Δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων σήμερα, με... κλειστά τα εμπορικά μαγαζιά....

xristougΕκατομμύρια άνθρωποι, παγκόσμια, παρά το μεγάλο πρόβλημα με την οικονομία που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, γκρινιάζουν γιατί με τα μέτρα που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις, τις αυξήσεις και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν όπως έχουν "μάθει" και τους πρέπει τα φετινά Χριστούγεννα. Βλέπεις, τα ήθη και τα έθιμα θέλουν να γιορτάζονται με κάθε μεγαλοπρέπεια και με τεράστιες οικονομικές θυσίες. Επιμένουν όλα αυτά να είναι στο μυαλό τους και να τους ταλαιπωρούν...

Ίσως να είστε και εσείς ανάμεσά τους. Από την άλλη μεριά, πιθανόν να μη συνηθίζετε να συμμετέχετε στο θρησκευτικό μέρος, αυτής της τόσο δημοφιλούς γιορτής.

Όπως και αν έχουν τα πράγματα, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μείνετε ανεπηρέαστοι από τα Χριστούγεννα. Αυτή η γιορτή διαπνέει τον κόσμο του εμπορίου και της ψυχαγωγίας, ακόμη και στις μη Χριστιανικές χώρες. Πραγματικά έτσι είναι, ακόμα και η Κινέζοι στην αγορά τους έχουν... χριστουγεννιάτικα εμπορεύματα! Μια ματιά στο Μοναστηράκι στην αγορά ή στα σούπερ μάρκετ θα σας πείσει.

Αλλά τι γνωρίζετε, αλήθεια, για τα Χριστούγεννα; Έχει Γραφική βάση ο εορτασμός της γέννησης του Χριστού; Τι βρίσκεται πίσω από αυτή τη γιορτή, που λαβαίνει χώρα, κάθε χρόνο στις 25 Δεκεμβρίου;

Η Προέλευση των Χριστουγέννων...xrist...

Η "Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια" (New Catholic Encyclopedia) αναγνωρίζει: «Η ημερομηνία γέννησης του Χριστού δεν είναι γνωστή. Τα ευαγγέλια, δεν αποκαλύπτουν ούτε την ημέρα, ούτε το μήνα . . .

Σύμφωνα με την υπόθεση που πρότεινε ο Χ. Γιούσενερ  και που την αποδέχονται οι περισσότεροι λόγιοι σήμερα, καθορίστηκε για τη γέννηση του Χριστού η ημερομηνία του χειμερινού ηλιοστασίου (25 Δεκεμβρίου στο Ιουλιανό ημερολόγιο, 6 Ιανουαρίου στο Αιγυπτιακό ημερολόγιο), επειδή εκείνη την ημέρα καθώς ο ήλιος άρχιζε την επιστροφή του στον ουρανό του βόρειου ημισφαιρίου, οι ειδωλολάτρες ακόλουθοι του Μίθρα, γιόρταζαν τη γέννηση του ακατανίκητου ήλιου (dies natalis Solis Invicti).

Στις 25 Δεκεμβρίου του 274, ο Αυρηλιανός ανακήρυξε το θεό ήλιο, κύριο προστάτη της αυτοκρατορίας και αφιέρωσε σε αυτόν ένα ναό στο Κάμπους Μάρτιους. Τα Χριστούγεννα είχαν την αρχή τους σε μια εποχή που η λατρεία του ήλιου, ήταν ιδιαίτερα έντονη στη Ρώμη».

Δείτε μέσα από τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ μερικά ενημερωτικά άρθρα σχετικά με τα Χριστούγεννα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

ex.xristugena

Αρκούν, όμως κάποιες πληροφορίες όσο τεκμηριωμένες κι αν είναι, για να αλλάξουμε στάση στη ζωή μας; Όχι βέβαια! Δεν είμαι αιθεροβάμων για να πιστεύω, κάτι τέτοιο.

