Δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων σήμερα, με... κλειστά τα εμπορικά μαγαζιά....

xristougΕκατομμύρια άνθρωποι, παγκόσμια, παρά το μεγάλο πρόβλημα με την οικονομία που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, γκρινιάζουν γιατί με τα μέτρα που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις, τις αυξήσεις και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν όπως έχουν "μάθει" και τους πρέπει τα φετινά Χριστούγεννα. Βλέπεις, τα ήθη και τα έθιμα θέλουν να γιορτάζονται με κάθε μεγαλοπρέπεια και με τεράστιες οικονομικές θυσίες. Επιμένουν όλα αυτά να είναι στο μυαλό τους και να τους ταλαιπωρούν...

Ίσως να είστε και εσείς ανάμεσά τους. Από την άλλη μεριά, πιθανόν να μη συνηθίζετε να συμμετέχετε στο θρησκευτικό μέρος, αυτής της τόσο δημοφιλούς γιορτής.

Όπως και αν έχουν τα πράγματα, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μείνετε ανεπηρέαστοι από τα Χριστούγεννα. Αυτή η γιορτή διαπνέει τον κόσμο του εμπορίου και της ψυχαγωγίας, ακόμη και στις μη Χριστιανικές χώρες. Πραγματικά έτσι είναι, ακόμα και η Κινέζοι στην αγορά τους έχουν... χριστουγεννιάτικα εμπορεύματα! Μια ματιά στο Μοναστηράκι στην αγορά ή στα σούπερ μάρκετ θα σας πείσει.

Αλλά τι γνωρίζετε, αλήθεια, για τα Χριστούγεννα; Έχει Γραφική βάση ο εορτασμός της γέννησης του Χριστού; Τι βρίσκεται πίσω από αυτή τη γιορτή, που λαβαίνει χώρα, κάθε χρόνο στις 25 Δεκεμβρίου;

Η Προέλευση των Χριστουγέννων...xrist...

Η "Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια" (New Catholic Encyclopedia) αναγνωρίζει: «Η ημερομηνία γέννησης του Χριστού δεν είναι γνωστή. Τα ευαγγέλια, δεν αποκαλύπτουν ούτε την ημέρα, ούτε το μήνα . . .

Σύμφωνα με την υπόθεση που πρότεινε ο Χ. Γιούσενερ  και που την αποδέχονται οι περισσότεροι λόγιοι σήμερα, καθορίστηκε για τη γέννηση του Χριστού η ημερομηνία του χειμερινού ηλιοστασίου (25 Δεκεμβρίου στο Ιουλιανό ημερολόγιο, 6 Ιανουαρίου στο Αιγυπτιακό ημερολόγιο), επειδή εκείνη την ημέρα καθώς ο ήλιος άρχιζε την επιστροφή του στον ουρανό του βόρειου ημισφαιρίου, οι ειδωλολάτρες ακόλουθοι του Μίθρα, γιόρταζαν τη γέννηση του ακατανίκητου ήλιου (dies natalis Solis Invicti).

Στις 25 Δεκεμβρίου του 274, ο Αυρηλιανός ανακήρυξε το θεό ήλιο, κύριο προστάτη της αυτοκρατορίας και αφιέρωσε σε αυτόν ένα ναό στο Κάμπους Μάρτιους. Τα Χριστούγεννα είχαν την αρχή τους σε μια εποχή που η λατρεία του ήλιου, ήταν ιδιαίτερα έντονη στη Ρώμη».

Δείτε μέσα από τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ μερικά ενημερωτικά άρθρα σχετικά με τα Χριστούγεννα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

ex.xristugena

Αρκούν, όμως κάποιες πληροφορίες όσο τεκμηριωμένες κι αν είναι, για να αλλάξουμε στάση στη ζωή μας; Όχι βέβαια! Δεν είμαι αιθεροβάμων για να πιστεύω, κάτι τέτοιο.

Η συνήθεια, μοίαζει μερικές φορές, να είναι σχεδόν αδύνατον να ξεπεραστεί... Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο ξέρουν, αντιλαμβάνονται όλες αυτές τις αλήθειες, αλλά «αφήνονται» σ’ αυτά τα έθιμα, επειδή έτσι τα βρήκαν και επειδή, λένε πως τους αλλάζουν την καθημερινότητα τους.

Είναι όμως αυτή, μια υπεύθυνη στάση; Και αξίζει να την ακολουθούμε, όσοι σεβόμαστε τον εαυτό μας και τη λογική μας; Αν θέλουμε να κάνουμε όμορφες αλλαγές στη ζωή μας, να δώσουμε δώρα στους αγαπημένους μας και να δημιουργήσουμε μια όμορφη ατμόσφαιρα, μπορούμε να το κάνουμε κάθε στιγμή…

Δε χρειάζεται να είναι Χριστούγεννα. Απλά πράγματα είναι. Εμείς, τα κάνουμε πολύπλοκα.

Τα δικά μου

Και κάπως έτσι περάσαμε στο δεύτερο στάδιο, στην τοποθέτηση της νέας μας κουζίνας...

nea.kuzina1.100222
Σας είχαμε δώσει ένα δημοσίευμα από το ξήλωμα της παλιάς κουζίνας. Δείτε το ΕΔΩ. Και σήμερα θα κάνουμε ένα βήμα παραπέρα στην ενότητα "τα δικά μας", επειδή θέλουμε να το καταγράψουμε ως ένα βήμα μεγάλο για μας. Την αρχή έφτασε το φορτωμένο φορτηγό με τα νέα έπιπλα...

nea.kuzina2.100222
Ήταν κομμάτια κι εγώ που είμαι άσχετος με όλα αυτά, δεν ήξερα πως θα μονταριστούν και θα φτιαχτούν ως ένα ενιαίο και λειτουργικό σύνολο. Αλλά οι άνθρωποι ήταν της δουλειάς και ήξεραν ακριβώς πώς να κινηθούν. Τα ανέβασαν λοιπόν πάνω στο σπίτι και άρχισαν να τα τοποθετούν.

nea.kuzina3.100222
Τίποτα δεν είναι απλό και εύκολο... Δυο μέρες χρειάστηκαν μέχρι να το ολοκληρώσουν. Σήμερα δεν θα τη δείτε ολοκληρωμένη. Είπα να ακολουθήσουμε τα βήματα τους, για να πάρουμε μια γεύση από το πώς στήνεται μια κουζίνα. Και κατέγραψα καρέ καρέ τη δουλειά τους.

nea.kuzina4.100222
Με προσοχή και χωρίς βιασύνη. Με αλφάδιασμα για να έχουν την απαραίτητη αισθητική ακόμα κι αν οι τοίχοι είχαν ατέλειες, όλα λειτούργησαν άψογα. Και σιγά σιγά άρχιζε να παίρνει σχήμα. Τι μικρά ξύλινα κιβώτια, άρχιζαν να σχηματίζουν κάτι εξαιρετικά ωραίο.

nea.kuzina5.100222
Κάθε φωτογραφικό στιγμιότυπο, έχει αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα από το άλλο. Κι αυτό έγινε σκόπιμα. Ήθελα να το δω εγώ που το παρατηρούσα και να το μοιραστώ μαζί σας και το έκανα προσεκτικά, επειδή έτσι ακριβώς έπρεπε να γίνει ένα ζωντανό ρεπορτάζ.

nea.kuzina6.100222

Θα χρειαστεί να περιμένουμε λίγο ακόμα για να τη δείτε ολοκληρωμένη. Αλλά το πράγμα μπήκε σε μια σειρά. Καιρός τώρα να ρίξουμε το βάρος μας στα υδραυλικά, στα ηλεκτρικά και στον πλακά... Εκτιμώ ότι την ερχόμενη εβδομάδα θα είμαστε έτοιμοι.

Τέλος εποχής… Αλλάζουμε την κουζίνα μας, μια μικρή αλλά ουσιαστική κίνηση αλλαγής…

palia.kuzina1.090222
Το να καταφέρνει κανείς σε τέτοιους καιρούς που βιώνουμε, δύσκολους και να κάνει μικρής έκτασης αλλαγές είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Και ως τέτοιο το σημειώνουμε. Επειδή ήταν ανάγκη και έπρεπε να γίνει, παρατείνοντας λίγο τη ζωή τους μαζί μας και αναβαθμίζοντας λίγο την ποιότητα της. Κάτι που θέλαμε, όσο σύντομο κι αν είναι το πέρασμα μας από αυτόν τον κόσμο.

palia.kuzina2.090222
Πώς προχωρείς λοιπόν σε μια τέτοια κίνηση; Μετράς πολύ, όλα τα πράγματα. Βάζεις τα υπέρ και τα κατά και καταλήγεις σ’ αυτό που επιθυμεί η καρδιά σου. Τα δύο τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Από τη μια ο κορονοϊός Covid-19, η αγωνία, το άγχος και από την άλλη, καταστάσεις που δεν μπορούσαμε να αποφύγουμε, αφού δεν ήταν στο χέρι μας.

palia.kuzina3.090222
Και να τώρα, που φτάσαμε να ξηλώνουμε την κουζίνα που βρήκαμε, το 2008, όταν ήρθαμε σ’ αυτό το σπίτι. Νέα κατασκευή σε μια ήσυχη περιοχή της Αθήνας, αλλά με πολλές ατέλειες. Ο εργολάβος τοποθέτησε υλικά φτηνά και γρήγορα αρχίσαμε να έχουμε προβλήματα. Ωστόσο όλα διορθώνονται, φτάνει να υπάρχει όρεξη και θέληση για ζωή.

palia.kuzina4.090222
Από την αρχή κάναμε πολλά πράγματα για να συνεφέρουμε το ακίνητο. Σε πολλά επίπεδα. Δυο πράγματα ήταν καθοριστικά. Από τη μια ο οικονομικός παράγοντας και από την άλλη η αισθητική άποψη, για το πώς θα γίνουν καλύτερες οι όποιες παρεμβάσεις. Και τώρα φτάσαμε στην κουζίνα. Χωρίς να είναι και το τέλος. Καλά να είμαστε και θα υπάρξει συνέχεια…

palia.kuzina5.090222
Πάντα αγαπούσα τους δραστήριους και δημιουργικούς ανθρώπους. Αν και εγώ, λόγω της δουλειάς μου, ήμουν πολλές ώρες εκτός σπιτιού, οπότε πιο πολύ ως υπνωτήριο το έβλεπα το σπίτι, παρά ως έναν ζεστό τόπο, για να περνώ ένα κομμάτι της ζωής μου. Τα τελευταία δυο χρόνια και η συνταξιοδότηση μου με έκαναν να αλλάξω άποψη πάνω σ' αυτό το θέμα.

palia.kuzina6.090222
Επιπλέον κάθε αλλαγή χρειάζεται δύο, για να πάει δυο βήματα πιο μπροστά το πράγμα. Απαραίτητη η κουβέντα, ο σχεδιασμός, η έρευνα και φυσικά η αίσθηση του ωραίου και το να ζεις πια μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Καθοριστική η βοήθεια και η προσωπική συνεισφορά της Σούλας. Και την ευχαριστώ που μοιράστηκε μαζί μου, όμορφες σκέψεις για το καλύτερο που το βλέπω να έρχεται…

palia.kuzina7.090222

Τέλος χρόνου για τον αδελφό μου Κωστή Θεοδωράκη. "Έφυγε" την Πέμπτη 25/11/2021

ta aderfia
Λιγοστεύουμε… Ο αδελφός μου Κωστής Θεοδωράκης είναι ο δεύτερος από τα πέντε αδέλφια που φεύγει από κοντά μας. Είχε προηγηθεί 10 χρόνια νωρίτερα η αδελφή μας Γεωργία. Στη ζωή μένουμε ακόμα εγώ και οι αδελφές μου Μαλάμω και Στασούλα. Και μείς, μεγάλοι πια...

kostis7
Η κηδεία του έγινε την Παρασκευή 26/11 στις 3 το μεσημέρι στο νεκροταφείο του χωριού μας, Θραψανού… Ειρωνεία: Για τους ανθρώπους ήταν η black Friday, ως ημέρα της αποθέωσης του εμπορίου. Για μας και την οικογένεια του, η δική μας μαύρη Παρασκευή… Η Αμαλία Λαδωμένου δημοσίευσε αυτή την υπέροχη φωτογραφία παρμένη από την Maria Choulaki στην ομάδα Mediterranean Ceramics.

ta aderfia1
Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που δεν προλάβαμε να πάμε. Η αδελφή μου Μαλάμω και τα παιδιά της, τα κατάφεραν. Είχαν την προνοητικότητα να φύγουν μόλις έμαθαν ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Είναι κι αυτές οι συνθήκες στην εποχή του κορονοϊού Covid-19 που επιβάλλεται να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Εδώ το 2011 με τον αδελφο μου Κωστή.

