Στο «Le Bercail» το γεύμα αγάπης με τους φίλους μας και αδελφούς, Γιώργο και Αστρίντ
Διαλέξαμε, ύστερα από ενδελεχή έρευνα ένα πολύ όμορφο εστιατόριο στις όχθες του ποταμού Ρον που διασχίζει το Αβινιόν, το «Le Bercail» για το γεύμα αγάπης σχετικά με τα δυο χρόνια γάμου μας. Μαζί με τον Γιώργο και την Αστρίντ. Τι όμορφη παρέα!
Ναι, ήταν για μας κάτι όμορφο. Κάτι που θέλουμε να το έχουμε κάθε χρόνο αυτή την όμορφη συγκυρία καθώς γιορτάζουμε με τον καλύτερο τρόπο τα δύο χρόνια που είμαστε μαζί μαζί με τη Σούλα. Στιγμές όμορφες, μοναδικές, ευτυχισμένες αν μη τι άλλο…
Ο Γιώργος και η Αστρίντ, όλες αυτές τις ημέρες φροντίζουν να έχουμε πραγματικά το καλύτερο και τους ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτή τη θυσία. Ξέρουμε πως δεν είναι πάντα εύκολο αυτό, αλλά εκείνοι έχουν κάνει τον προγραμματισμό τους, ώστε όλες οι μέρες να κυλούν όμορφα.
Το εστιατόριο που έχει ζωή από το 1965 δεν είχε πολυτέλεια, αλλά ξεχώριζε για την ομορφιά του, από το σημείο που είχε χτιστεί και τη στρατηγική που το δούλευαν εκείνοι που το διαχειρίζονταν. Εδώ δεν είναι ατέλειωτες ώρες ανοιχτό, όπως ίσως στην Ελλάδα.
Τα ωράρια λειτουργίας του ήταν σε εμφανές σημείο: Άνοιγε από τις 12 – 2 μ.μ. και μετά το απόγευμα από τις 7:30 – 9 μ.μ. Και όταν λέμε άνοιγε εννοούμε ότι μπορούσε να καθίσεις και να ζητήσεις να σε σερβίρουν. Οι τιμές του καλές και σε λογικά πλαίσια, ανάλογα με το περιβάλλον.
Φωτογράφισα λίγο τα πιάτα και το τραπέζι. Ήθελα να σας μεταφέρω ένα κάποιο κλίμα από την όλη διαδικασία. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, αλλά θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι το προσπάθησα. Μετά το γεύμα ανεβήκαμε μια βόλτα στο πιο ψηλό σημείο του Αβινιόν να θαυμάσουμε την πόλη.
Αλλά γι’ αυτά θα δώσουμε φωτογραφίες αύριο. Ας μείνουμε σήμερα στα όρια μιας επετείου, όπως το θέλαμε από την αρχή αυτού του κομματιού. Το βράδυ στο σπίτι είχαν ετοιμάσει για μας, ακόμα μια ευχάριστη έκπληξη. Γλυκό και σαμπάνια για την επέτειο των δύο χρόνων γάμου μας!
Πίσω από όλα αυτά είναι ο Γιώργος που όλες αυτές τις ημέρες προσπαθεί να κάνει το καλύτερο που μπορεί για να μας δώσει την φιλοξενία που ξεπερνάει τα όρια… Και τον ευχαριστούμε πολύ και εκείνον και την Αστρίντ γιατί πραγματικά κάθε στιγμή το εισπράττουμε αυτό…
Να είσαι στη Γαλλία και να παρακολουθείς στα ελληνικά όλη αυτή την ομορφιά, όπως εξελίσσεται μέσα από τον διάλογο στα σχόλια του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία…
Ευχαριστούμε Δήμητρα για την μικρή αλλά περιεκτική ευχή σου. Ξέρουμε καλά...
Να είσαι στη Γαλλία και να παρακολουθείς στα ελληνικά όλη αυτή την ομορφιά, όπως εξελίσσεται μέσα από τον διάλογο στα σχόλια του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία…
Ευχαριστούμε Δήμητρα για την μικρή αλλά περιεκτική ευχή σου. Ξέρουμε καλά τι σημαίνουν τα λόγια σου, επειδή ξέρουμε εσένα και τον τρόπο που προσεγγίζεις τα πράγματα. Τα λόγια σου μας δίνουν κουράγιο και δύναμη να συνεχίσουμε να δίνουμε τις μικρές και μεγάλες μάχες μας σ’ αυτούς τους καιρούς του τέλους που είναι για όλους μας μια μεγάλη δοκιμασία.
Κι ευχαριστούμε για άλλη μια φορά τον Ιεχωβά Θεό που έχουμε μια τέτοια αδελφότητα που ξέρει να μοιράζεται πράγματα και καταστάσεις…
Σχόλια (2)