Μια εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη που τη θέλαμε πολύ και την απολαύσαμε πραγματικά!

konstantinupoli1
Εγώ είχα ξανά έρθει στη Πόλη, η Σούλα όχι. Με αφορμή λοιπόν μια εκδρομή που οργάνωσε ο φίλος Γιάννης Αγιάνογλου, βρεθήκαμε στις Κωνσταντινούπολη μέρες του Μάη όμορφες και χαρήκαμε κάθε στιγμή στο ταξίδι μας και εκεί. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

konstantinupoli2
Μπορεί το ταξίδι να ήταν κάπως κουραστικό να φτάσουμε από την Αθήνα ώς την Κωνσταντινούπολη, αλλά η παρέα ήταν καλή και την πρώτη κιόλας νύχτα που κοιμηθήκαμε στο ξενοδοχείο μας νιώσαμε να ξεκουραζόμαστε. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

konstantinupoli3
Το πρόγραμμα ήταν καλά δομημένο και η ξεναγός μας, η κ. Κατερίνα ή Τίνα όπως της έμεινε όπως μας είπε επειδή έτσι την έλεγε ο δάσκαλο στο σχολείο για να ξεχωρίζει στην τάξης από τις άλλες δύο ήταν καταπληκτική στη δουλειά της και σας άνθρωπος. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

konstantinupoli4
Πήγαμε στο ντολμά Μπαχτσέ ένα φοβερά εντυπωσιακό παλάτι επισκέψιμο με εισιτήριο, κάναμε μια βόλτα για μιάμιση ώρα στο Βόσπορο με δικό μας μισθωμένο καραβάκι και με ξανάγηση από τα μεγάφωνα και μια βραδιά σε παραδοσιακούς χορούς. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

konstantinupoli5
Οι γυναίκες είχαν την ευκαιρία να ψωνίσουν. Σκόπιμα (;) είχαν βάλει αυτή τη μέρα, επίσκεψη στην αγορά την τελευταία ημέρα. Και καλά έκαναν. Η διαφορά στην τιμή του νομίσματος και τα όμορφα πράγματα είναι μεγάλος πειρασμός να σου απορροφήσουν την προσοχή. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Στα (9) χρόνια γάμου μας με τη Σούλα πήγαμε 5ήμερη εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη

Posted in Τα δικά μου

konstantinupoli1
Πέντε γεμάτες μέρες ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί. Αλλά δεν έγινε τυχαία. Φροντίσαμε να κάνουμε εμείς με αφορμή την επέτειο για τα εννιά (9) χρόνια γάμου μας με τη Σούλα. Αυτή την επέτειο λίγο ξεχωριστή. Και ο Γιάννης Αγιάνογλου μας έδωσε αυτή ευκαιρία με τη συνεργασία του με το τουριστικό πρακτορείο amphitrion της Κρήτης.

konstantinupoli20
Ήταν όλοι αδελφοί μας, κυρίως από τον Πειραιά και άλλες περιοχές της Αθήνας. Ελάχιστους γνωρίζαμε από τους 50 συμμετέχοντες, αλλά γίναμε μια παρέα όμορφη και μοιραστήκαμε πράγματα, καταστάσεις, τόπους που πήγαμε ή βρεθήκαμε στη διάρκεια μας εκεί. Νέοι φίλοι, λοιπόν, προστέθηκαν στη φαρέτρα μας. Έξω από την Αγιά Σοφιά.

konstantinupoli30
Συμμετείχαμε σε όλες τις εκδηλώσεις που είχαν προγραμματιστεί από το γραφείο και την υποδειγματική αρχηγό, την κ. Τίνα Βεριοπούλου, αλλά και τον οδηγό μας αδ. Γιάννη Αγιάνογλου. Πήγαμε στο παλάτι Ντολμάμπαχτσε, δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ, στην κρουαζιέρα στο Βόσπορο που διήρκησε 1,30 ώρα, δείτε ΕΔΩ κι ένα βράδυ είδαμε τουρκικούς παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια.

konstantinupoli50
Φυσικά περπατήσαμε στο δρόμο του Πέραν που οδηγεί στον Πύργο του Γαλατά, φάγαμε φαγητά μαγειρεμένα με τη δική τους κουλτούρα. Και είχαμε και τις δικές μας στιγμές, καθώς βρεθήκαμε να ακούμε νεαρούς τραγουδιστές συνοδεία βιολιού και ηλεκτρικής κιθάρας. Εδώ πήγαμε μόνοι, χωρίς να έχουμε κάτι συγκεκριμένο στο νου μας. Και πετύχαμε το καλύτερο.

konstantinupoli40
Το μόνο κουραστικό, από σωματική άποψη, ήταν το πολύωρο ταξίδι με το πούλμαν την Αθήνα στην Κωνσταντινούπολη και την επιστροφή μας, αν και ο οδηγός μας έκανε πολλές στάσεις, έτσι ώστε να ξεπιαστούμε και να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Αλλά αυτού του είδους η κούραση περνάει γρήγορα και το μόνο που μένει είναι οι όμορφες εμπειρίες. Εδώ έξω από το παλάτι Ντολμάμπαχτσε.

 konstantinupoli60
Γνώρισε η Σούλα την Κωνσταντινούπολη που το είχε όνειρο, περάσαμε υπέροχα, γνωρίσαμε κι άλλου αδελφούς από διαφορετικές εκκλησίες και είδαμε πράγματα που μάλλον μπορεί και να μην τα βλέπαμε ποτέ στη ζωή μας, καθώς το πρόγραμμα μας, είχαμε φροντίσει να είναι γεμάτο. Κι ωστόσο μερικές αλλαγές πάντα χρειάζονται. Έτσι βάζουμε στη ζωή μας, αλατοπίπερο...

Μια μέρα του Απρίλη ζήσαμε την Αθήνα όπως δεν την είχαμε ξαναζήσει ποτέ ξανά...

Posted in Επικαιρότητα

afrikaniki.skoni1.230424
Τον γύρο του κόσμου έκαναν οι εικόνες του αθηναϊκού ουρανού, ο οποίος κατακλύστηκε από την αφρικανική σκόνη και παρέμεινε για αρκετή ώρα, ίσως και μέρα στην πρωτεύουσα. Μετά από μια φάση κορύφωσης, το φαινόμενο εξασθένισε σιγά με τη βοήθεια και των ανέμων.

afrikaniki.skoni2.230424
Ο διεθνής Τύπος παρακολούθησε το σπάνιο φαινόμενο και η επέλαση της αφρικανικής σκόνης έγινε είδηση σε πολλά ειδησεογραφικά Μέσα, που παρομοίασαν τις εικόνες με σκηνικά από άλλον πλανήτη. Τον γύρο του κόσμου κάνουν οι φωτογραφίες από την Αθήνα  -«Σαν σκηνικό από τον Άρη, την κατάπιε η σκόνη από τη Σαχάρα»

afrikaniki.skoni3.230424
Η βρετανική Daily Mail έγραψε ότι τα αξιοθέατα της Αθήνας μοιάζουν περισσότερο με σκηνικά από τον Άρη. «Η σκόνη από την έρημο Σαχάρα έβαψε την Αθήνα σε πορτοκαλί χρώμα, καθώς τα σύννεφα που έπνεαν από τη Μεσόγειο Θάλασσα, έκαναν τα διάσημα ορόσημα της πόλης να μοιάζουν περισσότερο με σκηνές από τον Άρη».

afrikaniki.skoni4.230424
Το γαλλικό BFM TV επισήμανε ότι η «Αθήνα και η Νότια Ελλάδα βυθίστηκαν σε μια σχεδόν αρειανή ατμόσφαιρα». To γαλλικό μέσο μετέφερε τις δηλώσεις του Κώστα Λαγουβάρδου, διευθυντή μετεωρολογικής έρευνας στο Αστεροσκοπείο Αθηνών, σχετικά με το φαινόμενο.

afrikaniki.skoni5230424
Guardian: «Η Αθήνα κατακλύζεται από πορτοκαλί ομίχλη». Με τον παραπάνω τίτλο, η βρετανική Guardian μίλησε για «καταιγίδα σκόνης της Σαχάρας στην Ελλάδα», τονίζοντας ότι οι ελληνικές αρχές προειδοποιούν πως οι συγκεντρώσεις σκόνης μπορούν να μειώσουν το ηλιακό φως και την ορατότητα, ενώ τα αυξανόμενα επίπεδα των λεπτών σωματιδίων ρύπανσης ενέχουν κινδύνους για την υγεία.

afrikaniki.skoni6.230424
CNN: «Η Αθήνα γίνεται πορτοκαλί, το Ελσίνκι λευκό, καθώς ο καιρός στην Ευρώπη κάνει την έκπληξη». Μια κίτρινη-πορτοκαλί ομίχλη σκόνης από την έρημο Σαχάρα έχει καλύψει τμήματα της Ελλάδας, αναγκάζοντας τις Αρχές να εκδώσουν προειδοποιήσεις για την υγεία και δημιουργώντας θεαματικά σκηνικά, έγραψε το αμερικανικό CNN.

«Σκαλίζοντας» παλιές, χάρτινες φωτογραφίες… Μνήμες όμορφες από το μακρινό παρελθόν

Posted in Γενικά

mama.babas
Η Μαλάμω μας, Απρίλη μήνα, κατέβηκε ξανά στο χωριό. Πέρασε το χειμώνα στην Αθήνα και επέστρεψε. Μαζί με τον σύζυγο της, Νίκο, περνάνε όμορφα εδώ, Συχνά η αδελφή μου «σκαλίζει» τις φωτογραφίες από τα παλιά. Θύμισες δικές της που ήθελε να μοιραστεί μαζί μου. Και την ευχαριστώ γι’ αυτό. Εδώ οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ, έξω από την εσωτερική αυλή μας. Θα πρέπει να είναι τέλη του ’70. Το μαύρο πίσω τους, είναι ο παχύς ίσκιος από τις δυο κληματαριές που είχαμε.

labros
Και εδώ είμαι εγώ, μαζί με τον γιο μου, Λάμπρο στον Τσούτσουρα (ή κάπου αλλού που έχει θάλασσα;) Την αρχή νόμιζα πώς ήταν η κόρη μου, Ειρήνη. Αλλά εκείνη επιμένει: Πρόκειται για τον Λάμπρο: Σ’ αυτή την ηλικία τα παιδιά δεν ξεχωρίζουν και τόσο πολύ για το φύλλο τους. Το ωραίο είναι ότι μοιάζουν παράξενες. Σαν παραποιημένες. Και είναι. Καδραρισμένες τις έβαλε κάτω και τις φωτογράφισε με το τάμπλετ της. Αλλά έστω κι έτσι, δε χάνουν την αξία τους.

voni1
Μια φωτογραφία από τη Βόνη. Αρκετοί από αυτούς που εμφανίζονται, μας είναι γνωστοί και κάτι παραπάνω από οικείοι! Όπως ο παππούς Διονύσης, (που δεν είναι πια κοντά μας) και η αδελφή μου Στασούλα. Τα νεαρά άτομα έκαναν τότε την κοινωνική τους υπηρεσία στο Δήμο του Αρκαλοχωρίου και συναθροίζονταν στον Όμιλο. Και φυσικά στο σπίτι του Γιώργου που δεν ζει πια όπως και η σύζυγος του. Τον καιρό που κατέβαινα τα καλοκαίρια στο χωριό μου, θα πήγαινα πάντα από εκεί, στις συναθροίσεις, Μια συνήθεια που θα μου έκανε καλό στο μέλλον.

voni
Ο Όμιλος αυτός δεν υπάρχει πια! Οι αδελφοί συναθροίζονται στην εκκλησία Ηράκλειο Νοτία. Άλλη μια φωτογραφία στην αυλή του Γιώργου. Θα πρέπει εκείνη τη μέρα να είχε έρθει ως ομιλητής, ο αδ. Γιάννης κι έβγαλαν όλοι μαζί μια αναμνηστική φωτογραφία. Κάπου αριστερά, αν προσέξετε θα δείτε και το κεφαλάκι της Σούλας. Εκεί την πρωτοείδα. Όμορφες αναμνήσεις μιας ζωής, αποτυπωμένες σε χάρτινες φωτογραφίες που έγιναν με έναν ερασιτεχνικό τρόπο, ψηφιακές.

Αργά, αλλά σταθερά, η άνοιξη έρχεται στην Αναστασιά των Σερρών, το χωριό του Ηλία Θεολόγου

Posted in Επικαιρότητα

martis.ston.ilia1
Είναι υπέροχο και ξεχωριστό, αυτό το συναίσθημα. Να νοιώθω τόσο οικεία μ' αυτό το σπίτι και να μην έχουμε πάει ποτέ με φυσική παρουσία, αν και το έχουμε βάλει στόχο ζωής, να τα καταφέρουμε να πάμε σ' αυτή τη ζωή και στην Ηλία αυτό ακούγεται, ευσεβής πόθος!

martis.ston.ilia2
Θέλω όμως να μείνουμε λίγο στον κήπο του σπιτιού του, καθώς, αν και βόρεια, κάποια λουλούδια αρχίζουν να ανθίζουν, δίνοντας την αίσθηση ότι ο χειμώνας, σιγά - σιγά φεύγει, ενώ η άνοιξη είναι στην πόρτα μας, έρχεται. Αλλά είναι μόνο δική μου αίσθηση; Δεν το βλέπετε κι εσείς;

martis.ston.ilia3
Κρατάω πάντα αυτή την χειροποίητη κατασκευή. Την έχει φτιάξει ο ίδιος ο Ηλίας και είναι σιντριβάνι. Φαντάζομαι πόσο δροσιστικό θα είναι το καλοκαίρι... Πραγματικά εξαιρετικό! Και το σπουδαίο και σημαντικό είναι ότι με αυτά που καταπιάνεται, ο άνθρωπος αυτός, το χαίρετε κιόλας!

martis.ston.ilia4
Δείτε μια ομορφιά οι γλάστρες του... Είναι φανερό ότι σε όλα αυτά, έχει βάλει το χεράκι της και η Κατερίνα, η σύζυγός του. Της αρέσει να ασχολείται με τα φυτά και με τα ζώα τους. Και δεν έχουν και λίγα, εδώ που τα λέμε. Ζωή να έχουν!

martis.ston.ilia5
Άλλο ένα λουλούδι του κήπου τους, έξω από το σπίτι τους. Και αν προσέξετε τη φωτογραφία, θα διαπιστώσετε ότι υπάρχει κι ένα πουλί στο κάδρο. Ο φακός του Ηλία το έχει "πιάσει" την ώρα που πετάει, είναι σε κίνηση. Αριστερά, στο βάθος, στο πέτρινο τραπεζάκι, πίνουν τον πρωινό καφέ τους.

martis.ston.ilia6
Μ' αρέσουν οι επιλογές που κάνει, καθώς μου στέλνει πράγματα. καμιά φορά είναι λεπτομέρειες από ένα θέμα που εκείνος γνωρίζει επειδή έχει όλη την εικόνα. Αλλά έστω κι έτσι, όλα είναι όμορφα. Κι αυτό που από την αρχή αυτού του κομματιού επεσήμανα , υπάρχει. Η άνοιξη αρχίζει να μας κλείνει το μάτι στο πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου 2024.

Χιόνισε στο Βανκούβερ του Καναδά. Ελάτε να σας δείξουμε μερικές όμορφες εικόνες από εκεί!

Posted in Επικαιρότητα

vankuver1.190124
Ο Καναδάς ζει τον δικό του χιονιά στο τέλος του δεύτερου δεκαήμερου του Ιανουαρίου 2024. Και οι φωτογραφίες του δημοσιεύματος είναι τραβηγμένες από την Έστερ την Άννυ και τον Κώστα. Είναι από το Βανκούβερ BC και τα σπίτια που μένουν. Και τα χιόνια είναι αρκετά, όπως βλέπετε.

vankuver2.190124
Εδώ ο Κώστας είναι στο Μίσιον, έξω από το σπίτι τους και το χιόνι είναι ακόμα πιο πολύ εκεί, σε σχέση με το σπίτι του Στηβ και την Έστερ, από όπου είναι όλες οι υπόλοιπες φωτογραφίες από τα χέρια της Έστερ. Ανταποκρίθηκε άμεσα όταν της το ζητήσαμε και την ευχαριστούμε.

vankuver3.190124
Κι εδώ ο Στηβ εξοπλισμένος για το κρύο, έχει ντυθεί καλά και έχει βγει βόλτα με την Έστερ στο κοντινό πάρκο, για να απολαύσουν το χιόνι. Ωραίο είναι! Εμείς αυτή την πλευρά, την καλή, επιλέγουμε να κρατάμε. Αρνούμαστε να δούμε την άλλη, τη δύσκολη και σκοτεινή πλευρά της.

vankuver4.190124
Αν είσαι καλά μέσα σου, θα τον φτιάξεις τον χιονάνθρωπο και θα φωτογραφηθείς μαζί του με φίλους σου. Κι αυτό έκανε και ο Στηβ, ευαίσθητος, καθώς είναι, βρήκε το καλύτερο χιονισμένο δέντρο και "στήθηκε" για την πανηγυρική φωτογραφία.

vankuver5.190124
Το χιόνια απλώνονται παντού, γύρω από το σπίτι τους. Τα ξέρω αυτά μέρη, τέλος Μάρτη με αρχές Απριλίου και με καλό, ανοιξιάτικο καιρό τα έζησα το 2015. Και με ανθισμένα λουλούδια στους κήπους και τον αυλόγυρο των σπιτιών. Τώρα, όλα είναι διαφορετικά.

vankuver6.190124
Έτσι είναι ο χειμώνας!... Λένε ότι κι εμείς θα πάρουμε σύντομα θα πάρουμε σύντομα με τέτοια γεύση. Δεν τους πιστεύουμε. Την προηγούμενη φορά απέτυχαν παταγωδώς. Τα χιόνια δεν κατέβηκαν πιο χαμηλά από τους Θρακομακεδόνες. Εδώ στο κέντρο, δεν τα είδα...

Άλλαξε το σκηνικό του καιρού. Θυμήθηκε, για λίγο, ότι είναι χειμώνας και μας φέρνει χαρά!

Posted in Επικαιρότητα

prespes.1.161223
Χειμώνιασε απότομα! Αθήνα, Δεκέμβρης, λίγο μετά τη μέση του. Εδώ, στην Αθήνα, ο καιρός είναι βροχερός. Στις Πρέσπες όμως τα πράγματα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά/ Χιόνισε! Τις φωτογραφίες που βλέπετε τις έχει ανεβάσει στην ομώνυμη ομάδα, «Πρέσπες», η διαδικτυακή μας φίλη, Βασιλική Ιανοπούλου.

prespes2.161223
Την ευχαριστούμε από καρδιάς που είχε την υπομονή και τη δύναμη να βγει μέσα στο χιονισμένο τοπίο και να καλύψει με το φακό του κινητού της, όλη αυτή την ομορφιά… Δικαίωσε λίγο και την ΕΜΥ που με έκτακτα δελτία μας προειδοποιούσε ότι ο καιρός αλλάζει και το σκηνικό του χιονιά, ξεκινά από τη βορειοδυτική Ελλάδα.

prespes.3.161223
Αν και έχω πάει στις Πρέσπες, σε άλλους καιρούς και υπό καλύτερες συνθήκες, βλέποντας τις φωτογραφίες δεν θα μπορούσα να πω με βεβαιότητα ότι γνωρίζω τα μέρη. Οκτώβρης ήταν τότε, ηλιόλουστος, αλλά βλέπεις οι καιρικές συνθήκες αλλάζουν πολύ τα πράγματα. Έτσι δεν είναι;

prespes.4.161223
Όπως και να έχει το πράγμα, εμείς κρατάμε όλη αυτή την ομορφιά του λευκού χιονιού που δεν έχει παγώσει ακόμα και είναι ακόμα απαλό σαν άχνη. «Ζηλεύουμε» εμείς, οι της κεντρικής και νότιας Ελλάδας, επειδή εδώ για την ώρα, βρέχει μόνο. Δεν δείχνει καμιά διάθεση να χιονίσει.

prespes.5.161223
Χειμώνιασε τόσο ξαφνικά. Μέχρι χθες κυκλοφορούσαν φίλοι μας στο κέντρο της πόλης, με πουκάμισο, σκέτο. Αλλά από σήμερα μάλλον χρειάζεται να ρίξεις κάτι πάνω σου. Όχι πως μας ξάφνιασε, λοιπόν, αφού αυτός είναι ο καιρός που θα έπρεπε να είναι αυτή την εποχή. Ένας καιρός που όλα έχουν αλλάξει γύρω μας και τίποτα πια δεν ακολουθεί τον φυσιολογικό κύκλο που ξέρουμε.

prespes.6.161223
Ας είναι, ότι ηλικία και αν έχουμε εμείς, κάτι τέτοιες στιγμές θα βγάζουμε το παιδί που όλοι έχουμε μέσα μας και παραμερίζουμε κάθε πρόβλημα που θα προκύπτει –και προκύπτει από μια χιονόπτωση- κρατώντας τη μεγάλη εικόνα, που μας φέρνει ένα αυθόρμητο χαμόγελο στα χείλη.

Μια ματιά στο Θραψανό, όπως το είδα στην τελευταία επίσκεψη μας, Νοέμβρη του 2023…

Posted in Τα δικά μου

spitia.thrapsanu.1
Ο σεισμός του 2021 έχει κάνει τη δουλειά του. Στην τελευταία επίσκεψη μας στο χωριό, είδα γκρεμισμένα και μισογκρεμισμένα, ακατοίκητα σπίτια, όπως αυτό στη γειτονιά. Έμαθα ότι πουλήθηκε. Και περιμένει να μπει σε κάποιο πρόγραμμα στήριξης των σεισμοπλήκτων από το κράτος, προκειμένου να το ανοικοδομήσουν.

spitia.thrapsanu.2
Μακάρι να συμβεί έτσι! Δεν αντέχει κανείς να βλέπει ένα κουφάρι σε μια μικρή πλαταιούλα, έρημη πια. Που οδηγεί στην κεντρική πλατεία του Θραψανού και κάποτε έσφυζε από ζωή. Εδώ είχε την έδρα του το Facebook της εποχής σε τοπικό επίπεδο και κανείς δεν ήταν σε θέση να ξεφύγει από τα σχόλια του.

spitia.thrapsanu.3
Αλλά και σε άλλα σημεία του χωριού είναι εμφανή τα σημάδια. Ευτυχώς στις 17 μέρες που καθίσαμε εμείς, δεν αισθάνθηκα ούτε μια μέρα αυτό το άσχημο συναίσθημα που σε κάνει να φοβάσαι καθώς αισθάνεσαι τις σεισμικές δονήσεις και να νοιώθεις απροστάτευτος σε μια φύση σκληρή κι ανελέητη.

spitia.thrapsanu.4
Εδώ που είναι οι καρέκλες, απέναντι στον ήλιο του Νοεμβρίου κάθονταν και τότε και σχολίαζαν οι συγχωριανές μου. Και το κακό ήταν ότι δεν είχες άλλη επιλογή από το να περάσεις από εκεί. Για να το αποφύγεις έπρεπε να κάνεις έναν μεγάλο κύκλο. Και ποιος είχε τα κουράγια ή ποιος το σκέφτονταν τότε;

spitia.thrapsanu.5
Το σπίτι αυτό το βρήκα στο δρόμο μου, καθώς είχα βγει ένα μεσημέρι, λίγο πριν το φαγητό, να τραβήξω μερικές φωτογραφίες. Μου έκανε εντύπωση το καλό πετρόχτιστο των τοίχων, έστω και χωρίς ταβάνι πια και η επίσης πέτρινη καμάρα στο εσωτερικό δωμάτιο, ορατή από το δρόμο. Τι κρίμα, τέτοια όμορφα σπίτια να είναι σε εγκατάλειψη...

spitia.thrapsanu.6
Κάποια άλλα σπίτια δεν προχώρησαν ποτέ στην ολοκλήρωση τους. Ήρθε και ο σεισμός και το αποτελείωσε. Και τώρα με την εγκατάλειψη των ανθρώπων μοιάζει με κουφάρι που αφέθηκε στην τύχη του. Είναι κι αυτά, κομμάτια του χωριού που αγαπώ και παρακολουθώ, έστω και από μακριά, καθώς ζω στην Αθήνα.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3 

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA