Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

The News

Η δεύτερη δημόσια συνάθροιση στην Αθήνα και το ταξίδι του Ρώσσελ σε Κόρινθο, Πάτρα…

me.xrismenus

athina

korinthos

karolos.roselΤρίτη και τελευταία συνέχεια με την αναφορά μας στον αδελφό Ρώσσελ και το ταξίδι του στην Ελλάδα το 1912. Το δημοσίευμα γίνεται στο πλαίσιο της προβολής του περιεχομένου μιας θεοκρατικής βιβλιοθήκης που αξίζει όσο τίποτα άλλο. Σας υπενθυμίζουμε αυτό το δημοσίευμα καθώς μπορείτε να πατήσετε με τον κένσορα του υπολογιστή σας ΕΔΩ.

Μέχρι τώρα είδαμε τον Ρώσσελ να ανεβαίνει στην Ακρόπολη και να περπατά στα μέρη που περπάτησε ο απόστολος Πάυλος. Τον είδαμε επίσης να παίρνει μέρος σε μια δημόσια συνάθροιση στο σπίτι του ασθενή αδελφού Οικονόμου και να απαντά σε μια σειρά από ερωτήσεις με πολύ καλή διάθεση.

Όπως σωστά παρατήρησαν πολλοί αναγνώστες μας, αυτό μπορεί να μας γίνει μάθημα για το πόσο ταπεινοί πρέπει να είμαστε με κάθε αδελφό στην καθημερινότητα μας. Ο Ρώσσελ προσπαθούσε να δίνει εξηγήσεις και να επιλύει τις απορίες, στο βαθμό που μπορούσε, διότι όλοι γνωρίζουμε ότι η κατανόηση εκείνες τις ημέρες ήταν μικρή, δεδομένου ότι μόλις βγαίναμε από ένα μεγάλο σκοτάδι αιώνων…

Ας δούμε λοιπόν την Τρίτη συνέχεια σήμερα και να ολοκληρώσουμε την αναφορά μας στον αδελφό Ρώσσελ και την επίσκεψη του στη χώρα μας:

Αδελφός Ρώσσελ: Είμαστε ευγνώμονες με τη χάρη του Θεού που έχουμε το προνόμιο και πάλι να είμαι με κάποια από τα παιδιά Του απόψε. Είμαστε ευγνώμονες που μπορούμε να ανταποκριθούμε στο πνεύμα της αδελφικής αγάπης και της χριστιανικής συναναστροφής, με κακία προς κανέναν, αλλά με τη φιλανθρωπία προς όλους. Μερικές ερωτήσεις έχουν ήδη διανεμηθεί και αυτά θα απαντηθούν το συντομότερο όταν έλθει η ώρα να τις ανασκοπήσουμε. Εν τω μεταξύ, αν οι άλλοι έχουν ερωτήσεις που μπορούν να τις γράψουν προς εξυπηρέτησή τους.

Εν συντομία ανασκοπήσαμε ό, τι είπαμε χθες το βράδυ και θα λέγαμε, ότι διαπιστώσαμε ότι ο Θεός εκλέγει την Εκκλησία από μια πολύ άγια τάξη. Εμείς διαπιστώσαμε ότι αυτή η πολύ άγια τάξη, η Εκκλησία, περιγράφεται στα λόγια του Ιησού, επειδή ο Ιησούς είπε πως αν κάποιος θέλει να είναι μαθητής μου “ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί”.

Ο αδελφός Ρώσσελ προχώρησε έπειτα να δώσει μια ομιλία όσον αφορά την εκλογή της Εκκλησίας, έτσι ώστε να ασχοληθεί με τις ερωτήσεις λίγο αργότερα. Ωστόσο, δεν είχε προχωρήσει και πολύ στην ομιλία του όταν, ένας αριθμός ελληνορθόδοξων ιερέων που ήταν στο ακροατήριο αποφάσισαν ότι ήθελαν να κάνουν κάποια ερωτήματα και να απαντηθούν αμέσως, και έτσι διέκοψαν τη συνεδρίαση και την ροή του προγράμματος προκαλώντας αναταραχές.

Πρώτα, ένας ιερέας σηκώθηκε να κάνει ορισμένες παρατηρήσεις, τότε κάποιος άλλος στο ακροατήριο απάντησε σ' αυτόν, και στη συνέχεια ένας άλλος ιερέας είπε κάτι άλλο με αποτέλεσμα να γίνονται πισωγυρίσματα, και να δίνεται πολύ λίγη προσοχή στον πάστορα Ρώσσελ, ο οποίος ήταν στο βήμα.

Εκείνος, βέβαια, είχε προσπαθήσει να αντιμετωπίσει το κοινό μέσω του διερμηνέα, εφόσον ήταν όλα ακαταλαβίστηκα για μας, και ο διερμηνέας, πράγματι, έκανε το καλύτερο που θα μπορούσε για να εξηγήσει, αλλά πολλοί δεν έδιναν καθόλου προσοχή.

