Είναι καιρός τώρα που έχω εκφράσει έναν προβληματισμό σε σχέση με τις ελιές, τις λίγες που υπάρχουν φέτος και πώς θα καταφέρουμε να τις μαζέψουμε. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Και όλο αυτό έχει να κάνει με όσα βιώνουμε από τις επιπτώσεις της πανδημίας στη ζωή μας. Αλλά φευ… Λύση δεν υπάρχει!



Θα τις δω λοιπόν να χάνονται τις λίγες ελιές που έτυχε φέτος να έχουν καρπό και θα μπορούσαν να μας δώσουν το λάδι της χρονιάς;

Συνεχίζουμε να το ψάχνουμε… Τα εργατικά χέρια είναι λίγο δυσεύρετα. Και η καραντίνα, δεν μας επιτρέπει να κινηθούμε μακριά από το σπίτι μας, για ένα ταξίδι ως εκεί.

Όχι πως είμαστε ικανοί από μόνοι μας να τις μαζέψουμε, αφού ούτε τη δύναμη έχουμε, ούτε και τα κατάλληλα μηχανήματα και εργαλεία. Λέω όμως πως ίσως, αν μπορούσαμε να πάμε, ίσως και να είχαμε τη δυνατότητα να ασχοληθούμε προσωπικά με το ζήτημα.

Ας είναι… Το θέμα δεν εστιάζεται μόνο στην οικονομική πλευρά του. Έτσι και αλλιώς με τον τρόπο που σχεδιάζουμε να τις μαζέψουμε, βάζοντας δηλαδή εργάτες, δεν θα κερδίσουμε τίποτα από οικονομική άποψη. Μια η άλλη θα μας πάει, με το να αγοράσουμε το λάδι της χρονιάς μας, απευθείας από το ελαιοτριβείο.

Είναι όμως τόσο διαφορετικό το ένα από το άλλο... Έχει να κάνει και με συναισθηματικούς λόγους. Μένω λοιπόν με την πίκρα, πως δεν είναι δυνατόν ή – για την ώρα- πολύ δύσκολο να υλοποιήσω κάτι που το θέλω πολύ.

Αλλά δεν απογοητεύομαι... Αυτή την ώρα, εκείνο που έχει πιο πολύ αξία, είναι η ζωή μας. Με όλα όσα βιώνουμε από την πανδημία, καθημερινά, είναι σα να ισορροπούμε σε μια λεπτή κόκκινη γραμμή.

Δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει αύριο… Κι εγώ κάθομαι και σκέφτομαι τις ελιές! Έτσι είναι οι άνθρωποι. Καμιά φορά επικεντρώνουν στα μικρά και ανούσια και αφήνουν να περνάνε από δίπλα τους, τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά.

Τέτοιοι είμαστε, μερικές φορές... Ξέρουμε ότι θα έπρεπε να σκεφτόμαστε διαφορετικά, αλλά επειδή η φύση μας είναι τόσο περίπλοκη, προτιμούμε να μένουμε σ’ αυτά.

Άδικο! Τουλάχιστον αυτός είναι ένας ήπιος χαρακτηρισμός. Η ενδοσκόπηση θα μπορούσε να οδηγήσει και σε άλλες ατραπούς. Αλλά χρειάζεται ένα μέτρο για να μην ξεφεύγουμε.

Για την ώρα, το να είμαστε ψύχραιμοι θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε δυσκολίες και προβλήματα του τώρα. Το αύριο, αν υπάρχει, μπορεί να περιμένει.

Αν είμαστε υγιείς και καλά μέσα μας, όλα μπορούμε να τα ξαναδούμε να γίνονται, όλα. Το σημαντικό είναι να μη χάσουμε τη χαρά μας και να μην πέσουμε μιζέρια του τίποτα και την αυτολύπηση…