kostis2
Εμείς πάλι δεν είχαμε αυτή την πολυτέλεια για πολλούς λόγους... Περιμέναμε ότι θα υπήρχε ένα εύλογο διάστημα. Αλλά εγώ έμαθα για την κηδεία μόλις λίγες ώρες πριν αυτή πραγματοποιηθεί. Προφανώς σε καιρούς πανδημίας όλα γίνονται διαφορετικά. Ακολουθώντας πρωτόκολλα υγιεινής. Η φωτογραφία είναι από το Λεύκωμα γα τις βεντέμες. Δείτε ΕΔΩ.

kostis1.0907144
Μπορεί να μην πήγαμε με φυσική παρουσία στην κηδεία, αλλά η σκέψη μας ήταν εκεί... Και ενημερωθήκαμε για όλα όσα συνέβησαν. Η απώλεια είναι μεγάλη και θα χρειαστεί καιρό για να επουλωθεί η πληγή. Θα μας λείψει πολύ το χαμόγελο του και τα αστεία του. Σε πολλούς θα λείψουν. Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα...

kostis
Τηλεφωνηθήκαμε για τα συλλυπητήρια μας και για να συμπαρασταθούμε στη θλίψη της οικογένειας του. Η καρδιά μας, η σκέψη μας, είναι εκεί κοντά τους. Καταλαβαίνουμε τον πόνο τους, αλλά θέλουμε να ξέρουν πως η αγάπη μας γι’ αυτούς είναι πάρα πολύ μεγάλη. Ο αληθινός Θεός να τον θυμηθεί…

«Παρών» με τη σκέψη, το μυαλό και την καρδιά μου στον σαρκικό αδελφό μου, τον Κωστή...

ta aderfia1
Το να ζεις μακριά ενέχει μια επιπλέον δυσκολία στο να εκφράσεις τα συναισθήματα σου, όταν κοντινοί σου άνθρωποι, όπως ο δικός μου σαρκικός αδελφός, ο Κωστής, που αυτόν τον καιρό βιώνει τα δικά του προβλήματα υγείας. Δεν μπορείς να πας στο νοσοκομείο, ούτε και εκείνοι που ζουν στο χωριό, λόγω των μέτρων κατά του κορονοϊού.

spiti.kosti1.130521
Έτσι μόνο η σκέψη, η καρδιά και το μυαλό συντηρούν αυτή την επαφή. Και η τηλεφωνική επικοινωνία, ιδιαίτερα με την Ελευθερία που ζει σχετικά κοντά τους, στο Ηράκλειο. Η άλλη κόρη του, η Πόπη, χρειάστηκε να «κατέβει» κοντά του, τώρα που βιώνει τις δυσκολίες του, από τον Βόλο όπου ζει με την οικογένεια της.

ta aderfia
Πριν οκτώ χρόνια, καθώς ήμουν στο χωριό για διακοπές, Ιούλιο μήνα και είχαμε βρεθεί και οι δυο στη Γιορτή του Αγγειοπλάστη που γίνονταν στον προαύλιο χώρο του δημοτικού σχολείου Θραψανού, που τώρα έχει λαβωθεί από τον μεγάλο μετασεισμό του φετινού Σεπτέμβρη. Κι εκεί μπορέσαμε να ξαναδούμε τα πράγματα από μια άλλη σκοπιά. Πιο ανθρώπινη. Δείτε ΕΔΩ το δημοσίευμα που έκανα τότε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.

spiti.kosti3.130521
Ένα δημοσίευμα για την ανάγκη να τον γνωρίσω καλύτερα... Και είναι αλήθεια ότι από τότε κι έπειτα και οι δύο κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε, προς τη σωστή κατεύθυνση. Δεν παρέλειπα να πηγαίνω πιο συχνά σπίτι του, όταν κατέβαινα στο χωριό κι εκείνος ερχόταν με χαρά στο δικό μου. Δίναμε βάση σ’ αυτά που ένωναν και όχι σ’ αυτά που μας χώριζαν. Δείτε ΕΔΩ άλλο ένα δημοσίευμα που είχα κάνει στο παρελθόν.


Και στην ουσία δεν είχαμε απολύτως τίποτα να μας χωρίσει. Αλλά ήταν ανάγκη να έρθουμε πιο κοντά. Διότι, θες η διαφορά της ηλικίας, θες το γεγονός ότι δεν ζήσαμε και πολύ μαζί, δεν ξέραμε και πολλά πράγματα ο ένας για τον άλλον. Αυτό που μας βοήθησε πολύ, ήταν η καλή διάθεση να υπερβούμε όρια. Κυρίως όρια που δεν βάζαμε εμείς, αλλά άλλοι. Και τον ευχαριστώ γι’ αυτό. Εδώ στο αγγειοπλαστείο του, όπου δούλευε έως ότου οι δυνάμεις του τον εγκατέλειψαν.

spiti.kosti2.130521
Ο Κωστής μας θα είναι πάντα ο χαμογελαστός άνθρωπος, ο καλαμπουρτζής, αυτό που θα ήθελε ο καθένας να έχει στην παρέα του. Εργατικός και καλός οικογενειάρχης, έκανε, όσο οι δυνάμεις του, του το επέτρεπαν, το καλύτερο που μπορούσε. Θα είναι για πάντα ο αγαπημένος. Σε μια εποχή δύσκολη από πολλές απόψεις, είναι ωραίο να κάνεις όμορφες σκέψεις.

Μια γεύση από τα Καλάβρυτα που ζήσαμε τον Σεπτέμβρη μαζί με τον Κώστα και την Άννυ

kalavrita1.110921
Πάνε τώρα δυο μήνες από τότε που κάναμε αυτό το ταξίδι στα Καλάβρυτα, σαν μια ημερήσια εκδρομή, με τον Κώστα και την Άννυ όταν ήρθαν φέτος για τρεις εβδομάδες, ύστερα από δύο χρόνια δυσκολιών με τον κορονοϊό που έβαλε φρένο και στα ταξίδια. Αλλά, νομίζω, αξίζει τον κόπο πότε - πότε να χαλαρώνουμε γυρνώντας πίσω.

kalavrita2.110921
Οι φωτογραφίες είναι του Κώστα. τράβηξε πάρα πολλές και σ' αυτό τους το ταξίδι, όπως του αρέσει να κάνει στα ταξίδια του. Και μετά κάνει ένα άλμπουμ και έχει τη δυνατότητα να τις δει μαζί με τη σύζυγο του σε μεγάλη ανάλυση στην τηλεόραση του, όταν χρειάζεται λίγη χαλάρωση με όμορφες μνήμες.

kalavrita3.110921
Και η αλήθεια είναι ότι ξέρει να χειρίζεται την κάμερα του κινητού του τηλεφώνου και φυσικά τον υποστηρίζουν οι δυνατότητες που έχει. Και επειδή το τηλέφωνο του έχει πολύ μεγάλη μνήμη, το τροφοδοτεί με εκατοντάδες φωτογραφίες, αποτυπώνοντας πολύ όμορφες στιγμές. Όπως εδώ που περπατούμε στον κεντρικό δρόμο στα Καλάβρυτα.

kalavrita4.110921
Εκεί θα δείτε αυτή την πέτρινη κατασκευή στον πεζόδρομο που μοιάζει με ράγες τρένου. Πραγματικά είναι τόσο αληθινό, ακόμα κι όταν ξέρεις ότι είναι κατασκευασμένο από τεχνήτες. Ναι, ο οδοντωτός σιδηρόδρομος που φτάνει εδώ, από το Διακοφτό είναι σήμα κατατεθέν, παντού.

kalavrita5.110921
Ήταν, θυμάμαι Σάββατο 11 Σεπτέμβρη και μας έκανε μια πολύ ωραία μέρα, καλοκαιρινή. Η μέρα κύλησε όμορφα και τη χαρήκαμε. Περπατήσαμε στον πεζόδρομο της μικρής πόλης, χαζέψαμε στα μαγαζιά και φάγαμε το μεσημεριανό μας φαγητό, εξαιρετικό από πολλές απόψεις.

kalavrita6.110921
Τώρα που τα παιδιά έχουν επιστρέψει σπίτι τους, στις δουλειές τους και τις υποχρεώσεις τους και μας λείπουν, τώρα έχουμε κι εμείς την ανάγκη να επιστρέψουμε σε φωτογραφίες μνήμης όπως αυτές εδώ, από την ημερήσια εκδρομή μας στα Καλάβρυτα. Ανυπομονούμε για την επόμενη συνάντηση μας.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA