Επιστροφή στην Αθήνα… Πρώτο σημείωμα απολογισμού του ταξιδιού μας στο Αβινιόν της Γαλλίας. Είναι ίσως νωρίς ακόμα για κάτι τέτοιο, επειδή έχουμε στα μπαγκάζια μας κάπου 400 φωτογραφίες. Επομένως θα χρειαστεί να μείνουμε μερικές μέρες ακόμα. Αλλά θα το κάνουμε σταδιακά.


Σήμερα προτιμούμε να μείνουμε στην επιστροφή μας…  Και από δω θα είναι οι φωτογραφίες μας. Αποχαιρετιστήκαμε με τους αδελφούς μας Γιώργο και Αστρίντ, συγκινημένοι στο αεροδρόμιο της Μασσαλίας από όπου πήραμε το αεροπλάνο της επιστροφής. Η Μασσαλία είναι μια ώρα περίπου απόσταση από το Αβινιόν.


Όλες αυτές τις μέρες ο Γιώργος και η Αστρίντ φρόντισαν να είναι άνετες οι μέρες και πολύ παραγωγικές… Η αγκαλιά τους ζεστή, ανθρώπινη, όμορφη. Όλες αυτές τις μέρες που μας φιλοξενούσαν σπίτι τους, έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν ώστε η διαμονή μας να είναι άνετη και ξεχωριστή…


Όπως έγραψα στις αναρτήσεις που έχω δημοσιεύσει μέχρι τώρα από το Αβινιόν, είχαν σχεδιάσει το ταξίδι μας και το τι θα κάναμε τις μέρες που μέναμε εκεί ως την τελευταία λεπτομέρεια. Και τα πάντα ήταν προσεγμένα, διελεγμένα για μας, προσαρμοσμένα σε μας και στις ανάγκες μας, να γνωρίσουμε την πόλη.


Ναι, μας άρεσε πολύ αυτό το ταξίδι που έγινε στο πλαίσιο των δύο χρόνων γάμου, στην επέτειο μας. Είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα με τον Γιώργο και την Αστρίντ. Και στο  σπίτι τους μιλούσαμε ελληνικά. Ακόμα και η Αστρίντ το έκανε αυτό για μας και ας μην είναι Ελληνίδα. Σε πολλά υπερέβαλλε τον εαυτό της στη φιλοξενία.


Αλλά ούτε και με τους αδελφούς μας εκεί, όσο μείναμε και είχαμε επικοινωνία μαζί τους, δημιουργήθηκε η παραμικρή δυσκολία… Μπορεί να μην ξέραμε τη γλώσσα, αλλά το χαμόγελο, η ευγένεια και η διεθνής γλώσσα του σώματος, όλα αυτά ήταν πολύ οικεία σε μας. Ούτε μια στιγμή δεν δυσκολευτήκαμε…


Μείναμε μερικές ώρες στη Ρώμη να επιβιβαστούμε στο αεροσκάφος της Alitalia που θα μας έφερνε στην Αθήνα. Κι εδώ, στην αναμονή γράφτηκε αυτό το σημείωμα, ώστε να το δακτυλογραφήσω σήμερα και να το ανεβάσω στην ιστοσελίδα μου. Αν δεν χάναμε και μια βαλίτσα, όλα θα ήταν υπέροχα σ’ αυτό το ταξίδι..


Η γεύση είναι ακόμα γλυκιά στα χείλη μας από αυτό το υπέροχο ταξίδι των δέκα περίπου ημερών. Το να πούμε δημόσια ένα «ευχαριστώ» στους ανθρώπους που μας έδωσαν τόση αγάπη στη φιλοξενία τους, δηλαδή τον Γιώργο και την Αστρίντ, είναι πολύ λίγο. Αλλά το κάνουμε από την καρδιά μας, επειδή το αισθανόμαστε.