Οι αλήθειες που ο αδελφός Ρώσσελ τους είχε πει, προφανώς να εκνεύρισαν πολλούς και ως εκ τούτου, όπως σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, το σκοτάδι μισεί το φως. Η αναταραχή συνεχίστηκε για αρκετό χρόνο, θυμίζοντάς μας την εμπειρία του Αγίου Παύλου στο εν λόγω τμήμα της χώρας, στο παρελθόν.

Τέλος, ο πρόεδρος του συλλόγου του οποίου ανήκε η αίθουσα σηκώθηκε στο πίσω μέρος, πάνω σε μια καρέκλα κατά τον τρόπο που ο υπάλληλος της πόλης κατά τις ημέρες του Παύλου και μετά από μια σημαντική ομιλία που έκανε, ησύχασε το κοινό, και σύντομα η συγκέντρωση διαλύθηκε χωρίς κανένα σοβαρό πρόβλημα.

Κόρινθος

Κατά την έξοδο από την Αθήνα, πήγαμε με το τρένο στην Κόρινθο, και εδώ μείναμε έκπληκτοι όταν βρήκαμε μια μικρή πόλη, το ακριβώς αντίθετο από την Αθήνα. Είχαν γίνει διευθετήσεις για να γίνει μια δημόσια διάλεξη το πρωί, μέσα στην πόλη, στην αίθουσα του Δημαρχείου, αλλά κατά την άφιξη διαπιστώθηκε ότι το πλήθος ήταν τόσο μεγάλο που δεν θα μπορούσε να γίνει δεκτό.

Τελικά, μετά από διαβουλεύσεις μεταξύ τους, έγιναν διευθετήσεις να πραγματοποιηθεί η ομιλία στην ελληνορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Παύλου!

Αυτό ήταν μια έκπληξη για μας, αλλά ήμασταν χαρούμενοι που συμφωνούσε με τις επιθυμίες τους. Ο αδελφός Ρώσσελ, στη συνέχεια μίλησε για την αλήθεια περί της κατάστασης των νεκρών και οι άνθρωποι ήταν τόσο ικανοποιημένοι που ζήτησαν μια ακόμη συνάντηση στο ίδιο μέρος, εκείνο το απόγευμα. Ο αδελφός Russell συναίνεσαι και έτσι τους μίλησε και πάλι...

Αρχαία Κόρινθος

Μετά την δημόσια διάλεξη, ο δήμαρχος ήρθε μαζί μας στις άμαξες και ανεβήκαμε στην αρχαία Κόρινθο, περίπου τρία τέταρτα της ώρας μακριά από τη νέα πόλη. Εδώ μπορέσαμε να επιθεωρήσουμε τα ερείπια της αρχαίας πόλης, τα οποία είχαν καλυφθεί πλήρως από τους σεισμούς, αλλά από τότε έχουν απογυμνωθεί σε πολλά μέρη.

Δεν ήταν δύσκολο να εντοπίσει κανείς πολλά πράγματα τα οποία είναι γνωστά από την ανάγνωση των εμπειριών του Παύλου σε εκείνον τον τόπο. Περάσαμε τη νύχτα στο νέο Δήμο της Κορίνθου, και νωρίς το επόμενο πρωί πήραμε το τρένο από την Κόρινθο έως την Πάτρα

Πάτρα

Εδώ ήταν που θα επιβιβαζόμασταν στο πλοίο μας για να μας πάει στην Ιταλία. Λίγο πριν φθάσουμε στην Πάτρα, ο νεαρός Έλληνας μπήκε στο αυτοκίνητό μας και, αφού γνωριστήκαμε, διαπιστώσαμε ότι είχε ζήσει στην Αμερική για πολλά χρόνια και στη συνέχεια ήρθε στην Ελλάδα για να πάρει τους γονείς και να τους φέρει πίσω εδώ (στις ΗΠΑ).

Ο ίδιος μιλούσε πολύ καλά αγγλικά και δήλωσε ότι ήταν καλά εξοικειωμένος με την Πάτρα, και ότι θα χαιρόταν να μας βοηθήσει. Αυτό το βρήκαμε πολύ βολικό, γιατί τα πάντα ήταν ακαταλαβίστικα, η γλώσσα δηλαδή και όλα τα άλλα.

Κατά την άφιξή μας στην Πάτρα βρήκαμε ότι το σκάφος μας είχε αργήσει περίπου πέντε ώρες και δεν θα έφτανε στην Πάτρα πριν από τα μεσάνυχτα! Ως εκ τούτου, πήγαμε στο ξενοδοχείο. Κατά τη διάρκεια του απογεύματος, ωστόσο, πήγαμε στην πόλη της Πάτρας και παρατηρήσαμε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα γι 'αυτό.

Ο νεαρός Έλληνας, νοίκιασε ένα αμαξάκι και πήρε τέσσερις από εμάς για να μας δείξει την πόλη, επισημαίνοντας τα κύρια πράγματα που θα μας ενδιέφεραν.

Μετά το δείπνο, όλοι συγκεντρωθήκαμε στην αίθουσα του ξενοδοχείου και αφού ψάλλαμε ύμνους, αποφασίστηκε να έχουμε Συνάθροιση Ομολογίας.

Ακόμη ο νεαρός Έλληνας έδωσε μια μαρτυρία για το γεγονός ότι ήταν πολύ χαρούμενος που μας συνάντησε, ως Αμερικάνους και ότι απήλαυσε την παραμονή του μαζί μας, πάρα πολύ. Αργότερα, όταν τελείωσαν όλα, φύγαμε από την Ελλάδα, και κατευθυνθήκαμε προς την Ιταλία.”

Κάπως έτσι τελειώνει αυτή η γλαφυρή αφήγηση. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε δημόσια τον αδελφό που μας βοήθησε σ’ αυτό το ταξίδι. Και επειδή θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του εμείς θα το σεβαστούμε.

  • Δείτε όμως ΕΔΩ ολόκληρο το pdf πάνω στο οποίο στηρίχτηκαν οι τρεις δημοσιεύσεις… Και φυσικά θα ακολουθήσουν κι άλλες… Αναμείνατε…

Σχόλια (2)

  1. DIMITRA

Aδελφε Νικο καλημέρα . Ευχαριστούμε για τις αναρτησεις σχετικα με τον αδελφο Ρωσσελ .Ηθελα να προσθεσω ότι στο πατρικο μου σπιτι υπαρχουν οι τομοι του Ρωσσελ και οι 7 νομιζω βεβαια σε όχι καλη κατασταση γιατι εχουν φυγει τα εξωφυλλα .Ο παππους ...

Aδελφε Νικο καλημέρα . Ευχαριστούμε για τις αναρτησεις σχετικα με τον αδελφο Ρωσσελ .Ηθελα να προσθεσω ότι στο πατρικο μου σπιτι υπαρχουν οι τομοι του Ρωσσελ και οι 7 νομιζω βεβαια σε όχι καλη κατασταση γιατι εχουν φυγει τα εξωφυλλα .Ο παππους μου τα ειχε φερει από το Περθ της Αυστραλίας που γνωρισε την αληθεια περιπου το 1916 .Ετσι το υπολογιζω γιατι εχω σε αντιγραφο στην κατοχή μου ένα γραμμα του προππαπου ιερεα το 1916 -είναι φωτοτυπια που του εγραφε να ερθει στο νησι και να αναλαβει τα καθήκοντα του ιερεα ,αλλα οπαππους μου ειχε γνωρισει την αληθεια ,ηρθε μετα τον θανατο του προππαπου μου και εγεινε ο πρωτος Μαρτυς του Ιεχωβά στο νησι .Υπαρχουν και αρκετα αλλα βιβλια όπως η κιθαρα του Θεου στην αγγλικη και αλλα .Υπηρχαν και πολλες Σκοπιες που η αφεντια μου τις εκαψε ισως τοτε γιατι ντρεπομουν η ισως τις θεωρουσα αχρηστες ,μετα τον θανατο του παππου μου τις ειχα βρει στο παταρι ,από τα εξωφυλλα τωρα ξερω ότι ηταν πολύ παλλιες και τωρα αυτό με εχει στεναχωρησει παρα πολύ .Η μουν τοτε περιπου 15 χρονων και αρχισα να μελετω την Γραφη 33 χρονων .Από τοτε με βασανιζει η συνειδηση μου για αυτάτα κειμιλια .Ευαριστω τον Ιεχωβά που μου επετρεψε να τον γνωρισω Οπετε πηγαινω στο πατρικο μου ριχνω μια ματια σε αυτά τα βιβλια που μου θυμιζουν τον παππου μου .

Read More
  Συννημένα
 
  1. Ν. Θεοδωράκης

Ειλικρινά χαίρομαι όταν βλέπω να συμβάλετε κι εσείς με τον τρόπο σας στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Είναι ωραίο να διαπιστώνεις τελικά ότι πρόκειται για συλλογική δουλειά. Το γεγονός ότι προσθέτετε τις δικές σας εμπειρίες τον κάνει πιο ζωντανό… Δήμητρα σου...

Ειλικρινά χαίρομαι όταν βλέπω να συμβάλετε κι εσείς με τον τρόπο σας στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Είναι ωραίο να διαπιστώνεις τελικά ότι πρόκειται για συλλογική δουλειά. Το γεγονός ότι προσθέτετε τις δικές σας εμπειρίες τον κάνει πιο ζωντανό… Δήμητρα σου είμαι υπόχρεος για όλες αυτές τις πληροφορίες… Και δεν χρειάζεται να θεωρείς υπεύθυνη για ότι έκανες όταν δεν γνώριζες… Πού να φανταστείς τι θησαυρό είχες στο σπίτι σου κληρονομιά…
Όπως και να ‘χει, ευχαριστώ γι’ αυτή την επικοινωνία…

Read More
  Συννημένα
 
There are no comments posted here yet

Υποβάλετε το σχόλιό σας

Posting comment as a guest. Sign up or login to your account.
Συννημένα (0 / 3)
Share Your Location

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA