Δεύτερη συνέχεια σήμερα του ιστορικού ντοκουμέντο που αρχίσαμε να δημοσιεύουμε από χθες και έχει να κάνει με την επίσκεψη του αδελφού Καρόλου Ρώσσελ στην Ελλάδα το 1912. Ένα ντοκουμέντο από τους θησαυρούς που μπορεί να κρύβει μια θεοκρατική βιβλιοθήκη που παρουσιάσαμε από ΕΔΩ.

Διότι τέτοια διαμάντια υπάρχουν πολλά, αρκεί να τα βρει κανείς και να στρέψει τον προβολέα, πάνω τους… Ας δούμε λοιπόν τη συνέχεια…

Ήταν 8 του Μάρτη 1912. Αυτή η βραδινή συνάθροιση είχε ευρέως διαφημιστεί, και όταν φτάσαμε στην αίθουσα του Συλλόγου εμποροϋπαλλήλων, στην οποία η συνάθροιση επρόκειτο να πραγματοποιηθεί, την βρήκαμε γεμάτη - κάθε κάθισμα ήταν πιασμένο και οι διάδρομοι, οι πόρτες και τα παράθυρα ήταν γεμάτο από ανθρώπους. Ο αδελφός Μποσδόγιαννης από την Κρήτη υπηρέτησε ως διερμηνέας. (Τα πάντα ήταν ακαταλαβήστικα για μας [everything was greek to us])

O αδελφός Ρώσσελ στην συνέχεια μίλησε μεταξύ άλλων ως εξής: Έχω την μεγάλη χαρά να είμαι παρών με τους πολίτες της Αθήνας. Δεν ξεχνάμε ότι αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα εκμάθησης. Αν και δεν περίμενα να μιλήσω σε αυτήν την περίσταση, με την ευκαιρία αυτή, είμαι πολύ ικανοποιημένος με το θέμα που έχει επιλεγεί να εκθέσω. Εκτιμώ ότι το Θεϊκό Σχέδιο για την σωτηρία του ανθρώπου είναι το πιο θαυμάσιο πράγμα που το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να ερευνήσει. Όλες οι άλλες επιστήμες αφορούν θέματα τα οποία είναι συγκριτικά διαχρονικά, αλλά αυτό πραγματεύεται τα ζητήματα που είναι αιώνια. Θεωρώ ότι είναι αρκετά λογικό να αναμένουμε ότι ο μεγάλος μας Δημιουργός θα μας δώσει κάποιες γνώσεις κατά τη δική του θέληση. Και όμως, όπως παρατηρήσαμε σε όλο τον κόσμο, οι άνθρωποι που δηλώνουν Χριστιανοί, καθώς και άλλοι, είναι σε μεγάλη σύγχυση σχετικά με το Σχέδιο του Θεού.

Προφανώς ο Θεός ήταν στην ευχάριστη θέση να μας αφήσει σε ένα μέτρο σκοταδιού, διαφορετικά δεν θα υπήρχαν κάπου 600 αιρέσεις των Χριστιανών, εκτός των άλλων δογμάτων . Η δική μου σκέψη είναι ότι όλοι οι Χριστιανοί, και όλοι οι άλλοι θρησκευόμενοι άνθρωποι είναι κυρίως ειλικρινείς, αλλά κανένας από εμάς δεν είναι αρκετά ικανοποιημένος. Θεωρώ ότι όσον αφορά αυτήν την περίπτωση, η Αγία Γραφή επέδειξε ότι αυτή θα ήταν η κατάσταση των πραγμάτων. Και έτσι ο Θεός μας λέει, μέσω του προφήτη, «Σκοτάδι καλύπτει τη γη και ζόφος τα έθνη".

Βλέπουμε ότι αυτή ήταν η περίπτωση, και το ίδιο η Αγία Γραφή μας λέει, ότι στο τέλος αυτού του αιώνος θα έρθει ένα μεγάλο φως στον κόσμο, και ότι αυτό το μεγάλο φως θα προκαλέσει μια καλύτερη κατανόηση στα πράγματα περί Θεού καθώς και σε άλλα θέματα. Εγώ εδώ, να σας υπενθυμίσω τα λόγια του προφήτη Δαβίδ, ''ο Λόγος Σου είναι λύχνος στα πόδια μου και φως για τα βήματά μου".

Αυτό σημαίνει ότι όλο αυτό το διάστημα της ύπαρξης του κόσμου, η Βίβλος ήταν το λυχνάρι ή το φως στο λαό του Θεού. Ακόμα κι αν δεν έχουμε κατανοήσει απόλυτα, έχουμε ήδη το φως που μας έδωσε ο Θεός. Αλλά ο Πέτρος μας λέει ότι στο κλείσιμο αυτού του παρόντος αιώνος, θα αναμένουμε μεγαλύτερο φως. Λέει, "Έχουμε τον προφητικό Λόγο βεβαιότερο και κάνετε καλά που δίνετε προσοχή σε αυτόν σαν σε λυχνάρι που λάμπει σε σκοτεινό τόπο, μέχρι να χαράξει η ημέρα και να ανατείλει το άστρο της ημέρας".

Τώρα, θεωρώ, αγαπητοί φίλοι μου, ότι είμαστε στην αυγή της νέας ημέρας. Γύρω μας βλέπουμε υπέροχα πράγματα και θαυμάσιες ευλογίες που έρχονται σε μας. Αυτές οι ευλογίες, κατά την άποψή μου, είναι όλα αυτά που προείπε η Αγία Γραφή, και η Αγία Γραφή ήταν εκείνη που μας λέει ότι αυτές οι ευλογίες είναι να διακηρύξει την νέα οικονομία. 

Εξ όσων γνωρίζω η Αγία Γραφή μας δικαιολογεί λέγοντας ότι είμαστε στα πρόθυρα αυτών των θαυμάσιων πραγμάτων. Όλοι αναγνωρίζουμε ότι η δική μας είναι μια θαυμάσια ημέρα, αλλά δεν έχουμε όλοι ίσως καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα ως προς το γιατί αυτά τα πράγματα έρχονται τώρα... κτλ κτλ..

Συνάθροιση στο σπίτι του αρρώστου αδελφού Οικονόμου

Η τάξη των Ελλήνων αδελφών της Αθήνας ήταν περίπου δώδεκα και ήταν σχεδόν όλοι παρόντες σε αυτή τη συνάντηση. Ο αδελφός Μποσδόγιαννης υπηρέτησε ως διερμηνέας και μετά από έναν χαιρετισμό ο ένας με τον άλλο, μετέφρασε ένα μήνυμα από τα ελληνικά, όπως το είπε ο άρρωστος αδελφό μας

Αδελφός Ρώσσελ: Μου δίνει μεγάλη χαρά να είμαστε μαζί όλοι σήμερα το πρωί με την ευκαιρία αυτή, έτσι ώστε η χαρά μας να είναι αμοιβαία. Πιστεύω ότι ο Κύριος θα δώσει την ευλογία του για την επίσκεψή μας και ότι κάτι καλό μπορεί να επιτευχθεί με εκείνους που ενδιαφέρονται για την Αλήθεια, καθώς και για το κοινό.

Μετά από αυτό, εψάλη ο ύμνος "Ὦ εὐτυχὴς ἡμέρ' αύτὴ", από τους αδελφούς, ο μισός στα ελληνικά και ο άλλος μισός στα αγγλικά. Μετά από αυτό, έγινε μια προσευχή από έναν Έλληνα αδελφό.

Αδελφός Ρώσσελ: Δεν ξέρω ακριβώς ποιο θα ήταν το καλύτερο θέμα να συζητήσουμε μιας και έχουμε τόσο λίγο χρόνο. Θα μιλήσω μόνο για λίγα λεπτά για γενικά θέματα και στη συνέχεια θα δοθεί μια ευκαιρία για ερωτήματα που ίσως μπορούν να υπάρχουν στο μυαλό των φίλων, εδώ.....

Αδελφός Οικονόμου: ο άρρωστος αδελφός, στη συνέχεια είχε κάποιες ερωτήσεις που ήθελε να θέσει στον αδελφό Ρώσσελ, ως εξής:

Ερώτηση αριθ. 1. Ποια είναι η έννοια των εικοσιτεσσάρων πρεσβυτέρων, για τους οποίους έχουμε διαβάσει στο βιβλίο της Αποκάλυψης;

Αδελφός Ρώσσελ: Νομίζω ότι είναι στην έβδομο τόμο.

Ερώτηση αριθ. 2. Πώς εξηγείτε το εδάφιο στην προς Εβραίους 9:4 στο οποίο ο Απόστολος Παύλος γράφει ότι το χρυσό θυσιαστήριο ήταν μέσα στα Άγια των Αγίων; Ορισμένοι παρουσιάζουν τη λύση για αυτό το δύσκολο σημείο, λέγοντας ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε ή να αποδεχθούμε ότι ο Απόστολος λέγοντας χρυσό, εννοεί ένα από τους μικρούς χρυσούς αισθητήρες, με τους οποίους οι ιερείς θα μεταφέραν τη φωτιά από τον ορειχάλκινο βωμό.

Αδελφός Ρώσσελ: Υπάρχει αναμφισβήτητα μια διαφορά μεταξύ της δήλωσης της τάξης των πραγμάτων στη Σκηνή του Μαρτυρίου, όπως δίνεται εδώ από τον Απόστολο, και την δήλωση, όπως αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη. Αλλά πρέπει να μείνουμε σε αυτό που λέει η Παλαιά Διαθήκη, επειδή το επιχείρημα του Αποστόλου υποστηρίζει την Παλαιά Διαθήκη. Λέει ότι ήταν απαραίτητο για τον Αρχιερέα να προσφέρει το θυμίαμα επάνω στο χρυσό θυσιαστήριο πριν μπει στα Άγια των Αγίων. Αυτό σημαίνει, επίσης, το χρυσό θυσιαστήριο δεν θα μπορούσε να είναι στα Άγια των Αγίων, σύμφωνα με τους Αποστόλους αλλά και σύμφωνα επίσης με την αφήγηση της Παλαιάς Διαθήκης. Η μόνη εξήγηση που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε θα ήταν αυτό, ως εκ τούτου:

Ἠ ο Απόστολος είχε linguae lapsus, ένα ολίσθημα της γλώσσας, ή οι αντιγραφείς του, στους οποίους υπαγόρευθηκε αυτό το χωρίο έβαλαν μια λάθος λέξη στο κείμενο, λέγοντας ότι ήταν πίσω από το πέπλο αντί πριν από το πέπλο. Δεν είναι και τόσο σπουδαίο θέμα η σημασία του εδαφίου αυτού, ούτως ή άλλως. Τίποτα σοβαρό δεν εξαρτάται από αυτό. Βλέπουμε ποια ήταν η πραγματική πρόθεση σε όλα τα γεγονότα. Το χρυσό θυσιαστήριο ήταν στα Αγία και όχι στα Άγια των Αγίων, και, ως εκ τούτου, ό, τι ολίσθημα και να έγινε σε αυτό το εδάφιο, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.

Ερώτηση αριθ. 3. Στο βιβλίο “Σκιαί της Σκηνής” διαβάζουμε ότι «θα πρέπει να υπάρχει διάκριση μεταξύ των θυσιών της Ημέρας της Εξιλέωσης και των θυσιών που έγιναν μετά την Ημέρα του Εξιλασμού, και ότι οι πρώτες παρουσιάζονταν για την αμαρτία του Αδάμ, ενώ οι άλλες ήταν για τα ιδιωτικά ή ατομικά λάθη που διαπράττονταν από άγνοια ή σκοπιμότητα αυτής". Αυτό, μου έχει προκαλέσει μεγάλη ανησυχία. Στην Επιστολή προς Εβραίους 9:7 ο Απόστολος διδάσκει ότι οι θυσίες της Ημέρας του Εξιλασμού ήταν για όλες τις αμαρτίες που διαπράχθηκαν, για τις αμαρτίες όλου του κόσμου.

Αδελφός Ρώσσελ: Στην αγγλική Αγία Γραφή λέει, "Αλλά, την δεύτερη φορά, πήγε ο αρχιερέας μία φορά κάθε χρόνο, χωρίς αίμα, την οποία πρόσφερε για τον εαυτό του, και για τα σφάλματα των ανθρώπων. "Δεν υπάρχει καμία αντίφαση μεταξύ της δήλωσης του ενός και του άλλου. Ο Απόστολος μιλάει εδώ για τις θυσίες την Ημέρα του Εξιλασμού, όχι για κάποιες θυσίες μετά την Ημέρα της Εξιλέωσης. Εξηγεί σε αρμονία με την αφήγηση στην Παλαιά Διαθήκη ότι ο διακανονισμός ήταν σε δύο μέρη. Κατά μία έννοια, την Ημέρα της Εξιλέωσης οι θυσίες ήταν όλα μια θυσία και ένα έργο για λογαριασμό όλων των ανθρώπων, αλλά υπό μια άλλη έννοιά της, η λέξη χωρίστηκε σε δύο θυσίες, την πρώτη για τους ιερείς και τους Λευίτες, και η δεύτερη για το σύνολο των υπολοίπων ανθρώπους, και ο Απόστολος μιλάει για αυτήν την φάση σε αυτό το εδάφιο. Μιλάμε για το δεύτερο, το οποίο προσφέρει ο ίδιος για τον εαυτό του και για τα σφάλματα των ανθρώπων.

Το πρώτο, το αίμα του ταύρου, ήταν για τον εαυτό του και το σπίτι του, και το δεύτερο ήταν για τα λάθη ή τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Αυτά τα λάθη των ανθρώπων για τα οποία ο Αρχιερέας προσφέρει προς εξιλέωση δεν είναι εκ προθέσεως αμαρτίες, αλλά αυτές οι οποίες διαπράττονται μέσω της άγνοιας, δεισιδαιμονίας, τύφλωσης, κλπ.- μέσω της κληρονομικότητας. Με άλλα λόγια, ο Θεός προτείνει να συγχωρήσει και να ακυρώσει όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας που υπάρχουν ως αποτέλεσμα της ανυπακοής του Αδάμ, άμεσα ή έμμεσα. Αλλά αν μετά, εφόσον έχουμε ευλογηθεί με γνώση αμαρτάνουμε με πείσμα, τότε είναι εκ προθέσεως και δεν καλύπτεται από την εξιλέωση.

Ερώτηση αριθ. 4. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των θυσιών μετά την Ημέρα του Εξιλασμού, και των θυσιών κατά την Ημέρα του Εξιλασμού, εφόσον και οι δύο γίνονται για αμαρτίες που διεπράχθησαν λόγω άγνοιας;

Αδελφός Ρώσσελ: Πρέπει να εξετάσουμε για ποιο πράγμα ο Απόστολος μιλάει, και αυτός προφανώς εδώ δεν μιλάει για τις θυσίες μετά την Ημέρα του Εξιλασμού. Έτσι λέει στο έκτο εδάφιο. Τώρα, όταν αυτά τα πράγματα έτσι οριοθετήθηκαν, οι ιερείς πήγαιναν πάντα στην Σκηνή, πραγματοποιώντας την υπηρεσία τους ενώπιον του Θεού. Αλλά κατά την δεύτερη περίπτωση πήγαινε ο αρχιερέας μία φορά το χρόνο (την Ημέρα της Εξιλέωσης).

Ερώτηση αριθ. 5. Ήταν οι θυσίες για την Ημέρα του Εξιλασμού αυτές που προσφέρονταν για τις αμαρτίες των ανθρώπων που διαπράχθηκαν από άγνοια;

Αδελφός Ρώσσελ: Αυτό ήταν μια πλήρης ακύρωση όλων των αμαρτιών μέχρι αυτήν την ημερομηνία. Είναι απλώς μια αναπαράσταση της πρώτης Ημέρας του Εξιλασμού, δείχνοντας ότι ερχόμαστε να πάρουμε τις ευλογίες μας από το θυσία της Ημέρας της Εξιλέωσης, ακυρώνονται όλες.

Ερώτηση αριθ. 6. Όταν ο Κύριος είπε στην παραβολή ότι ο σπόρος θα αναπτυχθεί κατά τριάντα, άλλα εξήντα και κάποια εκατό φορές, όλες αυτές οι διαβαθμίσεις ανήκουν στην Εκκλησία ή στον πολύ όχλο;

Αδελφός Ρώσσελ: Ο Κύριος δεν λέει, μπορούμε να υποθέσουμε ότι αντιπροσωπεύει όλους όσους φέρουν καρπό, είναι δηλαδή καρποφόροι. Εκατό φορές μπορεί να είναι εκείνοι που ήρθαν μέχρι τα υψηλότερα πρότυπα, και εκείνοι που θα φέρουν στο προσκήνιο, εξήντα μπορεί να αναφέρονται σε αυτή την ίδια κατηγορία, αλλά δεν είναι αρκετά για να λάμψουν στη Βασιλεία, όπως διαβάζουμε ότι "Αστήρ διαφέρει από αστέρος κατά την δόξαν."

Και τα τριάντα φορές μπορεί να σημαίνει εκείνους που ίσως θα είναι η τάξη του πολύ όχλου, ο οποίος ναι μεν, θα αναπτύξει το ζήλο του Κυρίου, αλλά όχι αφθονία. Όλοι όμως θα φέρουν στο προσκήνιο τους καρπούς του πνεύματος, εν πάση περιπτώσει. Ακριβώς τα ίδια είναι με τις παρομοιώσεις των δύο τάξεων, των σοφών και μωρών παρθένων. Είναι όλες παρθένες - όλες καθαρές, όλες αποδεκτές από τον Θεό.

Ερώτηση αριθ. 7. Απευθύνετε τις προσευχές σας μόνο στον Πατέρα στο όνομα του Υιού;

Αδελφός Ρώσσελ: Συνήθως ακολουθώ αυτή τη μορφή της επίκλησης του ουράνιου Πατέρα -μόνο στο όνομα του Κυρίου Ιησού. Έχω βρει τον εαυτό μου στην προσευχή να αναφέρομαι στον Κύριο Ιησού, γιατί δεν βρήκα κάτι στις Γραφές που να έρχονται σε αντίθεση με αυτό, γιατί λέει να τιμούμε τον Υιό όπως τιμούμε τον Πατέρα. Όλη η Γραφή ακολουθεί αυτόν το δρόμο για την επίκληση του Πατέρα και σκέφτομαι μόνο ένα που είναι διαφορετικό, “Αμήν. Έλα Κύριε Ιησού” (Αποκάλυψις 22 :20)

Ερώτηση αριθ. 8. Πώς πρέπει να προσευχόμαστε στο όνομα του Πατέρα;

Αδελφός Ρώσσελ: Με βάση το Όνομά Του.

Ερώτηση αριθ. 9. Υπάρχουν ειδικές περιπτώσεις στις οποίες θα πρέπει να επικαλεστούμε τον Κύριο Ιησού;

Αδελφός Ρώσσελ: Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια περίσταση στην οποία ο Κύριος Ιησούς να μπορεί να κάνει περισσότερα από ό, τι ο Πατέρας Του. Αλλά στο μυαλό μου και οι δύο ένα, επειδή η θέλησή τους είναι μία, και γι' αυτό ποτέ δεν κάνω κανένα λάθος. Θεωρώ τον εαυτό μου να σκέφτεται μερικές φορές πότε τον Ένα και άλλοτε τον Άλλο, αλλά “κατά το δικό Σου θέλημα και όχι το δικό μου”, και έτσι προσπαθώ να διακρίνω τα πράγματα.

Ερώτηση αριθ. 10. Να εξηγήσετε τη δήλωση, «Εγώ είμαι ο Κύριος, ο Πρώτος και ο Τελευταίος », στον Ησαϊα 41:4 και 44:6.

Αδελφός Ρώσσελ: Ευχαρίστως, υποθέτω ότι αυτό σημαίνει ότι ο Θεός είναι ο μόνος που θα πρέπει να αναγνωρισθεί. Όλοι οι άλλοι ξεχνιούνται. Θα είναι ο Θεός οριστικά και στο τέλος. Έτσι, αυτή η υπεροχή του ουράνιου Πατέρας αναγνωρίζεται από τον Κύριο Ιησού όταν είπε ότι θα παραδώσει τη Βασιλεία στο ουράνιο Πατέρα για να είναι αυτός τα πάντα σε όλους.

Η συνέχεια και η ολοκλήρωση του, το Σάββατο...