Στη χθεσινή ανάρτηση είχαμε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε το Αχίλλειο και την ιστορία του περιδιαβαίνοντας στο εσωτερικό αυτής της υπέροχης και μοναδικής έπαυλης. Σήμερα λέμε να το κάνουμε λίγο διαφορετικά. Να περπατήσουμε στους εξωτερικούς χώρους του.


Η ίδια ομορφιά παντού. Συνηγορεί και η ανθισμένη φύση που αυτή την εποχή, εδώ στην Κέρκυρα είναι στο φόρτε της. Ιδιαίτερη αίσθηση μας έκανε αυτό το θαμνοειδές λουλούδι. Μπορεί να γίνει στην πλήρη ανάπτυξη του και δέντρο πανέμορφο. Και τα άνθη του που μοιάζουν με σταφύλια μυρίζουν υπέροχα. Τα λένε πασχαλιές και ανθίζουν αυτή την εποχή.


Πραγματικά αξίζει να περπατά ανάμεσα σε τέτοια μονοπάτια… Τα ίδια πανέμορφα ανθισμένα λουλούδια τα είδαμε και μέσα στην πόλη της Κέρκυρας, στους δρόμους της. Οι περισσότεροι φράκτες είναι έτσι μοναδικά στολισμένοι. Αντιλαμβάνεστε πόσο μυρωδικός είναι ο περίπτος στα δρομάκια της…


Όπου κι αν βρεθείς έξω από την έπαυλη της αυτοκράτειρας Σίσσυ είναι υπέροχα… Όπως εδώ στο περιστύλιο των μουσών… Αυτές σύμφωνα με την αρχαία παράδοση γεννήθηκαν από τους θεούς στα πανάρχαια χρόνια. Ήσαν φύλακες της γνώσης στα Μουσεία (βιβλιοθήκες και διδακτήριο), που διαιώνιζαν τον Ελληνικό Λόγο. Ιστορικά οι Μούσες του Παρνασσού ήσαν μεγάλες δασκάλες και δίδαξαν την πανάρχαια ελληνική ιστορία και την γενεαλογία των θεών του Ολύμπου, μέσα από τα κείμενα του Ησιόδου.


Όλοι σχεδόν οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς τις επικαλούνται στην αρχή των έργων τους σαν υπαρκτά και διαχρονικά πρόσωπα και τις ικετεύουν να τους βοηθήσουν να αποδώσουν σωστά τον προφορικό ή γραπτό λόγο τους. Στις ζωγραφικές και γλυπτικές απεικονίσεις οι καλλιτέχνες τις παρουσιάζουν ως αέρινες μορφές με στοχασμό και θεϊκή ομορφιά, που κρατούν δάφνες και μουσικά όργανα και απαγγέλλουν ή τραγουδούν ολόγυρα από το μεγάλο δάσκαλο Απόλλωνα.


Ή εδώ στο τεράστιο άγαλμα του Αχιλλέα… Χρειάστηκε να σηκώσουμε αρκετά όρθια την κάμερα για να το αποτυπώσουμε ολόκληρο… Στην Ελληνική μυθολογία, ο Αχιλλέας, γιος του Πηλέως και εγγονός του Αιακού (Αχιλλεύς Πηλείδης ή Αχιλλεύς Αιακίδης) ήταν ο μεγαλύτερος και ο κεντρικός αλλά και ο γενναιότερος ήρωας της Ιλιάδας του Ομήρου.


Σύμφωνα με το μετα-Ομηρικό μύθο, η Θέτις προσπάθησε να κάνει τον Αχιλλέα άτρωτο, βουτώντας τον στα νερά της Στύγας, όμως πιάνοντάς τον από τη φτέρνα, τον άφησε τρωτό σ' αυτό το σημείο. (Δείτε Αχίλλειος πτέρνα). Ο Όμηρος, εν τούτοις, αναφέρει ένα ελαφρύ τραυματισμό του στην Ιλιάδα. Σε μια νεότερη και λιγότερο δημοφιλή εκδοχή, η Θέτιδα άλειψε το αγόρι με αμβροσία κι έπειτα το έβαλε πάνω από τη φωτιά ώστε να κάψει τα θνητά μέρη του κορμιού του.


Όπου κι αν περπατήσεις είναι πανέμορφα… Κι όταν ο καιρός είναι καλός, ανοιξιάτικος, όπως είναι αυτή την εποχή, τότε τα πράγματα είναι ακόμα καλύτερα. Το απολαμβάνεις περισσότερο. Βοήθησε σ’ αυτό και ο ηλεκτρονικός ξεναγός. Όπου κι αν βρισκόσουν μπορούσες με τα νούμερα που είχες να ακούσεις ότι αφορούσε το σημείο αυτό…