Το δημοσίευμα αυτό το βρήκα στα "αγαπημένα" του φίλου μου Πέτρου Πατσαλαρήδη... Είναι από τον Παλαιό Παντελεήμονα ένα χωριό νότια της Πιερίας, 400 χλμ απόσταση από την Αθήνα, πολύ κοντά στην εθνική οδό, μόλις 3,5 χλμ και μία ώρα από τη Θεσσαλονίκη. Ευχαριστούμε το "Παλιό Καφενείο" γιατί μας έδωσε ένα μάθημα ζωής. Και τη καλή μας φίλη Ρούλα που βρήκε στοιχεία για το χωριό και το καφενείο. Δείτε το ΕΔΩ κι ΕΔΩ.


Θυμάμαι που το έκανε και η μητέρα μου, αλλά και πολλοί άνθρωποι στο χωριό. Όχι τόσο εξελιγμένο, όπως στις φωτογραφίες, αλλά η σκέψη ήταν η ίδια. Να χρησιμοποιήσουν δηλαδή άχρηστους τενεκέδες, του λαδιού (17κιλους) ή της φέτας για να τις κάνουν γλάστρες στα φυτά τους.


Ακόμα νομίζω το κάνουν κάποιοι, στο χωριό. Μόνο που εδώ οι άνθρωποι το εξέλιξαν. Έχοντας καλλιτεχνικές φλέβες, πήραν τα πινέλα τους και ζωγράφισαν τον τενεκέ. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, όπως εδώ, δεν έβγαλαν καν το φυτό από τη γλάστρα του.


Δείτε με τι μεράκι το ζωγράφισαν. Απλές παραστάσεις, ζωντανά χρώματα που "έδεναν" με τα λουλούδια που φιλοξενούσαν, απεικονίσεις παρμένες μέσα από την καθημερινότητα και τη ζωή που πάντα θα μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Εντάξει, θα μου πείτε, δεν το έχουμε όλοι με τη ζωγραφική.


Αλήθεια είναι αυτό. Αλλά προσέξτε πως αλλάζει η διάθεση όταν πας σε ένα καφενείο, όπου κάποιος έχει φροντίσει να ντύσει με ζωγραφική και λέξεις, καθετί που υπάρχει εκεί. Προσέξτε στη φωτογραφία, ότι ακόμα και η ξύλινη καρέκλα έχει στην πλάτη ένα όνομα ελπιδοφόρο.


Μ' αρέσουν οι άνθρωποι που έχουν φαντασία. Που μπορούν να δουν καθαρά, πέρα από όσο τους επιτρέπει η σκληρή, επίπεδη και μονότονη ζωή. Αντιλαμβάνονται τι σημαίνει να μοιράζεσαι πράγματα με άγνωστους ανθρώπους και πώς μπορείς με απλά πράγματα να βάλεις χρώμα στη ζωή σου...