Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου αυτή τη φωτογραφία. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μiα πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε φυτέψει η μάνα μου στο περδιγάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθύμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή νωρίτερα και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε τότε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος, μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε, τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

Μια αξέχαστη φθινοπωρινή απόδραση στην Πάρνηθα, στο Καταφύγιο Μπάφι

volta.bafi1
Η ανάγκη για επαφή με τη φύση και για μια ανάσα δροσιάς, μακριά από τους ρυθμούς της πόλης, είναι πάντα έντονη. Όταν, μάλιστα, συνδυάζεται με εκλεκτή παρέα, η εμπειρία γίνεται αξέχαστη! Αυτή τη φορά, η παρέα μας επέλεξε το Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας και το αγαπημένο Καταφύγιο Μπάφι για την μονοήμερη εξόρμησή της, και οι φωτογραφίες μαρτυρούν πόσο όμορφα περάσαμε. Εδώ με τον φίλο μου τον Μουσταφά!

volta.bafi6
Η μέρα ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο φθινοπωρινός ήλιος μας συνόδευε καθώς ανεβαίναμε το βουνό. Η Πάρνηθα, ο πνεύμονας της Αττικής, μας υποδέχτηκε με το πυκνό ελατόδασος και τον καθαρό αέρα που τόσο είχαμε ανάγκη. Στην καρδιά του δρυμού, όπου τα πεύκα και τα έλατα αγγίζουν τον καταγάλανο ουρανό, δύο από τους φίλους μας απόλαυσαν τη βόλτα στα μονοπάτια, φωτογραφίζοντας την ομορφιά του τοπίου. 

volta.bafi4
Ο συνδυασμός του κόκκινου πουλόβερ με το κίτρινο γιλέκο «ζωγραφίζει» μέσα στο πράσινο του δάσους, δίνοντας μια νότα ζεστασιάς στην ορεινή ατμόσφαιρα. Λίγο αργότερα, όλη η ομάδα συγκεντρώθηκε σε ένα ανοιχτό σημείο, έτοιμη για την πεζοπορία. Η χαρά και η αίσθηση ελευθερίας ήταν εμφανείς στα πρόσωπα όλων. Ήταν η ιδανική ευκαιρία για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας και να απολαύσουμε τη θέα, μια ανάσα από την πολύβουη Αθήνα. 

volta.bafi3
Στη συνέχεια, η Σούλα βρήκε την τέλεια γωνιά για μια στάση. Καθισμένη στα πέτρινα σκαλοπάτια, σκεπασμένα από κίτρινα και πορτοκαλί φύλλα, απολάμβανε τον ήλιο. Ήταν μια εικόνα απόλυτης ηρεμίας και φθινοπωρινής γαλήνης. Τα παλιά πέτρινα τοιχώματα και τα ξερά φύλλα δημιουργούσαν ένα σκηνικό βγαλμένο από παραμύθι. Η Σούλα στο ερηπωμένο ξεκοδοχείο "Κυκλάμινα". 

volta.bafi5
Φυσικά, μια τόσο όμορφη εκδρομή έπρεπε να ολοκληρωθεί με καλό φαγητό και ακόμα καλύτερη κουβέντα! Το Καταφύγιο Μπάφι, γνωστό για τη ζεστασιά και την παραδοσιακή του κουζίνα, μας φιλοξένησε στον όμορφο, ημι-υπαίθριο χώρο του. Όλη η μεγάλη παρέα κάθισε στο μακρύ τραπέζι, με τα πιάτα να γεμίζουν και να αδειάζουν από τα σπιτικά μαγειρευτά και τις τοπικές λιχουδιές. Γέλια, αστεία και έντονες συζητήσεις συνόδευαν κάθε μπουκιά.

volta.bafi2
Ιδιαίτερη στιγμή ήταν, φυσικά, το στιγμιότυπο των τριών γυναικών που αγκαλιασμένες, με τα κομψά γυαλιά ηλίου και τα χαμόγελα στα πρόσωπα, αποτύπωσαν τη φιλία που τις ενώνει και την απόλυτη ευτυχία της στιγμής. Η μέρα στην Πάρνηθα, στο Καταφύγιο Μπάφι, ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή εκδρομή. Ήταν μια υπενθύμιση της αξίας της φύσης και της ανθρώπινης επαφής. Μας γέμισε δύναμη, ηρεμία και ανεξίτηλες αναμνήσεις. Άλλωστε, δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να μοιράζεσαι τέτοιες στιγμές με τους ανθρώπους που αγαπάς! Ζάννα, Χάρις, Σούλα! 

Μια ματιά γύρω από την πλατεία 1866 των Χανίων που κάναμε δυο διανυχτερεύσεις…

kipseli.rologia.xania
Ένα δημοσίευμα για τα Χανιά που πήγαμε για τρεις μέρες (δυο διανυκτερεύσεις) με τον Κώστα και την Άννυ. Είναι ένα κυριακάτικο πρωινό που έκανα μια βόλτα στους γύρω δρόμους από την πλατεία 1866 και κατέγραψα μερικές εικόνες. Εδώ μια ΚΥΨΕΛΗ γεμάτη ρολόγια… Κόρακα 2 και, Καραϊσκάκη. Το κατάστημα δραστηριοποιείται στο χώρο των ρολογιών από το 1975.

kafenedaki.xania
Πρωινός κυριακάτικος καφές στην Μιχαήλ Κόρακα… Πρόκειται για μια ωραία, ζεστή φωτογραφία που αποτυπώνει την ατμόσφαιρα ενός καφέ. Οι άνθρωποι είναι χαλαροί, καλοκαίρι είναι, Κυριακή πρωί και… Αύγουστος. Γιατί να μην απολαμβάνουν τη στιγμή; Είναι υπέροχο το πώς ο πρωινός ήλιος διαχέεται στην εικόνα.

pleki.sto.kefe.xania
Το είδα κι αυτό! Στο καφέ CRETAN PIES η κοπέλα της φωτογραφίας πήρε και το πλεκτό της μαζί. Στον πεζόδρομο της Μαθιού Μυλωνάκη… Μια ευχάριστη στιγμή χαλάρωσης και δημιουργικότητας. Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις ανθρώπους να ασχολούνται με χόμπι που τους γεμίζουν, ειδικά σε δημόσιο χώρο, όπως σε ένα καφέ. Πραγματικά, δεν είναι κάτι που συναντάς συχνά και γι' αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

parkingkkiriaki.xaniaJPEG
Τις Κυριακές βρίσκεις χώρο να παρκάρεις στα Χανιά, ακόμα και σε ένα κεντρικό δρόμο όπως είναι η Κυδωνίας… Διακρίνονται διάφορα κτίρια, μεταξύ των οποίων καταστήματα με πινακίδες που αναγράφουν "PRINTING" και "GYROS - SOUVLAKI - BARBEQUE - CHICKEN - BURGERS". Ο ουρανός φαίνεται καθαρός με ελάχιστα σύννεφα. Τις καθημερινές, είναι αδύνατον να παρκάρεις εκεί.

komotirio.xania
Το κομμωτήριο για άνδρες και παιδιά, επί της οδού Κορωναίου δουλεύει στο φούλ… Οι δύο κουρείς εργάζονται με συγκέντρωση και επαγγελματισμό, με έναν να κουρεύει έναν πελάτη, ενώ ο άλλος φαίνεται να περιμένει τον επόμενο. Η ατμόσφαιρα μοιάζει φιλική και χαλαρή, με το κατάστημα γεμάτο πελάτες που περιμένουν τη σειρά τους. Ο κλασικός στύλος του κουρείου, ο οποίος φαίνεται στην είσοδο, προσθέτει μια παραδοσιακή πινελιά.

elafonisi
Το Ελαφονήσι είναι ένα μέρος με καταπληκτική ομορφιά στην Κρήτη, Ελλάδα. Είναι γνωστό για την απίστευτη ροζ αμμουδιά του και τα κρυστάλλινα, ρηχά, γαλαζοπράσινα νερά. Πολλοί το θεωρούν μία από τις πιο όμορφες παραλίες στην Ευρώπη. Επίσης, το Ελαφονήσι είναι προστατευόμενη περιοχή, μέρος του δικτύου Natura 2000, λόγω της πλούσιας βιοποικιλότητας του. Τα καταφέραμε και πήγαμε κι εκεί.

Η Κριστίν, η φίλη της Άννυς, ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ακρόπολη μαζί της, το απόλαυσε!

akropoli1
Δικά μας πράγματα γράφουμε εδώ. Κι όταν η Άννυ συνοδεύει τη φίλη της στην Ακρόπολη μια μέρα ζεστή του Αυγούστου, έστω απόγευμα, αυτό είναι είδηση για τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Σκαρώσαμε λοιπόν μια φανταστική ιστορία για να σας δείξουμε τις φωτογραφίες που τράβηξε η Άννυ. Η Κριστίν στεκόταν στην είσοδο της Ακρόπολης, με τον ήλιο του μεσημεριού να λούζει τα μαλλιά της. Η Άννυ, η φίλη της, την είχε παρασύρει σε αυτό το ταξίδι στην Αθήνα, ένα ταξίδι που η Κριστίν δεν είχε φανταστεί ποτέ ότι θα την άγγιζε τόσο βαθιά.

akropoli2
Καθώς ανέβαιναν τα σκαλιά, η Κριστίν δεν μπορούσε να αποσπάσει το βλέμμα της από τους επιβλητικούς ογκόλιθους. Σκεφτόταν τις αμέτρητες γενιές ανθρώπων που είχαν περάσει από εδώ. Σκεφτόταν τον Περικλή, τον Φειδία, τους αρχαίους φιλοσόφους που περπατούσαν στους ίδιους αυτούς δρόμους. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά, όχι από την κούραση της ανάβασης, αλλά από ένα αίσθημα δέους και σεβασμού.

akropoli3
Η Άννυ παρατήρησε τη σιωπή της. «Είσαι καλά;» τη ρώτησε. Η Κριστίν δεν απάντησε αμέσως. Έκλεισε τα μάτια της για μια στιγμή και εισέπνευσε βαθιά. Ήταν σαν ο αέρας να κουβαλούσε ακόμα την ιστορία, σαν να μπορούσε να ακούσει τους ψιθύρους του παρελθόντος. «Είναι απίστευτο», είπε τελικά, με τη φωνή της να τρέμει ελαφρώς. «Είναι σαν να βρίσκομαι σε μια άλλη διάσταση.

akropoli4
Όλη αυτή η ιστορία που μάθαμε στο σχολείο… είναι ζωντανή εδώ. Οι πέτρες… έχουν ψυχή». Η Άννυ χαμογέλασε. Καταλάβαινε απόλυτα τι ένιωθε η φίλη της. Ήταν η μαγεία της Ακρόπολης. Μια μαγεία που δεν προερχόταν μόνο από την ομορφιά των μνημείων, αλλά από το βάθος της ιστορίας που κουβαλούσαν. Καθώς έφτασαν στον Παρθενώνα, η Κριστίν ένιωσε μια ανατριχίλα. Το μάρμαρο, αν και φθαρμένο από τον χρόνο, έλαμπε κάτω από τον ήλιο. Ήταν ένα σύμβολο δύναμης, σοφίας και πολιτισμού.

akropoli5
Η Κριστίν έμεινε ακίνητη, κοιτώντας το μνημείο, προσπαθώντας να αφομοιώσει όλη την πληροφορία που δεχόταν ο εγκέφαλός της. «Σκέψου πόσος κόπος και πόση τέχνη χρειάστηκε για να φτιαχτεί κάτι τόσο μεγαλειώδες», είπε η Άννυ. Η Κριστίν δεν είχε λόγια. Μπορούσε να φανταστεί τους τεχνίτες, τους καλλιτέχνες, τους αρχιτέκτονες να δουλεύουν ασταμάτητα, με μια αφοσίωση που μόνο η αγάπη για την τέχνη μπορεί να δημιουργήσει. Ένιωσε ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης για όλους αυτούς τους ανθρώπους που της άφησαν αυτό το δώρο.

akropoli6

Λουτράκι: Ένας παράδεισος για το σώμα και το πνεύμα. Το απολαύσαμε για τέσσερις μέρες

lutraki1

Βρεθήκαμε στο Λουτράκι, για τέσσερις μέρες και τρεις νύχτες. Ας είναι καλά οι φίλοι μας Βασίλης και Μάχη που μας έδωσαν τα κλειδιά του σπιτιού τους, να πάμε να ξεκουραστούμε λίγο. Και τα καταφέραμε μια χαρά, είναι αλήθεια.

lutraki2
Το Λουτράκι είναι μια πόλη που συνδυάζει την ιστορία με τη σύγχρονη πολυτέλεια, είναι ένας δημοφιλής προορισμός για όσους αναζητούν χαλάρωση και αναζωογόνηση. Γι’ αυτό μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε και προσωπικά. Το πετύχαμε χειμώνα καιρό με μικρή κίνηση.

lutraki3
Βρίσκεται κτισμένο σε μια προνομιακή θέση, στην κορινθιακή γη και είναι γνωστό κυρίως για τα ιαματικά του νερά και τις πολυάριθμες υπηρεσίες ευεξίας που προσφέρει. Οι θερμές πηγές του Λουτρακίου είναι γνωστές για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες εδώ και χιλιάδες χρόνια.

lutraki4
Τα μεταλλικά νερά βοηθούν στην ανακούφιση από διάφορες παθήσεις και προσφέρουν μια μοναδική εμπειρία χαλάρωσης. Το Λουτράκι διαθέτει όμορφες παραλίες με κρυστάλλινα νερά. Είναι ιδανικές για κολύμβηση, ηλιοθεραπεία και θαλάσσια σπορ.

lutraki5
Η περιοχή γύρω από το Λουτράκι είναι πλούσια σε φυσική ομορφιά. Τα Γεράνεια Όρη προσφέρουν μοναδικές ευκαιρίες για πεζοπορία και αναρρίχηση. Το Λουτράκι έχει μια πλούσια ιστορία που χρονολογείται από την αρχαιότητα.

 lutraki6

 

Πέντε μέρες Αυγουστιάτικα στη Λευκάδα, στη Λυγιά, με τον Κώστα και την Άννυ

lefkada2024.1
Καλοκαίρι του 2024 με τον Κώστα και την Άννυ, δέκα μέρες διακοπών μαζί στο Ιόνιο Πέλαγος. πρώτος σταθμός, η Λευκάδα. Εδώ ζήσαμε τις πέντε μέρες. Τι άλλες πέντε θα τις περνάγαμε στου Παξούς. Επιθυμία της Άννυς και περάσαμε υπέροχα!

lefkada2024.2
Η Λευκάδα ή Λευκάς είναι νησί του Ιονίου πελάγους και μαζί με τα νησιά Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Ιθάκη, Ζάκυνθος και Παξοί αποτελούν την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων. Είναι το τέταρτο σε έκταση νησί των Επτανήσων με έκταση 320 τ.χλμ. και το τέταρτο σε πληθυσμό με 23.596 κατοίκους κατά την απογραφή του 2021. Εδώ μειναμε, στη Βίλλα Βανδώρου, στη Λυγιά.

lefkada2024.3
Βάσει του σχεδίου Καποδίστριας η Λευκάδα μαζί με τα νησιά Κάλαμος, Καστός και Μεγανήσι, (γνωστά και ως Πριγκιποννήσια), αποτελούσε το νομό Λευκάδος με έδρα την πόλη της Λευκάδος. "Περπατήσαμε" σχεδόν ολόκληρο το νησί και την πόλη. Κι εδώ ο Κώστας και η Άννυ, σε μια φωτογραφία στην πόλη της Λευκάδας.

lefkada2024.4
Από το 2011 όμως, οπότε και εισήχθηκε στο πρόγραμμα Καλλικράτης, η Λευκάδα, μαζί με τις προαναφερθέντες νήσους, πλην του Μεγανησίου αποτελεί πλέον δήμο με έδρα και πάλι την πόλη της Λευκάδας, ενώ το Μεγανήσι αποτελεί ξεχωριστό δήμο με έδρα το Κατωμέρι. Εδώ στο Πόρτο Κατσίκι. Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια για να φτάσεις στην παραλία... 

lefkada2024.5
Λόγω της γεωγραφικής της θέσης (οι ακτές της βρίσκονται πολύ κοντά μ' εκείνες της ηπειρωτικής Ελλάδας τις οποίες τις χωρίζει ο ιστορικός πορθμός του Δρεπάνου) συνδέεται με την Αιτωλοακαρνανία με μια πλωτή γέφυρα μήκους περίπου 20 μέτρων. Εδώ στη μαρίνα της πόλης της Λευκάδας...

lefkada2024.6
Μαζί με την Εύβοια είναι τα δυο μοναδικά νησιά στην Ελλάδα στα οποία η πρόσβαση γίνεται οδικώς. Το ψηλότερο βουνό είναι τα Σταυρωτά, με απότομες πλαγιές και ύψος 1.184 μέτρα. Αν και έχει μια απόσταση από την Αθήνα αξίζει, αν η παρέα σας είναι καλή μια βόλτα μέχρι τη Λευκάδα. Και κάπου εδώ κι εμείς σε ένα όμορφο τόπο στη Λυγιά που μέναμε... 

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην οικονομική κρίση του 2011. Σε δύσκολες εποχές, δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA