Πραγματικά μας απασχόλησε φέτος το θέμα της συγκομιδής των ελιών, καθώς το απόθεμα λαδιού από την τελευταία φορά που βγάλαμε, πριν τέσσερα χρόνια (ή πέντε;) τελείωσε. Και πάνω που σχεδόν είχαμε χάσει κάθε ελπίδα πως θα βρεθεί τρόπος να μαζευτούν, να που η λύση ήταν δίπλα μας, πολύ κοντά μας.


Την ερχόμενη Τρίτη θα πάει ένα συνεργείο μαζί με τη Στασούλα και τον Αγησίλαο και θα τις μαζέψουν. Ας είναι καλά οι άνθρωποι! Στις ιδιαίτερες συνθήκες που ζούμε ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι τελικά θα γίνονταν τροφή για τα πουλιά του ουρανού και όχι λάδι για το τραπέζι μας.


Έτσι έλεγε ο πατέρας μου, όταν ραβδίζαμε και υπήρχε κάποια κλάρα που κάτι μας εμπόδιζε να τη μαζέψουμε... "Δεν πειράζει, να αφήσουμε κάτι και για τα πουλιά!". Η Τρίτη είναι δίπλα μας, τι διπλα μας, μεθαύριο αν όλα πάνε καλά. Και φυσικά θα το καλύψουμε το θέμα, γνωρίζοντας πόσο σας... ενδιαφέρει.


Εντάξει, ένα αστείο έκανα, αλλά όλοι εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ ξέρουν πως επιλέγουμε, συνειδητά, απλά καθημερινά θέματα και όχι "αποκλειστικότητες" που στη δημοσιογραφία, άλλοι τρελαίνονται γι' αυτές. Μ' εσάς τους αληθινούς και υπαρκτούς φίλους μας, μοιραζόμαστε πράγματα αληθινά.


Επειδή, κάπως έτσι είναι η ζωή. Με τα πάνω της και τα κάτω της. Με όλα τα χρώματα που δίνουν ζωντάνια και με τα γκρίζο, όταν αυτό συμβαίνει... Επιθυμούμε να χτίσουμε μια σχέση που να βασίζεται στην αλήθεια και όχι στην υπερβολή, η οποία μπορεί και να φτάνει τα όρια του ψέματος.