Εμπειρία όμορφη το πέρασμα με το καραβάκι, από το Πέραμα στη Σαλαμίνα με επιστροφή

salamina.perama1
Οι φωτογραφίες δεν είναι τωρινές. Πάρθηκαν πριν από μερικά χρόνια, τέτοιες μέρες. Όταν πήγαινα να παραδώσω ύλη για την εφημερίδα Ο ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών στην Πόπη που ζει εκεί, για να να τη "στήσει" τεχνικά. Κάτι που, λόγω καραντίνας κορονοϊού, το αλλάξαμε αργότερα. Τώρα, όταν βγαίνει, όλο το υλικό στέλνεται με e-mail. Η εφημερίδα βγαίνει, με έναν άλλο τρόπο, διαδικτυακά...

salamina.perama2
Αλλά έχω πολλές αναμνήσεις από αυτά τα ταξίδια... Την Κυριακή 20/1/2019 ξανακάναμε αυτό το ταξίδι, αλλά και με τους φίλους μας, Άρη και Χάρις, μαζί. Ήμασταν με το αυτοκίνητο κι έτσι μπορέσαμε να γνωρίσουμε καλύτερα τη Σαλαμίνα. Και ήταν μια υπέροχη εμπειρία που θέλουμε να ξαναέχουμε στην πρώτη ευκαιρία, μόλις μπορέσουμε, όταν αφήσουμε πίσω μας αυτό το κακό, με την πανδημία Covid-19 και επανέλθουμε στην κανονικότητα, αν υπάρχει πια τέτοια.. Και να που η πανδημία πέρασε, αλλά χάσαμε τον Άρη....

salamina.perama3
Αυτό το μικρό ταξίδι πάντα θα μου αρέσει, το να περάσεις από το Πέραμα στη Σαλαμίνα και να επιστρέψεις πίσω με τα μικρά καραβάκια - παντόφλες της γραμμής, είναι μια ξεχωριστή εμπειρία... Είναι η αρμύρα της θάλασσας, το ελαφρό αεράκι που φυσάει; Ή και όλα μαζί που με αναζωογονούν! Άσε, δηλαδή, που έχεις την αίσθηση ότι κάνεις ένα πραγματικό ταξίδι.

salamina.perama4
Μπορεί τον Μάϊο να έχει αρχίσει να κάνει κάποιος σχέδια, για πιο μακρινά ταξίδια το καλοκαίρι που είναι μπροστά μας, αλλά πιστέψτε με, όλα έχουν την αξία τους... Και όλα καλύπτονταν κάτω από την ομορφιά του μικρού ταξιδιού. Πόσο διαρκεί αυτό το ταξίδι; 10; 15 λεπτά; Κι όμως κάνει τη διάθεση για αλλαγή να έχει επιτυχία, αρκεί κι όλα γίνονται πιο όμορφα στη ζωή... Και χαμογελάς! Και ευχαριστείς το Θεό για το ότι ζεις...Και μπορείς και απολαμβάνεις τέτοιες όμορφες στιγμές.

Κρήτη

Ελιές: Κάποιες ρίζες έχουν για πρώτη φορά, μετά από χρόνια, αλλά πώς τις μαζεύεις;

elies1.2020
Μπορεί να είναι κι έτσι οι δικές μου ελιές στην Μπάρκα. Ο Αγησίλαος, με το έμπειρο μάτι του, λέει ότι αξίζει να τις μαζέψει κανείς. Βέβαια αυτές οι ελιές που εμφανίζονται στη σημερινή ανάρτηση, δεν είναι δικές μου. Αλλά είναι φετινές και αληθινές. Τις έχει τραβήξει, δικό μας ανθρωπος.

elies2.2020
Χρόνια τώρα τις είχα παραμελήσει... Δεν τις καλλιεργούσα. Και ότι αφήνεις, είναι νόμος να σε αφήνει. Φέτος όμως σ' αυτή την περιοχή, εκείνες έκαναν την έκπληξη. Το ζήτημα είναι πώς τις μαζεύεις για να πάρεις το λάδι της χρονιάς; Δεν είναι και το πιο εύκολο, μέσα στην καραντίνα.

elies3.2020
Ίσως, αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, να άξιζε να κατεβαίναμε στο χωρίς και να ασχοληθούμε μ' αυτό. Οπωσδήποτε βέβαια θα χρειαζόμαστε κι ένα ζευγάρι εξειδικευμένων εργατών με τις μηχανές, τα μπαγκάλια τους, τα τσουβάλια τους. Προβληματιζόμαστε να βρούμε λύση.

elies4.2020
Με το απαγορευτικό να ισχύει στις μετακινήσεις, τίποτα δεν είναι εύκολο. Αλλά έχουμε αναθέσει σε έναν καλό μας φίλο να διερευνήσει το θέμα. Ελπίζω να το κάνει αυτή την εβδομάδα, επειδή από ότι μας είπαν, φέτος το λιομάζωμα έχει ήδη αρχίσει και οι συγκεκριμένες δείχνουν ώριμες, σε ότι αφορά τον καρπό τους.

elies5.2020
Το να ξέρεις ότι έχεις το δικό σου καθαρό λάδι για την κουζίνα και τα φαγητά σου, είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Και μέχρι τώρα τα καταφέρναμε, παρά τα δύσκολα χρόνια που μεσολάβησαν. Είμαστε στον τελευταίο 17κιλο τενεκέ. Και μετά; Αδύνατον να φανταστώ τον εαυτό μου να πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ για λάδι.

elies6.2020
Λέω λοιπόν πως αν τα καταφέρουμε και τη βγάλουμε, θα προσπαθήσω να βρω τρόπο ώστε να τις καλλιεργήσω φέτος, να τις κλαδέψω, να τις λυπάνω, έτσι που να έχω βάσιμους λόγους να προσδοκώ ότι θα ξαναπάρω λάδι από τις ελιές μου στο χωριό. Και βέβαια όλα αυτά, δεν πρόκειται να τα κάνω μόνος μου, επειδή απλά δεν μπορώ.

Σχόλια (0)

There are no comments posted here yet

Υποβάλετε το σχόλιό σας

Posting comment as a guest. Sign up or login to your account.
Συννημένα (0 / 3)
Share Your Location

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti2.300118

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη στις 30/1/2018 και δείχνει ξεκάθαρα ότι η ζωή συνεχίζεται...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Η απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου τη στείλουν… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες της φωτογραφίας, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουν να τον υλοποιήσουμε σ' ατή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA