Δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων σήμερα, με... κλειστά τα εμπορικά μαγαζιά....

xristougΕκατομμύρια άνθρωποι, παγκόσμια, παρά το μεγάλο πρόβλημα με την οικονομία που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, γκρινιάζουν γιατί με τα μέτρα που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις, τις αυξήσεις και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν όπως έχουν "μάθει" και τους πρέπει τα φετινά Χριστούγεννα. Βλέπεις, τα ήθη και τα έθιμα θέλουν να γιορτάζονται με κάθε μεγαλοπρέπεια και με τεράστιες οικονομικές θυσίες. Επιμένουν όλα αυτά να είναι στο μυαλό τους και να τους ταλαιπωρούν...

Ίσως να είστε και εσείς ανάμεσά τους. Από την άλλη μεριά, πιθανόν να μη συνηθίζετε να συμμετέχετε στο θρησκευτικό μέρος, αυτής της τόσο δημοφιλούς γιορτής.

Όπως και αν έχουν τα πράγματα, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μείνετε ανεπηρέαστοι από τα Χριστούγεννα. Αυτή η γιορτή διαπνέει τον κόσμο του εμπορίου και της ψυχαγωγίας, ακόμη και στις μη Χριστιανικές χώρες. Πραγματικά έτσι είναι, ακόμα και η Κινέζοι στην αγορά τους έχουν... χριστουγεννιάτικα εμπορεύματα! Μια ματιά στο Μοναστηράκι στην αγορά ή στα σούπερ μάρκετ θα σας πείσει.

Αλλά τι γνωρίζετε, αλήθεια, για τα Χριστούγεννα; Έχει Γραφική βάση ο εορτασμός της γέννησης του Χριστού; Τι βρίσκεται πίσω από αυτή τη γιορτή, που λαβαίνει χώρα, κάθε χρόνο στις 25 Δεκεμβρίου;

Η Προέλευση των Χριστουγέννων...xrist...

Η "Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια" (New Catholic Encyclopedia) αναγνωρίζει: «Η ημερομηνία γέννησης του Χριστού δεν είναι γνωστή. Τα ευαγγέλια, δεν αποκαλύπτουν ούτε την ημέρα, ούτε το μήνα . . .

Σύμφωνα με την υπόθεση που πρότεινε ο Χ. Γιούσενερ  και που την αποδέχονται οι περισσότεροι λόγιοι σήμερα, καθορίστηκε για τη γέννηση του Χριστού η ημερομηνία του χειμερινού ηλιοστασίου (25 Δεκεμβρίου στο Ιουλιανό ημερολόγιο, 6 Ιανουαρίου στο Αιγυπτιακό ημερολόγιο), επειδή εκείνη την ημέρα καθώς ο ήλιος άρχιζε την επιστροφή του στον ουρανό του βόρειου ημισφαιρίου, οι ειδωλολάτρες ακόλουθοι του Μίθρα, γιόρταζαν τη γέννηση του ακατανίκητου ήλιου (dies natalis Solis Invicti).

Στις 25 Δεκεμβρίου του 274, ο Αυρηλιανός ανακήρυξε το θεό ήλιο, κύριο προστάτη της αυτοκρατορίας και αφιέρωσε σε αυτόν ένα ναό στο Κάμπους Μάρτιους. Τα Χριστούγεννα είχαν την αρχή τους σε μια εποχή που η λατρεία του ήλιου, ήταν ιδιαίτερα έντονη στη Ρώμη».

Δείτε μέσα από τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ μερικά ενημερωτικά άρθρα σχετικά με τα Χριστούγεννα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

ex.xristugena

Αρκούν, όμως κάποιες πληροφορίες όσο τεκμηριωμένες κι αν είναι, για να αλλάξουμε στάση στη ζωή μας; Όχι βέβαια! Δεν είμαι αιθεροβάμων για να πιστεύω, κάτι τέτοιο.

Η συνήθεια, μοίαζει μερικές φορές, να είναι σχεδόν αδύνατον να ξεπεραστεί... Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο ξέρουν, αντιλαμβάνονται όλες αυτές τις αλήθειες, αλλά «αφήνονται» σ’ αυτά τα έθιμα, επειδή έτσι τα βρήκαν και επειδή, λένε πως τους αλλάζουν την καθημερινότητα τους.

Είναι όμως αυτή, μια υπεύθυνη στάση; Και αξίζει να την ακολουθούμε, όσοι σεβόμαστε τον εαυτό μας και τη λογική μας; Αν θέλουμε να κάνουμε όμορφες αλλαγές στη ζωή μας, να δώσουμε δώρα στους αγαπημένους μας και να δημιουργήσουμε μια όμορφη ατμόσφαιρα, μπορούμε να το κάνουμε κάθε στιγμή…

Δε χρειάζεται να είναι Χριστούγεννα. Απλά πράγματα είναι. Εμείς, τα κάνουμε πολύπλοκα.

Τα δικά μου

Χαρούμενοι που τα καταφέραμε και μαζέψαμε τις λίγες φετινές ελιές. Βγάλαμε λάδι δυο χρόνων

barka.eleies1.151120
Η πρώτη καλή είδηση του 2021 έχει την... ουρά της πίσω, στη χρονιά που πέρασε... Με τη βοήθεια της ανιψιάς μου Ελένης, κόρης της αδελφής μου Γεωργίας, του συζύγου της, Μιχάλη και του γιού της Γιάννη, μαζεύτηκαν οι ελιές μας κι έτσι μπορούμε πια να πούμε με σιγουριά πως εξασφαλίσαμε το λάδι μας και για φέτος και για του χρόνου.

elies.stin.barka2.221220
Αισθανόμαστε λοιπόν την ανάγκη να πούμε ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στην Ελένη που ανταποκρίθηκε με την οικογένεια της στο κάλεσμά μας. Και βέβαια πληρώθηκαν για την προσφορά τους οι άνθρωποι, αλλά και πάλι, για μας, η βοήθεια τους είναι ανεκτίμητη. Οφείλουμε να το πούμε και δημόσια.

elies.stin.barka3.221220
Όλες οι σημερινές φωτογραφίες είναι ακριβώς από την ημέρα που πήγαν στις ελιές μας στην Μπάρκα. Κι εδώ βλέπουμε τον σύζυγο της Ελένης, τον Μιχάλη Παναγιωτάκη, την ώρα που εργάζεται, κρατώντας το ραβδιστικό του μηχάνημα... Να είναι καλά και να έχουν πάντα τη δύναμη και την προθυμία να προσφέρουν.

elies.stin.barka4.221220
Κι αυτός είναι ο γιός της, Γιάννης Παναγιωτάκης... Παλικάρι πια! Μεγάλωσε και εργάζεται κανονικά, προσφέροντας στην οικογένεια του. Μπράβο του! Και μπράβο και στους γονείς του που τον γαλούχησαν με καλά χαρακτηριστικά, ώστε να είναι κοντά τους και να τους βοηθά, αντί να ρεμπελεύει στο καφενείο, όπως κάνουν πολλοί της ηλικίας του.

elies.stin.barka5.221220
Και τι να πούμε γι' αυτόν τον άνθρωπο; Τον Αγησίλαο. Ήταν εκεί στην Μπάρκα και όχι μόνο με το τρακτέρ του για να φορτώσει τις ελιές, να τις πάει στο ελαιουργείο και να επιστατήσει στην παραγωγή του λαδιού στο άλεσμα τους. Ο Θεός να τον έχει πάντα καλά. Τον αγαπούμε!

elies.stin.barka6.221220
Δημοσίευση χρέους, ήταν η σημερινή... Εκφράσαμε εδώ την αγωνία μας για τις φετινές ελιές που αν δεν τις μαζεύαμε θα χανόντουσαν και θεωρήσαμε χρέος μας να πούμε δυο κουβέντες τώρα που όλα ολοκληρώθηκαν καλά και το λάδι είναι πια στο πιθάρι μας... Ιδιαίτερα εσένα Στασούλα, σε ευχαριστούμε για όλα!

Αναμνήσεις που μας ακολουθούν τη χρονιά που έρχεται, το 2021! Επιστροφή στο παρελθόν

skaramagas1.261220
Έψαχνα να βρω κάτι ωραίο, για να κλείσω τις αναρτήσεις μου για το 2020. Κάτι που να φέρει λίγη αισιοδοξία μιας και πολύ "μαυρίλα" μας έφερε η χρονιά αυτή. Όχι δηλαδή πως το 2021 που έρχεται υπόσχεται κάτι, αλλά ας είμαστε αισιόδοξοι. Το χρειαζόμαστε, το έχουμε όσο τίποτα άλλο, ανάγκη.

skaramagas2.261220
Θα σας προετοιμάσουμε για δυο αναρτήσεις που σχεδιάζουμε να κάνουμε, αν όλα πάνε καλά, το 2021 και αφορούν ένα κομμάτι της ζωής μας, της πρώτης μας επαφής με την Αθήνα, καθώς ήρθα 15 χρονών παιδί από το χωριό μου, με όλη την αθωότητα αυτής τη ηλικίας. Αναμνήσεις τρυφερές και σκληρές συνάμα…

skaramagas3.261220
Όλες οι φωτογραφίες που βλέπετε σήμερα είναι από τον Σκαραμαγκά… Και η ιστορία, μας πάει πίσω στο 1975! Κι εγώ μόλις είχα «μείνει» στην τρίτη τάξη του Γυμνασίου Καστελίου. Δεν ήμουν ο καλός μαθητής, ούτε όμως και άξιζα να απορριφθώ και να μείνω στην ίδια τάξη. Ο μικρόκοσμος του χωριού με έπνιγε, ένιωθα ντροπή για την αποτυχία μου και ήθελα να φύγω. Όσο πιο μακριά γινόταν.

skaramagas4.261220
Ο Σκαραμαγκάς φάνηκε ως η λύση… Δούλευε εκεί ένας χωριανός μου, ούτε που θυμάμαι πια το όνομα του. Μας έλεγε, ότι αν πηγαίναμε να σπουδάσουμε στη σχολή μαθητείας του ΟΑΕΔ θα γινόμασταν… ναυπηγοί. Εκ των υστέρων διαπιστώσαμε δυο πράγματα: Το πρώτο ήταν ο ίδιος δεν είχε δουλέψει ποτέ στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τότε ιδιοκτησίας Νιάρχου, αφού ήταν φύλακας στο γήπεδο των Ναυπηγείων.

skaramagas5.261220
Το δεύτερο, είχε να κάνει με μας… Όσους δηλαδή πήγαμε. Και ήμασταν κάμποσοι από το χωριό… Το μόνο που θα μπορούσες να μάθεις ήταν η τέχνη της ηλεκτροσυγκόλλησης, της οξυγονοκόλλησης, της ελασματουργείας ή της σωληνουργείας. Δεν υποτιμώ καμιά εργασία. Όχι, απλά εγώ άλλα ζητούσα. Αυτά που μου είχαν υποσχεθεί. Και δεν τα έβρισκα. Είχα παγιδευτεί.

skaramagas6.261220
Ήταν αδύνατον να επιστρέψω στο χωριό μου με τη στάμπα της "αποτυχίας". Για όλα αυτά όμως θα σας γράψω σε λίγο… Οι αναμνήσεις ξύπνησαν καθώς επισκέφτηκα έναν τόπο, το οικοτροφείο, όπου έζησα πριν από 45 χρόνια με καμιά 150ριά παιδιά από όλη την Ελλάδα. Τα βήματα μας, επέστρεψαν μισό αιώνα, σχεδόν, πίσω. Κι αξίζει να το δούμε λίγο.

Βρήκαμε λύση για τις ελιές μας! Αυτή την Τρίτη θα πάει ένα συνεργείο να μας τις μαζέψει...

elies1.Dek.2020
Πραγματικά μας απασχόλησε φέτος το θέμα της συγκομιδής των ελιών, καθώς το απόθεμα λαδιού από την τελευταία φορά που βγάλαμε, πριν τέσσερα χρόνια (ή πέντε;) τελείωσε. Και πάνω που σχεδόν είχαμε χάσει κάθε ελπίδα πως θα βρεθεί τρόπος να μαζευτούν, να που η λύση ήταν δίπλα μας, πολύ κοντά μας.

elies2.Dek.2020
Την ερχόμενη Τρίτη θα πάει ένα συνεργείο μαζί με τη Στασούλα και τον Αγησίλαο και θα τις μαζέψουν. Ας είναι καλά οι άνθρωποι! Στις ιδιαίτερες συνθήκες που ζούμε ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι τελικά θα γίνονταν τροφή για τα πουλιά του ουρανού και όχι λάδι για το τραπέζι μας.

elies3.Dek.2020
Έτσι έλεγε ο πατέρας μου, όταν ραβδίζαμε και υπήρχε κάποια κλάρα που κάτι μας εμπόδιζε να τη μαζέψουμε... "Δεν πειράζει, να αφήσουμε κάτι και για τα πουλιά!". Η Τρίτη είναι δίπλα μας, τι διπλα μας, μεθαύριο αν όλα πάνε καλά. Και φυσικά θα το καλύψουμε το θέμα, γνωρίζοντας πόσο σας... ενδιαφέρει.

elies4.Dek.2020
Εντάξει, ένα αστείο έκανα, αλλά όλοι εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ ξέρουν πως επιλέγουμε, συνειδητά, απλά καθημερινά θέματα και όχι "αποκλειστικότητες" που στη δημοσιογραφία, άλλοι τρελαίνονται γι' αυτές. Μ' εσάς τους αληθινούς και υπαρκτούς φίλους μας, μοιραζόμαστε πράγματα αληθινά.

elies5.Dek.2020
Επειδή, κάπως έτσι είναι η ζωή. Με τα πάνω της και τα κάτω της. Με όλα τα χρώματα που δίνουν ζωντάνια και με τα γκρίζο, όταν αυτό συμβαίνει... Επιθυμούμε να χτίσουμε μια σχέση που να βασίζεται στην αλήθεια και όχι στην υπερβολή, η οποία μπορεί και να φτάνει τα όρια του ψέματος.

elies6.Dek.2020

Μια μέρα δύσκολη, αλλά με τη βοήθεια του Θεού, όλα θα πάνε καλά... Προσευχόμαστε!

kipos1
Με λουλούδια είναι το σημερινό σημείωμα μας... Ανάγκη πάσα να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα και τη πραγματική ζωή, καθώς έχουμε μπροστά μας να αντιμετωπίσουμε μια δυσκολία, από ανθρώπινη άποψη... Αλλά δεν είμαστε μόνοι και έχοντας καλή ψυχολογία, είμαστε βέβαιοι ότι όλα θα πάνε καλά.

kipos2
Κρατήστε λοιπόν όλη αυτή την ομορφιά κι αν το Site είχε κι αρώματα θα σας σύστηνα να παίρνατε κι από αυτά στο δρόμο σας. Τα τριαντάφυλλα την έχουν αυτή την ομορφιά. Και ότι χρώμα κι αν έχουν, το άρωμα τους ξεπερνάει οτιδήποτε από τα συνηθισμένα.

kipos4
Μ' αυτά θα πορευτούμε σήμερα, καθώς όπως αναφέρουμε και στον τίτλο, έχουμε μπροστά μας ένα δύσκολο δρόμο και μάλιστα μέσα σε καιρό πανδημίας, όπου η κάθε δυσκολία πολλαπλασιάζεται. Περάσαμε πολλές ταλαιπωρίες ώς τώρα. Μια ακόμα, θα την αντέξουμε.

kipos3
Έχουμε ανάγκη, όπως όλοι, από ενθαρρυντικές σκέψεις. Και ευχαριστούμε που είσαστε κοντά μας και δίπλα μας με το δικό σας ξεχωριστό τρόπο... Διακριτικά, υπέροχα... Η μοναξιά είναι κακή, έτσι κι αλλιώς. Αλλά είμαστε καλά μέσα μας. Και θα πορευτούμε με το κεφάλι ψηλά.

kolonaki.guli8.091120
Και καθώς είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι πως θα έρθουν καλύτεροι καιροί, όχι σχεδιασμένοι από ανθρώπους αλλά από Εκείνον που μπορεί και έχει τη δύναμη να το κάνει, όλα γίνονται πιο υποφερτά. Ένας σταθμός είναι και θα περάσει κι αυτός, όπως τόσοι μέχρι τώρα.

kolonaki.guli11.091120
Και όπως λένε οι αισιόδοξοι άνθρωποι, αύριο θα είναι μια νέα μέρα... Ελπίζουμε να λάμπει ο ήλιος και να επιστρέψει σταθερή η ελπίδα για ζωή, κάτι που δεν χάσαμε ποτέ ώς τώρα. Ναι, αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα. Και θα είμαστε εδώ για να την αντιμετωπίσουμε.

Τα άλογα του Ηλία ξύπνησαν μνήμες μέσα μου. Εμείς, βέβαια, είχαμε μουλάρι και γάιδαρο...

aloga.ilia1.211120
Μερικές φωτογραφίες του φίλου μου Ηλία από την Αναστασιά των Σερρών, ξύπνησαν αναμνήσεις μέσα μου. Τότε που παιδί, στο σπίτι μας, θυμάμαι τον πατέρα μου να έχει ένα γάιδαρο κι ένα μουλάρι για τις δουλειές του. Ο γάιδαρος έκανε τις ελαφριές δουλειές και το μουλάρι τις δύσκολες.

aloga.ilia2.211120
Τα δικά μας ζώα, δεν ήταν έτσι ελεύθερα να βόσκουν, χωρίς ένα στοιχειώδες δέσιμο... Θυμάμαι μια φορά, καλοκαίρι ήταν, με έστειλε ο πατέρας μου να πάω να φέρω το μουλάρι από εκεί που ήταν δεμένο, για να το ποτίσω και να το ξαναπάω. Και ήταν ήρεμο, σχετικά ζώο, παρά τον όγκο του.

aloga.ilia3.211120
Το καβάλησα ξεσαμάρωτο, χωρίς χαλινάρι, μόνο με το σχοινί που είχε στο λαιμό του, για να πάμε στο καμίνι που έκανε τότε ο πατέρας μου στο Λυγαρά και να πιει νερό, να δροσιστεί. Στο δρόμο είδε ένα χαρτί, να το φυσά ο αέρας και αφήνιασε.  Κάτι που είχε δει να κάνει ο γάιδαρος και τον μιμήθηκε... Με έριξε κάτω και έφυγε τρέχοντας, φοβισμένο...

aloga.ilia4.211120
Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως δεν κοίταξα αν χτύπησα από πέσιμο, αλλά η αγωνία ότι έχασα το μουλάρι, με τρέλαινε. Τι θα έλεγα τώρα, στον πατέρα μου; Πώς να τον αντικρύσω; Κωλυσιεργούσα για να περάσει η ώρα, αλλά κάποια στιγμή πήγα με την ουρά στα σκέλια. Φοβισμένος και φορτωμένος ενοχές... Είχα την αίσθηση ότι έφταιγα εγώ και ντρεπόμουν.

aloga.ilia5.211120
Τότε ο πατέρας μου, μου λέει ήρεμος, αλλά ανήσυχος για μένα: "Πού ήσουν, όσο αργούσες ανησυχούσα και περισσότερο... Μην ανησυχείς το μουλάρι έχει έρθει μόνο του". Ήξερε το δρόμο για το νερό! Κάθε μεσημέρι γίνονταν αυτό και ο δρόμος, αν και μακρινός, του ήταν γνωστός πια.

aloga.ilia6.211120
Ανάσανε η καρδούλα μου. Ησύχασα, αφού δεν υπήρχε πρόβλημα... Και τι θυμήθηκα τώρα με αφορμή τα άλογα του Ηλία! Μερικές μνήμες είναι καταγραμμένες όσα χρόνια κι αν περάσουν... Η ιστορία που σας λέω τώρα πάει μισό αιώνα πίσω. Δημοτικό πήγαινα, θυμάμαι... Και σε κάποιους ακριβούς φίλους, την έχω διηγηθεί. Τώρα τη μοιράζομαι και μαζί σας...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA