Δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων σήμερα, με... κλειστά τα εμπορικά μαγαζιά....

xristougΕκατομμύρια άνθρωποι, παγκόσμια, παρά το μεγάλο πρόβλημα με την οικονομία που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, γκρινιάζουν γιατί με τα μέτρα που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις, τις αυξήσεις και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν όπως έχουν "μάθει" και τους πρέπει τα φετινά Χριστούγεννα. Βλέπεις, τα ήθη και τα έθιμα θέλουν να γιορτάζονται με κάθε μεγαλοπρέπεια και με τεράστιες οικονομικές θυσίες. Επιμένουν όλα αυτά να είναι στο μυαλό τους και να τους ταλαιπωρούν...

Ίσως να είστε και εσείς ανάμεσά τους. Από την άλλη μεριά, πιθανόν να μη συνηθίζετε να συμμετέχετε στο θρησκευτικό μέρος, αυτής της τόσο δημοφιλούς γιορτής.

Όπως και αν έχουν τα πράγματα, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μείνετε ανεπηρέαστοι από τα Χριστούγεννα. Αυτή η γιορτή διαπνέει τον κόσμο του εμπορίου και της ψυχαγωγίας, ακόμη και στις μη Χριστιανικές χώρες. Πραγματικά έτσι είναι, ακόμα και η Κινέζοι στην αγορά τους έχουν... χριστουγεννιάτικα εμπορεύματα! Μια ματιά στο Μοναστηράκι στην αγορά ή στα σούπερ μάρκετ θα σας πείσει.

Αλλά τι γνωρίζετε, αλήθεια, για τα Χριστούγεννα; Έχει Γραφική βάση ο εορτασμός της γέννησης του Χριστού; Τι βρίσκεται πίσω από αυτή τη γιορτή, που λαβαίνει χώρα, κάθε χρόνο στις 25 Δεκεμβρίου;

Η Προέλευση των Χριστουγέννων...xrist...

Η "Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια" (New Catholic Encyclopedia) αναγνωρίζει: «Η ημερομηνία γέννησης του Χριστού δεν είναι γνωστή. Τα ευαγγέλια, δεν αποκαλύπτουν ούτε την ημέρα, ούτε το μήνα . . .

Σύμφωνα με την υπόθεση που πρότεινε ο Χ. Γιούσενερ  και που την αποδέχονται οι περισσότεροι λόγιοι σήμερα, καθορίστηκε για τη γέννηση του Χριστού η ημερομηνία του χειμερινού ηλιοστασίου (25 Δεκεμβρίου στο Ιουλιανό ημερολόγιο, 6 Ιανουαρίου στο Αιγυπτιακό ημερολόγιο), επειδή εκείνη την ημέρα καθώς ο ήλιος άρχιζε την επιστροφή του στον ουρανό του βόρειου ημισφαιρίου, οι ειδωλολάτρες ακόλουθοι του Μίθρα, γιόρταζαν τη γέννηση του ακατανίκητου ήλιου (dies natalis Solis Invicti).

Στις 25 Δεκεμβρίου του 274, ο Αυρηλιανός ανακήρυξε το θεό ήλιο, κύριο προστάτη της αυτοκρατορίας και αφιέρωσε σε αυτόν ένα ναό στο Κάμπους Μάρτιους. Τα Χριστούγεννα είχαν την αρχή τους σε μια εποχή που η λατρεία του ήλιου, ήταν ιδιαίτερα έντονη στη Ρώμη».

Δείτε μέσα από τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ μερικά ενημερωτικά άρθρα σχετικά με τα Χριστούγεννα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

ex.xristugena

Αρκούν, όμως κάποιες πληροφορίες όσο τεκμηριωμένες κι αν είναι, για να αλλάξουμε στάση στη ζωή μας; Όχι βέβαια! Δεν είμαι αιθεροβάμων για να πιστεύω, κάτι τέτοιο.

Η συνήθεια, μοίαζει μερικές φορές, να είναι σχεδόν αδύνατον να ξεπεραστεί... Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο ξέρουν, αντιλαμβάνονται όλες αυτές τις αλήθειες, αλλά «αφήνονται» σ’ αυτά τα έθιμα, επειδή έτσι τα βρήκαν και επειδή, λένε πως τους αλλάζουν την καθημερινότητα τους.

Είναι όμως αυτή, μια υπεύθυνη στάση; Και αξίζει να την ακολουθούμε, όσοι σεβόμαστε τον εαυτό μας και τη λογική μας; Αν θέλουμε να κάνουμε όμορφες αλλαγές στη ζωή μας, να δώσουμε δώρα στους αγαπημένους μας και να δημιουργήσουμε μια όμορφη ατμόσφαιρα, μπορούμε να το κάνουμε κάθε στιγμή…

Δε χρειάζεται να είναι Χριστούγεννα. Απλά πράγματα είναι. Εμείς, τα κάνουμε πολύπλοκα.

Τα δικά μου

Εκτύπωση

Ιδού, τι σπουδαία δουλειά έκανε ο φίλος Γιάννης, πάνω στο SUBARU... Συνέχεια δεύτερη...

to.meta1.120221
Σας είχαμε χθες ένα δημοσίευμα, για τη φροντίδα του SUBΑRU, τόσο από άποψη συντήρησης, όσο και από άποψη καθαριότητας. Δείτε ΕΔΩ το δημοσίευμα με τις φωτογραφίες που δείχνουν σε τι κατάσταση ήταν, όταν το πήγαμε. Και προσέξτε παρακαλώ τις σημερινές φωτογραφίες με το τελικό αποτέλεσμα. Εκπληκτικό!

to.meta2.120221
Ο Γιάννης έδειξε προσωπική φροντίδα, παντού. Τόσο στο εσωτερικό, την καμπίνα του αυτοκινήτου, όσο και στο εξωτερικό. Μια ματιά από το μετά, στη θέση του οδηγού. Φυσικά δεν ξέρω σε πιο βαθμό μπορούν οι φωτογραφίες να αποδώσουν την ποιότητα της δουλειάς, αλλά σας διαβεβαιώνω εγώ, προσωπικά, ότι ήταν εξαιρετική!

to.meta3.120221
Μικρές παρεμβάσεις και διορθώσεις παντού, όπου χρειάζονταν... Θα το θυμάμαι, για καιρό. Και θα ευχαριστώ τον φίλο μου τον Γιάννη που με παρότρυνε να το κάνουμε, ενώ εργάστηκε πάνω του με πολύ επιμέλεια, υπομονή και συνέπεια, έχοντας τα κατάλληλα εργαλεία για να κάνει σωστά, καλή δουλειά.

to.meta4.120221
Ακόμα κι εδώ έκανε καλή δουλειά. Και δεν ολοκληρώσαμε. Σε κάποια σημεία που είχε φύγει το χρώμα, θα πάμε μαζί να πάρουμε το κατάλληλο μεταλλικό χρώμα σε σπρέι και θα το περάσουμε. Όλα μπήκαν σε μια σειρά και τάξη, όπως έπρεπε. Και τον ευχαριστώ πολύ γι' αυτό.

to.meta5.120221
Ακόμα και ο μπροστινός προφυλακτήρας βελτιώθηκε αισθητά στην εμφάνιση του, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία. Πραγματικά η συνολική εικόνα είναι πολύ καλύτερη. Και η συντήρηση αυτή, θα δώσει και στο ίδιο, ακόμα περισσότερη και καλύτερη ποιότητα ζωής.

to.meta6.120221
Ναι, όλα μπήκαν σε μια σειρά. Κι εδώ που τα λέμε και τα άψυχα πράγματα που μας υπηρετούν, χρειάζονται την προσοχή και τη φροντίδα μας. Για μένα ήταν μια μοναδική εμπειρία, επειδή έζησα από κοντά, το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών. Και θαύμασα τον μάστορα για τη δουλειά του.
Εκτύπωση

Και το αυτοκίνητο χρειάζεται την προσοχή μας... Μια καθαριότητα του κάνει πάντα καλό!

autokinito1.120221
Το SUBARU είναι ένα γέρικο πια, αλλά αξιόπιστο αυτοκίνητο που μας εξυπηρετεί. Μοντέλο του 2000, αλλά στα χέρια μου δεν πέρασε και τα καλύτερα, επειδή εγώ δεν γνωρίζω από μηχανολογία και μόνο τα τακτικά σέρβις φρόντιζα να του κάνω, πάντα. Αυτή τη φορά όμως όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες ήθελε κάτι παραπάνω.

autokinito2.120221
Ο μπροστινός προφυλακτήρας ήταν κάπως ταλαιπωρημένος. Κι εγώ βάζοντας άλλες προτεραιότητες μπροστά, το παραμελούσα, χωρίς να είναι ο μόνος λόγος. Στο συνεργείο όμως ο μηχανικός μου είπε πως η η μηχανή του είναι καλή και αξίζει να το κρατήσω. Έτσι είπαμε να το φροντίσουμε λιγάκι.

autokinito3.120221
Το εμπιστεύτηκα στον φίλο μου Γιάννη Αγιάνογλου από τον Άνω Κορυδαλλό. Και του το πήγα χθες το πρωί στις 9, ύστερα από συνεννόηση μαζί του. Μέχρι τις τρεις το μεσημέρι το είχε κάνει αγνώριστο. Λες και ήταν καινούργιο! Αλλά αυτές τις φωτογραφίες θα σας τις δείξω σε ένα άλλο δημοσίευμα.

autokinito4.120221
Σήμερα θα σας δείξω τα προβλήματα του. Αυτό το βαθούλωμα στο καπό του πίσω μέρους του αυτοκινήτου το είχε εδώ και τρία χρόνια. Το χρώμα έφυγε κι αυτό άρχισε να σκουριάζει. Ο Γιάννης το επανέφερε! Και τον ευχαριστώ γι' αυτό. Πέρασα μαζί του πολύ όμορφα, γνωρίζοντας καλύτερα τον ίδιο και την οικογένεια του.

autokinito5.120221
Όλες οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από τον ίδιο. Μου τις έστειλε στο Viber, όταν πια είχα επιστρέψει σπίτι και ξεκουραζόμουν. Όμως έβγαλε και το μετά. Και βίντεο, παρακαλώ! Άσε που γνώρισα και την περιοχή που μένει. Ένα υπέροχο τόπο στον Άνω Κορυδαλλό. Αλλά γι' αυτά, σε λίγο...

autokinito6.120221
Πλύναμε το αυτοκίνητο μέσα και έξω. Μέσα μάλιστα έκανε και βιολογικό καθαρισμό, εξαιρετική δουλειά... Μου θύμισε κάτι από όταν το αγόρασα, πριν 20 χρόνια, καινούργιο. Και έξω του έβαλε κερί και το γυάλισε... Κάντε λίγο υπομονή. Υποσχέθηκα να σας το δείξω και θα το κάνω.
Εκτύπωση

Στους δρόμους (με τη φαντασία μου) θυμάμαι πρόσωπα και καταστάσεις από το παρελθόν

kathodon1.Norvigia
Το σημερινό δημοσίευμα είναι λίγο αλλιώτικο από τα συνηθισμένα. Κόντρα στον καιρό, εμείς παίρνουμε τους δρόμους, έστω και μέσα από φωτογραφίες φίλων μας, από τη μακρινή Νορβηγία… Σας είχαμε πει πως υπάρχει μεγάλο στοκ και επομένως θα δούμε αρκετές από αυτές. Το μόνο που θα έχουμε μαζί μας, είναι οι σκέψεις μας.

kathodon2.Norvigia
Με αφορμή τα τρία ως τώρα δημοσιεύματα που έκανα για τον Σκαραμαγκά (μπορείτε να τα ξαναδείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να τα θυμηθείτε) μου ήρθαν στο μυαλό κάποια πράγματα που έζησα εκείνον τον καιρό, πάνω – κάτω… Και θυμήθηκα όταν έμενα για λίγο καιρό με φίλους από τη Σχολή, στο Παγκράτι και στο Αιγάλεω.

kathodon3.Norvigia
Στο Παγκράτι, δεν θυμάμαι πια το δρόμο… Το μόνο που μου έχει μείνει στο μυαλό, είναι το μικρό Άλσος που κάποτε φιλοξένησε το «Ελεύθερο Θέατρο» και μένα, που πήγαινα τις Κυριακές, όταν δεν δουλεύαμε, για βόλτα και γράψιμο. Τότε δεν είχαμε φωτογραφικές μηχανές και τις εικόνες τις έκανα γραφτά. Γιατί διαλέγαμε αυτές τις περιοχές; Επειδή από εκεί περνούσε το λεωφορείο των Ελληνικών Ναυπηγείων, κάθε πρωί. Και το μεσημέρι μας γύριζε σπίτι... 

kathodon4.Norvigia
Για το Αιγάλεω ήταν αλλιώς τα πράγματα. Θυμάμαι, ήταν κάπου στη Μεγάλου Αλεξάνδρου, το δρόμο που το ενώνει με την Αγιά Βαρβάρα και τη γενικότερη περιοχή την έχω περπατήσει και τη γνωρίζω καλά. Συχνά έκανα… ρεπορτάζ, γράφοντας τετρασέλιδα γράμματα, όπως το «Αθλητικό Οικοτροφείο», αλλά αυτή τη φορά χωρίς… αθλητισμό και τα έστελνα στους γονείς μου στο χωριό. Στη μητέρα μου άρεσαν και τα κρατούσε. Με τα χρόνια, χάθηκαν.

kathodon5.Norvigia
Θυμάμαι ακόμα και κάποιο καιρό που έμεινα σε ένα οικοτροφείο του ΟΑΕΔ στην Αχαρνών, κοντά στην πλατεία Βάθη. Δεν υπάρχει τώρα, αλλά ήταν μια καλή λύση τότε, καθώς τη δεύτερη χρονιά είχα αρχίσει να πηγαίνω στο νυχτερινό γυμνάσιο της Λιοσίων προκειμένου να βγάλω την τρίτη τάξη. Προηγουμένως στο οικοτροφείου του Σκαραμαγκά, είχα πρόβλημα με την ώρα επιστροφής.

kathodon6.Norvigia
Στις 11 το βράδυ είχαμε σιωπητήριο και έπρεπε να ήμαστε στα κρεβάτια μας. Αλλά το σχολείο τέλειωνε στις 10:30. Πού να προλάβω με τη συγκοινωνία να είμαι πίσω στην ώρα μου; Πήγαινα με τα πόδια από τη Λιοσίων στην πλατεία Κουμουνδούρου, για να πάρω το λεωφορείο. Και με τις καθυστερήσεις που συνήθως είχε έφτανα στο οικοτροφείο 11:30 για να ακούω την γκρίνια των υπαλλήλων – θυρωρών.
Εκτύπωση

Μνήμες από το οικοτροφείο στο Σκαραμαγκά… Τι σκαλίζω τώρα, ύστερα από τόσα χρόνια!

esoteriko.ikotrofiu1
Έχω γράψει ίσαμε τώρα δύο δημοσιεύματα για το οικοτροφείο που έμεινα όταν ήρθα για πρώτη φορά από το χωριό μου στην Αθήνα σε ηλικία 15 χρονών… Σας τα ξαναθυμίζω ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Σήμερα θα σας ξεναγήσω στο εσωτερικό του, έτσι το βρήκα, μισό σχεδόν αιώνα μετά… Αυτή είναι η ρεσεψιόν του. Υποχρεωτικά από εδώ περνούσαμε για να πάμε στους θαλάμους μας.

esoteriko.ikotrofiu2
Αν θυμάμαι καλά, ο θάλαμος που έμενα εγώ, ήταν στον πρώτο όροφο. Κι αυτός είναι ο διάδρομος, όπως τον βρήκα στο ρημαγμένο πια κι εγκαταλειμμένο κτήριο. Εδώ είχαμε τις μεταλλικές ντουλάπες με τα προσωπικά μας είδη… Αριστερά ήταν οι θάλαμοι με 12 κρεβάτια, ο καθένας, που χρησιμοποιούντα αποκλειστικά ως υπνωτήριο και δεξιά οι τουαλέτες και τα μπάνια για την καθαριότητα μας.

esoteriko.ikotrofiu3
Κι αυτός πρέπει να είναι ο θάλαμος μου. Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί από το διάδρομο, πριν μπω μέσα. Θυμάμαι έντονα αυτή την εικόνα, επειδή το μόνο που μπορούσαμε να δούμε, είναι ότι φαίνεται και τώρα στο έντονο φως, στο βάθος, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Εκεί ήταν η άλλη μισή ζωή μας. Ανάμεσα στα ελάσματα και τις δεξαμενές.

esoteriko.ikotrofiu4
Εμείς «παραλάβαμε» το κτήριο καινούριο. Και ο θάλαμος είχε μόνο έξη διώροφα μονόκλινα μεταλλικά κρεβάτια. Τρία από τη μια πλευρά και τρία από την άλλη. Κάτι σαν το στρατό, δηλαδή και τίποτα άλλο. Αλλά εδώ όπως βλέπετε κι εσείς συνάντησα ξύλινες ντουλάπες πράγμα που σημαίνει πως ο ΟΑΕΔ έδωσε το κτήριο για χρήση αλλού κι εκείνοι έκαναν μικρές αλλαγές.

esoteriko.ikotrofiu5
Αυτό είναι το σαλόνι στο υπερυψωμένο ισόγειο. Ή για να είμαστε ακριβείς, βλέπουμε ότι έχει απομείνει από τη φθορά και την εγκατάλειψη. Εδώ περνάγαμε πολλές ώρες, από τον ελεύθερο χρόνο μας. Και πού να πηγαίναμε στην ερημιά του κόσμου; Σαν φλασιά μου έρχεται στο μυαλό μου, η κασέτα με το τραγούδι του Καζαντζίδη «Υπάρχω» που μόλις είχε κυκλοφορήσει και μας άρεσε να ακούμε με την παρέα μας εδώ.

esoteriko.ikotrofiu6
Κι αυτός είναι ο πίνακας ανακοινώσεων. Πολύ οικείος μου. Εδώ καρφίτσωνα την πρώτη χειρόγραφη εφημερίδα τοίχου που έβγαλα στη ζωή μου. Νομίζω την έλεγαν «Αθλητικό ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ». Κυκλοφορούσε κάθε φορά που έπαιζαν αγώνα στο γήπεδο που υπήρχε λίγο πιο κάτω οι δυο ποδοσφαιρικές ομάδες που είχαμε φτιάξει, Άγιαξ και Μπραζίλ. Τα πρώτα μου, δημοσιογραφικά βήματα... 

esoteriko.ikotrofiu7
Κι αυτή ήταν η τραπεζαρία. Εδώ παίρναμε το πρωινό μας, το μεσημεριανό μας και το βραδινό μας. Όμως έτσι όπως την είδα έμοιαζε πιο πολύ με αίθουσα εκδηλώσεων ή όπως αρέσει να λένε αίθουσα πολλαπλών χρήσεων. Στο βάθος είναι η σκηνή από ένα μικρό θεατράκι και δεξιά και αριστερά του, είσοδοι από τα παρασκήνια... Πόσο άλλαξαν κάποια πράγματα, στο πέρασμα του χρόνου…
Εκτύπωση

Στο οικοτροφείο Σκαραμαγκά η ζωή δεν ήταν και το πιο εύκολο πράγμα. Ποια κοινωνικότητα;

ikotrofio.skaramagka1.261220
Το να έρχεσαι από ένα χωριό της Κρήτης στην Αθήνα και να χρειαστεί να μείνεις σε ένα οικοτροφείο, σε ένα μέρος που βλέπεις για πρώτη φορά στη ζωή σου, και για πρώτη φορά μόνος σου μαζί με 150 άλλα παιδιά από όλη την Ελλάδα ήταν, όπως και να το κάνεις, μια δοκιμασία… Η πρώτη εικόνα του κτιρίου όμως επιβλητική! Ακόμα και σήμερα, 46 χρόνια μετά που έχει εγκαταλειφθεί στην καταστροφή.

ikotrofio.skaramagka2.261220
Το οικοτροφείο του ΟΑΕΔ, δίπλα στις εγκαταστάσεις εκπαίδευσης της σχολής μαθητείας του ίδιου Οργανισμού, όπου πηγαίναμε τα απογεύματα, μετά τη δουλειά και μια μικρή μεσημεριανή ανάπαυση, αμέσως μετά το φαγητό, ήταν λοιπόν το πρώτο «σπίτι» μου στην Αθήνα. Ήταν πολύ κοντά στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και μέσα στο πράσινο όπως βλέπετε… Τόσο κοντά που πηγαίναμε με τα πόδια, κάθε πρωί στη δουλειά....

ikotrofio.skaramagka3.261220
Αυτό ήταν από τα καλά στοιχεία που μου άρεσαν... Η ησυχία, η ηρεμία...  Συχνά μάλιστα τις Κυριακές, ανέβαινα μόνος μου πάνω στις πλαγιές στο όρος Αιγάλεω με τα πόδια, διασχίζοντας τον Σχιστό και εκεί καθόμουν και έγραφα στους γονείς μου Ήταν ήσυχα και μου άρεσε πολύ! Εκεί διαπίστωσα για πρώτη φορά, πόσο πολύ μου άρεσε το γράψιμο. Δείτε ΕΔΩ, το πρώτο δημοσίευμα που κάναμε γι' αυτές τις αναμνήσεις...

ikotrofio.skaramagka4.261220
Στο οικοτροφείο, ήμουν για τα δεδομένα εκεί, «μορφωμένος», αφού είχα πάει ως την τρίτη γυμνασίου, ανεξάρτητα αν την είχα τελειώσει ή όχι. Πολλά παιδιά, είχαν βγάλει μόλις το δημοτικό σχολείο και δεν ήξεραν να γράψουν ή να διαβάσουν, ούτε δυο λέξεις στα γράμματα που τους έστελναν οι δικοί τους. Με επιστολές γινόταν τότε η επικοινωνία... Μην κοιτάτε που τώρα στα γραμματοκιβώτια βρίσκεται μ΄πονο λογαριασμούς. Τότε οι άνθρωποι, έστελναν γράμματα... 

ikotrofio.skaramagka5.261220
Έτσι, σιγά – σιγά έγινα ο προσωπικός «γραμματέας» κάποιων συμμαθητών μου. Σε μένα έδιναν να τους διαβάσω τα γράμματα που λάβαιναν κι εγώ έπρεπε να απαντήσω ως να ήμουν αυτοί… Αλλά κάπου μου άρεσε όλη αυτή η διαδικασία και το διασκέδαζα, πράγμα που είχα ανάγκη στη μοναξιά μου. Βλέπωντας αυτές τις εικόνες εγκατάλειψης λυπήθηκα πολύ. Τι κρίμα να αφήνουν οι άνθρωποι να καταστρέφονται έτσι, αυτά που έχουν φτιάξει.

ikotrofio.skaramagka6.261220
Τις Κυριακές επίσης μπορούσαμε να πάμε με τα πόδια ώς τη στάση του λεωφορείου, στον κεντρικό δρόμο Αθήνα – Ελευσίνα και να πάρουμε το αστικό που θα μας κατέβαζε στην Αθήνα. Κάπως έτσι γνώρισα το κέντρο της, την Ομόνοια, το φαρμακείο Μπακάκου ως τόπο συναντήσεων, την Ακρόπολη κ.α. Έμεινα εδώ, κοντά δυόμιση χρόνια… Περισσότερα, σε λίγο...

Περισσότερα Άρθρα...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA