Σε λίγο βάζουμε μπροστά και το τ. 441 του «ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών»...

tipos.440

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο του τελευταίου τεύχους 440 του «ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών», που επιμελούμαι δημοσιογραφικά εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ. Ή πατώντας πάνω στη φωτογραφία του πρωτοσέλιδου. Από αυτή την εβδομάδα θα πάρω υλικό για το νέο φύλλο.

Ευοιμάζουμε τη νέα εκδοση του "ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών"... Πήρα ήδη τις σχετικές οδηγίες από τον πρόεδρο. Μένει να υλοποιήσουμε αυτά τα σχεδια με τη συνεργασια και των Σωματείων της δύναμης της ΠΟΣΣ που μας τροφοδοτούν με τη δράση τους. 

Το κάναμε για πρώτη φορά από την Πάρο, τον Ιούνιο του 2023 που είμαστε σε διακοπές με τον Στήβ την Έστερ και τα παιδιά τους και μας άρεσε. Τολμήσαμε και προχωρήσαμε παράλληλα στην έκδοση νέου φύλλου με το νέο σύγχρονο, διαδικτυακό τρόπο, ενώ κάναμε τα μπάνια μας. Μέσω e-mail ή μηνυμάτων Viber ή Messenger παίρναμε τα θέματα, τα αξιολογούσαμε, τα σελιδοποιούσαμε σε κασέ και τα... στέλναμε στην Πόπη στη Σαλαμίνα, που έχει την τεχνική ευθύνη της έκδοσης. Έτσι, η ύλη μπορεί να έρχεται από Αθήνα, αλλά μπορεί να στηθεί παντού και στη συνέχεια να σελιδοποιηθεί στη Σαλαμίνα! Έτσι είναι, όταν αξιοποείς με τον σωστό τρόπο τη δύναμη της τεχνολογίας! Και τώρα εφυγε για το πιεστήριο.

Η εφημερόδα ο ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηδρομικών, έχει τη δική της ιστορία. Έχει περάσει από συμπληγάδες, λόγω των εσωτερικών προβλημάτων της Διοίκησης αλλά και της απραξίας στην εποχή του κορονοϊού κι έχει σταθεί σταθεί στα πόδια της. Αυτές τις μέρες ετοιμάσαμε το νέο φύλλο και περάσαμε σε μια νέα εποχή με νέα Διοίκηση στην Ομοσπονδία που την εκδίδει και με την πίστη ότι θα τα καταφέρει να είναι κάθε δίμηνο στα ραντεβού της. Ξεκινήσαμε με αισιοδοξία!

Αυτό το έντυπο έχει έναν... δικό του τρόπο να βγαίνει. Εκεί που νομίζεις ότι σταμάτησε η έκδοση, αναγεννιέται σαν τον φοίνικα από τις στάκτες του. Και σ' αυτό "βοήθησε" η εποχή του κορονοϊού Covid-19 που δημιούργησε πολλά προβλήματα στους ανθρώπους. Ένα από αυτά ήταν και η έκδοση του «ΤΥΠΟΥ» της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών (ΠΟΣΣ) που βγαίνει, πολύ πιο αργά πια και όχι στο δίμηνο, μέχρι να το επιτρέψουν οι συνθήκες.

Την αρχή, πριν οκτώ ή έντεκα (;) χρόνια που την ανέλαβα, έβγαινε σταθερά κάθε μήνα και κάλυπτε τις ανάγκες για την προβολή της δράσης των Σωματείων της δύναμης της ΠΟΣΣ σε όλη τη χώρα.

Η συγκεκριμένη εφημερίδα υπήρχε στον χώρο και πριν πάω εγώ. Σ’ αυτό που εγώ βοήθησα, ήταν να της δώσω έναν πιο δημοσιογραφικό, ελκυστικό ύφος και να είναι συνεπής στο διμηνιαίο ραντεβού της, που ακολούθησε. Οι συνθήκες της κρίσης του 2012 την έκαναν διμηνιαία.

Συνδετικός κρίκος, ο πρόεδρος της ΠΟΣΣ, Βασίλης Αποστολόπουλος. Ο ίδιος με γνώριζε από την εποχή που εργαζόμουν στο Γραφείο Τύπου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Είχε δοκιμαστεί η σχέση μας και υπήρχαν όλες οι δυνατότητες για μια καλή συνεργασία. Τώρα μπαίνουμε σε μια νέα εποχή. Στο τιμόνι της ΠΟΣΣ είναι ο Θύμιος Καραλής ο οποίος εξελέγη στο τελευταίο συνέδριο της ΠΟΣΣ. Και στο ξεκίνημα της η συνεργασία μας δείχνει να έχει διάθεση για δουλειά. Φυσικά, ο χρόνος θα δείξει...

Γενικά σ' αυτο το έντυπο πάντα τα πήγαμε πολύ καλά με τους ανθρώπους του. Μέχρι που ήρθε ο κορονοϊός. Οι άνθρωποι είναι συνταξιούχοι, μεγάλοι σε ηλικία και ως ομάδα, ευπαθής. Υπήρχε δηλαδή μεγάλη ανάγκη για προσοχή. Ήρθε και η καραντίνα και μας απόκαμε.

Τα πράγματα δείχνουν ότι αν τα καταφέρουμε μπορεί και να επιστρέψουμε στο δίμηνο. Ο χρόνιος θα δείξει. Στο μεταξύ προέκυψσν πολλά. Συνέδριο, εκλογή νέας διοίκησης, αλλά προέκυψαν και πολιτικές εκλογές κι έγινε πάλι πολύπλοκο το πράγμα... Παρ' όλα αυτά στον ορίζοντα, κάτι θετικό βλέπω.

Ελπίζουν οι άνθρωποι, όπως όλοι μας, ότι κάποια στιγμή, η κανονικότητα θα μπει στη ζωή τους, εξέλεξαν κανονικά διοικήσεις και ελπίζουν πως θα τα καταφέρουν να λειτουργήσουν, όπως ήξεραν, με φυσική παρουσία και όχι από μακριά. Τα e-mails είναι για τους ανθρώπους αυτής της ηλικίας, κάτι σαν... διαστημικά πράγματα. Μέχρι το φάξ και πολύ είναι... Μόνο που τα Fax είναι πια ελάχιστα. Καταργήθηκαν, ακόμα και από το δημόσιο...

Τους καταλαβαίνω. Πολλά πράγματα στη νέα τεχνολογία, δεν τα κατανοούν ή αρνούνται να μπουν στη διαδικάσία να τα κάνουν. Θέλουν να κρατήσουν το χειρόγραφο ή το τυπωμένο χαρτί στα χέρια τους, για να είναι βέβαιοι για τι πράγμα μιλάνε.

Κι αυτή η πανδημία, τα ανέτρεψε όλα! Η επικοινωνία γίνεται πια με νέες μορφές και άντε να σκανάρεις τα έγγραφα και να τα στείλεις στο δημοσιογράφο. Και μετά να τηλεφωνήσεις για να βεβαιωθείς ότι πήγαν, ότι τα παρέλαβε. Δύσκολες, πολύ δύσκολες εποχές… Ευτυχώς που υπάρχει το κινητό τηλέφωνο για να φωτογραφίζεις τα χειρόγραφα! 

Όλοι πια έχουν ολοκληρώσει τις εκλογές τους και κάποια στιγμή θα προχωρήσουν σύμφωνα με το κατασταστικό, τον περσμένο μήνα προχώρησαν στην εκλογή νέας Διοίκησης... Κι αυτοί δείχνουν να έχουν διάθεση να πάνε τα πράγματα ένα βήμα πιο μπροστά.

Και όλα αυτά, με τος οιώσεις και την Covid-19 να είναι ως πέλεκης πάνω από τα κεφάλια όλων μας... Θα το περάσουμε κι αυτό, πού θα πάει... Χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί γιατί αυτός ο ιός εξελλίσεται σε... μόνιμο, οπότε καλό είναι να μην είμαστε ιδιαίτερα διαχυτικοί καθώς έχουμε το χειμώνα μπροστά μας κι έτσι κι αλλιώς η γρίππη αυτού του είδους είναι ακπομα εδώ. Και οι μεγάλες ηλικίες, όπως είμαστε εμείς, είναι πάντα πιο ευάλωτες,,,

Τα δικά μου

40 μέρες στο Νορθ Βανκούβερ του Καναδά, το καλοκαίρι του 2024, κοντά στα παιδιά μας

stiv.ester.sula 

Κατ’ αρχήν κάτι τέτοιο, μόνο ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας θα μπορούσαμε να το βάλουμε στο μυαλό μας. Αντικειμενικές δυσκολίες μας εμπόδιζαν να το δούμε και να το αντιμετωπίσουμε ως εφικτό γεγονός. Και όμως συνέβη και το δεχτήκαμε ως δώρο αγάπης. Ευχαριστούμε τον Στηβ, την Έστερ και τα κοριτσια τους Βικτώρια και Χλόη. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. 

spiti.stiv.esthir
Οι μέρες μας μοιράστηκαν ανάμεσα στο Νορθ Βανκούβερ που είναι το σπίτι του Στηβ και της Έστερ και το Μίσσιον, όπου είναι το σπίτι του Κώστα και της Άννυς. Στις φωτογραφίες που βλέπετε, επάνω είναι το σπίτι του Στήβ και τη Έστερ και κάτω είναι το σπίτι του Κώστα και της άννυς φωτογραφημένα με το κινητό μου. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

spiti.kosta.annis
Και φυσικά όλες αυτές τι μέρες, δημοσιεύαμε καθημερινά σχεδόν, από δύο αναρτήσεις στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, τις οποίες μπορείτε να δείτε μαζεμένες κι εδώ, καθώς κάθε λεζάντα έχει μια σειρά από 10 δημοσιεύματα σε λιγκ που αν πατήσετε πάνω τους θα σας μεταφέρουν σε πολλά από τα μέρη που επισκεφτήκαμε μαζί τους. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. 

kostas.annye
Ο Κώστας και η Άννυ σε μια σέλφι τους, μέσα στο θαλάσσιο λεωφορείο που μας πήγε από το Νορθ Βανκούβερ στο κέντρο της πόλης, μια μέρα αργίας για το BC που επωφεληθήκαμε να είμαστε όλοι μαζί, σε μια εκδρομή. Εκεί μας δόθηκε η ευκαιρία να ξαναδούμε όσα είχαμε δει του 2025 στο γάμο μας, όταν μείναμε για μερικές μέρες σε ένα από τα κεντρικά ξενοδοχεία της πόλης. ΔείτεΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. 

annie.sula
Οι μέρες, όπως συμβαίνει πάντα, όταν κάπου περνάμε καλά, πέρασαν σαν αέρας… Για σκέψου 40 ολόκληρε μέρες, στην καρδιά του καλοκαιριού, μακριά από μια Αθήνα που το καλοκαίρι του 2024 ήταν με καθημερινούς καύσωνες ξεκινώντας από τον Ιούνιο. Και στο Νορθ Βανκούβερ που μείναμε περισσότερο, έπρεπε να ρίχνεις κάτι πάνω σου επειδή… κρύωνες. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

gefira2
Επιστρέψαμε στην Αθήνα στις 14 Αυγούστου, μέσα στις ζέστες. Μαζί με την Άννυ που θα μείνει μαζί μας και στο σπίτι τους με τη σειρά της καμιά 40ριά μέρες ως το δεύτερο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη. Ο Κώστας θα έρθει σε καμιά εβδομάδα και θα μείνει και εκείνος για κανένα μήνα. Σχεδιάζουμε, αν μας το επιτρέψει ο Ιεχωβά, να πάμε μαζί τους στη Λευκάδα και τους Παξούς. Επιλογές δικές τους και επιθυμία τους να είμαστε κοντά τους. Αχ, αυτά τα παιδιά! Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Περπατώντας στον βοτανικό κήπο VanDusen στο Βανκούβερ του Καναδά. Ένας παράδεισος

vandusen1
Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που με την παρότρυνση της Έστερ πήγαμε στον βοτανικό κήπο VanDusen στο Βανκούβερ του Καναδά και πήραμε μια γεύση, από το πώς θα πρέπει να είναι παράδεισος. Σε μια μικρογραφία βέβαια! Αυτός ο κήπος βρίσκεται στη βορειοδυτική γωνία της 37th Avenue και Oak Street, στη γειτονιά Shaughnessy. 

vandusen2
Πήρε το όνομά του από τον τοπικό ξυλοκόπο και φιλάνθρωπο Whitford Julian VanDusen. Το 1970, το Ίδρυμα του Βανκούβερ, η επαρχιακή κυβέρνηση της Βρετανικής Κολομβίας και η πόλη του Βανκούβερ υπέγραψαν συμφωνία για την παροχή της χρηματοδότησης για την ανάπτυξη ενός δημόσιου κήπου σε μέρος του παλιού γηπέδου γκολφ Shaughnessy. 

vandusen3
Ο Βοτανικός Κήπος άνοιξε στο κοινό στις 30 Αυγούστου 1975 και παραμένει από κοινού υπό τη διαχείριση του συμβουλίου του πάρκου του Βανκούβερ και της Ένωσης Βοτανικών Κήπων του Βανκούβερ (VBGA), παρόμοια με τη λειτουργία του κοντινού Ωδείου Bloedel. 

vandusen4
Το Garden's Visitor Center, το οποίο άνοιξε τον Νοέμβριο του 2011, σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε σύμφωνα με το πρότυπο LEED Platinum . Αυτή η μοντέρνα κατασκευή διαθέτει κατάστημα δώρων/κήπων, εξειδικευμένη βοτανική βιβλιοθήκη, εστιατόριο και καφετέρια. Το έργο VanDusen Botanical Garden Visitors Center, έχει εγγραφεί στο International Living Future Institute.

vandusen5
Το κτίριο κατασκευάστηκε υπό τη διεύθυνση των Cornelia Oberlander, αρχιτέκτονα τοπίου, Perkins and Will Canada αρχιτέκτονες, Morrison Hershfield ενεργειακούς συμβούλους, Fast + Epp structural engineers, StructureCraft timber design-builders και Ledcor Construction Limited. Τα στοιχεία που παραθέτουμε εδώ είναι από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδι Wikipedia.

vandusen6
Και πώς λειτουργεί; Με εθελοντές! Οι εθελοντές του VanDusen έχουν μια ιστορία 45 ετών στον κήπο και συχνά παρουσιάζουν μια αποκλειστική σύνδεση με τα δέντρα, τους θάμνους και τα μονοετή φυτά. Εκπαιδευμένοι εθελοντές οδηγοί ερμηνεύουν τη συλλογή φυτών και την ιστορία του κήπου σε επισκέπτες με τα πόδια και με μηχανοκίνητα καρότσια γκολφ από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο. Δείτε περισσότερα και στον ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ΕΔΩ. (μόλις γίνει η ανάρτηση)

Όταν η ζωή σου ετοιμάζει όμορφες εκπλήξεις, τότε όλα μπορούν να γίνουν δυνατά!

vankuver2024.1
Τώρα αυτό, ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα, δεν θα μπορούσαμε να το φανταστούμε. Ότι δηλαδή θα τα καταφέρναμε να ξαναέρθουμε στο Βανκούβερ του Καναδά σ’ αυτή τη ζωή. Κι όμως το κάναμε! Κι αυτή τη φορά στο αεροδρόμιο ήρθαν για να μας πάρουν, ο Κώστας (τον βλέπουμε εδώ να οδηγεί) με τη σύζυγο του, Άννυ.

vankuver2024.2
Και να, που ξαναμείναμε στο φιλόξενο σπίτι του Στήβ και της Έστερ. Εδώ, που έγινε και ο γάμος μας πριν από εννέα και μισό, χρόνια. Εδώ που περάσαμε όμορφες στιγμές, αξέχαστες και γνώρισα μια υπέροχη πόλη του Καναδά, το Βανκούβερ και τους ανθρώπους του. Σ’ αυτή την πόλη, επιστρέψαμε…

vankuver2024.3
Αυτή η φωτογραφία είναι από την πρώτη βόλτα μου στο τετράγωνο που είναι το σπίτι του Στήβ και της Έστερ στο Νορθ Βανκούβερ. Εδώ μας έφεραν ο Κώστας και η Άννυ, μόλις μας παρέλαβαν από το αεροδρόμιο της πόλης, καθώς φτάσαμε από Αθήνα μέσω Μόντρεαλ. 15 μισή ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο, άξιζαν και με το παραπάνω, τον κόπο!

vankuver2024.4
Άλλη μια οπτική του σπιτιού της Έστερ και του Στηβ. Φωτογραφημένο γύρω στις 6 το πρωί, στην πρώτη βόλτα μου να πάρω την ανατολή του ήλιου, το ξύπνημα και ξημέρωμα μιας νέας μέρας, στο όμορφο Νόρθ Βανκούβερ. Σας παραμυθένιο μοιάζει. Τα κάνουν αυτά οι Καναδοί. Μπράβο τους! Κι αυτό το σπίτι το έφτιαξε ο Στηβ!

vankuver2024.5
Αυτή είναι η πίσω αυλή του σπιτιού τους. Ο Στήβ κόβει με τη μηχανή του, το γκαζόν. Χρειάζεται κι αυτό περιποίηση και φροντίδα. Πίσω και αριστερά της φωτογραφίας (θα σας το δέιξω σε άλλη ευκαιρία) είναι το εξωτερικό σαλόνι. Και ακριβώς μπροστά του, είναι μια πισίνα. Αν ζεστάνει κι άλλο ο καιρός, με βλέπω να την κάνω τη βουτιά μου…

vankuver2024.6
Δρόμοι στη γειτονιά τους, από τον πρωινό περίπατο μου. Θα έχω την ευκαιρία τις επόμενες μέρες να κάνω αρκετά πράγματα εδώ, έτσι χωρίς ιδιαίτερο πρόγραμμα, οπότε μάλλον θα έχετε την ευκαιρία στον ανανεωμένο, εδώ και δυο χρόνια, ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ να διαβάζετε καθημερινές αναρτήσεις. Επειδή, όπως ξέρετε, πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε.

Στα (9) χρόνια γάμου μας με τη Σούλα πήγαμε 5ήμερη εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη

konstantinupoli1
Πέντε γεμάτες μέρες ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί. Αλλά δεν έγινε τυχαία. Φροντίσαμε να κάνουμε εμείς με αφορμή την επέτειο για τα εννιά (9) χρόνια γάμου μας με τη Σούλα. Αυτή την επέτειο λίγο ξεχωριστή. Και ο Γιάννης Αγιάνογλου μας έδωσε αυτή ευκαιρία με τη συνεργασία του με το τουριστικό πρακτορείο amphitrion της Κρήτης.

konstantinupoli20
Ήταν όλοι αδελφοί μας, κυρίως από τον Πειραιά και άλλες περιοχές της Αθήνας. Ελάχιστους γνωρίζαμε από τους 50 συμμετέχοντες, αλλά γίναμε μια παρέα όμορφη και μοιραστήκαμε πράγματα, καταστάσεις, τόπους που πήγαμε ή βρεθήκαμε στη διάρκεια μας εκεί. Νέοι φίλοι, λοιπόν, προστέθηκαν στη φαρέτρα μας. Έξω από την Αγιά Σοφιά.

konstantinupoli30
Συμμετείχαμε σε όλες τις εκδηλώσεις που είχαν προγραμματιστεί από το γραφείο και την υποδειγματική αρχηγό, την κ. Τίνα Βεριοπούλου, αλλά και τον οδηγό μας αδ. Γιάννη Αγιάνογλου. Πήγαμε στο παλάτι Ντολμάμπαχτσε, δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ, στην κρουαζιέρα στο Βόσπορο που διήρκησε 1,30 ώρα, δείτε ΕΔΩ κι ένα βράδυ είδαμε τουρκικούς παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια.

konstantinupoli50
Φυσικά περπατήσαμε στο δρόμο του Πέραν που οδηγεί στον Πύργο του Γαλατά, φάγαμε φαγητά μαγειρεμένα με τη δική τους κουλτούρα. Και είχαμε και τις δικές μας στιγμές, καθώς βρεθήκαμε να ακούμε νεαρούς τραγουδιστές συνοδεία βιολιού και ηλεκτρικής κιθάρας. Εδώ πήγαμε μόνοι, χωρίς να έχουμε κάτι συγκεκριμένο στο νου μας. Και πετύχαμε το καλύτερο.

konstantinupoli40
Το μόνο κουραστικό, από σωματική άποψη, ήταν το πολύωρο ταξίδι με το πούλμαν την Αθήνα στην Κωνσταντινούπολη και την επιστροφή μας, αν και ο οδηγός μας έκανε πολλές στάσεις, έτσι ώστε να ξεπιαστούμε και να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Αλλά αυτού του είδους η κούραση περνάει γρήγορα και το μόνο που μένει είναι οι όμορφες εμπειρίες. Εδώ έξω από το παλάτι Ντολμάμπαχτσε.

 konstantinupoli60
Γνώρισε η Σούλα την Κωνσταντινούπολη που το είχε όνειρο, περάσαμε υπέροχα, γνωρίσαμε κι άλλου αδελφούς από διαφορετικές εκκλησίες και είδαμε πράγματα που μάλλον μπορεί και να μην τα βλέπαμε ποτέ στη ζωή μας, καθώς το πρόγραμμα μας, είχαμε φροντίσει να είναι γεμάτο. Κι ωστόσο μερικές αλλαγές πάντα χρειάζονται. Έτσι βάζουμε στη ζωή μας, αλατοπίπερο...

Μια ματιά στο Θραψανό, όπως το είδα στην τελευταία επίσκεψη μας, Νοέμβρη του 2023…

spitia.thrapsanu.1
Ο σεισμός του 2021 έχει κάνει τη δουλειά του. Στην τελευταία επίσκεψη μας στο χωριό, είδα γκρεμισμένα και μισογκρεμισμένα, ακατοίκητα σπίτια, όπως αυτό στη γειτονιά. Έμαθα ότι πουλήθηκε. Και περιμένει να μπει σε κάποιο πρόγραμμα στήριξης των σεισμοπλήκτων από το κράτος, προκειμένου να το ανοικοδομήσουν.

spitia.thrapsanu.2
Μακάρι να συμβεί έτσι! Δεν αντέχει κανείς να βλέπει ένα κουφάρι σε μια μικρή πλαταιούλα, έρημη πια. Που οδηγεί στην κεντρική πλατεία του Θραψανού και κάποτε έσφυζε από ζωή. Εδώ είχε την έδρα του το Facebook της εποχής σε τοπικό επίπεδο και κανείς δεν ήταν σε θέση να ξεφύγει από τα σχόλια του.

spitia.thrapsanu.3
Αλλά και σε άλλα σημεία του χωριού είναι εμφανή τα σημάδια. Ευτυχώς στις 17 μέρες που καθίσαμε εμείς, δεν αισθάνθηκα ούτε μια μέρα αυτό το άσχημο συναίσθημα που σε κάνει να φοβάσαι καθώς αισθάνεσαι τις σεισμικές δονήσεις και να νοιώθεις απροστάτευτος σε μια φύση σκληρή κι ανελέητη.

spitia.thrapsanu.4
Εδώ που είναι οι καρέκλες, απέναντι στον ήλιο του Νοεμβρίου κάθονταν και τότε και σχολίαζαν οι συγχωριανές μου. Και το κακό ήταν ότι δεν είχες άλλη επιλογή από το να περάσεις από εκεί. Για να το αποφύγεις έπρεπε να κάνεις έναν μεγάλο κύκλο. Και ποιος είχε τα κουράγια ή ποιος το σκέφτονταν τότε;

spitia.thrapsanu.5
Το σπίτι αυτό το βρήκα στο δρόμο μου, καθώς είχα βγει ένα μεσημέρι, λίγο πριν το φαγητό, να τραβήξω μερικές φωτογραφίες. Μου έκανε εντύπωση το καλό πετρόχτιστο των τοίχων, έστω και χωρίς ταβάνι πια και η επίσης πέτρινη καμάρα στο εσωτερικό δωμάτιο, ορατή από το δρόμο. Τι κρίμα, τέτοια όμορφα σπίτια να είναι σε εγκατάλειψη...

spitia.thrapsanu.6
Κάποια άλλα σπίτια δεν προχώρησαν ποτέ στην ολοκλήρωση τους. Ήρθε και ο σεισμός και το αποτελείωσε. Και τώρα με την εγκατάλειψη των ανθρώπων μοιάζει με κουφάρι που αφέθηκε στην τύχη του. Είναι κι αυτά, κομμάτια του χωριού που αγαπώ και παρακολουθώ, έστω και από μακριά, καθώς ζω στην Αθήνα.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA