Πάνε τώρα δυο μήνες από τότε που κάναμε αυτό το ταξίδι στα Καλάβρυτα, σαν μια ημερήσια εκδρομή, με τον Κώστα και την Άννυ όταν ήρθαν φέτος για τρεις εβδομάδες, ύστερα από δύο χρόνια δυσκολιών με τον κορονοϊό που έβαλε φρένο και στα ταξίδια. Αλλά, νομίζω, αξίζει τον κόπο πότε - πότε να χαλαρώνουμε γυρνώντας πίσω.


Οι φωτογραφίες είναι του Κώστα. τράβηξε πάρα πολλές και σ' αυτό τους το ταξίδι, όπως του αρέσει να κάνει στα ταξίδια του. Και μετά κάνει ένα άλμπουμ και έχει τη δυνατότητα να τις δει μαζί με τη σύζυγο του σε μεγάλη ανάλυση στην τηλεόραση του, όταν χρειάζεται λίγη χαλάρωση με όμορφες μνήμες.


Και η αλήθεια είναι ότι ξέρει να χειρίζεται την κάμερα του κινητού του τηλεφώνου και φυσικά τον υποστηρίζουν οι δυνατότητες που έχει. Και επειδή το τηλέφωνο του έχει πολύ μεγάλη μνήμη, το τροφοδοτεί με εκατοντάδες φωτογραφίες, αποτυπώνοντας πολύ όμορφες στιγμές. Όπως εδώ που περπατούμε στον κεντρικό δρόμο στα Καλάβρυτα.


Εκεί θα δείτε αυτή την πέτρινη κατασκευή στον πεζόδρομο που μοιάζει με ράγες τρένου. Πραγματικά είναι τόσο αληθινό, ακόμα κι όταν ξέρεις ότι είναι κατασκευασμένο από τεχνήτες. Ναι, ο οδοντωτός σιδηρόδρομος που φτάνει εδώ, από το Διακοφτό είναι σήμα κατατεθέν, παντού.


Ήταν, θυμάμαι Σάββατο 11 Σεπτέμβρη και μας έκανε μια πολύ ωραία μέρα, καλοκαιρινή. Η μέρα κύλησε όμορφα και τη χαρήκαμε. Περπατήσαμε στον πεζόδρομο της μικρής πόλης, χαζέψαμε στα μαγαζιά και φάγαμε το μεσημεριανό μας φαγητό, εξαιρετικό από πολλές απόψεις.


Τώρα που τα παιδιά έχουν επιστρέψει σπίτι τους, στις δουλειές τους και τις υποχρεώσεις τους και μας λείπουν, τώρα έχουμε κι εμείς την ανάγκη να επιστρέψουμε σε φωτογραφίες μνήμης όπως αυτές εδώ, από την ημερήσια εκδρομή μας στα Καλάβρυτα. Ανυπομονούμε για την επόμενη συνάντηση μας.