Εκατομμύρια άνθρωποι, παγκόσμια, παρά το μεγάλο πρόβλημα με την οικονομία που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, γκρινιάζουν γιατί με τα μέτρα που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις, τις αυξήσεις και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν όπως έχουν "μάθει" και τους πρέπει τα φετινά Χριστούγεννα. Βλέπεις, τα ήθη και τα έθιμα θέλουν να γιορτάζονται με κάθε μεγαλοπρέπεια και με τεράστιες οικονομικές θυσίες. Επιμένουν όλα αυτά να είναι στο μυαλό τους και να τους ταλαιπωρούν...
Φετινά μανιτάρια, μαζεμένα από τον Αγησίλαο, που ξέρει πού να τα βρει, για το τραπέζι του
Ας ξεκινήσουμε από τον ορισμό; Μανιτάρι ονομάζεται κοινώς το ορατό μέρος πολυκύτταρων μυκήτων με τη χαρακτηριστική, συνήθως ομβρελοειδή μορφή. Πρόκειται για το σώμα του μανιταριού, δηλαδή το όργανο στο οποίο θα αναπτυχθούν τα σπόρια που θα εξασφαλίσουν τη διαιώνιση του είδους.
Βέβαια στη σημερινή ανάρτηση φιλοξενούμε και μανιτάρια από το Πήλιο... Δυο φωτογραφίες που μου έστειλαν φίλοι από εκεί... Επειδή τα μανιτάρια δεν είναι μόνο στην Κρήτη, αλλά αυτή την εποχή μπορείς να τα βρεις παντού. Αρκεί να ξέρεις να τα ψάξεις, ώστε να μην είναι βλαβερά, δηλητηριώδη, αλλά ωφέλιμα.
Δείτε ένα, από κοντά, στο τραπέζι της Στασούλας μας... Το κυρίως μέρος του μύκητα είναι υπόγειο και σχεδόν πάντα αθέατο το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου. Είναι το μυκήλιο που αναπτύσσεται σαν ιστός στο υπόστρωμα με τη μορφή των μυκηλιακών υφών. Αλλά ο Αγησίλαος, ξέρει να τα βρίσκει και να τα απολαμβάνει με την παρέα του...
Προσωπικά, μ' αρέσουν πολύ... Κι επειδή δεν ξέρω να τα βρίσκω και εμπιστεύομαι τον Αγησίλαο, όταν είμαι στο χωριό, τα τρώω μαζί τους. Όμως στην Αθήνα προτιμώ τα τυποποιημένα πλευρώτους, τα οποία μπορείς να βρεις εύκολα στα σημεία που πωλούνται τα φρούτα και τα λαχανικά, στα σούπερ μάρκετ και στη λαϊκή αγορά.
Η λέξη μανιτάρι είναι υποκοριστικό της αρχαιοελληνικής "αμανίτης". Έτσι, ακριβώς, λέγεται στην Κρήτη. Αρχαιοελληνικής προέλευσης είναι και η ονομασία του είδους Boletus Edulis (βασιλομανίταρο), οι λέξεις Boletus και Edulis (εδώδιμον-έδεσμα) προέρχονται από το αρχαιοελληνικό γλυκόριζα (κομμάτι γης) και από το μέλλοντα του ρήματος εσθίω (τρώγω), έδομαι.
Οι Έλληνες δεν φημίζονται ως μανιταροσυλλέκτες. Αν και στην Ελλάδα είναι γνωστά περίπου 2.200 είδη άγριων μανιταριών (περίπου 150 εδώδιμα), από τα οποία τα περισσότερα δεν είναι ούτε δηλητηριώδη, ούτε φαγώσιμα. Η αγορά τροφοδοτείται κυρίως από τα καλλιεργημένα λευκά, πλευρώτους, τα κονσερβοποιημένα και σπανιότερα άγρια μανιτάρια σε αποξηραμένη συνήθως μορφή.
Σχόλια (0)