Μια στάση στην κορυφή του Κόφινα, στον Κρότο, έξω από το καφέ “Ραχάτι” ανάμεσα στον Νίκο Ξυλούρη και τον Τσε Γκεβάρα, ψηφιδωτά έργα του αυτοδίδακτου καλλιτέχνη, Παναγιώτη Λαμπράκη...

Μια τελευταία φωτογραφία λίγο πριν αναχωρήσουμε από του Λέντα. Δυστυχώς δεν είδαμε τον Γιάννη Βιλανάκη, ήταν για δουλειές στο Ηράκλειο και δεν μπορέσαμε να πάμε, λόγω βενζίνης, στον οικισμό που έμενε, ανατολικά του Λέντα, στου Πετράκη. Επικοινωνήσαμε όμως μέσω Facebook...

Ένα από τα έργα του καλλιτέχνη, Παναγιώτη Λαμπράκη, που κοσμούν όλο τον πετρόχτιστο περιβάλλοντα χώρο του καφέ “Ραχάτι”. Τεράστια σε μέγεθος. Ψηφίδες από φυσική πέτρα σμιλεμένη στο βουνό που βόσκει καθημερινά τα πρόβατά του.

Δείτε άλλο ένα έργο του και πηγαίνετε στο Site του, πατώντας ΕΔΩ για να απολαύσετε πολλά περισσότερα έργα του, να δείτε επίσης τι λέει ο ίδιος γα τον εαυτό του και τι έχουν γράψει οι άλλοι γι' αυτόν. Περιηγηθείτε το λίγο. Είναι απλό και όμορφο σαν τα έργα του.

Η επιστροφή με το δείκτη της βενζίνης στο 0 ήταν ήδη από μόνη της μια μικρή Οδύσσεια δεδομένου ότι το πιο κοντινό βενζινάδικο από του Λέντα ήταν μια απόσταση 10.5 χιλιόμετρα. Κι άντε να είσαι με τέτοια ασφάλεια στην ερημιά του κόσμου. Σε ένα άνυδρο και ξερό βουνό σαν τον Κόφινα...

Ξεκινήσαμε απογευματάκι, κατά τις 6 με την αγωνία μη μείνουμε στο δρόμο από βενζίνη. Ανεβήκαμε όλο το βουνό ώς τον Κρότο. Κι εκεί, στο καφέ “Ραχατι” καθίσαμε να πιούμε ένα καφεδάκι και μια πορτοκαλάδα, να δροσιστούμε λίγο, αν και η θερμοκρασία είχε αρχίσει ήδη να υποχωρεί...

Ήθελα να σταματούσα εδώ από χθες. Μου έκαναν εντύπωση από την ώρα που ερχόμασταν, δυο τεράστιοι πίνακες – ψηφιδωτά, έξω από το μαγαζί με τα πορτραίτα του Νίκου Ξυλούρη και του Τσε Γκεβάρα...

Φωτογραφήθηκα ανάμεσά τους, στην είσοδο του μαγαζιού. Και μίλησα με τους ανθρώπους για τον καλλιτέχνη που έλλειπε. Ήταν στα πρόβατα, όπως μου είπε η μάνα του και ο αδερφός του... Με ξενάγησαν κιόλας στα έργα του και μου έδειξαν το εργαστήριο του. Φανταστική εμπειρία! Ο άνθρωπος δεν παίζεται... Αυτοδίδακτος, αλλά οι δημιουργίες του είναι εκπληκτικές...

Καθίσαμε περίπου ένα τέταρτο. Τους είπαμε για το πρόβλημα μας με τη βενζίνη. Ήρεμοι... Σα να μη συμβαίνει τίποτα... Ένας παππούς μας έδειξε ένα δρόμο, χωματένιο που θα μας οδηγούσε πιο γρήγορα στη Βασιλική κι από κι στη Βαγιονιά όπου είχε βενζινάδικο. Αναθαρρήσαμε. Εκπληκτικός ο παππούς... Τύφλα να έχει το GPS με τους χάρτες του...

Βρήκαμε εύκολα το βενζινάδικο κι η ψυχή μας πήγε στη θέση της. Είχαμε αρχίσει ήδη να ηρεμούμε. Βρισκόμαστε σε κατοικημένη περιοχή... Αφήσαμε πίσω μας την αγριάδα των ορεινών όγκων του Κόφινα και την αγωνία μην ξεμέναμε εκεί... Ποιος θα μας έβρισκε;

Από 'δω και πέρα, τα δύσκολα είχαν περάσει... Η εκδρομή μας γα την επιστροφή συνεχίστηκε με άνεση. Κι αν αργούσαμε, που δεν αργήσαμε, είχαμε βενζίνη...

Ακολουθήσαμε μια άλλη διαδρομή μετά το Χάρακα. Αντί να συνεχίσουμε για Πύργο προτιμήσαμε να πάρουμε το δρόμο που οδηγεί στο Ηράκλειο. Στρίψαμε κάποια στιγμή δεξιά στο Χουδέτσι, Άγιο Βασίλη, Καλλονή, Αρκαλοχώρι και να 'μαστε πίσω στο Θραψανό.

Από την ώρα που ηρεμήσαμε και μετά, τη χαρήκαμε τη διαδρομή. Περάσαμε πολλά μικρά και όμορφα χωριουδάκια και απολαύσαμε τον τρόπο που είναι χτισμένα στη μέση του πουθενά...

Η μικρή μας Οδύσσεια με τη βενζίνη είχε λάβει τέλος. Την επόμενη φορά που θα σχεδιάσουμε μεγάλα, για τη μηχανή, ταξίδια, καλό είναι να έχουμε λάβει τις πληροφορίες μας αν εκεί που πάμε θα βρούμε βενζίνη για την επιστροφή...

• Δείτε ΕΔΩ το Site του καλλιτέχνη με τα ψηφιδωτά, Παναγιώτη Λαμπράκη. Μη βιαστείτε να φύγετε. Τα έργα του είναι υπέροχα, σαν τα λόγια του και την προσέγγισή του στη ζωή...