Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

Ένα μικρό τεχνικό πρόβλημα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ξεπεράστηκε με τον καλύτερο τρόπο…

provlima1.060916
Αυτή την εικόνα έβλεπαν όσοι αναζητούσαν για τρεις ώρες χθες, από τις 9:30 – 12:30 οι αναγνώστες μας. Ασυνήθιστο. Και φυσικά δεν ήξεραν τι να υποθέσουν… Ευτυχώς έδωσα τις απαραίτητες εξηγήσεις στα μέσα κοινωνική δικτύωσης και έκανα τις κινήσεις που έπρεπε για να διορθωθεί το πρόβλημα…

provlima2.060916
Και όντως, οι τεχνικοί στους οποίους στους οποίους απευθυνθήκαμε για να ζητήσουμε βοήθεια, έκαναν τη δουλειά. Διόρθωσαν το πρόβλημα και τώρα, το επόμενο βήμα είναι να ανεβάσουμε τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ σε μια ασφαλέστερη πλατφόρμα, διότι οι προβληματικοί χάκερ καραδοκούν…

provlima3.060916Ότι έχει επινοήσει ο άνθρωπος μοιάζει να είναι ωραίο… Διότι, φαντάζομαι ο πρώτος σκοπός τους είναι καλός… Το διαδίκτυο, για παράδειγμα, επινοήθηκε από κάποιους που ήθελαν και τα κατάφεραν, να κάνουν ολόκληρο τον πλανήτη να γίνει ένα μικρό χωριό.


Μια προϋπόθεση μόνο, υπάρχει… Η καλή θέληση για αληθινή επικοινωνία και η γλώσσα, ο φορέας για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Κι εδώ, είναι που καμιά φορά κολλάει το πράγμα… Διότι καμιά τεχνολογία, από μόνη της, δεν είναι αρκετή… Χρειάζονται οι υπεύθυνοι άνθρωποι, που θα τη χρησιμοποιούν σωστά και προς όφελος τους… Και πολλές φορές συμβαίνουν και τα δύο…

Είναι τότε που νιώθει κανείς χαρούμενος και ευτυχισμένος, με τέτοια μικρά πράγματα… Έτσι λειτουργούμε χρόνια τώρα κι εμείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ… Και συνήθως, αυτή η ενασχόληση μας φέρνει χαρά…

Χθες, όμως, μας έφερε, για μερικές ώρες μεγάλη λύπη και στεναχώρια… Γιατί… Διότι κάποιοι ανόητοι άνθρωποι, αντί να νιώθουν χαρούμενοι με το να είναι χρήσιμοι στους άλλους, αρέσκονται να δημιουργούν προβλήματα στους άλλους και γελάνε με τον πόνο και την αγωνία τους. Γελάνε, ακόμα κι όταν δεν ξέρουν ποιος είναι αυτός, στον οποίο δημιούργησαν πρόβλημα…

Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που το κάνουν επίτηδες, επειδή κάτι τους ενοχλεί και νομίζουν ότι έτσι θα το σταματήσουν. Τους έχουν βγάλει και όνομα: Τους λένε χάκερ. Και μερικοί από αυτούς, είναι πολύ καλά μυαλά που χρησιμοποιούν την εξυπνάδα τους σε λάθος κατεύθυνση…

Χθες λοιπόν ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ έπεσε θύμα κάποιων τέτοιων κακοήθη χάκερ… Συμβαίνουν αυτά στο διαδίκτυο, είτε τυχαία, από κάποιο σπαμ που διασπείρουν οι κακοήθεις χάκερ, είτε σκόπιμα, επειδή οι χάκερ, δεν συμπαθούν το περιεχόμενο του Site.

Η αλήθεια είναι ότι, επειδή αυτές τις μέρες βρίσκομαι σε χαλαρές διακοπές , στην Τέμενη Αιγίου, ούτε που το πήρα είδηση… Χρειάστηκε να το επισημάνουν φίλοι μου, τηλεφωνικά… Είναι εκείνοι οι "φύλακες άγγελοι" που το παρακολουθούν καθημερινά και περιμένουν κάθε πρωί με αγωνία τις αναρτήσεις μας.

Να, γιατί χαίρομαι τον ΘΡΑΨΑΙΩΤΗ, διότι έχουμε αναπτύξει με τους αναγνώστες μας, σχέσεις πολύ όμορφες και πολύ διαφορετικές, από οιοδήποτε άλλο συνηθισμένο Site.

