Ένα φεστιβάλ στο Θραψανό Ηρακλείου Κρήτης που αξίζει να το ζήσετε από κοντά!

xoma.nero.fotia2025

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού σε συνεργασία με τo Κέντρο Μελέτης Νεώτερης Κεραμεικής, τη Βρετανική Σχολή Αθηνών, το Υπουργείο Πολιτισμού την υποστήριξη της ΔΗΝΕΠΟΚ (Δ/νση Νεώτερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς)  τη συμμετοχή των Αγγειοπλαστών του Θραψανού, διοργανώνει σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων εστιασμένων στην Κρητική παραδοσιακή κεραμική και τον πολιτισμό της Κρήτης, με την στήριξη της Περιφέρειας Κρήτης υπό την αιγίδα του Δήμου Μινώα Πεδιάδας. Δείτε το σημερινό πρόγραμμαΕΔΩ.

musiki.iulios2025

Τα δικά μου

Ένας τίτλος στο διαδίκτυο, μας συγκλόνισε: "Τραγικό τέλος για 60χρονο στο Θραψανό"

thanatos1
Έχω βάλει στην ειδική υπηρεσία της Google να με ενημερώνει κάθε φορά που γράφεται κάτι στο διαδίκτυο και αφορά το Θραψανό. Συνήθως μαθαίνω τα νέα της ποδοσφαιρικής ομάδας του χωριού μου, του "Ανθεστίωνα" καθώς οι αθλητικές εφημερίδες αναφέρονται στα παιχνίδια του. Τη Δευτέρα που μας πέρασε όμως κάτι με συγκλόνισε... Μια είδηση πολύ ανθρώπινη, ήταν αυτή που με ξεσήκωσε. 

thanatos2
Έλεγε: "Τραγικό τέλος βρήκε ο 60χρονος, του οποίου το σπίτι έπιασε φωτιά χθες στο Θραψανό του Δήμου Μινώα Πεδιάδας. Τα εγκαύματα του 60χρονου άνδρα ήταν τόσο σοβαρά, που παρά στην αρχική φάση φαινόταν ότι είχε αποφύγει τον κίνδυνο, έκαναν τον άτυχο ηλικιωμένο να υποκύψει στα τραύματά του. Το περιστατικό συνέβη χθες το βράδυ, όπου το σπίτι του 60χρονου στο Θραψανό τυλίχθηκε στις φλόγες, με την πυροσβεστική να περιορίζει τις υλικές ζημιές, ωστόσο η φωτιά στοίχισε τη ζωή του άτυχου άνδρα".

thanatos3
Στο GRETALIVE είχαν κάτι επιπλέον... "Σύμφωνα με τις πληροφορίες ο άνδρας που βρισκόταν μέσα στο σπίτι όταν εκδηλώθηκε η φωτιά και υπέστη σοβαρά εγκαύματα, δεν κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή. Άφησε την τελευταία του πνοή, λίγες ώρες αργότερα, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, όπου είχε μεταφερθεί". Κι εδώ απολύτως καμιά αναφορά στο ονοματεπώνυμο του. Λες κι έπεσε από τον ουρανό!

thanatos4
Στη ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΜΑΛΕΒΙΖΙΟΥ σημειώνουν ότι "Να σημειώσουμε ότι το σχετικό ενημερωτικό δελτίο από την Πυροσβεστική Υπηρεσία μιλούσε για φωτιά με σοβαρές υλικές ζημιές χωρίς να κάνει αναφορά σε εγκαυματία". Δυστυχώς τα τοπικά Site δεν είναι στελεχωμένα με επαγγελματίες δημοσιογράφους επειδή απλά δεν πληρώνουν όσοι τα έχουν... Έτσι είναι πολύ φυσικό να μην έχουμε ολοκληρωμένη πληρωφόρηση. Επομένως, γιατί να τα εμπιστευόμαστε;

thanatos5
Αποτέλεσμα, ο καθένας να γράφει μόνο ότι αναφέρει το δελτίο Τύπου της πυροσβεστικής... Ούτε ένα τηλεφώνημα, μια έρευνα, ένα επιτόπιο ρεπορτάζ. Διάβολε ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του! Πώς τον έλεγαν; Δεν είχε όνομα; Το όνομα του ήταν Κωστής Κελαράκης του Γεωργίου, ετών 59, τελικά. Και κάτι ακόμα πιο φρικτό. Κανένα Site δεν πήγε μια βόλτα από το Θραψανό να πάρει μια φωτογραφία. Αφέθηκαν σε φωτογραφίες από φωτιές και σε αυτοκίνητα της πυροσβεστικής. Η δημοσιογραφία στα χειρότερα της...

thanatos6
Το βραβείο όμως της πιο άθλιας, πρόχειρης και άσχετης ενημέρωσης, διεκδικεί η ηλεκτρονική σελίδα της εφημερίδας ΠΑΤΡΙΣ, η οποία γράφει: "Με εγκαύματα και σε κρίσιμη κατάσταση μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ένας 88χρονος από το Θραψανό, το σπίτι του οποίου πήρε φωτιά. Τον ηλικιωμένο βρήκε ένας γείτονάς του που ειδοποίησε το ΕΚΑΒ και την Πυροσβεστική". Ντροπή για μια ιστορική εφημερίδα, μια τέτοια παρουσίαση... Δείτε ΕΔΩ μια... διόρθωση που προσπάθησε να κάνει...Ακόμα χειρότερα τα έκαναν.

  • Επιτέλους ένα ρεπορτάζ για το θέμα έκανε η ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ, δείτε το ΕΔΩ.
  • Δείτε ΕΔΩ άλλο ένα Site, το CreteDoc που έγραψε για το ίδιο θέμα... Αναπαρήγαγε τις ίδιες ασυναρτησίες...

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες! Κάθε μέρα που περνάει το διαπιστώνουμε στην πράξη…

dentro. akropoli
Ένα δέντρο παράξενο… Είναι στην Ακρόπολη. Έτσι λένε αυτοί που μας το έστειλαν. Προσωπικά δεν το έχω δει, αλλά εδώ που τα λέμε και να το έβλεπα, πώς θα το ξεχώριζα ανάμεσα σε τόσα άλλα που μπορεί κανείς να συναντήσει στην ευρύτερη ζώνη της πρωτεύουσας;

luludia.sept5
Ή μπορεί να είναι κάτι άλλο… Τι ωραίο που υπάρχουν για να διακοσμούν, πέρα από τη φυσική ομορφιά τους κι αυτή την ανάρτηση… Το χρειαζόμουν. Και το έψαξα για να το έχω… Συχνά μ’ αρέσει να τα φωτογραφίζω ο ίδιος, αλλά δεν με χαλάει και όταν μου τα στέλνουν…

luludia.sept6
Ας τα κρατήσουμε στη σκέψη μας. Είναι πολύ όμορφα. Αγνοήστε για λίγο το κρύο και δοκιμάστε με τη φαντασία σας να δείτε τι όμορφα που θα ήταν στον ίσκιο τους, το καλοκαίρι. Θα το έχετε ζήσει σίγουρα και άρα είστε σε θέση να καταλάβετε τι λέω…

clockΟι μέρες που περνάνε όλο και δυσκολεύουν για όλους μας… Κι αυτές οι δυσκολίες, προφανώς έχουν να δώσουν διαφορετικά πράγματα για τον καθέναν μας. Κανένας δεν βιώνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, τα προβλήματα του.

Και είμαστε μόλις στην πρώτη εβδομάδα ενός νέου χρόνου, του 2020… Κι ακόμα είναι σαν να ακούω εκείνους που έκαναν ευχές με βαθυστόχαστα νοήματα, χωρίς ούτε να τις πιστεύουν οι ίδιοι, απλά και μόνο γιατί το συνηθίζουν.

Αλλά, η ζωή συνεχίζεται… Και είναι σκληρή και αδυσώπητη. Τα προβλήματα, κυρίως οικονομικά, είναι ήδη εδώ και μας παρασύρουν, ώστε να θεωρήσουμε μικροδυσκολίες ως τεράστια ζητήματα, τέτοια που θα μπορούσαν να μας πνίξουν.

Μην τα αφήσουμε να μας πάρουν από κάτω… Μη σκύψουμε το κεφάλι. Μην υποχωρήσουμε, ούτε βήμα από τους στόχους που έχουμε βάλει. Μπορούμε! Επειδή, σ’ αυτή τη μάχη, δεν είμαστε μόνοι μας.

Το ξέρουμε, έτσι δεν είναι; Το έχουμε δει τόσες φορές σε καταστάσεις τόσο δύσκολες που έμοιαζαν με αδιέξοδα. Γιατί τώρα να είναι διαφορετικά τα πράγματα; Δεν θα είναι… Κάθε καινούρια μέρα έχει να μας δώσει κάτι… Φτάνει να έχουμε ανοιχτά το μυαλό, την καρδιά μας και τα μάτια μας. Θα τα δούμε, οπωσδήποτε και θα τα βάλουμε θετικά στη ζωή μας.

Κι αν δεν σταματήσουμε, ούτε στιγμή να χαμογελάμε, μπορεί και να νοιώσουμε καλύτερα. Διότι, αλήθεια, τι είναι αυτό που κάνει πιο ποιοτικά τα πράγματα; Δεν είναι οι μικρές καθημερινές στιγμές μας;

Φυσικά και θα συνεχίσουν να μας ανησυχούν πράγματα, καταστάσεις που δεν μπορούμε να αλλάξουμε, ζητήματα που έτσι και αλλιώς έχουν πάρει το δρόμο τους. Όμως, στο βαθμό που μπορούμε να το ελέγξουμε, μην το αφήσουμε να γίνει βουνό, βράχος ασήκωτος.

Μερικές φορές αυτό το βάρος, είναι πολύ μεγάλο για τις δικές μας πλάτες… Θα μου πεις: Μα, έχουν μάθει πια από τη συνεχή καταπόνηση… Ναι, έτσι είναι, μόνο που αυτή συνεχής, ανεξέλεγκτη δοκιμασία, ίσως να μην έχει και τα καλύτερα αποτελέσματα. Οπότε, μάλλον δεν είναι σοφό να οδηγούμε τα πράγματα στα άκρα…

Καλές σκέψεις, θα μου πεις… Πώς όμως μπορούμε να τις εφαρμόζουμε στη ζωή μας; Ότι μοιάζει με την πρώτη ματιά απλό, δεν είναι πάντα έτσι. Και μια δεύτερη σκέψη θα βοηθήσει, οπωσδήποτε.

Λέω, τέτοιες μέρες, να μη μας πιάσει η μελαγχολία. Κάποιοι από εμάς είμαστε αισιόδοξοι άνθρωποι, από τη φύση μας… Μας αρκούν μερικά απλά, καθημερινά πράγματα και όλα αλλάζουν γύρω μας.

Θέλω να είμαι εκεί που θα συμβούν τα καλά και να τα υποδεχτώ με χαρά. Να στρώσω το κόκκινο χαλί, των επισήμων, επειδή ακόμα και στο πιο μικρό καλό αξίζουν τα καλύτερα… Προσέξτε, δεν είναι λόγια όλα αυτά, για να καλύψουν τον διαδικτυακό χώρα. Και βέβαια τα εννοώ. Όπως και καθετί που κάνω ή λέω στη ζωή μου.

Λέξεις χαραγμένες με την παλιά, κλασική και αγαπημένη μέθοδο. Αγαπημένο για μένα, τρόπο. Στο καφέ της πόλης, συντροφιά με μια σοκολάτα, στα χαρτιά που κουβαλώ πάντα μαζί μου… Και με το στυλό που με συνοδεύει πάντα για να καταγράφω τις στιγμές, ως ο καλύτερος σύντροφος.

Το γράψιμο έχει για μένα τη δική του γοητεία… Δεν ψάχνεις να βρεις τα πλήκτρα του υπολογιστή και οι σκέψεις δεν φεύγουν. Είναι εκεί και σου κάνουν συντροφιά, όπως έκαναν πάντα στους ανθρώπους, από τα πολύ παλιά χρόνια…

Είδατε την κινηματογραφική ταινία «Ευτυχία»; Θυμάστε πού έγραφε η ηρωίδα τους στίχους των τραγουδιών της; Σε όποιο χαρτί έβρισκε μπροστά της, με ένα μολυβάκι που είχε πάντα μαζί της… Υπάρχουν άνθρωποι που λειτουργούν έτσι. Και τους αρέσει αυτός ο τρόπος έκφρασης.

Ύστερα είναι και το διαδίκτυο… Ο ηλεκτρονικός τρόπος που μπορείς να μοιραστείς και με τους άλλους φίλους σου, αληθινούς και… εικονικούς. Το θέμα είναι να διακρίνεις τους πρώτους και να τους κρατήσεις για πάντα στη ζωή σου. Αν καταφέρεις να το κάνεις αυτό πράξη, τότε προφανώς θα έχεις πετύχει πάρα πολλά.

Έξω κάνει κρύο… Μπορεί να μη χιόνισε στο κέντρο της Αθήνας, αλλά το νοιώθεις ένα γύρω, στα βουνά που περικλείουν το λεκανοπέδιο. Πάρνηθα, Πεντέλη, Υμηττός…

Αλλά στο καφέ, όλα είναι όμορφα… Χαμηλή μουσική και παρέες που συζητούν, όχι πάντα διακριτικά… Χωρίς να το θέλεις μαθαίνεις τα νέα που μοιράζονται μεταξύ τους. Και έτσι όλοι γινόμαστε μια μεγάλη παρέα…

Για λίγο… Όσο δηλαδή διαρκεί αυτή η στιγμή στο καφέ, μέχρι να ροκανίσω το χρόνο… Σε λίγο θα φύγω, αλλά οι σκέψεις μου εδώ, θα μείνουν…

Αφήνουμε πίσω μας το 2019! Ο χρόνος περνάει, είτε μας αρέσει, είτε όχι, ποιος δεν το ξέρει;

ximeroma1
Θα μπορούσε να παρουσιάσει κανείς το χρόνο κάπως έτσι, σαν μια ανατολή; Πόσο κρατάει; Όχι και πολύ! Μόνο μια όμορφη στιγμή έχει μείνει από τα χρώματα του ουρανού. Στιγμές, όμορφες στιγμές που μας σημάδεψαν…

ximeroma2
Αυτό θα επιχειρήσουμε να κάνουμε στο δικό μας απολογισμό μιας χρονιάς. Χωρίς να είναι καθόλου εύκολο μιας και όλα όσα ζούμε δεν εξαρτώνται από εμάς κι αυτό νομίζω σιγά – σιγά, το κατανοούμε… Έτσι δεν είναι;


ximeroma3Ας κρατήσουμε, καθώς θα επιχειρήσουμε μια βουτιά στα βαθιά, αυτές τις όμορφες εικόνες στο ξημέρωμα της νέας χρονιάς… Φυσικά δεν είμαστε αιθεροβάμονες να πιστεύουμε ότι εκείνη θα μας φέρει καλά. Εμείς, θα το παλέψουμε στο βαθμό που μπορούμε…

penΑς ξεκινήσουμε λοιπόν αυτή τη μικρή αναδρομή στη χρονιά που φεύγει, το 2019! Γενικά, θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε καλή και παραγωγική, χωρίς να σημαίνουν τίποτα για τους περισσότερους, αυτά τα λόγια… Αυτοβιογραφικό, είναι εξάλλου το σημείωμα.


Λέμε καλή, γιατί καταφέραμε να υλοποιήσουμε τους περισσότερους από τους στόχους που βάλαμε και αν μας έμειναν και μερικοί, νομίζω πως υπάρχει ο χρόνος να το κάνουμε, καθώς κάτι νέο ανοίγεται από αύριο, μπροστά μας.

Και λέμε παραγωγική, επειδή λειτουργώντας με τον σωστό τρόπο, πετύχαμε να δώσουμε τη χαρά στον εαυτό μας να κάνουμε το καλύτερο που μπορούσαμε μέσα στα συγκεκριμένα όρια που είχαμε στη διάθεση μας και τη δυνατότητα να κινηθούμε…

Κρατάμε μερικά πράγματα για μας, όπως άλλωστε δικαιούται κάθε άνθρωπος, αλλά μερικά άλλα τα γνωρίζουν οι πολύ κοντινοί φίλοι μας κι άλλα τα γνωρίζετε εσείς οι αναγνώστες μας, με τους οποίους μοιραζόμαστε τόσα, καθημερινά.

Οι εμπειρίες, μας κάνουν να γινόμαστε πιο ώριμοι και να ξεχωρίζουμε τους αληθινούς φίλους από τους κίβδηλους, εκείνους δηλαδή που μόνο για τα μάτια του κόσμου ρωτούν, πώς τα πάμε και πώς αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα της καθημερινότητας, με ότι αυτό συνεπάγεται…

Κάθε μέρα που περνάει τα πράγματα γίνονται όλο και πιο δύσκολα για όλους και δεν θα μπορούσε να είναι τα πράγματα διαφορετικά για μας… Το σημαντικό είναι ότι ξέρουμε το λόγο για τον οποίο συμβαίνουν όλα αυτά κι έτσι δεν πιανόμαστε στον ύπνοι, απροετοίμαστοι…

Το Νοέμβρη, την πρώτη του μήνα, κατέθεσα τα χαρτιά μου για τη συνταξιοδότηση μου. Πότε θα προκύψει αυτή; Κανείς δεν ξέρει. Και ίσως να μην το μάθω νωρίτερα από τον Φλεβάρη της καινούριας χρονιάς. Μάλιστα μέχρι την ώρα που χαράσσω αυτές τις γραμμές, δεν έχω κανένα νέο.

Όμως μετά τον Φλεβάρη σχεδιάζω να αρχίσω τις οχλήσεις προς τους αρμόδιους φορείς… Λίγο φως για την πορεία της υπόθεσης αυτής, το χρειάζομαι…

Σε όλα τα άλλα πράγματα, το 2019 αφήνει πίσω του μια σχετικά γλυκιά γεύση… Περνάμε όμορφα με τη σύντροφο της ζωής μου και οργανώνουμε μαζί όσα μας δίνουν ελπίδα και χαρά για ένα καλύτερο αύριο. Κι αυτό μας δένει ακόμα πιο πολύ, αφού οι καθημερινές δράσεις μας είναι συντονισμένες.

Συνεχίζω να κρατώ ζωντανό τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, για τον οποίο κάποια στιγμή είχα εκφράσει τη σκέψη να τον κλείσω κι αυτό το μοίρασμα που κάνω μαζί σας, μου δίνει χαρά, επειδή πέρα από την καταγραφή της επικαιρότητας, με τη γλώσσα της αλήθειας, λειτουργεί λυτρωτικά, τροφοδοτώντας το… δημοσιογραφικό ζουζούνι που θέλει να έχει μια μικρή, έστω, θέση στη ζωή μου.

Φωτογραφίζω, γράφω, διαβάζω, μιλώ, χωρίς να παραμελώ τις άλλες, πολύ σοβαρές υποχρεώσεις μου. Και τελικά, ορίζω εγώ, ότι αξίζει για να ασχοληθώ μαζί του…

Μια χρονιά, λοιπόν τελειώνει απόψε το βράδυ, αλλά για μας δε λέει και τίποτα σπουδαίο… Έχουμε φύγει πολύ μακριά από τις εποχές που νομίζαμε πως η χρονιά είναι αυτή που φτιάχνει τα πράγματα.

Ξέρουμε πια καλά πως με τη σταθερή στάση μας και τη συμπεριφορά μας, εμείς ορίζουμε τα πράγματα. Εμείς, με τις πράξεις μας. Κανένας άλλος!

Οι δικές μας μοναδικές στιγμές, όπως τις ζούμε στην καθημερινότητα μας… Κάτι που μας αρέσει!

thamnos1
Μ’ αυτό το αγριολούλουδο από εκείνα που ο φίλος μου Πέτρος Πατσαλαρήδης βρίσκει στο δάσος, όταν περπατά μόνος του, καθώς μαζεύει τη ρητίνη από τα πεύκα, θέλω να σας ταξιδέψω σήμερα. Μου άρεσε το χρώμα του, όχι και τόσο συνηθισμένο, αλλά πιο πολύ μου άρεσε η άγρια ομορφιά του.

thamnos2
Μοιάζει με θάμνο, αν το προσέξουμε από μακριά… Δεν ξέρω πώς το λένε. Αν έχετε εσείς κάποια ιδέα ή αν το ξέρετε στ’ αλήθεια, πείτε το μου και να είστε βέβαιοι ότι θα επέμβω άμεσα και θα το βάλω εδώ. Το έχουμε κάνει στο παρελθόν και δεν έχουμε λόγο να μην το κάνουμε κι αυτή τη φορά. Αλλά ας μιλήσουμε για τη ζωή και την καθημερινότητα.

thamnos3
Έξω, στον κόσμο, παρασυρμένοι από τα ήθη και έθιμα των ημερών, έχουν εγκλωβιστεί στο χθεσινοβραδινό οικογενειακό τραπέζι, στο χαζοξενύχτι και το ποτό. Και ίσως σήμερα άργησαν να ξυπνήσουν και προσπαθούν να ξεκινήσουν χαλαρά τη μέρα τους. Εξάλλου είναι και οι αργίες των ημερών που βοηθάνε στο να κάτσει κανείς λίγο παραπάνω στο κρεβάτι του και να απολαύσει τη στιγμή.

thamnos4
Εμείς πάλι, είμαστε στο δικό μας σύμπαν… Μακριά και έξω από τις δεσμεύσεις του κόσμου, μπορούμε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, έχοντας υπόψη μας ότι κινούμαστε προσωπικά έτσι που να μην προκαλούμε με τη στάση μας. Μάλιστα ζούμε πολύ ξεχωριστές στιγμές στην εκκλησία μας, καθώς απολαμβάνουμε τη συναναστροφή με τον αναπληρωτή επίσκοπο περιοχής, από χθες το βράδυ…

thamnos5
Αναζητούμε την ομορφιά στην κάθε στιγμή που ζούμε με την καρδιά μας. Όπως αυτό το λουλουδάκι που «γεμίζει» το μάτι μας και γαληνεύει την ψυχή μας. Πόσες φορές δεν το έχουμε κάνει αυτό, επιλεκτικά. Επειδή το θέλουμε. Όχι τυχαία, αλλά με σχέδιο, ώστε η απόλαυση να μπορέσει να μας δώσει το μέγιστο των συναισθημάτων… Κουβέντες και προβληματισμοί που μας αρέσει να κάνουμε.

thamnos6
Και κάπως έτσι παρέα με τους φίλους μας θα κολλήσει όμορφα και αυτή η μέρα. Όπως η χθεσινή και όπως η αυριανή. Τελικά, σημασία έχει να είμαστε καλά, μέσα μας. Ισορροπημένοι ανάμεσα σ’ αυτά που θέλουμε και αυτά που μπορούμε. Εύκολο; Δύσκολο; Ο καθένας που το επιχειρεί, προφανώς ξέρει και τίποτα δεν είναι ίδιο για όλους. Είμαστε τόσο διαφορετικοί. Κι έτσι διαφορετικά αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητα μας.

Η κάθε μέρα που περνάει έχει την ομορφιά της φύσης. Φτάνει να τη δούμε και να τη χαρούμε!

luludi.esoteriko1
Με λουλούδια εποχής ή όχι ,θα πάμε και στη σημερινή ανάρτηση μας. Είναι ο δικός μας τρόπος να δίνουμε απαντήσεις σε ότι μας καίει και μας απασχολεί… Ο τρόπος μας να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις της ζωής… Και τις έχουμε «στολισμένες» με όμορφα λουλούδια, από αυτά που εσείς οι αναγνώστες μας, μας έχετε στείλει…

luludi.081119
Αυτή είναι η δική μας αντίδραση… Χειμώνα – καλοκαίρι… Κάθε φορά που χρειάζεται να ξαναπιάσουμε το νήμα ή κάθε φορά που είναι ανάγκη να επανεξετάσουμε τη στάση μας, απέναντι σε σοβαρά ζητήματα. Είναι ασφαλώς πολύ ξεχωριστός τρόπος και ξέρουμε πως τελικά αρέσει και σε σας, τους συνταξιδιώτες μας στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

luludi.esoteriko2
Υπομονετικά λοιπόν, πετραδάκι – πετραδάκι, χτίζουμε αυτή την προσωπική σχέση μαζί σας… Και εδραιώνουμε την εμπιστοσύνη καθώς αναφερόμαστε σε αλήθειες, όσο σκληρές κι αν είναι… Ποτέ δεν χαϊδεύουμε αυτιά. Και δεν το κάναμε αυτό σε άλλες, πιο δύσκολες εποχές, όχι τώρα που τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα…

xrisanthema.231119
Η αισιοδοξία μας, παρά τις καθημερινές δυσκολίες μας εδραιώνεται από την πίστη μας, ότι δεν είμαστε μόνοι μας, σ’ αυτόν τον αγώνα που κάνουμε σε πολλά επίπεδα… Κοντά μας, δίπλα μας, είναι Εκείνος που μπορεί να κάνει το καλύτερο για μας. Σ’ Αυτόν θέτουμε απόλυτα την εμπιστοσύνη μας. Και είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι θα φέρει την καλύτερη έκβαση.

luludia.sept1
Ξέρουμε λοιπόν, ρεαλιστικά σκεπτόμενοι, ότι η κάθε μέρα κουβαλάει τα δικά της προβλήματα… Ναι, ζούμε μέσα σε ένα κόσμο που φτάνει προς το οριστικό τέλος του... Και στο μεταξύ, αναπνέουμε τον ίδιο αέρα αυτού του κόσμου… Δύσκολο να ξεφύγουμε όσο κι αν το θέλουμε. Αγώνας μεγάλος, χρειάζεται…

luludia.sept2
Μικρά βήματα, λογικά... Και στόχοι ρεαλιστικοί, για αν είμαστε σε θέση να τους υλοποιήσουμε. Μπορούμε; Μόνο αν το επιχειρήσουμε θα το μάθουμε, επειδή θα δούμε πώς αυτό λειτουργεί στην πράξη. Αλλά ακόμα κι αν δεν τα καταφέρουμε, δεν χρειάζεται να απογοητευτούμε. Ας το δοκιμάσουμε ξανά και ξανά. Είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα πετύχει. Και τότε θα δρέψουμε τους καρπούς των κόπων μας.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA