάμε στο αεροδρόμιο του Λονδίνου, μέχρι να βρούμε το τέρμιναλ επιβίβασης στο νέο μας αεροπλάνο για Βανκούβερ… Είναι τεράστιο, χάνεσαι… Παρακολουθώ και καταγράφω όλα όσα συμβαίνουν… Μ’ αρέσει που ζω πρωτόγνωρες καταστάσεις… Είναι όπως και να το κάνει ένα διαφορετικό ρεπορτάζ αυτό…
Το αεροσκάφος της AIRCANADAείναι τεράστιο. Τρεις θέσεις σε κάθε άκρη και τέσσερις στη μέση… Και το ταξίδι επίσης μεγάλο… Εννιά ώρες και κάτι από το Λονδίνο μέχρι το Βανκούβερ. Δεν πέφτει καρφίτσα… Προσπάθησα να δω μια κινηματογραφική ταινία, δεν την είδα ολόκληρη. Προτίμησα να γράψω, προετοιμασία γι’ αυτή την ανάρτηση…
Οι πρώτες εικόνες και οι λεζάντες γραμμένες μέσα στο αεροπλάνο, λίγο πριν μας σερβίρουν φαγητό…. Δεν έχει και μεγάλη άνεση στο κάθισμα, αλλά δεν χρειάζομαι και πολλά. Μου φτάνει να εκμεταλλευτώ λίγο χώρο στο ανακλεινόμενο τραπεζάκι μπροστά μου. Κι ακούω μουσική. Με πιάνο, γράφτηκε αυτό το κομμάτι…
Ίσως μια φωτογραφία στην αναμονή ως ανάμνηση από το πέρασμα μου από το Χίθροου… Την ανεβάζω μόλις βρίσκω ελεύθερο WiFiστο Facebook. Οι φίλοι αντιδρούν άμεσα. Μου εύχονται να περάσω καλά… Ευχαριστώ. Μ’ αρέσει… Και είμαι ακόμα στο ξεκίνημα μου Έχω μέρες μπροστά μου…
Σχόλια (0)