Ξανά θάλασσα, αυτή τη φορά στο λιμάνι ή μάλλον την παραλία του Δυτικού Βανκούβερ
Στην πραγματικότητα ήταν μια παραλία, όχι λιμάνι… Το λιμάνι ήταν λίγο πιο κάτω, αλλά ήταν μια κλασική σύγχρονη μαρίνα με σκάφη αναψυχής… Αυτό που μου άρεσε σε τούτο τον τόπο ήταν η ομορφιά του τοπίου… Σπάνια και ξεχωριστή… Άξιζε τον κόπο να την επισκεφτούμε… 
Ήταν μια μέρα βαρυφορτωμένη από σύννεφα. Ανάμεσα σε δυο βροχερές μέρες και με εμφανή την απειλή να ξαναρχίσει να βρέχει… Η παραλία ερημική… Το φαινόμενο τη παλίρροιας είναι εμφανές εδώ. Κάθε έξι (6) ώρες το έδαφος που πατούμε γεμίζει θαλασσινό νερό και αφήνει πίσω του κοχύλια, καθώς επιστρέφει…
Δεν είδα πουθενά μεγάλο κύμα… Παρόλο που χαμήλωνα την κάμερα με σκοπό να τη φωτογραφήσω… Μόνο αυτόν τον απαλό κυματισμό έβλεπα… Στο βάθος φαίνεται καθαρά ένα μεγάλο εμπορικό πλοίο… Τα ταξίδια του θα ‘ναι μεγάλα. Από δω, από το Βανκούβερ μου έγραψε σε ένα σχόλιο του ο Μιχάλης Χατζηαργυρός, πήρε κάποτε το καράβι με πρώτο μπάρκο για Ιαπωνία…
Τα σπίτια μικρά σχετικά, αλλά κυριολεκτικά πάνω στο κύμα… Ζηλεύω τους ανθρώπους που ζουν εκεί. Θα μου άρεσε να έχω ένα τέτοιο… Αλλά, ας μην είμαι αχάριστος… Και με το πατρικό στο Θραψανό μια χαρά είναι τα πράγματα… Όμως, λέω, πόσο όμορφο θα ήταν να ξυπνάς με τον παφλασμό των κυμάτων έξω από την πόρτα σου…
Η βόλτα μεγάλη, περπατώντας στην παραλία, όπου οι ντόπιοι Από τα μέσα του Αυγούστου ώς και τον Οκτώβριο ψαρεύουν σολομό, το εθνικό ψάρι του Καναδά. Κι όταν λέμε ψάρι εννοούμε κάτι τεράστια με πορτοκαλί πλούσια σάρκα και συστατικά Ω3 πολύ υγιεινά… Στην Ελλάδα τον ξέρουμε ως καπνιστό, αλά εγώ που τον έφαγα εδώ, στο Βανκούβερ, μαγειρεμένο σας διαβεβαιώνω ότι ήταν υπέροχος και γευστικότατος…
Τα ποτάμια που χύνονται στη θάλασσα είναι ορατά σε πολλά σημεία της περιοχής που μένουμε. Τώρα, καθώς βρέχει συχνά – πυκνά, φουσκώνουν και μοιάζουν αδιάβατα. Έτσι κι αλλιώς έχουν παντού στους μεγάλους δρόμους, γέφυρες τεράστιες κι έχουν επίσης φροντίσει να κάνουν μονοπάτια στα οποία μπορεί κανείς να περπατήσει δίπλα της, πεζοπόρος… Μέσα από αυτά φτάνουν οι σολομοί στη θάλασσα, μεζές στο τραπέζι των ανθρώπων…
Οι κορμοί που βγάζει έξω η θάλασσα είναι ευδιάκριτοι παντού… Τελικά, όπως έμαθα εδώ, δεν τους μαζεύουν πάντα... Τους αφήνουν και τους χρησιμοποιούν οι άνθρωποι ως φυσικά τραπέζια για να κάνουν το πικ νικ τους… Και δεν είναι και λίγοι αυτοί που το επιχειρούν… Είναι άλλωστε πανέμορφα εδώ… Κρατώ αυτή την εικόνα στα συν των όσων είδα στον Καναδά στην ολιγοήμερη παραμονή μου…
Χαίρομαι πολύ Βασίλη, που σου αρέσουν οι φωτογραφίες που δημοσιεύω καθημερινά στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Προσπαθώ να είναι δικές μου, διότι απεικονίζουν ότι είδε το μάτι μου και έζησε η ψυχή μου…
Γι’ αυτό και μου αρέσουν τα ταξίδια, οι καινούριοι τόποι, σε...
Χαίρομαι πολύ Βασίλη, που σου αρέσουν οι φωτογραφίες που δημοσιεύω καθημερινά στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Προσπαθώ να είναι δικές μου, διότι απεικονίζουν ότι είδε το μάτι μου και έζησε η ψυχή μου…
Γι’ αυτό και μου αρέσουν τα ταξίδια, οι καινούριοι τόποι, σε βουνό ή σε θάλασσα, όπου κι αν βρεθώ «φορτώνω» το κινητό μου με χιλιάδες φωτογραφίες. Πραγματικά, χρειάζεται συχνά – πυκνά να ξεφορτώνω το περιεχόμενο από την κάρτα μνήμης σε DVD επεναγγράψιμα για να υπάρχει χώρος και για άλλες που θα μπουν σύντομα.
Οι δημιουργίες του Ιεχωβά, όπως πολύ σωστά τονίζεις είναι τόσο πολλές που το ανθρώπινο μάτι δεν χορταίνει να καταγράφει εικόνες… Γι’ αυτό και όπως θα έχεις διαπιστώσει, μας αρέσουν πολύ τα ταξίδια με τη σύζυγο μου…
Σχόλια (2)