Από τη μικρή βόλτα μας στην παραλία του Άμπλ Σάιντ… Σήμερα στις λιγότερες φωτογραφίες που επιλέξαμε διαλέξαμε μόνο πράσινο… Την επόμενη φορά θα έχουμε θάλασσα… Για την ακρίβεια τον Ειρηνικό Ωκεανό.


Η βλάστηση είναι όμορφη και οι δρόμοι χωρίς κίνηση. Ελάχιστα αυτοκίνητα κινούνται στο χώρο αυτό και μόνο αν έχουν σοβαρό λόγο… Η βόλτα είναι για τους πεζούς. Προστατεύονται…


Και ο σιδηρόδρομος περνά από κει κοντά… Οι γραμμές τους καθαρές δείχνουν ότι λειτουργεί κανονικά. Δεν τον είδαμε να κινείται, αλλά είναι βέβαιο, καθώς ο σταθμός των τρένων βρίσκεται εκεί κοντά…


Οι ειδικά διαμορφωμένοι χώροι είναι ιδανικοί για περπάτημα. Δείτε , φροντισμένα παγκάκια και ξύλινα τραπέζια με καθίσματα, είναι εκεί, διαθέσιμα σε όποιον τα χρειαστεί, να κάτσει να ξεκουραστεί, να ξαποστάσει…


Άλλη μια πλευρά του πάρκου δίπλα στη θάλασσα… Εδώ το καλοκαίρι θα πρέπει να γίνεται χαμός από τον κόσμο. Αν και η ζέστη εδώ στον Καναδά δεν είναι μεγάλη και οι καύσωνες ανύπαρκτοι πάντα η δροσιά είναι κάτι όμορφο…


Ο ουρανός μουντός, συννεφιασμένος… Λες ότι από στιγμή σε στιγμή θα αρχίσει να βρέχει… Δεν το έκανε. Μας κράτησε όμορφη τη μέρα μας κι εμείς απολαύσαμε τη βόλτα μας… Εκπληκτική, ακριβώς δίπλα στη θάλασσα περπατήσαμε το μονοπάτι…

Εδώ στον όμορφο Καναδά από τον οποίο βλέπετε καθημερινές αναρτήσεις μέσω των οποίων προσπαθώ να σας μεταφέρω ότι ζω, με βρήκε αυτή η όμορφη συγκυρία… Να δω το Site να συμπληρώνει άλλες 10.000 επισκέψεις από διαφορετικές Ι.Ρ. και να φτάνει αισίως τις 880.000!

Κι είναι όμορφο να αισθάνεσαι αυτή την αποδοχή, ενώ δεν κάνει κάτι για να την επιζητήσεις… Αυτό που προσπαθώ, χρόνια τώρα, είναι να καταγράφω στιγμές, είτε μέσα από λόγια, είτε από φωτογραφίες και να μοιράζομαι μαζί σας τα γεγονότα σα να ήμασταν συνταξιδιώτες σ’ αυτή τη ζωή…

Αναδεικνύω, αυτό που μου αρέσει και ζω την κάθε στιγμή. Εκείνη που εμείς με τις πράξεις μας και τις ενέργειες μας την κάνουμε να φαίνεται σημαντική…

Ο καιρός είναι υπέροχος, έξω… Ακόμα κι όταν είναι βροχερός, όπως τώρα, μέσα στο σπίτι δεν το καταλαβαίνεις με τη ζεστασιά και τη θαλπωρή που διαθέτει… Ύστερα η βροχή κρατά μέρες… Δεν πρόκειται για καμιά καταιγίδα από αυτές που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα. Η γη προλαβαίνει να «ρουφήξει» σα σφουγγάρι το νερό. Έτσι, όταν βγει ο ήλιος, τίποτα δεν θυμίζει πως πριν λίγο έβρεχε…

Αλλά και οι άνθρωποι εδώ, είναι ξεχωριστοί… Ευγενείς, απλοί, καταδεκτικοί και πολύ φιλόξενοι… Κάνουν καλή παρέα. Βέβαια, με δυσκολεύει λίγο η γλώσσα, καθώς δεν μπορώ να μπω στην κουβέντα και να συνεννοηθώ, αλλά καταλαβαίνω τι λένε, με τον τρόπο που το λένε…

Μέχρι τώρα έχω βγει δύο φορές στο έργο… Και τις δύο φορές από δύο ώρες… Την πρώτη φορά με τον Γιάννη τον Έλληνα, τη δεύτερη φορά με τον Στηβ. Όλα πήγαν καλά. Δεν είχαμε κανένα πρόβλημα στην επικοινωνία… Άλλωστε το ίδιο ακριβώς πράγμα κάνουμε και στην Ελλάδα…

Κι εδώ θα συναντήσεις του ίδιους ανθρώπους… Εκείνους που με ταπεινή καρδιά θα πάρουν το φυλλάδιο της πρόσκλησης για την Ανάμνηση και εκείνους που αδιαφορούν, αρνούνται ευγενικά και δεν το δέχονται… Σε καμιά από τις δύο φορές που πήγαμε ως τώρα δεν είδα ανθρώπους αγενείς… Στην ευγένεια των επισκεπτών, απαντούν με ευγένεια…

Κάθε φορά που θα ξεκόψει η βροχή, πάμε βόλτες. Κοντά με τα πόδια ή μακριά με το αυτοκίνητο… Όπως σας έχω πει μέχρι τώρα, πολλές φορές οι άνθρωποι που με φιλοξενούν, θέλουν να πάρω τις καλύτερες εντυπώσεις μαζί μου… Το βλέπεις σε κάθε κίνηση τους. Το βλέπετε κι εσείς στις φωτογραφίες… Σχεδόν όλες τις δημοσιεύω στο Facebook.

Εδώ, στο Site, αναγκαστικά και λόγω χώρου, δημοσιεύω μόνο λίγες. Δειγματοληπτικά… Απλά για να δώσω το κλίμα της καθημερινότητας… Και προσπαθώ με τις λεζάντες που βάζω να σας κάνω να νιώσετε ότι βιώνω σε προσωπικό επίπεδο…

Άλλο ένα «ευχαριστώ» λοιπόν γι’ αυτή την αποδοχή που γεμίζει ευθύνες να κάνω τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ καθημερινά καλύτερο και πιο περιεκτικό…