Από σήμερα ξεκινούμε ένα πολύ σημαντικό δημοσίευμα. Το είχαμε προαναγγείλει κατά κάποιον τρόπο όταν προβάλαμε μια πολύ σημαντική βιβλιοθήκη. Δείτε ΕΔΩ για να το θυμηθείτε. Θα ακολουθήσουν δυο ακόμα στη σειρά. Όλα αναφέρονται στην επίσκεψη του Ρώσσελ στην Ελλάδα. Και αποτελούν μέρος αυτής της βιβλιοθήκης.

Το παρακάτω απόσπασμα που ασχολείται με την επίσκεψη του αδελφού Ρώσσελ στην Ελλάδα προέρχεται από την τότε έκδοση της Εταιρείας ΣΚΟΠΙΑ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΤΟΥ ΠΑΣΤΟΡΟΣ ΡΩΣΣΕΛ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, σελίδες 265-280.

“Μας εξέπληξε που βρήκαμε την Αθήνα μια τόσο μεγάλη πόλη και τόσο καθαρή. Η παλιά πόλη της Αθήνας είναι επάνω σε ερείπια, αλλά η νέα πόλη είναι αρκετά μοντέρνα, με καλά κτίρια, πλακόστρωτα δρομάκια, κλπ. Εμείς, φυσικά, επισκεφθήκαμε τα ερείπια της παλιάς πόλης, ανάμεσα τους, πολύ ενδιαφέροντα μέρη όπως η Ακρόπολη, πάνω στην οποία εξακολουθούν να είναι τα ερείπια του Παρθενώνα, ο Άρειος Πάγος, κλπ.

Η Ακρόπολη

Η δόξα της Αθήνας από την εποχή του Περικλή, ήταν στα αρχαία χρόνια τόπος κατοικίας, καθώς και ιερό. Τα ερείπια του παλατιού ήταν παρόμοια με αυτά των Μυκηνών και τη Τύρινθας τα οποία έχουν βρεθεί. Κατά την περίοδο του Πεισίστρατου ήταν αποκλειστικά για την κατοικία του ηγεμόνα της Αθήνας και αργότερα αφιερωμένο αποκλειστικά στου θεούς. Είχε σκυλευτεί και τα κτίρια τους καταστράφηκαν από τους Πέρσες το 480 π.Χ. μετά το ποίο έτος οι τοίχοι ξαναχτίσθηκαν από τον Θεμιστοκλή και τον Κίμωνα και τα τύμπανα στις κολώνες και τα τρίγλυφα από τους καμένους ναούς χρησιμοποιήθηκαν για την εργασία.

Κατά τη διάρκεια της τουρκικής σκλαβιάς, πολλές φορές μετατράπηκε σε φρούριο περιβεβλημένο από ένα τοίχο οχυρωμένο με πύργους, καθώς και σε ναούς που χρησιμοποιούνταν ως κατοικίες, όπως και τζαμιά.

Μπαίνουμε στην Ακρόπολη από τις πύλες Beule που ονομάστηκε έτσι από τον κ. Beule που το ανακάλυψε το 1852, ανεβαίνοντας τα μαρμάρινα σκαλοπάτια που οδηγούν στα Προπύλαια. Αυτή η υπέροχη δωρική πύλη που οδηγεί στην Ακρόπολη είναι χτισμένη εξολοκλήρου από πεντελικό μάρμαρο, οι εργασίες που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των ετών 437 – 432 π.Χ. από τον αρχιτέκτονα Μνησικλή.

Το κτίριο αποτελείται από μία κεντρική περίστυλη στοά με πέντε εισόδους, που περιβάλλεται από τα αετώματα ανατολικά και δυτικά και την πτέρυγα εκατέρωθεν. Η βόρεια πτέρυγα ονομαζόταν πινακοθήκη. Σε μια πλατφόρμα πριν από τη νότια πτέρυγα βρίσκεται ο ναός της Αθηνάς νίκης.

Ο Παρθενώνας

Περνώντας μέσα από τα προπύλαια, ο δρόμος ανηφορίζει προς τον Παρθενώνα. Ο ναός αυτός, εξολοκλήρου από πεντελικό μάρμαρο, χρίστηκε στο πλαίσιο του προγράμματος του Περικλή και ολοκληρώθηκε κατά τα έτη 447 -448 π.Χ. Το περιστύλιο, αποτελούνταν από 17 κίονες στις πλευρές και 8 σε κάθε άκρη.

Το κτίριο βρισκόταν σχεδόν στην αρχική τελειότατα του, μέχρι το 1687 όταν, αφού είχε μετατραπεί σε προσωρινή πυριτιδαποθήκη, από τους Τούρκους. Μια βόμβα των Ενετών που πολιορκούσαν την Ακρόπολη εξεράγει μέσα. Πολλά από τα γλυπτά σώθηκαν από τον Λόρδο Έλγιν, ο οποίος τα μετέφερε στην Αγγλία το 1801, και είναι τώρα στο Βρετανικό Μουσείο.

Άρειος Πάγος

Αυτό είναι ιερό για όλους τους σπουδαστές της Γραφής λόγω της σύνδεσης του με τον απόστολο Παύλο. Από την κορυφή του λόφου ο Απόστολος Παύλος απευθύνθηκε στους άνδρες της Αθήνας, όταν ήταν εδώ στο 54 μετά Χριστό… Αυτός είναι ένα μικρός λόφος στην περιοχή ενός ψηλό υψώματος με θέα τη νέα πόλη των Αθηνών.

Ανεβήκαμε το λόφο μέσω μια πέτρινης σκάλας που είχε διαμορφωθεί στο φυσικό βράχο. Την ημέρα της επίσκεψης μας ο άνεμος ήταν πολύ ισχυρός, γεγονός που καθιστά άβολο το να παραμείνει κάποιος πολύ ώρα σε αυτό το υψόμετρο. Ο λόφος είναι εντελώς άγονος από κάθε βλάστηση, είναι απλώς μια μάζα βράχων. Είδαμε τη γύρω χώρα από διάφορα μέρη του λόφου και στη συνέχεια επιλέξαμε να σταθούμε σε αυτό που μας φάνηκε να είναι το ακριβές σημείο από το οποίο ο απόστολος Παύλος έκανε την ομιλία τους στους εδώ ανθρώπους».

Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε μια σύντομη συνάθροιση σε αυτό τον αξέχαστο τόπο. Είπαμε τον πρώτο μας ύμνο, «Πάσ’ ε αγγέλων στρατιαί, αινείτε τον Χριστόν", ο οποίος εψάλη στην ελληνική γλώσσα από αρκετούς Έλληνες αδελφούς της τάξης της Αθήνας, κατόπιν του οποίου ο αδελφός Ρώσσελ έκανε μια σύντομη προσευχή. Στη συνέχεια πρότεινε, να ψάλλουμε λίγους στίχους του ύμνου στα αγγλικά, όπως και έγινε, καθώς όλοι ενωθήκαμε στην υμνολογία αυτού του μεγαλοπρεπούς ύμνου.

Ο αδελφός Ρώσσελ στη συνέχεια μίλησε εν συντομία ως εξής:

“Αδελφοί, σας συγχαίρω για το προνόμιο που απολαμβάνουμε σήμερα, που στεκόμαστε πάνω σε αυτό το πολύ αξέχαστο σημείο, ένα σημείο που έχει συνδέσει πάρα πολύ ό,τι είναι τόσο πολύτιμο για εμάς και για όλους τους Χριστιανούς και ιδιαίτερα σε εκείνους που χαίρονται το Ευαγγέλιο για το οποίο ο Παύλος δεν ντρεπόταν, το ευαγγέλιο που έχει τη βάση τους στο γεγονός ότι ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας σύμφωνα με τις Γραφές και αναστήθηκε την τρίτη ημέρα σύμφωνα με τις Γραφές, για την απελευθέρωση μας

Αυτά είναι τα καλά νέα που θα τερματίσουν τελικά την αμαρτία όλου του κόσμου και θα φέρει στην ανθρωπότητα τη Θεϊκή ευλογία και την απομάκρυνση της κατάρας που ήρθε από τον κόσμο της αμαρτίας. Το περαιτέρω μέρος του εν λόγω σπουδαίου δόγματος που ο απόστολος ανέπτυξε και εκτίθεται στη μεγάλη επιστολή προς τους Κορινθίους είναι ότι το θεμέλιο όλης της χριστιανικής ελπίδας ταυτίζεται με το δόγμα της ανάστασης των νεκρών. Αν δεν υπάρχει ανάσταση των νεκρών η ελπίδα μας είναι μάταιη.

Χαίρομαι ως ένας αυτή τη μικρή συντροφιά και το ότι είμαστε εδώ σήμερα και έχουμε το προνόμιο να θυμόμαστε αυτά τα διάφορα πράγματα τα οποία ενθαρρύνουν την πίστη και την αγάπη μας και την τόνωση μας στην αφοσίωση μας στο Κύριο και στο ίδιο ευαγγέλιο – για το οποίο δίδαξε ο απόστολος και μάλιστα εργάστηκε και πέθανε γι’ αυτό.

Το ίδιο ευαγγέλιο, μάλιστα, για το οποίο ο Κύριος μας Ιησούς πέθανε προκειμένου να διακηρύξει την αγάπη του Θεού η οποία υπερέχει από κάθε κατανόηση».

Στη συνέχεια έκλεισε με προσευχή και τον ύμνο «Ευλογητός δεσμός ο τας ψυχάς υμών συνδέων επι γης στενώς ως εις τον ουρανόν».

Κατεβαίνοντας από τον λόφο μπήκαμε στις άμαξές μας και οδηγηθήκαμε σε άλλο λόφο, τον οποίο ο Δημοσθένης και άλλοι σημαντικοί άνδρες του παρελθόντος χρησιμοποίησαν για να κάνουν πολιτικές ομιλίες. Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε μια παλιά φυλακή, όπου κρατήθηκε ο Σωκράτης και στην οποία αυτοκτόνησε πίνοντας κώνειο δηλητήριο.

Στη συνέχεια πήγαμε σε ένα άλλο μέρος της πόλης το Στάδιο.

Το στάδιο, η σκηνή των Παναθηναίων, χτίστηκε περίπου το 330 π.Χ, και σε μεταγενέστερο χρονικό διάστημα ανανεώθηκε, όταν επενδύθηκε με πεντελικό μάρμαρο. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα το μεγαλύτερο μέρος του μαρμάρου αποσύρθηκε. Στα έτη 1896-1904 ξαναχτίστηκε πάνω στα αρχαία ερείπια, και μάλιστα πάλι με πεντελικό μάρμαρο, τιμής περίπου $ 3.000.000 από τον κ. Αβέρωφ, το άγαλμα του οποίου είναι στην είσοδο. Οι ελληνικοί εθνικοί αγώνες που πραγματοποιούνται εδώ, μία φορά στα τέσσερα χρόνια είναι οι λεγόμενοι διεθνείς «Ολυμπιακοί Αγώνες». Η χωρητικότητα είναι 50.000 θέσεων.

• Η συνέχεια αύριο…