Αγαπητέ μου Νίκο, σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτό σου το αφιέρωμα στο βιβλίο "Δυτική Όχθη". Πάντα η "δυτική όχθη" ήταν ένα σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ διαφορετικών λαών, θρησκευμάτων και πολιτισμών. Έτσι και σε αυτό το βιβλίο, το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας αυτού του τόπου, αναφερόμενος στις περιπέτειες μιας οικογένειας ήθελα να δείξω τη δραματική ζωή μιας θρησκευτικής μειονότητας στην Ελλάδα κατά την ταραχώδη περίοδο της δεκαετίας του ΄60 και της δικτατορίας. Επίσης ήθελα να αποκαλυφθούν ξεκάθαρα τα αισθήματα μιας μητέρας η οποία νιώθει αδύναμη να προστατεύσει τα παιδιά της από το ίδιο το κράτος. Σ΄ευχαριστώ και πάλι. Καλημέρα από τη βροχερή Κεφαλονιά.

Δεν έγραψα τίποτε περισσότερο απ’ ότι ένιωσα, διαβάζοντας το βιβλίο σου «Δυτική Όχθη» και μάλιστα το μοιράστηκα μ’ ένα ιδιότυπο τρόπο… Θα τα πούμε από κοντά αυτά κάποια στιγμή, γιατί σίγουρα έχει ενδιαφέρον και πρέπει να τα ακούσεις…
Πραγματικά μου άρεσε ο απλός, σαφής, κατανοητός και ευθύς τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεις τα γεγονότα που έζησες. Αυτό είναι που το κάνει ακόμα πιο όμορφο… Μου άρεσε, ας πούμε, πέρα από το χαρακτήρα της μαμάς σου και του μπαμπά σου , αυτός της γιαγιά σου και του παππού σου, καθώς και ο τρόπος που μιλούσε με τη ντοπιολαλιά του και αντιμετώπιζε την καθημερινότητα του…
Πρόκειται για ένα αληθινό θησαυρό που αξίζει να διαβάσουν όλοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά…

Νίκο, στο gialogoussin.blogspot.gr (Περιεχόμενα-Ζωντανές Μαρτυρίες) θα βρεις μια συγκλονιστική μαρτυρία του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου από το βιβλίο του με τίτλο "Η κάτω βόλτα". Και στα (Δημοσιεύματα) μαρτυρία από το βιβλίο του Βασίλη Βασιλικού "Το Παραβάν". Καλό σου βράδυ.

Σου υπόσχομαι να το κάνω, Γιάννη. Το ψάχνω το θέμα… Και όπως είδες τα βιβλία, το δικό σου, του Κώστα Τσαρούχα και σε λίγο του Θανάση Ρέππα, τα βάζω στη μπάρα δίπλα, να υπάρχουν μόνιμα… Και να υπενθυμίζουν σε όλους μας πως τίποτα δεν χαρίστηκε, αλλά χρειάστηκε πολύ κόπος και πολύς αγώνας σε προσωπικό επίπεδο, για να φτάσουμε λίγο πιο κοντά στον Θεό που υπηρετούμε…
Κι επειδή αυτό είναι μια καθημερινή διαδικασία, θεωρώ ότι τα βιβλία σας μας δίνουν πολύ κουράγιο και δύναμη να προσπαθούμε στο δρόμο για την καθαρή πίστη και την ακεραιότητα, μένοντας από επιλογή, έξω από τον κόσμο…

Καλημέρα Αγαπητέ άγνωστε αδελφέ μου Νίκο
Διάβασα το βιβλίο που προτείνεις και είναι ίσως καλλίτερο από ότι γράφεις. Είσαι φειδωλός πιστεύω στα όσα γράφεις, γιατί είναι ποιο δυνατά και αλη8ινά, τα όσα γράφει ο αγαπητός Γιάννης Χρυσέλης. Δεν περιορίζετε σε γεγονότα κάνει κατάθεση ψυχής.
Είμαι και εγώ ένας από αυτούς που ένοιωσαν τα όσα γράφει ο συγγραφέας, στο πετσί του.
Γεννημένος στο 41, στα πρώτα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας, σε μία οικογένεια μαρτύρων του Ιεχωβά, στα δύσκολα χρόνια του πολέμου και στη συνέχεια του εμφυλίου, βίωσα όλα ίσως και περισσότερα από όσα γράφει ο συγγραφέας στη « Δυτική όχθη»
Ήμασταν σαν μία αρρώστια μεταδοτική για τους γύρω μας, αλλά παραμέναμε εκεί επίμονα χωρίς να κάνουμε πίσω. Οι γονείς μας ήτανε για μας ο φάρος για το ταξίδι στη ζωή και εκεί πραγματικά βρίσκαμε την χαρά όταν ο περίγυρος μας κοιτούσε με μίσος μισαλλοδοξία και απαξία.
Πόσα πράγματα δεν μου θύμισε η καταγραφή στο βιβλίο του Ο αγαπητός αδελφός μας Γιάννης, αγγίζοντας την καρδιά μου και ταξιδεύοντας με μαζί του στα παλιά.
Σε ευχαριστώ και εσένα για την πρόταση και την παρουσίαση του βιβλίου του.
Συνέχισε να δείχνεις τα αληθινά πράγματα και να είσαι σίγουρος ότι είναι περισσότεροι οι υπέρ παρά οι κατά. (2 Βασιλέων 6:16) . . .«Μη φοβάσαι, γιατί είναι περισσότεροι αυτοί που είναι μαζί μας παρά εκείνοι που είναι μαζί τους».
Σε ευχαριστώ για την χαρά που μου δίνεις να μοιραστώ σκέψεις μαζί σου.
Καλή σου μέρα και καλή συνέχεια στο όμορφο έργο σου. Ίσως κάποια στιγμή να συναντηθούμε και να τα πούμε δια ζώσης .
Ο Αδελφός σου (που ποτέ δεν συνάντησες) Θόδωρος Λαγάνης.
theolaganis@hotmail.com
Τηλ. 6945301195

Είναι πραγματικά μεγάλη η χαρά μου να γνωρίζω νέους ανθρώπους στη ζωή μου και γίνεται αφορμή γι’ αυτή τη γνωριμία το Site και οι εγγραφές που γίνονται εδώ καθημερινά ως αναρτήσεις…
Χαίρομαι αδελφέ μου που με δική μου προτροπή διάβασες τη «Δυτική Όχθη» του Γιάννη Χρυσέλη και το βρήκες καλύτερο απ’ ότι γράφω εγώ… Αυτό συμβαίνει γιατί προσωπικά το αντιμετώπισα ως αναγνώστης που μαθαίνω νέα πράγματα, ενώ εσύ βρήκες δικά σου γεγονότα μέσα σ’ αυτό…
Και χαίρομαι διπλά που μοιράστηκες εκτενέστατα τις απόψεις σου μαζί μου. Σύντομα θα σε πάρω να τα πούμε και τηλεφωνικά… Όπως σε διαβάζω νιώθω ότι εδώ υπάρχει μια πηγή ενθάρρυνσης από την οποία σίγουρα θα ωφεληθώ…

Νίκο, τα Public για κάποιο λόγο δεν προωθούν το βιβλίο "Δυτική Όχθη", το παρουσιάζουν ψευδώς ως κατηργημένη έκδοση. Σε παρακαλώ αν είναι εύκολο να βάλεις στη θέση τους το http://www.skroutz.gr/books/2678084.%CE%94%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%8C%CF%87%CE%B8%CE%B7.html