Ψύχραιμα λοιπόν, επικοινώνησα με τα παιδιά στο Βόλο, στη FRΙKTORIA που διαθέτουν τους σέρβερ, πάνω στους οποίος φιλοξενείται αυτός ο ιστότοπος. Ευγενικά και πολύ αναλυτικά μου εξήγησαν, πιο ακριβώς ήταν το πρόβλημα και προσφέρθηκαν να βοηθήσουν, για να λυθεί και να επανέλθει ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ στο διαδίκτυο.

Ύστερα θεώρησα σκόπιμο, ότι έπρεπε να ενημερώσω τους φίλους για το τι συνέβαινε… Χρησιμοποίησα λοιπόν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, Google+, Viber) για να περάσω το παρακάτω μήνυμα:

«Υπάρχει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα αυτή τη στιγμή, στην ιστοσελίδα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ στο διαδίκτυο και γι’ αυτό προσωρινά δεν παίζει… Από χθες το βράδυ στη μία μέχρι σήμερα το πρωί, όπως μας είπαν οι άνθρωποι του σέρβερ που μας φιλοξενεί, κάποιος κακοήθης έχει χακάρει την ιστοσελίδα και στέλνει ενοχλητικά e-mail. 7.500 τον αριθμό! Είναι ένας αριθμός τεράστιος. Και επικίνδυνος να δυσφημίσει ακόμα και τον σέρβερ, γι’ αυτό και έκλεισαν προσωρινά τη σελίδα μας, από εκεί. Προληπτικά. Μέχρι να βρούμε και να διώξουμε το σπαμ, που έχουν βάλει οι ανόητοι χάκερ.

Καταλαβαίνουμε ότι ενοχλούμε με τις αλήθειες μας, αλλά επειδή είμαστε βέβαιοι ότι μας διαβάζουν παντού, τους λέμε ότι ματαιοπονούν. Δεν πρόκειται να σιγήσει αυτή η φωνή, ότι κι αν κάνουν…

Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ με τη βοήθεια των τεχνικών του, θα γίνει ακόμα πιο ασφαλής και δεν πρόκειται να υποστείλει τη σημαία του. Ήδη εργάζονται τεχνικοί προς αυτήν την κατεύθυνση, της αποκατάστασης… Δεν θα μέναμε με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά στον κάθε κακοήθη…».

Ύστερα περίμενα… Δεν είχα και άλλη επιλογή… Όμως, αυτό μου δημιούργησε ένα πραγματικό πρόβλημα. Ένας ισχυρός πονοκέφαλος, έκανε καλά τη δουλειά του πάνω μου. Προσπάθησα να μην το σκέφτομαι… Εξάλλου, άλλοι θα έδιναν τη λύση, οι τεχνικοί…»

Δυο ώρες αργότερα, με πήρε τηλέφωνο ο επικεφαλής της FRIKTORIA, για να μου πει ότι όλα είναι μια χαρά, είχε εντοπιστεί η «τρύπα» στο σύστημα ασφαλείας και κλείστηκε. Τώρα ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ λειτουργούσε μια χαρά… Αυτό όμως που μου επισημάνθηκε είναι ότι χρειάζεται να μεταφερθεί σε μια πιο ασφαλή πλατφόρμα, ώστε να μην μπορούν να μας ξαναδημιουργήσουν πρόβλημα.

Είναι κάτι που θα το δω με την επιστροφή μου στην Αθήνα… Δεν θέλω να αφήσω κανένα κακόπιστο ή ανόητο να «παίζει» με τη δουλειά μου, εν αγνοία μου… Και είμαι διατεθειμένος να του κλείσω κάθε πόρτα, στο βαθμό που αυτό είναι τεχνικά δυνατό.

Θέλω όμως να σας ευχαριστήσω, από τα βάθη της καρδιάς μου, διότι παρά το σοβαρό τεχνικό πρόβλημα που κράτησε κοντά τρεις ώρες, εσείς εκτοξεύσατε την αναγνωσιμότητα μας στις 1.984!... Να, αυτό είναι που τους ενοχλεί! Η ευρεία αποδοχή που έχει και οι αλήθειες του.

Φιλικά θα θέλαμε τους πούμε (όποιοι κι αν είναι αυτοί οι χάκερ…) ότι άδικα ματαιοπονούν… Η σιωπή δεν ταιριάζει σε μας. Ιδιαίτερα τώρα, που έχουμε πολλούς λόγους για να μιλήσουμε

Σχόλια (2)

  1. Δεδότσης Βασίλης

Αγαπητέ μου φίλε και αδελφέ Νίκο, γεια σου.

Εύχομαι να περνάς καλά στην ωραία Τέμενη, όπου πολύ κοντά σου κατοικεί και ο αδελφός μου Ανδρέας, εκεί έχει το σπίτι του, αλλά λόγω ανάγκης μεγάλης, ο επίσκοπος περιοχής τον έστειλε στην Σαντορίνη,...

Αγαπητέ μου φίλε και αδελφέ Νίκο, γεια σου.

Εύχομαι να περνάς καλά στην ωραία Τέμενη, όπου πολύ κοντά σου κατοικεί και ο αδελφός μου Ανδρέας, εκεί έχει το σπίτι του, αλλά λόγω ανάγκης μεγάλης, ο επίσκοπος περιοχής τον έστειλε στην Σαντορίνη, όπου υπηρετεί ως Πρεσβύτερος και Τακτικός Σκαπανέας ασυνεχώς από το 1972!

Ναι, η Τέμενη είναι πολύ ωραία, όχι γιατί και εγώ μεγάλωσα εκεί, αλλά η θάλασσά της είναι το κάτι άλλο! Ελπίζω πραγματικά να τα περνάς ωραία και ειλικρινά στενοχωρήθηκα για την αήθη και κακόβουλη παρέμβαση στον ιστότοπό σου.

Στην φυλακή συνηθίζαμε ένα σλόγκαν: "Άσε τους νεκρούς να προχωρούν!" Ναι, ότι και αν κάνουν κάποιοι που ζουν σαν τους αρουραίους στους υπονόμους των βρωμερών σκέψεών τους, είναι βέβαιο ότι θα αποτύχουν, άλλωστε υπάρχει και ανάλογο γραφικό εδάφιο: Ησαΐας 54:17

Αγαπητέ μου Νίκο, χαίρομαι πολύ που ξεπεράστηκε το πρόβλημα προς τέρψη και ευχαρίστηση χιλιάδων αναγνωστών σου! Αλήθεια, πότε με το καλό επιστρέφεις στην Αθήνα;

Την θερμή μας αγάπη στην Σούλα. Σε χαιρετώ Βασίλης

Read More
  Συννημένα
 
  1. Ν. Θεοδωράκης

Αγαπητέ μου φίλε και αδελφέ Βασίλη…
Είναι ιδιαίτερη χαρά για μένα να κάνω μπάνιο στη θάλασσα που αγάπησες ως παιδί… Είναι πράγματι πολύ όμορφος τόπος… Θα καθίσουμε εδώ ώς τις 12 Σεπτεμβρίου και μετά επιστρέφουμε, οριστικά για φέτος στην Αθήνα.
Σε...

Αγαπητέ μου φίλε και αδελφέ Βασίλη…
Είναι ιδιαίτερη χαρά για μένα να κάνω μπάνιο στη θάλασσα που αγάπησες ως παιδί… Είναι πράγματι πολύ όμορφος τόπος… Θα καθίσουμε εδώ ώς τις 12 Σεπτεμβρίου και μετά επιστρέφουμε, οριστικά για φέτος στην Αθήνα.
Σε ότι αφορά το πρόβλημα με το Site και τους χάκερ… Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια… Πήρα όμως τα αναγκαία μέτρα… Στο βαθμό που αυτό είναι μπορετό θα εξοπλιστε με περισσοτερη ασφάλεια ώστε να μην μπορεί να έχει πρόσβαση κανενανς κακοήθης.
Σε λίγο ετοιμαζόμαστε να πάμε στη συνάθροιση της εκκλησίας του Αιγίου. Γνωρίσαμε κιόλας δυο αδελφούς από τα Βαλιμήτικα, τον έναν τον Κώστα Καραγιάννη, ο αλλος, Δανιήλ Αλεξούδης πρέπει να τους γνωρίζεις… Το πρωί ήπιαμε καφέ στο τουριστικό περίπτερο του χωριού.
Ο καιρός είναι λίγο παράξενος καθώς μοιάζει με το χειμώνα και χθες έβρεχε σχεδόν όλη μέρα και όλη τη νύχτα. Αλλά σήμερα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα…
Χαιρετισμούς στην αδελφή Κούλα…

Read More
  Συννημένα
 
There are no comments posted here yet

Υποβάλετε το σχόλιό σας

Posting comment as a guest. Sign up or login to your account.
Συννημένα (0 / 3)
Share Your Location

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA