Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του Θανάση Ρέππα… Δικηγόρος και μέλος του νομικού τμήματος του Μπέθελ για πάρα πολλά χρόνια, ο Θανάσης ήταν στο Στρασβούργο, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και στη συνέχεια στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ανάμεσα στην ομάδα των νομικών που υπερασπίστηκε τον αδελφό Κοκκινάκη… Και αυτή η νίκη ήταν που έδωσε καρπούς στη συνέχεια, ώστε το έργο στον ελληνικό αγρό να γίνει πιο ελεύθερο…


Ασφαλώς και δεν θα ακούτε για πρώτη φορά την ιστορία αυτή για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Χρειάστηκε όμως, όπως και πολλά άλλα πράγματα που περιγράφονται στο βιβλίο του Θανάση Ρέππα «Για λόγους Συνειδήσεως» και στο βιβλίο του δημοσιογράφου Κώστα Τσαρουχά «Αντιρρησίες Συνείδησης». Ακόμα και σήμερα ζουν ανάμεσα μας, αδελφοί, που φυλακίστηκαν για χρόνια, επειδή αρνήθηκαν να υπηρετήσουν στο στρατό, διακρατώντας σταθερή  ουδετερότητα.

Αξιοσημείωτες Δικαστικές Υποθέσεις και Αποφάσεις Προς Υπεράσπιση των Καλών Νέων

Όταν έγραψε στην εκκλησία των Φιλίππων στην αρχαία Μακεδονία, ο απόστολος Παύλος ανέφερε ‘την υπεράσπιση και νομική εδραίωση των καλών νέων’. (Φιλιπ. 1:7) Η σύγχρονη οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα χρειάστηκε επανειλημμένα να καταφύγει στα δικαστήρια για να μπορεί να γίνεται το κήρυγμα των καλών νέων. Ο μεγαλύτερος εχθρός του λαού του Ιεχωβά στη χώρα αυτή ήταν και εξακολουθεί να είναι η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία. Με το να ασκεί επιρροή σε διάφορα κρατικά όργανα, ο κλήρος έγινε αιτία να υποφέρει φοβερά ο λαός του Θεού. Ωστόσο, μερικές από τις αποφάσεις που εκδόθηκαν από απροκατάληπτους δικαστές έχουν βοηθήσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στο έργο κηρύγματος.

Για παράδειγμα, κατά το έτος «αντιαιρετικού αγώνα», το 1959, ο Ιεχωβά χάρισε μια αξιοσημείωτη νίκη. Η ιεραρχία της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας είχε προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας διαφωνώντας για το αν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν «γνωστή» θρησκεία. Το Συμβούλιο της Επικρατείας εξέδωσε απόφαση σύμφωνα με την οποία οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν γνωστή θρησκεία και, ως εκ τούτου, προστατεύονται από το Σύνταγμα της χώρας.

Ο Σατανάς χρησιμοποιεί πλάγια μέσα στην προσπάθειά του να κάνει τους αδελφούς να συμβιβαστούν —ακόμη και σε ό,τι αφορά την πληρωμή των λογαριασμών τους. Οι κάτοικοι της Πάτρας διαπίστωσαν ότι υπήρχε ένα παράξενο κονδύλι στο λογαριασμό ηλεκτρικού ρεύματος. Επρόκειτο για μια επιπρόσθετη επιβάρυνση για την «οικοδόμηση της Εκκλησίας του Αγίου Ανδρέα». Φυσικά, οι Μάρτυρες αρνήθηκαν να πληρώσουν αυτή την έκτακτη επιβάρυνση. Η ΔΕΗ απειλούσε να τους κόψει το ρεύμα. Η υπόθεση παραπέμφθηκε στα δικαστήρια, και αυτές οι υποχρεωτικές εισφορές κρίθηκαν αντισυνταγματικές.

Μια άλλη τακτική που έχει χρησιμοποιήσει πολλές φορές η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι να ισχυρίζεται ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι εβραϊκή οργάνωση που υποστηρίζει τον παγκόσμιο Σιωνισμό. Η ισραηλιτική κοινότητα της Ελλάδας αναστατώθηκε από αυτή την προπαγάνδα, γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο μπορούσε να βλάψει και αυτούς επίσης.

Σε επιστολή τους με ημερομηνία 21 Σεπτεμβρίου 1976, οι εκπρόσωποι του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου της Ελλάδας γνωστοποίησαν στους ιεράρχες της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ότι τέτοιες κατηγορίες στερούνται κάθε βάσης. Σε μια δίκη που έγινε στην Κρήτη, στην οποία η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία πρόβαλε αντιρρήσεις στο να επιτραπεί στους Μάρτυρες ο σχηματισμός νομικού σωματείου, ένα από τα κύρια επιχειρήματά τους ήταν η κατηγορία ότι αποτελούμε σιωνιστική οργάνωση. Ένας νομικός εκπρόσωπος της ισραηλιτικής κοινότητας κατέθεσε ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν καμία σχέση με τον Ιουδαϊσμό. Κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του εφετείου, οι δικαστές αποδέχτηκαν αυτή τη δήλωση. Ένα ακόμη ύπουλο τέχνασμα του κλήρου είχε ανατραπεί!

Νίκες στον Τομέα της Ουδετερότητας

Όλοι οι αδελφοί που καλούνται για κατάταξη στο στρατό αντιμετωπίζουν το ζήτημα της ουδετερότητας. Πριν από το 1977, οι αδελφοί έπρεπε να εκτίουν επαναληπτικές ποινές· μερικοί κρατούνταν στις φυλακές επί 12 και πλέον χρόνια! Ένας Ολλανδός γερουσιαστής παρουσίασε το ζήτημα στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στο Στρασβούργο, στις 25 Απριλίου 1977. Η απόφαση που εκδόθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης είχε τελικά ως αποτέλεσμα να περιοριστεί η περίοδος φυλάκισης στην έκτιση μιας και μόνο τετραετούς ποινής. Παρ’ όλα αυτά, σε κάθε δεδομένη στιγμή, βρίσκονται στις φυλακές της Ελλάδας κατά μέσο όρο 400 αδελφοί.

Ο νόμος περί στρατολογίας στην Ελλάδα δηλώνει ότι απαλλάσσονται από την υποχρέωση στράτευσης όσοι είναι «θρησκευτικοί λειτουργοί, μοναχοί και δόκιμοι μοναχοί γνωστής θρησκείας, εφόσον το επιθυμούν», όπως δημοσιεύτηκε στην επίσημη Εφημερίδα της Κυβέρνησης. Παρ’ όλα αυτά, κατά την περίοδο από το 1988 μέχρι το 1992, μερικοί αδελφοί που είναι αναγνωρισμένοι θρησκευτικοί λειτουργοί αναγκάστηκαν να εκτίσουν ποινές φυλάκισης εξαιτίας της ουδετερότητάς τους.

Ένας από αυτούς έφερε την υπόθεσή του στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Προσέβαλε την εντολή κατάταξής του στο στρατό και άσκησε έφεση κατά της ποινής φυλάκισης που του επιβλήθηκε στη συνέχεια, δηλώνοντας ότι είναι αναγνωρισμένος θρησκευτικός λειτουργός. Η προσφυγή του έγινε παραδεκτή και το Εφετείο τον αθώωσε —πράγμα που αποτελούσε διπλή νίκη, εφόσον αναγνωρίστηκε το γεγονός ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι γνωστή θρησκεία και επικυρώθηκε η απαλλαγή από τη στρατιωτική θητεία Μαρτύρων που έχουν αναγνωριστεί από το κράτος ως λειτουργοί. Άλλοι τρεις αδελφοί προσέφυγαν παρομοίως στο δικαστήριο και αποφυλακίστηκαν επίσης.

Ο Νόμος Περί Προσηλυτισμού

Ο νόμος περί προσηλυτισμού έχει αποτελέσει τρομερό εμπόδιο στην Ελλάδα. Αφού θεσπίστηκε για πρώτη φορά ως νόμος το 1938 και τροποποιήθηκε το 1939, αυτός ο νόμος ενισχύθηκε εκ νέου από το Σύνταγμα του 1975.

Η πιο αξιοσημείωτη υπόθεση προσηλυτισμού είναι η υπόθεση Κοκκινάκη κατά Ελλάδας. Ο αδελφός Κοκκινάκης καταδικάστηκε σε πρόστιμο και σε φυλάκιση τεσσάρων μηνών για προσηλυτισμό. Άσκησε έφεση, με αποτέλεσμα τη μείωση της ποινής του σε φυλάκιση τριών μηνών και τη μετατροπή της σε χρηματική. Ασκήθηκε αναίρεση ενώπιον του Αναιρετικού Δικαστηρίου της Ελλάδας, του Αρείου Πάγου, για αναίρεση της καταδικαστικής απόφασης. Τον Απρίλιο του 1988, ο Άρειος Πάγος αρνήθηκε να κηρύξει παραδεκτή την αναίρεση. Αυτό έδωσε στον αδελφό Κοκκινάκη τη δυνατότητα να υποβάλει ατομική προσφυγή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στο Στρασβούργο. Στις 7 Δεκεμβρίου 1990, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εξέτασε την υπόθεση. Ψήφισε ομόφωνα ότι η Ελλάδα είχε προβεί σε σοβαρή παραβίαση του Άρθρου 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου σχετικά με τη θρησκευτική ελευθερία. Η προσφυγή κηρύχτηκε «παραδεκτή» και παραπέμφθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στο Στρασβούργο.

Όπως ήδη σημειώθηκε στην αρχή αυτής της αφήγησης, η υπόθεση κατέληξε σε τρανταχτή νίκη υπέρ της θρησκευτικής ελευθερίας στην Ελλάδα. Μόνο ο χρόνος θα δείξει πώς θα αντιδράσουν τα ελληνικά δικαστήρια και οι Έλληνες δικαστές στην απόφαση που εκδόθηκε από αυτό το ανώτατο δικαστήριο στις 25 Μαΐου 1993. Ωστόσο, όλοι όσοι αγαπούν τη δικαιοσύνη μπορούν να βρουν παρηγοριά στο ότι γνωρίζουν πως υπάρχει κάποιο Δικαστήριο που είναι κατά πολύ ανώτερο από οποιοδήποτε ανθρώπινο δικαστήριο. Ο διορισμένος από τον Θεό Κριτής διαβάζει τις καρδιές όλων των ανθρώπων· και αυτός θα φέρει δικαιοσύνη, είτε το κάνουν αυτό οι άνθρωποι είτε όχι. —Ησ. 11:1-5.

Ακραία Σωματική Κακομεταχείριση

Το περιοδικό «Ανθρώπινα Δικαιώματα Χωρίς Σύνορα» (HumanRightsWithoutFrontiers), που εκδίδεται στο Βέλγιο, δημοσίευσε πρόσφατα μια εκτενή έκθεση σχετικά με το νόμο περί προσηλυτισμού, αποκαλώντας τον «επαίσχυντο» και προσθέτοντας: «[Αποτελούσε] νόμο ‘άλλοθι’ για την εξαπόλυση ενός πογκρόμ θρησκευτικού διωγμού στην Ελλάδα εναντίον όλων εκείνων οι οποίοι τολμούσαν να μην είναι ακόλουθοι της ‘επικρατούσας’ θρησκείας της χώρας». Το περιοδικό σημειώνει ότι αυτός ο νόμος οδήγησε σε «συνειδητές παραβιάσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου», οι οποίες κυμαίνονταν από δίκες, πρόστιμα και εξορίες μέχρι και «βάναυση σωματική κακομεταχείριση, κάθε είδους σοβαρές στερήσεις και βασανιστήρια, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις οδήγησαν σε μόνιμες σωματικές βλάβες και αναπηρία των βασανισμένων, αθώων θυμάτων, καθώς και σε επώδυνο θάνατο».

Το ίδιο περιοδικό παραθέτει εκτενώς τα λόγια Μαρτύρων που επέζησαν από αυτόν το διωγμό. Πιστοί αδελφοί και αδελφές μιλούν για ακραία κακομεταχείριση: για το γεγονός ότι τους γρονθοκόπησαν, τους χαστούκισαν, τους μαχαίρωσαν, τους ξυλοκόπησαν κάνοντάς τους κατάμαυρους στο ξύλο, για το ότι τους άφησαν αιμόφυρτους και σε κατάσταση λιποθυμίας· για το ότι τους μαστίγωσαν, τους επιτέθηκαν όχλοι, τους έφτυσαν, τους έριξαν καταγής και τους ποδοπάτησαν, τους πετροβόλησαν, τους προξένησαν εγκαύματα, τους υπέβαλαν σε βασανιστήρια, τους έδεσαν με σχοινιά και αλυσίδες, και τους πυροβόλησαν. Ο Σάββας Τσεσμετζίδης θυμάται: «Με ξεγύμνωσαν, μου έδεσαν τα χέρια και τα πόδια και με έσυραν τελείως γυμνό μέσα στα αγκάθια και με χτυπούσαν με κλωτσιές».

Οι αδελφοί που ήταν φυλακισμένοι υπέφεραν φοβερά. Μιλούν για βίαιο αποχωρισμό από την οικογένειά τους, για τις εβδομάδες που περνούσαν σε πλημμυρισμένα κελιά, για τους παγερούς χειμωνιάτικους μήνες σε κελιά χωρίς θέρμανση και χωρίς προστασία από τον αέρα, για την αργή λιμοκτονία, για την ανεπαρκή ή ανύπαρκτη ιατρική περίθαλψη, για το φαγητό που το μόλυναν εσκεμμένα με περιττώματα και άλλες ακατονόμαστες ακαθαρσίες, και για τα κάθε είδους διανοητικά και ψυχικά μαρτύρια που περνούσαν.

Για παράδειγμα, το περιοδικό παραθέτει ως εξής τα λόγια ενός τέτοιου κρατουμένου: «Μόλις βρεθείς στο Μεταγωγών, ξεκινάς με το να κατεβαίνεις στο υπόγειο του κρατητηρίου. Όσο πιο βαθιά κατεβαίνεις, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνεσαι ότι καθετί που θυμίζει ανθρωπιά και προσωπική αξιοπρέπεια βυθίζεται και χάνεται τελείως σε εκείνον το λαβύρινθο. Από εκεί και πέρα, οι πάντες και τα πάντα κυριαρχούνται από το επιτακτικό αίσθημα της επιβίωσης και της ανάγκης για φυγή ... Στους βρώμικους τοίχους είναι γραμμένη η ιστορία, ο πόνος και η δυστυχία των ανθρώπων που είχαν την ατυχία να περάσουν μέρος της ζωής τους εκεί. Η ελεεινή βρωμιά, οι σωροί απορριμμάτων και σκουπιδιών, τα ποντίκια, ο αποπνιχτικός αέρας, η γυμνή μοναδική λάμπα που μάταια προσπαθεί να φωτίσει το σκοτάδι, οι βουλωμένες, υπερχειλίζουσες τουαλέτες, τα βρωμόνερα, οι σύριγγες, οι κηλίδες από αίμα στο πάτωμα και στους τσιμεντένιους πάγκους, τα σχισμένα στρώματα από αφρολέξ που προσφέρουν μερικές στιγμές ακέραιου αλλά ανήσυχου ύπνου, οι άθλιες και δυστυχισμένες μορφές που σου θυμίζουν ψυχιατρείο Λέρου, και οι απεγνωσμένες ψυχές που οικτρά σε ρωτούν, ‘Τι ημέρα είναι επιτέλους;’, και πρόσφυγες από κάθε γωνιά που λένε χαμηλόφωνα τα λυπητερά τους μοιρολόγια σε γλώσσες που ηχούν παράξενα, ο καφετζής που γδέρνει τον κόσμο και έχει το θράσος να χρεώνει το μπουκάλι νερό τριακόσιες δραχμές, και οι ‘ισοβίτες’ που μέσα από τη σήτα προσπαθούν να βγάλουν όλα τα σεξουαλικά απωθημένα τους, και η απεγνωσμένη ανάγκη που φουσκώνει μέσα σου να ακούσεις επιτέλους την αγριοφωνάρα του Αρχιφύλακα να λέει το όνομά σου, σαν να επρόκειτο για ουράνιο κέλευσμα να βγεις από εκείνη την ‘επίγεια κόλαση’ και να μπεις στον παράδεισο, όλα αυτά και πολλά άλλα είναι το Μεταγωγών».

Παρόμοια, ο Φώτης Λαζαρίδης αναφέρει: «Κοιμόμουν καταγής πάνω σε μεταχειρισμένες νάιλον σακούλες ... Ο ρουχισμός μου ήταν πολύ ελαφρύς. Μάλιστα, δεν μου ήταν δυνατόν να χρησιμοποιήσω για πολύ το σεντόνι μου. Χρειάστηκε να το σχίσω σε κομμάτια για να βουλώσω με αυτά μερικές από τις ποντικότρυπες στους τοίχους ... Τις πρώτες νύχτες ένιωθα τα ποντίκια κυριολεκτικά πάνω μου όταν κοιμόμουν. Όσον αφορά τις ‘τουαλέτες’, δεν είχα παρά μόνο τις γωνιές του κελιού μου, ενός μικροσκοπικού κελιού μεγέθους 2 τετραγωνικών. ... Οι τοίχοι έσταζαν από την υγρασία».

Όσον αφορά την περίοδο από το 1938 (όταν θεσπίστηκε ο νόμος περί προσηλυτισμού) μέχρι το 1992, το περιοδικό αναφέρει ότι έγιναν σχεδόν 20.000 συλλήψεις για προσηλυτισμό· σχετικά με τους «αντιρρησίες συνείδησης» αναφέρει ότι 2.269 άτομα πέρασαν από δίκη, 68 εξορίστηκαν, 42 καταδικάστηκαν σε θάνατο, 2 εκτελέστηκαν και 4 υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια μέχρι θανάτου· τελικά, αναφέρει 4.828 περιπτώσεις σωματικής κακομεταχείρισης, από τις οποίες 2.809 διαπράχτηκαν από αξιωματικούς του στρατού, 1.059 από αστυνομικούς και 252 από ιερείς. Σχετικά με τους τελευταίους αυτούς αριθμούς, το περιοδικό προσθέτει: «Χιλιάδες άλλα άτομα έχουν υποβληθεί σε κάθε είδους εξευτελισμούς».

Πώς είναι δυνατόν να υπομείνουν ανθρώπινα όντα τέτοια βάναυση μεταχείριση; Οι βίαιοι διωγμοί δεν είναι κάτι το καινούριο για τους αληθινούς Χριστιανούς. Ο απόστολος Παύλος είχε κακοποιηθεί και φυλακιστεί σε αυτή την ίδια χώρα, και έδειξε ξεκάθαρα ότι δεν υπέμεινε από δική του δύναμη. Έγραψε: «Για όλα τα πράγματα έχω τη δύναμη χάρη σε αυτόν που μου δίνει δύναμη». (Φιλιπ. 4:13) Η ίδια ακλόνητη πίστη στον Ιεχωβά Θεό έχει βοηθήσει χιλιάδες Μάρτυρες του Ιεχωβά να υπομείνουν παρόμοια παθήματα.

Εντούτοις, ο ελληνικός λαός είναι γνωστός στην ιστορία για την αγάπη που τρέφει για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ανά τον κόσμο ελπίζουν ότι τα μέλη της Ελληνικής Κυβέρνησης που έχουν ειλικρινή καρδιά θα ενεργήσουν σύντομα προκειμένου να διαφυλαχτεί διεθνώς η φήμη της χώρας με το να περιορίσουν την επιρροή που ασκεί η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία και με το να προστατεύσουν αθώους ανθρώπους από το διωγμό.

Η Επέκταση Απαιτεί Καινούριες Εγκαταστάσεις Τμήματος

Παρ’ όλη αυτή την εναντίωση, το έργο κηρύγματος εξακολουθεί να ευημερεί στην Ελλάδα. Μάλιστα, στο τέλος του υπηρεσιακού έτους 1985, οι ευαγγελιζόμενοι αριθμούσαν 20.000 και πλέον. Οι εγκαταστάσεις του τμήματος στο Μαρούσι ήταν πια πολύ μικρές για να στεγάσουν την αυξανόμενη οικογένεια Μπέθελ. Κατ’ αρχάς, το Γραφείο Τμήματος έλυσε το πρόβλημα με το να νοικιάσει διαμερίσματα στη γύρω περιοχή, και αργότερα, με την αγορά ενός μικρού ξενοδοχείου που απείχε περίπου 4 χιλιόμετρα. Ωστόσο, αυτά τα μέτρα ήταν απλώς προσωρινά.

Με την έγκριση του Κυβερνώντος Σώματος, άρχισαν οι ενέργειες για την εξεύρεση κάποιας κατάλληλης τοποθεσίας όπου θα μπορούσαν να οικοδομηθούν οι καινούριες εγκαταστάσεις του τμήματος. Αυτό δεν ήταν εύκολο, εφόσον ο αυστηρός οικοδομικός κανονισμός δεν επιτρέπει να συνδυάζεται κτίριο κατοικιών με εργοστάσιο. Τελικά, έγινε η αγορά 220 στρεμμάτων γης 70 χιλιόμετρα βόρεια της Αθήνας, κοντά στην εθνική οδό που συνδέει την Αθήνα με τη Θεσσαλονίκη. Έπειτα από αναμονή δυόμισι ετών μέχρι να εκδοθεί η άδεια οικοδόμησης, οι αδελφοί μπόρεσαν να αρχίσουν τις εργασίες οικοδόμησης το 1989.

Η τοποθεσία αυτή βρίσκεται στον Ελεώνα, σε μια λοφοπλαγιά από την οποία μπορεί κάποιος να δει βουνά και καλοποτισμένες πεδιάδες. Οι περαστικοί βλέπουν τις εγκαταστάσεις του τμήματος είτε ταξιδεύουν με αυτοκίνητο είτε με σιδηρόδρομο. Οι κατοικίες αποτελούνται από 22 σπίτια, καθένα από τα οποία στεγάζει οχτώ άτομα. Όλα τα κτίρια του συγκροτήματος διακρίνονται από το ίδιο ελκυστικό στιλ ρουστίκ.

Φυσικά, ο Ορθόδοξος κλήρος εναντιώθηκε στο έργο από την αρχή. Οργάνωσαν μάλιστα μια διαδήλωση 2.500 ατόμων, μπροστά στο εργοτάξιο. Οι αρχές, ωστόσο, έστειλαν 200 αστυνομικούς που ανήκαν στις μονάδες αποκατάστασης της τάξης για να εμποδίσουν τους ταραξίες από το να εισβάλουν στο χώρο μας, με αποτέλεσμα να αποτύχει η διαμαρτυρία. Οι ιερείς πρωτοστάτησαν επίσης σε πορείες που έγιναν στους δρόμους της Αθήνας, κρατώντας πανό διαμαρτυρόμενοι για το έργο.

Η αφιέρωση του καινούριου τμήματος έγινε στις 13 Απριλίου 1991, και οι αδελφοί χάρηκαν πολύ που, σε αυτή την εκδήλωση-ορόσημο για την ιστορία του λαού του Ιεχωβά της Ελλάδας, είχαν μαζί τους τον Μίλτον Χένσελ και τον Άλμπερτ Σρόντερ, μέλη του Κυβερνώντος Σώματος. Χιλιάδες αδελφοί και αδελφές πρόσφεραν εθελοντικά το χρόνο και τη δύναμή τους για να βοηθήσουν σε αυτό το έργο. Η αγάπη και η φροντίδα που παρέχει ο Ιεχωβά Θεός και η επίγεια οργάνωσή του ήταν έκδηλη. Ακόμη και κοσμικοί παρατηρητές έμειναν κατάπληκτοι καθώς παρατηρούσαν κτίρια να «φυτρώνουν σαν μανιτάρια». Παρά την εναντίωση, ο Ιεχωβά έχει επιτελέσει ένα σύγχρονο θαύμα στον Ελεώνα. Αυτό φέρνει στο νου τα λόγια του Παύλου που αναφέρονται στο εδάφιο 2 Κορινθίους 13:8: «Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα εναντίον της αλήθειας, αλλά μόνο υπέρ της αλήθειας». (Σήμερα ο Ελαιώνας δεν υπάρχει πια… Οι ανάγκες χρειάζονταν πια άλλα πράγματα).

Το Κύμα Αλήθειας Προχωρεί!

Από εκείνο το μικρό ξεκίνημα που έγινε το 1905, σήμερα, οι υμνητές του Ιεχωβά ξεπερνούν τους 25.000. Τα νερά της αλήθειας προχωρούν και από μικρό ρυάκι έγιναν δυνατός χείμαρρος. Οι δραστηριότητες του λαού του Ιεχωβά σε αυτή τη χώρα οδήγησαν στην επίδοση τεράστιας μαρτυρίας υπέρ του ονόματος του Θεού μας, του Ιεχωβά. Σε αυτή την έκθεση αναφέρονται λίγα μόνο ονόματα, αλλά στην πραγματικότητα χιλιάδες αδελφοί και αδελφές μας έχουν συμβάλει σε αυτή την επίδοση μαρτυρίας. Η φλόγα της αλήθειας καίει δυνατά σε πολλές καρδιές Ελλήνων, στις καρδιές ταπεινών αντρών και γυναικών που μιλούν άφοβα για τα καλά νέα σε ολόκληρη την Ελλάδα και στα νησιά της. Πάρα πολλοί έχουν υποφέρει αφάνταστα και έχουν θυσιάσει ακόμη και τη ζωή τους για χάρη του ονόματος του Ιεχωβά. Η όσια ακεραιότητά τους έχει ευφράνει την καρδιά του Ιεχωβά.—Παρ. 27:11.

Ο αγώνας κατά του ψεύδους πρέπει να συνεχιστεί μέχρι το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Σε αυτή τη χώρα, όπου ο Παύλος υπεράσπισε τα καλά νέα στον Άρειο Πάγο και όπου ο Ιωάννης παρέλαβε την Αποκάλυψη όταν ήταν εξόριστος στην Πάτμο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αγωνίζονται σκληρά για την πίστη. Παρά τις χιλιάδες δικαστικές υποθέσεις και το διωγμό τον οποίο μεθοδεύει ο κλήρος, ακόμη και παρά το θάνατο μερικών αληθινών λάτρεων, το φως της αλήθειας δεν έσβησε ποτέ. Σήμερα λάμπει πιο δυνατά από ποτέ άλλοτε. Και θα εξακολουθήσει να λάμπει! Το κύμα των νερών της αλήθειας θα εξακολουθεί να προχωρεί μέχρι που, όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά και ολόκληρη η γη θα είναι ‘πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν’.—Ησ. 11:9.

ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟΝΟΗΤΗ

Η φωτογραφία είναι από την περσινή Συνέλευση Περιφερείας στην Κορέα όπου πήραν με πολύ χαρά στα χέρια τους την πιο πρόσφατη μετάφραση της Αγίας Γραφής... Στα ελληνικά, την περιμένουμε με λαχτάρα...

Η Συνέλευση Περιφερείας του 1993 «Θεία Διδασκαλία» αποτέλεσε ένα περαιτέρω ορόσημο για την ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα. Επί δεκαετίες, οι κήρυκες των καλών νέων χρησιμοποιούσαν τη μετάφραση της Αγίας Γραφής που είχε κάνει ο Βάμβας. Αυτή η μετάφραση, που έγινε το 19ο αιώνα, χρησιμοποιεί την καθαρεύουσα, η οποία, μολονότι πιο σύγχρονη από την κοινή ελληνική γλώσσα στην οποία γράφτηκε το κείμενο των Χριστιανικών Γραφών, είναι ωστόσο πολύ απαρχαιωμένη για το σύγχρονο αναγνώστη. Ιδιαίτερα τα νεαρά άτομα διαπιστώνουν ότι πολλά σημεία στη μετάφραση του Βάμβα είναι δυσνόητα. Αυτό εμπόδιζε την πρόοδο στην κατανόηση της Αγίας Γραφής.

Έτσι, την Κυριακή 18Ιουλίου 1993, κατά την τελική ημέρα της Συνέλευσης Περιφερείας «Θεία Διδασκαλία», οι Έλληνες Μάρτυρες κατασυγκινήθηκαν όταν ο Άλμπερτ Σρόντερ, μέλος του Κυβερνώντος Σώματος, ανήγγειλε την κυκλοφορία της έκδοσης Οι Χριστιανικές Γραφές—Απόδοση από τη Μετάφραση Νέου Κόσμου. Στους τρεις χώρους συνελεύσεων οι οποίοι είχαν συνδεθεί τηλεφωνικά, οι ταξιθέτες μοίρασαν στους παρόντες περίπου 30.000 αντίτυπα σε λιγότερο από πέντε λεπτά. Έτσι, όλοι ήταν σε θέση να παρακολουθούν τον αδελφό Σρόντερ καθώς σχολίαζε μερικές από τις βελτιώσεις που έγιναν σε αυτή τη νέα έκδοση σε σύγκριση με τη μετάφραση του Βάμβα. Η πιο αξιοσημείωτη από αυτές είναι το ότι το θείο όνομα Ιεχωβά εμφανίζεται στο κείμενο 237 φορές. Η καινούρια έκδοση περιλαμβάνει επίσης 68 σελίδες με ευρετήριο, σχόλια λογίων επί του κειμένου, χάρτες και Γραφικά Θέματα για Συζήτηση. Δεν είναι, λοιπόν, να απορεί κανείς που οι αδελφοί υποδέχτηκαν αυτή τη νέα έκδοση με χειροκροτήματα, επευφημίες, ακόμη και με δάκρυα—που έτρεχαν άφθονα.