Το ταξίδι κράτησε συνολικά τέσσερις μέρες. Μια πολύ όμορφη, διαφορετική ανάπαυλα στην καθημερινότητα μας. Μια όμορφη πινελιά ξεχωριστή, γεμάτη αγάπη... Και κάπως έτσι βρεθήκαμε στην Ίο. Ένα μικρό νησί των Κυκλάδων που βλέπαμε για πρώτη φορά στη ζωή μας. Και μας γοήτευσε!


Μερικά πράγματα σας τα έχουμε ήδη πει από τις αναρτήσεις μας εδώ μέσα... Άλλα, ίσως τα πούμε εν καιρό κι άλλα είναι βέβαιο ότι θα τα κρατήσουμε για τον εαυτό μας ή θα τα μοιραστούμε με πολύ καλούς, ακριβούς μας φίλους. Έτσι δεν γίνεται, πάντα; Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από τις αναμνήσεις…


Σας έχουμε δώσει ήδη τμηματικά μερικές φωτογραφίες από το ταξίδι μας με το "Νήσος Χίος" και κάποιες από το ξημέρωμα εδώ στην Ίο. Όπως επίσης και μερικά χαρακτηριστικά για να γνωρίσετε μαζί μας το νησί. Σήμερα σας δίνουμε ακόμα μια μικρή γεύση από τις βόλτες μας.


Διότι το περπατήσαμε πολύ το νησί... Εντάξει δεν είναι και μεγάλο. Όλες οι αποστάσεις μέσα στη Χώρα είναι σχετικά μικρές, αλλά έχουν τον κόπο τους. Το να κατέβεις, ας πούμε αυτόν τον πεζόδρομο για 20 λεπτά μέχρι να φτάσεις στο λιμάνι δεν είναι κι εύκολη υπόθεση.


Αλλά μας άρεσε πολύ και μέσα στη Χώρα.... Στενά δρομάκια χωρίς ονομασία... Κάποια άλλα είχαν βέβαια, αλλά είναι εκπληκτικό πως εξυπηρετούσε ο ταχυδρόμος. Στη μικρή κοινωνία του χωριού όλοι ήξεραν όλους... Έτσι, χωρίς διεύθυνση, το γράμμα μπορούσε να φτάσει στον προορισμό του...


Όπου κι αν πήγαινες αυτή η ομορφιά που χαρακτηρίζει τις Κυκλάδες ήταν παρούσα... Το μπλε και το γαλάζιο ήταν παντού. Τα σπίτια, το ένα πάνω στο άλλο. Έτσι νομίζεις ότι είναι άμα τα δεις από μακριά. Έτσι δεν φαίνονται πίσω μας σ' αυτή τη φωτογραφία, από το ξενοδοχείο που μείναμε;


Μέσα στη Χώρα, τα στενά της δρομάκια, είναι κάτι το πολύ όμορφο... Χαίρεσαι να τα περπατάς. Και ξαφνικά, εκεί που δεν το περιμένεις βρίσκεις μαγαζιά με φιλόξενους ανθρώπους που σέβονται το ψωμί που τρώνε από τον τουρισμό. Χαίρεσαι να μιλάς μαζί τους. Ευγενικοί, σοβαροί, χαμογελαστοί...


Η βουκαμβίλια είναι ένα από τα φυτά που θα συναντήσεις πολύ στην Ίο αυτή την εποχή... Δέντρα ολόκληρα και ολάνθιστα. Και φυσικά η ατέλειωτη πέτρα που θα την έχεις μπροστά σου σε κάθε βήμα σου. Και πού και πού λίγο χώμα που του αρκεί λίγο νερό της βροχής για να κάνει ολάνθιστα τα λουλούδια του.