Τα καφέ ήταν για μένα πάντα ένας χώρος ξεχωριστός… Έτσι κι εδώ, στο Βανκούβερ του Καναδά… Αντί να τρέχω στα εμπορικά, πράγμα που αρέσει στις γυναίκες να το κάνουν με τις ώρες, βρήκα καταφύγιο εδώ στο BLENZ COFFEE.


Εδώ μπορείς να πάρεις το καφεδάκι σου με ένα κολατσιό, αρκετά χορταστικό… Μόλις στα 4 και κάτι καναδέζικα δολάρια. Γύρω στα τρία ευρώ δηλαδή ή λιγότερο… Πολύ κόσμος το χρησιμοποιεί προκειμένου να κάνει μια στάση για να πάρει μια ανάσα…


Ο χώρος μου έγινε οικείος. Κάθομαι στη μπάρα, στη τζαμαρία που βλέπει στο δρόμο. Έξω κάνει ψυχρούλα ακόμα… Πήρα και το Wi-Fi του μαγαζιού κι έτσι μπορούσα, ενώ έπινα τον καφέ μου και έτρωγα το κέικ μου, να κάνω αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα… Και παράλληλα να παρακολουθώ έξω από το μαγαζί…


Είναι πολλοί προσεκτικοί οι διαβάτες στο δρόμο τους και τηρούν ακριβώς αυτό που λένε τα φανάρια… Ουδείς επιχειρεί πέρασμα αυθαίρετο . Άλλη μια τάξη από τις πολλές που είδα σ’ αυτήν την πόλη. Οι άνθρωποι υπακούν τους νόμους του κράτους…


Απέναντι, είναι ένα σημείο που πωλούνται εφημερίδες και περιοδικά… Μπήκα, το περιεργάστηκα, το φωτογράφισα και το ανέβασα στο Facebook. Ουδείς από το κατάστημα διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτό… Κάποια στιγμή αξίζει να το δούμε κι εδώ, στο Site… Και θα το κάνω σύντομα…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 04/04/2015

Με αφορμή τον παραδοσιακό δήθεν γιορτασμό της Πρωταπριλιάς ως γιορτής της φάρσας, δυο λόγια για το ψέμα και την αλήθεια, όπως θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν… Με σοβαρότητα και έρευνα… Επειδή η αλήθεια ελευθερώνει τους ανθρώπους και επειδή, τελικά, πουθενά δεν είναι ευδιάκριτο το… έθιμο να λέμε αυτή την ημέρα ψέματα και να γελάμε μάλιστα με τα παθήματα των άλλων στις φάρσες μας…

Τι είναι λοιπόν το ψέμα; Το αντίθετο της αλήθειας. Το ψέμα περιλαμβάνει γενικά το να λέει κάποιος κάτι αναληθές σε ένα άτομο που δικαιούται να γνωρίζει την αλήθεια, με την πρόθεση να εξαπατήσει ή να βλάψει είτε αυτό το άτομο είτε κάποιο άλλο. Το ψέμα δεν είναι πάντοτε φραστικό κατ’ ανάγκην. Μπορεί επίσης να εκφραστεί με πράξεις, μπορεί δηλαδή κάποιος να ζει το ψέμα.

Πολλοί πιστεύουν ότι κάτω από ορισμένες περιστάσεις, το ψέμα δεν είναι κακό. Μερικοί ισχυρίζονται ότι ναι, θα έλεγαν ψέματα για να εμποδίσουν μια εγκληματική ενέργεια, να προστατεύσουν κάποιον αθώο ή να σώσουν μια ζωή. Ωστόσο, τέτοιες καταστάσεις σπανίζουν στην καθημερινή ζωή. Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι καταφεύγουν στο ψέμα για να αποφύγουν την τιμωρία ή να ξεφύγουν από κάποια δυσάρεστη κατάσταση.

Επειδή, ίσως πιστεύουν ότι εφόσον αυτά δεν ήταν κακόβουλα ψέματα, δεν έγινε κανένα κακό... Σε τι μπορεί να βλάψει ένα «αθώο ψέμα», μπορεί να πούμε; Και τη στιγμή που ορισμένα λεξικά ορίζουν το «αθώο ψέμα» ως «ευγενικό ή αβλαβές ψέμα», το να λες ένα «αθώο ψέμα», ίσως να μη φαίνεται και τόσο κακό.

Δείτε ωστόσο και μια άλλη μια αιτία για την οποία μερικοί καταφεύγουν στο ψέμα: Εκεί που πάσχει η αλήθεια είναι στο ότι είναι κυρίως δυσάρεστη και συχνά ανιαρή. Το ανθρώπινο μυαλό ψάχνει για κάτι πιο διασκεδαστικό και γαργαλιστικό. Δεν μας εκπλήσσει, λοιπόν, το ότι οι άνθρωποι συχνά δεν θέλουν να ακούνε την αλήθεια, προτιμώντας να «γαργαλίζουν» μόνο τα αυτιά τους. Τι μεγάλος πειρασμός που είναι μερικές φορές να λέμε ευχάριστα ψέματα, αντί για αντιδημοφιλείς αλήθειες!

Μήπως, όμως, το γεγονός ότι ένα ψέμα μπορεί να είναι ελκυστικό ή να λέγεται για κάποιο ασήμαντο ζήτημα ή ακόμα και να είναι καλοπροαίρετο, σημαίνει πως είναι και σωστό; Κάθε άλλο.

Και γιατί, είναι τόσο κακό το ψέμα; Δεν μπορεί ένα ψέμα να σε γλιτώσει από την τιμωρία; Ίσως. Αλλά τι γίνεται αν ξεσκεπαστεί το ψέμα; Τότε έχεις απλώς αναβάλει την τιμωρία. Ναι, το ψέμα προκαλεί θυμό και αγανάκτηση.

Το ψέμα βλάπτει όμως και τον ίδιο τον ψεύτη. Η συνείδησή του συμμαρτυρεί με αυτούς, και μεταξύ των σκέψεών τους αυτοκατηγορούνται ή και απολογούνται. Μπορεί δηλαδή η συνείδησή να «μαρτυρήσει» το γεγονός ότι το ψέμα είναι κακό πράγμα και «να μας κατηγορήσει» —βασανίζοντάς μας με συναισθήματα ενοχής.

Βέβαια, κάποιος μπορεί να αγνοήσει τη συνείδησή του, σκληραίνοντάς τη. Για παράδειγμα, ένα άρθρο στο περιοδικό Adolescence αποκάλυψε ότι οι μικρότεροι σε ηλικία έφηβοι θεωρούν το ψέμα κακό. Καθώς μεγαλώνουν, όμως, η άποψή τους για το ψέμα σκληραίνει. «Οι δεκαπεντάχρονοι», έλεγε εκείνο το άρθρο, «σκέφτονται πιο συχνά από τους δωδεκάχρονους ότι το ψέμα μερικές φορές δεν είναι κακό». Τελικά όσο περισσότερο κάποιος λέει ψέματα, τόσο περισσότερο κινδυνεύει να «πωρωθεί η συνείδησή του».

Αντίθετα, μπορεί να εκπαιδεύσουμε τη συνείδηση μας. Αντί να κουκουλώσουμε το πρόβλημα μ’ ένα σωρό ψέματα, η συνείδησή μας, μάς ωθεί να πλησιάζουμε τους ανθρώπους και να συζητάμε μαζί τους το πρόβλημα με ειλικρίνεια. Μερικές φορές αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να λάβουμε διαπαιδαγώγηση.

Κάτι άλλο που βοηθάει στο να αναπτύσσουμε έντιμη συνείδηση είναι το να είμαστε προσεκτικοί στην επιλογή των φίλων μας. Ένας φίλος μαζί με τον οποίο λέτε ψέματα είναι βέβαιο ότι θα σας βάλει σε μπελάδες. Δεν είναι το είδος του φίλου που μπορούμε να εμπιστευθούμε. Χρέος μας λοιπόν είναι να βρούμε φίλους που αγαπούν την αλήθεια.

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο, Σάββατο 04/04/2015, στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».