Η ιστορία είναι πολύ όμορφη και το να γυρνάς πίσω και να αναπολείς πράγματα, που επίσης καμιά φορά η ίδια η ζωή ξαναφέρνει μπροστά μας είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Όπως ΑΥΤΟ το δημοσίευμα από το site e-messara.gr, όπου ξαφνικά είδα μια άγνωστη φωτογραφία του πατέρα μου και του αδελφού μου του Κωστή.


Πίσω στο μακρινό παρελθόν… Με τους ανθρώπους σου να μη ζουν πια, αλλά με μνήμες από τα παιδικά μου χρόνια . Τότε που με έπαιρναν μαζί τους στις βεντέμες ως παιδί τα καλοκαίρια, μετά το σχολείο… Οι φωτογραφιες εδω είναι από το αγγειπλαστείο του αδελφού μου Κωστή, τραβηγμένη το μακρινό 2014…


Δεν ξέρω πώς και γιατί αλλά ποτέ δεν κατάφερα να «σηκώσω» τον πηλό στον τροχό και να δημιουργήσω ένα αντικείμενο. Και να πεις ότι δεν το δοκίμασα; Άδικος κόπος. Είναι φανερό πως το ταλέντο του κάθε ανθρώπου είναι μέσα του. Και μάλλον εγώ προοριζόμουν να γίνω γραφιάς. Το ωραίο είναι ότι οι γονείς μου δεν με πίεσαν ποτέ, για κάτι άλλο πιο πρακτικό και πιο σίγουρο. Και δεν μου βγήκε σε κακό…


Αυτό το μικρό δημοσίευμα είναι μια μαγιά για να το κάνω μεγαλύτερο… Μόλις «πέσουν» στα χέρια μου κι άλλες φωτογραφίες από αγγειοπλάστες του χωριού μου, Θραψανού και κυρίως δικές μας, από το σπίτι μας, για να είναι αυθεντικές. Αν και τα χρόνια εκείνα ποιος είχε φωτογραφική μηχανή… Αλλά πάλι πού ξέρεις;

Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ 3 που γυρίστηκε στο Θραψανό και προβάλλει την αγγειοπλαστική τέχνη, μιλώντας με τους μαστόρους του χωριού...