Η συνήθεια, μοίαζει μερικές φορές, να είναι σχεδόν αδύνατον να ξεπεραστεί... Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο ξέρουν, αντιλαμβάνονται όλες αυτές τις αλήθειες, αλλά «αφήνονται» σ’ αυτά τα έθιμα, επειδή έτσι τα βρήκαν και επειδή, λένε πως τους αλλάζουν την καθημερινότητα τους.

Είναι όμως αυτή, μια υπεύθυνη στάση; Και αξίζει να την ακολουθούμε, όσοι σεβόμαστε τον εαυτό μας και τη λογική μας; Αν θέλουμε να κάνουμε όμορφες αλλαγές στη ζωή μας, να δώσουμε δώρα στους αγαπημένους μας και να δημιουργήσουμε μια όμορφη ατμόσφαιρα, μπορούμε να το κάνουμε κάθε στιγμή…

Δε χρειάζεται να είναι Χριστούγεννα. Απλά πράγματα είναι. Εμείς, τα κάνουμε πολύπλοκα.

Τα δικά μου

Καταστάσεις δύσκολες… Σε αναμονή για τις ελιές και όχι μόνο. Περίπλοκες, οι εποχές αυτές...

barka.eleies8.151120
Είναι καιρός τώρα που έχω εκφράσει έναν προβληματισμό σε σχέση με τις ελιές, τις λίγες που υπάρχουν φέτος και πώς θα καταφέρουμε να τις μαζέψουμε. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Και όλο αυτό έχει να κάνει με όσα βιώνουμε από τις επιπτώσεις της πανδημίας στη ζωή μας. Αλλά φευ… Λύση δεν υπάρχει!

barka.eleies7.151120

blankpenΘα τις δω λοιπόν να χάνονται τις λίγες ελιές που έτυχε φέτος να έχουν καρπό και θα μπορούσαν να μας δώσουν το λάδι της χρονιάς;

Συνεχίζουμε να το ψάχνουμε… Τα εργατικά χέρια είναι λίγο δυσεύρετα. Και η καραντίνα, δεν μας επιτρέπει να κινηθούμε μακριά από το σπίτι μας, για ένα ταξίδι ως εκεί.

Όχι πως είμαστε ικανοί από μόνοι μας να τις μαζέψουμε, αφού ούτε τη δύναμη έχουμε, ούτε και τα κατάλληλα μηχανήματα και εργαλεία. Λέω όμως πως ίσως, αν μπορούσαμε να πάμε, ίσως και να είχαμε τη δυνατότητα να ασχοληθούμε προσωπικά με το ζήτημα.

Ας είναι… Το θέμα δεν εστιάζεται μόνο στην οικονομική πλευρά του. Έτσι και αλλιώς με τον τρόπο που σχεδιάζουμε να τις μαζέψουμε, βάζοντας δηλαδή εργάτες, δεν θα κερδίσουμε τίποτα από οικονομική άποψη. Μια η άλλη θα μας πάει, με το να αγοράσουμε το λάδι της χρονιάς μας, απευθείας από το ελαιοτριβείο.

Είναι όμως τόσο διαφορετικό το ένα από το άλλο... Έχει να κάνει και με συναισθηματικούς λόγους. Μένω λοιπόν με την πίκρα, πως δεν είναι δυνατόν ή – για την ώρα- πολύ δύσκολο να υλοποιήσω κάτι που το θέλω πολύ.

Αλλά δεν απογοητεύομαι... Αυτή την ώρα, εκείνο που έχει πιο πολύ αξία, είναι η ζωή μας. Με όλα όσα βιώνουμε από την πανδημία, καθημερινά, είναι σα να ισορροπούμε σε μια λεπτή κόκκινη γραμμή.

Δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει αύριο… Κι εγώ κάθομαι και σκέφτομαι τις ελιές! Έτσι είναι οι άνθρωποι. Καμιά φορά επικεντρώνουν στα μικρά και ανούσια και αφήνουν να περνάνε από δίπλα τους, τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά.

Τέτοιοι είμαστε, μερικές φορές... Ξέρουμε ότι θα έπρεπε να σκεφτόμαστε διαφορετικά, αλλά επειδή η φύση μας είναι τόσο περίπλοκη, προτιμούμε να μένουμε σ’ αυτά.

Άδικο! Τουλάχιστον αυτός είναι ένας ήπιος χαρακτηρισμός. Η ενδοσκόπηση θα μπορούσε να οδηγήσει και σε άλλες ατραπούς. Αλλά χρειάζεται ένα μέτρο για να μην ξεφεύγουμε.

Για την ώρα, το να είμαστε ψύχραιμοι θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε δυσκολίες και προβλήματα του τώρα. Το αύριο, αν υπάρχει, μπορεί να περιμένει.

Αν είμαστε υγιείς και καλά μέσα μας, όλα μπορούμε να τα ξαναδούμε να γίνονται, όλα. Το σημαντικό είναι να μη χάσουμε τη χαρά μας και να μην πέσουμε μιζέρια του τίποτα και την αυτολύπηση…

Ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στον Ιεχωβά και σε όσους Εκείνος χρησιμοποίησε να μας στηρίξουν...

ilianthos.dasos8.221020
Αισθανόμαστε όμορφα και θέλουμε να βγάλουμε από μέσα μας όλη αυτή τη χαρά μ' ένα υπέροχο λουλούδι, ηλίανθο, αφιερωμένο προσωπικά σε όσους άφησαν τον Ιεχωβά να τους χρησιμοποιήσει για καλό, στην περίπτωση μας. Ας τους ευλογεί για τη στάση τους και τώρα και πάντα!

penΕπιστρέφω σε κάτι συνηθισμένο σε μένα. Στο γραπτό λόγο. Το έχω ανάγκη για να εκφράσω ένα μεγάλο "ευχαριστώ" πρώτα στον Iεχωβά Θεό που μας έδωσε τη δύναμη να υπομείνουμε με υπομονή, τον χρόνο μέσα στις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες της πανδημίας Covid-19 έως ότου βγειstin.ester1 η σύνταξη μου.

Όσοι έχουν περάσει από αυτή τη δοκιμασία, μπορούν να αντιληφθούν καλά, τι εννοώ. Και πόσο σημαντικό είναι να ασκείς υπομονή, έχοντας απέναντι σου, το αδυσώπητο και απρόσωπο τέρας του ελληνικού δημοσίου και τους χρόνους που αυτό έχει μάθει να κινείται, ιδιαίτερα όταν καλείται να αποδώσει όσα ανήκουν στους πολίτες.

Με ιδιαίτερη χαρά θέλουμε επίσης να ευχαριστήσουμε τις οικογένειες των παιδιών της Σούλας (και παιδιών μου...) Κώστα και Έστερ, που χωρίς να τους το ζητήσουμε, μας στήριξαν, αναγνωρίζοντας τις ανάγκες μας και καλύπτοντας τις.

Έγιναν, συνειδητά, η απάντηση στις προσευχές μας και τις αγωνίες μας... Δήλωσαν πρόθυμοι να τους χρησιμοποιήσει ο Ιεχωβά, προκειμένου να ενισχύσει την πίστη μας και να μην αφήσει τις φυσιολογικές αγωνίες μας, να "πνίξουν" τη χαρά μας στην υπηρεσία Του...

Ας τους δίνει όλα τα αγαθά και στους ίδιους και στους συζύγους τους, Άννυ και Στήβ, καθώς γνωρίζουμε καλά πως η απόφαση τους ήταν κοινή... Ο Ιεχωβά ας τους ευλογεί στην καθημερινότητα τους!

Κι έτσι ένα πρωί (το χθεσινό) είδαμε ότι οι αποφάσεις πήραν σάρκα και οστά! Προφανώς δε λύθηκαν "δια μιας" όλα τα προβλήματα… Καθετί, θέλει το χρόνο του. Όμως τώρα ξέρουμε πώς θα αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα και είμαστε σε θέση να το κάνουμε με αποτελεσματικό τρόπο.

Συνταξιούχος λοιπόν από σήμερα! Τον τελευταίο καιρό, με όσα έβλεπα και άκουγα, νόμιζα ότι αυτό δεν θα γινόταν ποτέ... Αλλά, να που έγινε! Τόσα χρόνια στην ενεργό δράση, τόσα χρόνια αγωνίας στο πρόσφατο διάστημα και τώρα όλα μπαίνουν σε μια σειρά.

Ευγνώμων σε Εκείνον που μας στήριξε, που μας είχε κάτω από τις προστατευτικές Του φτερούγες και μας έμαθε να τον εμπιστευόμαστε, ακόμα και τότε που ήμασταν με την πλάτη στον τοίχο, έχοντας την αίσθηση ότι το αύριο είναι πολύ σκοτεινό, μπροστά μας.kostas.anny

Τώρα μπορούμε να ξανακάνουμε σχέδια, όνειρα και οτιδήποτε θα μας δώσει ώθηση προς τα εμπρός, κάτι που έχουμε ανάγκη, για να μη χάσουμε τη χαρά μας.

Βγαίνοντας από τη δυσκολία των προηγούμενων μηνών δοκιμασίας, μπορούμε με απόλυτη σιγουριά, να πούμε ότι τίποτα πια δεν είναι που να μην μπορεί να κάνει Εκείνος!

Γι' αυτό και θέλοντας να του δίνουμε χαρά, υπηρετώντας τον με ακόμα μεγαλύτερη πεποίθηση, γνωρίζοντας πως η αγάπη μας γι' Αυτόν και τους ανθρώπους, θα μας δώσει περισσότερη δύναμη στο έργο δημόσιας μαρτυρίας, όπου και όπως μπορούμε να το κάνουμε, μέσα στις συγκεκριμένες συγκυρίες.

Ευγνώμονες που Εκείνος μας έλκυσε κοντά Του και τον γνωρίσαμε... Και προσαρμόσαμε τις ζωές μας, σε όσα Εκείνος θέλει από μας και μας δίνει περισσότερα από ότι χρειαζόμαστε, προκειμένου να έχουμε μια καλύτερη ζωή, από άποψη ποιότητας και περιεχομένου, κοντά Του...

Μέλημα μας, να μην τον στεναχωρήσουμε ποτέ! Όσο υπάρχει αυτό το σύστημα πραγμάτων, αλλά, αν είναι θέλημα Του, και στο νέο κόσμο Του, για πάντα!

Καλά, μέσα στις δυσκολίες αυτού του κόσμου που πηγαίνει, από το κακό στο χειρότερο...

fisi1.210720
Από καρδιάς είναι γραμμένες αυτές οι αράδες... Αισθάνομαι καλά! Άρχισα να βλέπω ότι κάτι γύρω μου κινείται και η πολύμηνη αναμονή, ετοιμάζεται να δώσει αποτελέσματα. Ότι μέχρι χθες μου φαινόταν απραγματοποίητο, τώρα δείχνει πως έτσι κι απλώσω το χέρι μου θα το έχω μπροστά μου.

fisi3.210720
Διακοσμώ με φωτογραφίες από τη φύση, επειδή αυτό εκφράζει την καλή ψυχική μου διάθεση... Θα ήθελα να ήμουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Δεν ξέρω πού, δεν ξέρω πώς, αλλά θα μου άρεσε. Την χρειαζόμαστε μια αλλαγή, μετά από τα όσα έχουμε περάσει τον τελευταίο καιρό.

fisi2.210720
Μέρη ήσυχα, ήρεμα, κάπου στην επαρχία... Όσο "κρατάει" ο καιρός... Που απ' ότι φαίνεται θα κρατήσει κι άλλο μιας και την Κυριακή οι μετεωρολόγοι λένε πως ξανά ανεβαίνει η θερμοκρασία. Και μπήκε από σήμερα στη ζωή μας ο Οκτώβρης, ένας κατά βάση φθινοπωρινός μήνας που οδηγεί στο χειμώνα.

fisi5.210720
Αλλά όλα γύρω μας αλλάζουν. Τίποτα δεν είναι πια, όπως το ξέραμε. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή και με τον φόβο του κορονοϊού Covid-19. Κι ο Οκτώβρης θα είναι διαφορετικός, σε τίποτα δεν θα μοιάζει με όσους έχουμε γνωρίσει ως τώρα. Αυτό πια το έχουμε αντιληφθεί, φαντάζομαι.

fisι6.210720
Χρειαζόμαστε ένα παγκάκι σε ένα μέρος με θέα. Να καθίσουμε για λίγο αμέριμνα και να απολαύσουμε το καθετί, γύρω μας. Τη φύση που αρχίζει να παίρνει ένα άλλο χρώμα σιγά - σιγά. Κι αν είναι δυο τα παγκάκια, τόσο το καλύτερο. Και οι φίλοι είναι καλοδεχούμενοι. Να το ξέρετε.

Δυο καλοί αδελφοί και φίλοι από το Αίγιο, έφυγαν από τη ζωή, με μια μόλις μέρα διαφορά!

daniil.alexudis1
Τα κακά νέα τα μάθαμε την περασμένη Δευτέρα... Και συγκλονιστήκαμε. Κοιμήθηκε ο καλός φίλος και αδελφός, Δανιήλ Αλεξούδης, αφήνοντας πίσω του τη σύζυγο του Γαρυφαλλιά και τα τέσσερα παιδιά τους. Αιτία; Μια σπάνια μορφής καρκίνου... Εδώ, σε μια περσινή φωτογραφία με τη σύζυγο του...

karagianis2
Την επομένη μέρα, κοιμήθηκε και ο καλός του φίλος, Κώστας Καραγιάννης... Φοβερό! Δεν το χωρά ο νους του ανθρώπου. Με διαφορά μιας ημέρας... Ήταν τόσο δεμένοι στη ζωή κι έφυγαν μαζί... Έτσι η εκκλησία του Αιγίου είναι πια, πιο φτωχή... Και τους δυο τους γνωρίζαμε καλά, οπότε νιώσαμε την ανάγκη να πούμε δυο πράγματα.

daniil.alexudis2
Ο Δανιήλ μας είχε φιλοξενήσει σπίτι του, τότε που πήγαμε στη βάφτιση της Ρουθ, Στη Συνέλευση Περιοχής που έγινε στην Κυλλήνη, όπως της είχαμε υποσχεθεί.,, Και γνωριστήκαμε καλύτερα καθώς μας άνοιξε την φιλόξενη καρδιά του, αλλά γνωρίσαμε καλύτερα και την εξαιρετική σύζυγο του και τα παιδιά του... Είχαμε κάνει πολλές συζητήσεις, τότε...

karagianis5
Ο Κώστας ήταν ο άνθρωπος που μας είχε κάνει εντύπωση από την πρώτη στιγμή που τον γνωρίσαμε, καθώς όταν μέναμε στο Παραθεριστικό Κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη, πηγαίναμε στις συναθροίσεις της εκκλησίας του Αιγίου. Εκεί είχαμε γνωρίσει και πολλούς άλλους αδελφούς μας. Εδώ μαζί του στο "Νησί", στο Αίγιο που εκείνος μας γνώρισε.

daniil.alexudis3
Ο Δανιήλ και ο Κώστας ήταν μεταξύ τους, πολύ καλοί φίλοι. Μάλιστα επειδή ο Κώστας έμενε μόνος του στο Αίγιο, τον είχαν, όπως χαριτωμένα έλεγε, "υιοθετήσει", θεωρώντας τον μέλος της οικογένειας του. Και ο Κώστας ένιωθε πολύ όμορφα μαζί τους, είναι αλήθεια. Και περνούσαν ατέλειωτες ώρες, κουβεντιάζοντας οι δυο τους.

diakofto6.2017
Και οι δυο, είναι στη μνήμη του Ιεχωβά, έχοντας εξασφαλίσει το εισιτήριο τους για το νέο κόσμο, Σε μας μένει να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, γι' αυτό. Και στη Γαρυφαλλιά, που χρειάζεται την αγάπη μας και τη στήριξη μας για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής. Ξέρει ότι είμαστε κοντά της και την αγαπάμε. Εδώ με τον Κώστα, στην ταβέρνα του "Κώστα" στο Διακοπτό.

Με λουλούδια εποχής σας στέλνουμε την αγάπη μας από την Αθήνα που "καίει" από τις ζέστες

luludi6.150820
Το ότι εδώ μας αρέσουν τα λουλούδια, το ξέρετε. Τα βλέπετε τόσο συχνά που σίγουρα, αν επιμένετε να είστε τακτικοί αναγνώστες μας, το έχετε εμπεδώσει. Και δεν είναι τυχαίο, όλο αυτό. Ξεκουράζουν και ηρεμούν. Ιδιαίτερα εμάς, τους ανθρώπους της πόλης, που η επαφή με το πράσινο είναι λιγοστή.

luludi1.150820
Έχουμε πει πώς το φτιάχνουμε αυτό το Site με τις καθημερινές του αναρτήσεις... Προσπαθούμε να έχουμε αληθινά, πραγματικά θέματα που είτε τα έχουμε ζήσει εμείς οι ίδιοι, είτε μας τα έχουν εμπιστευτεί φίλοι. Και τα λουλούδια στη σημερινή ανάρτηση, έτσι έχουν φτάσει σε μας.

luludi2.150820
Μπορεί να μην ξέρουμε το όνομα τους, αλλά νιώθουμε τη δροσιά τους... Και την έχουμε τόσο ανάγκη, αυτές τις δύσκολες από πολλές απόψεις, μέρες του Αυγούστου. Έναν μήνα που μπορεί να μη μοιάζει με πολλούς άλλους, άλλα σίγουρα έχει κοινά χαρακτηριστικά, αφού η Αθήνα είναι σχεδόν άδεια, όπως κάθε χρόνο.

luludi3.150820
Οι επαγγελματίες έκλεισαν τα μαγαζιά τους ή τα... συνεργεία τους. Για 15 μέρες ίσως, λιγότερες από κάθε άλλη χρονιά, αλλά τα έκλεισαν. Αν χρειάζεσαι κάτι για το όχημα σου, θα πρέπει να περιμένεις υπομονετικά την επιστροφή τους... Και μην πείτε τώρα, μα, δεν το έκαναν αυτό και με το λοκ ντάουν;

luludi4.150820
Το έκαναν! Αλλά, άλλη χάρη έχει να το κλείνεις εσύ το μαγαζί, επειδή το κάνεις κάθε χρόνο μια συγκεκριμένη εποχή κι άλλη να στο επιβάλλουν, βρε αδελφέ... Τώρα, θα σας συμβούλευα, μην προσπαθήσετε να το κατανοήσετε αυτό με τη λογική, γιατί είναι βέβαιο ότι δεν θα βρείτε άκρη.

luludi5.150820
Εμείς που σας το λέμε, το κάναμε κιόλας πράξη... Περιμένουμε απλά. Όπως περιμένουμε και για τόσα άλλα πράγματα που δεν έχουν λογική εξήγηση. Στον κόσμο που ζούμε, μάθαμε να μην έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις κι αυτό μας βοηθάει, να αντιμετωπίζουμε κάπως τα πράγματα.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA