40 μέρες στον Καναδά, κοντά στο παιδιά μας, ένα όμορφο, απρόσμενο δώρο από εκείνα...

uranoxiststis 
Ολοκληρώσαμε τις πέντε εβδομάδες μας στον Καναδά και επιστράψαμε στην Αθήνα! Περάσαμε πάρα πολύ όμορφα εκεί, όπως θα έχετε δει μέχρι τώρα από τις αναρτήσεις μας. Στο Νορθ Βανκούβερ μείναμε τον περισσότερο καιρό. Επιστρέψαμε σε μια Αττική, με νωπές ακόμα τις φλόγες από την πρόσφατη μεγάλη πυρκαγιά. Στο Βανκούβερ τα πράγματα ήταν αλλιώς. Ζήσαμε σε ένα περιβάλλον περιτριγυρισμένοι από τα πάρκα της πόλης, αλλά και στο κέντρο με τους ουρανοξύστες, όπως αυτή που βλέπετε, φωτογραφία που πήραμε όταν το επισκεφτήκαμε. Δείτε μερικές από τις πρώτες αναρτήσεις που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

vankouver2.120724
Προγραμματίσαμε να καθίσουμε αρκετό καιρό κοντά τους. Ήρθαμε στις 4 Ιουλίου και η επιστροφή μας έγινε στις 14 Αυγούστου. Ευγνώμονες στον Στηβ και την Έστερ, για την υπέροχη φιλοξενία τους. Κάθε νέα μέρα, είναι ξεχωριστή για εμάς. Εδώ, η Σούλα σε μια βόλτα μας, δίπλα σε ένα ξύλινο ευμεγέθες τοτέμ, που κληρονόμησαν από τους αυτόχθονες Ινδιάνους. Δείτε μερικά δημοσιεύματα στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

vankouver3.120724
Είναι εκπληκτικό να έχεις, πέρα από τη δροσιά, τη δυνατότητα να επισκεφτείς, σε μικρές καθημερινές εκδρομές, μέρη όμορφα, όπως αυτά εδώ… Πολλοί φίλοι μας στην Ελλάδα, βλέποντας τέτοιες φωτογραφίες με θάλασσα, εστιάζουν στο… νερό. Έχοντας εμπειρία από τη Μεσόγειο και τις υπέροχες θάλασσες του Αιγαίου, τη συγκρίνουν με τον Ωκεανό, εν προκειμένω, εδώ είναι ο Βόρειος Ειρηνικός Ωκεανός. Καμιά σχέση! Δείτε μερικά δημοσιευματα που κάναμε στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

vankouver4.120724
Κάτι που μας έκανε εντύπωση, εμένα δηλαδή, γιατί η Σούλα έχει ζήσει πάρα πολλά χρόνια εδώ και είναι εξοικειωμένη, είναι η σχέση των ντόπιων με το αλκοόλ. Το έχουν βάλει στη σωστή του θέση. Για όσους το εκτιμούν και τους αρέσει, υπάρχουν ειδικά μαγαζιά για να το αγοράσουν, δεν θα το βρεις στα σούπερ μάρκετ. Και φυσικά οι ενήλικες θα πρέπει να έχουν διάκριση πού το καταναλώνουν. Όχι, πάντως μέσα σε ένα πάρκο στην πόλη. Δείτε μερικά δημοσιευματα που κάναμε στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. 

vankouver5.120724
Οι Καναδοί, αγαπούν τη χώρα τους. Το δείχνουν αυτό με το να φροντίζουν τον τόπο τους. Και οι τοπικά εκλεγμένοι άρχοντες, που διοικούν τις πόλεις, το κάνουν και φροντίζουν και να το δείχνουν με τα έργα τους. Συχνά σε δημόσιους χώρους, θα δεις τέτοια μνημεία που αναδεικνύουν κάτι από την περιοχή. Εδώ, εν προκειμένω, αυτή η προπέλα έχει τοποθετηθεί σε ένα πορθμείο, που ενώνει με καραβάκια κάπως μεγαλούτσικα, με την πρωτεύουσα του Βανκούβερ. Δείτε μερικά δημοσιευματα που κάναμε στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

vankouver6120724
Και επειδή, η ζέστη είναι πολύ, αυτή την περίοδο, οι θάλασσες έχουν την τιμητική τους. Φυσικά όπως είπαμε, ένας Ωκεανός, δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο όμορφος και γοητευτικός, όπως μια θάλασσα του Αιγαίου. Δεν παύει όμως να έχει μια εξαιρετική ομορφιά, που εμένα προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ, για την αγριάδα του. Και με κάνει να θέλω να είμαι κοντά της!  Δείτε μερικά δημοσιευματα που κάναμε στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, αλλά και σ' αυτό που βρίσκεστε... ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Τα δικά μου

Οι δικές μου μεγάλες απώλειες, σ' αυτήν την ιδιόμορφη μάχη, κατά του κορονοϊού Covid-19...

ilektrikos 100
Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων του ΗΣΑΠ «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος». Σταματά να εκδίδεται για πρώτη φορά, ύστερα από 26 χρόνια συνεχούς παρουσίας της, κάθε δίμηνο. Οι δικές μας απώλειες και των ανθρώπων που τους ανήκουν. Ελπίζω, προσωρινή... Στη φωτογραφία μας, το τεύχος 100. Και το τελευταίο φύλλο που έχουμε βγάλει, είναι το 148.

typos.395
Κι αυτή είναι η εφημερίδα ο «ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών» της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών". Φρένο, ύστερα από έξι χρόνια συνεχούς παρουσίας, κάθε δίμηνο. Κι εδώ έχουμε φτάσει στο 430.

Τα μέτρα εγκλεισμού στο σπίτι είχαν κι άλλες παράπλευρες απώλειες για κάποιους πολύ σημαντικές και για άλλους, όχι και τόσο. Ας μη μιλήσω γενικά, αλλά για μένα και για τους ανθρώπους που με εμπιστεύονται να τους βγάζω τις εφημερίδες τους.

Κι αυτές, δεν είναι άλλες από τον "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ Σιδηρόδρομο" και τον "ΤΥΠΟ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών". Δύο εφημερίδες που με κράτησαν όρθιο στα δύσκολα χρόνια από το 2012 ώς σήμερα.

Και οι δύο είναι εφημερίδες, ιδιοκτησίας συνταξιουχικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, η μια πρωτοβάθμια και τά την οργανωτική τους κατάσταση και η άλλη, δευτεροβάθμια.

Την πρώτη, τη δημιουργήσαμε από την αρχή και τη συντηρούμε, 26 χρόνια τώρα, μέσα από μια άψογη συνεργασία με τη Διοίκηση του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, ενώ τη δεύτερη την "ξαναζωντανέψαμε" και την επαναδραστηριοποιήσαμε ύστερα από αρκετά χρόνια "σιωπής".

Φυσικά τον καιρό της απαγόρευσης για την κίνηση των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας, δεν είναι δυνατόν να βγάζουν οι άνθρωποι, τις εφημερίδες τους, όταν δεν μπορούν και δεν πρέπει ούτε στα γραφεία τους να πάνε.

Υποχρεωτική και βίαιη η αναστολή... Όπως και υποχρεωτικά και βίαια έγιναν τόσα πράγματα και άλλαξαν τις ζωές μας. Κι ευτυχώς που έχουν τους διαδικτυακούς τόπους τους, για να βάζουν τις ανακοινώσεις που είναι απαραίτητες για μια στοιχειώδη ενημέρωση των μελών τους.

Και όπως είναι φυσικό με το συναισθηματικό και ανθρώπινο "δέσιμο" που έχουμε, αυτό το κάνω με χαρά... Αλλά, μου λείπει η επικοινωνία και η επαφή μαζί τους.

Καμιά φορά μιλάμε στο τηλέφωνο, είναι ο μόνος τρόπος που μας απέμεινε. Τουλάχιστον να ξέρουμε πως είναι οι φίλοι μας σ' αυτούς τους δύσκολους, από κάθε άποψη καιρούς.

Μερικές φορές κι εγώ είμαι αισιόδοξος, μαζί τους...

Θα περάσει, λένε, αυτό το κακό... Θα περάσει και θα αποτελεί, ότι ζούμε σήμερα, μια ζοφερή παρένθεση... Και θα επιστρέψουμε στην καθημερινότητα μας, όπως την ξέραμε και τη ζούσαμε, πριν από την εποχή του κορονοϊού Covid-19.

Πότε θα συμβεί αυτό; Κανείς δεν ξέρει και δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά σ' αυτό το ερώτημα. Το μόνο που κάνουμε, είναι να συνεχίζουμε να υπακούμε στις οδηγίες που μας δίνονται.

Ωστόσο, αισθανόμαστε ήδη στο πετσί μας τον κοινωνικό αποκλεισμό και τις συνέπειες του. Μάλιστα, όταν κάποιοι γύρω μας, αρνούνται να δουν τι συμβαίνει και κινούνται σαν να είναι όλα φυσιολογικά με τις απαιτήσεις τους ακέραιες, τότε πραγματικά αισθάνεσαι να βρίσκεσαι στο καναβάτσο και να δοκιμάζεσαι από πολλές απόψεις...

Παρ' όλα αυτά, για άλλη μια φορά δεν αισθάνομαι μόνος... Ακούγεται κάπως, αλλά σας λέω την αλήθεια. Για μένα μόνο οι περιστάσεις άλλαξαν κι αυτή την ώρα, αυτό που έχει πιο πολύ σημασία απ' όλα, είναι η ζωή μας ως λάφυρο.

Είναι μια μοναδική ευκαιρία να καλλιεργήσουμε την ιδιότητα της πίστης και της εγκαρτέρησης, μέσα σε συνθήκες κρίσης. Δεν μπορούμε, όσο κι αν η δοκιμασία είναι μεγάλη, να κάνουμε πίσω. Το αντίθετο, χαλυβδώνουμε τη θέληση μας και εργαζόμαστε για την επιτυχία του στόχου μας.

Ναι, αγαπούμε τη δουλειά μας και μας λείπει τώρα που αναγκαστικά, δεν υπάρχει, αλλά από την άλλη το πιο σημαντικό είναι να βγούμε ζωντανοί από αυτή την πρωτόγνωρη, δύσκολη κατάσταση.

Έχουμε ακούσει από τους ειδικούς που μας κατακλύζουν αυτές τις μέρες στις τηλεοπτικές εμφανίσεις του μέσω σκάιπ, πως ένα πράγμα που θα μετρήσει πολύ, είναι η καλή ψυχολογία. Κι επειδή αυτή δεν έρχεται από μόνη της, οφείλουμε να την καλλιεργούμε. Και όπως βλέπετε με τις καθημερινές μας αναρτήσεις, αυτό κάνουμε και με τη δική σας βοήθεια και συνεργασία.

Σχόλια (2)

  1. Naya Gargalakou

ΕΠΙΚΕΝΤΡΏΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ...Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΛΑΦΥΡΟ...ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΕΚΕΙ...
ΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ.
ΕΚΕΙ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!

  Συννημένα
 
  1. Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Έχεις δίκιο! Αυτό είναι το πιο σημαντικό... Και είμαστε ευγνώμονες που έχουμε τη ζωή μας. Όλα τα άλλα, θα έρθουν στον κατάλληλο καιρό...

  Συννημένα
 
There are no comments posted here yet

Υποβάλετε το σχόλιό σας

Posting comment as a guest. Sign up or login to your account.
Συννημένα (0 / 3)
Share Your Location

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA