Μερικές φωτογραφίες από εκείνη τη μέρα… Δεν θα τις δείτε στα δυο δημοσιεύματα που κάναμε τότε, επειδή μας τις έστειλαν με e-mail. Εδώ υπογράφουμε τα έγγραφα που απευθύνονται στο κράτος, αμέσως μετά τον γάμο μας…


Ανθρώπινες στιγμές, τρυφερές… Από αυτές που όταν τις ζεις είναι υπέροχες και μοναδικές, αλλά είναι και ωραίες όταν τις ξαναβλέπεις αργότερα, επειδή κάποιος φωτογράφος, φίλος, φρόντισε να τις απαθανατίσει με το φακό του. Αληθινά ωραίες…


Λίγο πριν ή λίγο μετά το γάμο μας στο σπίτι του Στήβ και της Έστερ, τι σημασία έχει… Η φωτογραφία έχει μέσα της πολλές γλυκιές αναμνήσεις. Δυο άνθρωποι αποφασίζουν να ενώσουν τις ζωές τους για πάντα… Δεν είναι και μικρό πράγμα. Χρειάζεται τόλμη και δύναμη.


Υπάρχει γάμος χωρίς χορό; Όχι, προφανώς… Έτσι ακόμα κι εγώ που δεν φημίζομαι για τις δεινές χορευτικές ικανότητες μου, χόρεψα τα ελληνικά που είχε φροντίσει να φέρει ο Γιάννης, ο σύζυγος της Τζίνας που εδώ χορεύει μαζί μας… Πραγματικά ήταν όμροφα.


Με μια παρέα φίλων στο σαλόνι του Στήβ και της Έστερ. Από αριστερά οι γονείς της Άννυς της συζύγου του Κώστα, Λίτσα και Χρήστος και δεξιά η Γεωργία Κουνούπη που είχαμε τη χαρά να είναι μαζί μας στο γάμο μας. Όμορφες θύμισες πριν από ένα χρόνο…

Αποτελεί μια πολύ όμορφη στιγμή για μένα (για μας…) το γεγονός ότι πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τη μέρα που παντρευτήκαμε με την Σούλα Αργυροπούλου. Και, συγχωρείστε μου που στο προσωπικό μου ιστολόγιο θα δώσω λίγο χώρο  στα «Δικά μου», να θυμηθώ πράγματα.

Επειδή ο καιρός φεύγει γρήγορα και ο κίνδυνος να θεωρήσουμε μερικά πράγματα δεδομένα, ώστε να βαλτώσει η σχέση, παραμονεύει, πάντα…

Θυμάμαι που ξεκινήσαμε να κάνουμε το ταξίδι μας στον Καναδά για να γνωρίσω τα παιδιά της Σούλας που έμεναν στο Βανκούβερ, από τη μεριά του Ειρηνικού Ωκεανού… Είχαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας τον γάμο, αλλά ιδιαίτερα η κόρη της Σούλας, η Έστερ, ήθελε πριν, να με γνωρίσει… Αυτό ενείχε και τον κίνδυνο της απόρριψης…

Οι φόβοι της Έστερ ήταν πολύ ανθρώπινοι… Ήθελε να δει με ποιον θα μοιράζονταν την υπόλοιπη ζωή της η μητέρα της. Και επειδή το παρελθόν μας έχει και εμπειρίες όχι και τόσο καλές, εμείς που ερχόμαστε και από άλλο γάμο, η αγωνία της ήταν βάσιμη.

Έτσι πήγαμε και ζήσαμε εκεί δεκαπέντε μέρες… Θα πρέπει να θεωρήσω ότι την κέρδισα, αφού η Έστερ έθεσε το θέμα του γάμου να γίνει εκεί και μάλιστα να είναι η ίδια κουμπάρα και ο αδελφός της, Κώστας.

Όλα έγιναν εύκολα, γρήγορα και χωρίς τις πολυδαίδαλες διατυπώσεις ενός κράτους που ταλαιπωρεί τους πολίτες του, όπως είναι η Ελλάδα. Εκεί, το κράτος του Καναδά σέβεται του πολίτες του, αλλά και του κόσμου. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ δυο δημοσιεύματα που έκανα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για να ξαναθυμηθούμε τις στιγμές…

Ένα χρόνο μετά, τι σημαίνει για μένα (για μας…) αυτός ο γάμος; Με βάση το Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή: Ο γάμος είναι θεϊκός θεσμός, τον οποίο καθιέρωσε και εδραίωσε ο Ιεχωβά στην Εδέμ. Ο γάμος φέρνει σε ύπαρξη την οικογενειακή μονάδα, τον οικογενειακό κύκλο. Ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός, έπλασε τον άνθρωπο αρσενικό και θηλυκό και θέσπισε το γάμο ως την κατάλληλη διευθέτηση για τον πολλαπλασιασμό της ανθρώπινης φυλής. (Γε 1:27, 28) Ο πρώτος ανθρώπινος γάμος τελέστηκε από τον Ιεχωβά, σύμφωνα με την περιγραφή των εδαφίων Γένεση 2:22-24.

Ο γάμος σχεδιάστηκε για να αποτελεί μόνιμο δεσμό ενότητας ανάμεσα στον άντρα και στη γυναίκα, ώστε να υπάρχει αλληλοβοήθεια μεταξύ τους. Συμβιώνοντας με αγάπη και εμπιστοσύνη, θα μπορούσαν να απολαύσουν μεγάλη ευτυχία. Ο Ιεχωβά δημιούργησε τη γυναίκα ως σύντροφο του άντρα χρησιμοποιώντας ως βάση το πλευρό του άντρα, καθιστώντας έτσι τη γυναίκα τη στενότερη σαρκική συγγενή του άντρα στη γη, δική του σάρκα. (Γε 2:21) Όπως τόνισε ο Ιησούς, ο Θεός, και όχι ο Αδάμ, ήταν εκείνος που είπε: «Γι’ αυτό, ο άνθρωπος θα αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα προσκολληθεί στη σύζυγό του και θα γίνουν μία σάρκα». Η διατύπωση αυτού του εδαφίου φανερώνει ότι η μονογαμία ήταν το αρχικό πρότυπο για το γάμο στα μάτια του Ιεχωβά Θεού.—Ματ 19:4-6· Γε 2:24.

Έτσι το βλέπουμε κι εμείς κι έχουμε δει πολλές ευλογίες σ’ αυτό το χρονικό διάστημα. Είμαι καλά και νιώθω έτσι δημιουργικός με κέφι και διάθεση για ζωή και προσφορά.

Ξαναείδα τη ζεστασιά του σπιτιού κάτω από μια άλλη οπτική. Μ’ αρέσει να ξεκουράζομαι εκεί, να περνώ το χρόνο μου, να γράφω (το καλύτερο μου…), να δημιουργώ στη δουλειά μου που αγαπώ και συνεχίζω να την υπηρετώ χωρίς άγχος, αλλά με το χαμόγελο στα χείλη.

Ένα χρόνο μετά, νιώθω πολύ καλά τι σημαίνει οικογένεια… Και τι να αγαπάς και να μοιράζεσαι πράγματα. Και πόσο ωραίο είναι να βρίσκεις κοινά πράγματα να κάνεις και να μοιράζεσαι τα θετικά που προκύπτουν… Ένα μόνο χρειάζεται να βελτιώσω ακόμα: Το περπάτημα που θα κάνει καλό στην υγεία μου. Αλλά τώρα που καλοκαιριάζει και μεγαλώνει η μέρα θα το παλέψω περισσότερο και θεωρώ ότι θα κάνω πρόοδο…

Ένα χρόνο μετά, νιώθω πιο γεμάτος… Μοιράζομαι πράγματα κάτι που σπάνια έκανα στο παρελθόν καθώς τα σημαντικά και δύσκολα ήταν μόνο για μένα κι αυτό ήταν βάρος ασήκωτο… Το ξέρουν πολύ καλά αυτό οι μοναχικοί άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες…

Ένα χρόνο μετά, αισθάνομαι γεμάτος, χαρούμενος, ευτυχισμένος… Έχουμε τους αδελφούς μας τους φίλους μας… Κάνουμε παρέες, ταξίδια, συζητάμε, ανοίγουμε τις καρδιές μας και κάνουμε πιο όμορφη τη ζωή μας…

Και ξαφνικά νιώθεις ότι χωρίς να υποχωρούν φοβερά τα προβλήματα αυτό δεν σου στερεί τη χαρά. Εσύ αισθάνεσαι γεμάτος από όλες τις απόψεις. Ίσως επειδή αλλάζει ουσιαστικά η οπτική από την οποία βλέπεις τα πράγματα.

Ευχαριστώ τον Ιεχωβά που έφερε στο δρόμο της ζωής μου έναν τόσο υπέροχο άνθρωπο, όπως η Σούλα… Μπορώ να ακουμπήσω πάνω της, μπορώ να μιλήσω γι’ αυτά που με πονάνε στην καθημερινότητα μας… Και καθώς βιώνουμε τον καιρό του τέλους, δεν είναι και κάτι εύκολο.

Από την αρχή της σχέσεις μας με τη Σούλα δεν θεωρήσαμε τίποτα αυτονόητο… Είπαμε ότι θα το παλεύουμε καθημερινά να αποδεικνύουμε την αγάπη μας από τα πιο μικρά ως τα πιο μεγάλα πράγματα. Έτσι πορευτήκαμε ως τώρα και είδαμε πολύ θετικά αποτελέσματα στη ζωή μας. Έτσι θα κάνουμε και στη συνέχεια, στα χρόνια που μας απομένουν και που θέλει ο Ιεχωβά να ζήσουμε ακόμα… Την ευχαριστώ για όλα…