Σε λίγο βάζουμε μπροστά και το τ. 441 του «ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών»...

tipos.440

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο του τελευταίου τεύχους 440 του «ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών», που επιμελούμαι δημοσιογραφικά εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ. Ή πατώντας πάνω στη φωτογραφία του πρωτοσέλιδου. Από αυτή την εβδομάδα θα πάρω υλικό για το νέο φύλλο.

Ευοιμάζουμε τη νέα εκδοση του "ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών"... Πήρα ήδη τις σχετικές οδηγίες από τον πρόεδρο. Μένει να υλοποιήσουμε αυτά τα σχεδια με τη συνεργασια και των Σωματείων της δύναμης της ΠΟΣΣ που μας τροφοδοτούν με τη δράση τους. 

Το κάναμε για πρώτη φορά από την Πάρο, τον Ιούνιο του 2023 που είμαστε σε διακοπές με τον Στήβ την Έστερ και τα παιδιά τους και μας άρεσε. Τολμήσαμε και προχωρήσαμε παράλληλα στην έκδοση νέου φύλλου με το νέο σύγχρονο, διαδικτυακό τρόπο, ενώ κάναμε τα μπάνια μας. Μέσω e-mail ή μηνυμάτων Viber ή Messenger παίρναμε τα θέματα, τα αξιολογούσαμε, τα σελιδοποιούσαμε σε κασέ και τα... στέλναμε στην Πόπη στη Σαλαμίνα, που έχει την τεχνική ευθύνη της έκδοσης. Έτσι, η ύλη μπορεί να έρχεται από Αθήνα, αλλά μπορεί να στηθεί παντού και στη συνέχεια να σελιδοποιηθεί στη Σαλαμίνα! Έτσι είναι, όταν αξιοποείς με τον σωστό τρόπο τη δύναμη της τεχνολογίας! Και τώρα εφυγε για το πιεστήριο.

Η εφημερόδα ο ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηδρομικών, έχει τη δική της ιστορία. Έχει περάσει από συμπληγάδες, λόγω των εσωτερικών προβλημάτων της Διοίκησης αλλά και της απραξίας στην εποχή του κορονοϊού κι έχει σταθεί σταθεί στα πόδια της. Αυτές τις μέρες ετοιμάσαμε το νέο φύλλο και περάσαμε σε μια νέα εποχή με νέα Διοίκηση στην Ομοσπονδία που την εκδίδει και με την πίστη ότι θα τα καταφέρει να είναι κάθε δίμηνο στα ραντεβού της. Ξεκινήσαμε με αισιοδοξία!

Αυτό το έντυπο έχει έναν... δικό του τρόπο να βγαίνει. Εκεί που νομίζεις ότι σταμάτησε η έκδοση, αναγεννιέται σαν τον φοίνικα από τις στάκτες του. Και σ' αυτό "βοήθησε" η εποχή του κορονοϊού Covid-19 που δημιούργησε πολλά προβλήματα στους ανθρώπους. Ένα από αυτά ήταν και η έκδοση του «ΤΥΠΟΥ» της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών (ΠΟΣΣ) που βγαίνει, πολύ πιο αργά πια και όχι στο δίμηνο, μέχρι να το επιτρέψουν οι συνθήκες.

Την αρχή, πριν οκτώ ή έντεκα (;) χρόνια που την ανέλαβα, έβγαινε σταθερά κάθε μήνα και κάλυπτε τις ανάγκες για την προβολή της δράσης των Σωματείων της δύναμης της ΠΟΣΣ σε όλη τη χώρα.

Η συγκεκριμένη εφημερίδα υπήρχε στον χώρο και πριν πάω εγώ. Σ’ αυτό που εγώ βοήθησα, ήταν να της δώσω έναν πιο δημοσιογραφικό, ελκυστικό ύφος και να είναι συνεπής στο διμηνιαίο ραντεβού της, που ακολούθησε. Οι συνθήκες της κρίσης του 2012 την έκαναν διμηνιαία.

Συνδετικός κρίκος, ο πρόεδρος της ΠΟΣΣ, Βασίλης Αποστολόπουλος. Ο ίδιος με γνώριζε από την εποχή που εργαζόμουν στο Γραφείο Τύπου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Είχε δοκιμαστεί η σχέση μας και υπήρχαν όλες οι δυνατότητες για μια καλή συνεργασία. Τώρα μπαίνουμε σε μια νέα εποχή. Στο τιμόνι της ΠΟΣΣ είναι ο Θύμιος Καραλής ο οποίος εξελέγη στο τελευταίο συνέδριο της ΠΟΣΣ. Και στο ξεκίνημα της η συνεργασία μας δείχνει να έχει διάθεση για δουλειά. Φυσικά, ο χρόνος θα δείξει...

Γενικά σ' αυτο το έντυπο πάντα τα πήγαμε πολύ καλά με τους ανθρώπους του. Μέχρι που ήρθε ο κορονοϊός. Οι άνθρωποι είναι συνταξιούχοι, μεγάλοι σε ηλικία και ως ομάδα, ευπαθής. Υπήρχε δηλαδή μεγάλη ανάγκη για προσοχή. Ήρθε και η καραντίνα και μας απόκαμε.

Τα πράγματα δείχνουν ότι αν τα καταφέρουμε μπορεί και να επιστρέψουμε στο δίμηνο. Ο χρόνιος θα δείξει. Στο μεταξύ προέκυψσν πολλά. Συνέδριο, εκλογή νέας διοίκησης, αλλά προέκυψαν και πολιτικές εκλογές κι έγινε πάλι πολύπλοκο το πράγμα... Παρ' όλα αυτά στον ορίζοντα, κάτι θετικό βλέπω.

Ελπίζουν οι άνθρωποι, όπως όλοι μας, ότι κάποια στιγμή, η κανονικότητα θα μπει στη ζωή τους, εξέλεξαν κανονικά διοικήσεις και ελπίζουν πως θα τα καταφέρουν να λειτουργήσουν, όπως ήξεραν, με φυσική παρουσία και όχι από μακριά. Τα e-mails είναι για τους ανθρώπους αυτής της ηλικίας, κάτι σαν... διαστημικά πράγματα. Μέχρι το φάξ και πολύ είναι... Μόνο που τα Fax είναι πια ελάχιστα. Καταργήθηκαν, ακόμα και από το δημόσιο...

Τους καταλαβαίνω. Πολλά πράγματα στη νέα τεχνολογία, δεν τα κατανοούν ή αρνούνται να μπουν στη διαδικάσία να τα κάνουν. Θέλουν να κρατήσουν το χειρόγραφο ή το τυπωμένο χαρτί στα χέρια τους, για να είναι βέβαιοι για τι πράγμα μιλάνε.

Κι αυτή η πανδημία, τα ανέτρεψε όλα! Η επικοινωνία γίνεται πια με νέες μορφές και άντε να σκανάρεις τα έγγραφα και να τα στείλεις στο δημοσιογράφο. Και μετά να τηλεφωνήσεις για να βεβαιωθείς ότι πήγαν, ότι τα παρέλαβε. Δύσκολες, πολύ δύσκολες εποχές… Ευτυχώς που υπάρχει το κινητό τηλέφωνο για να φωτογραφίζεις τα χειρόγραφα! 

Όλοι πια έχουν ολοκληρώσει τις εκλογές τους και κάποια στιγμή θα προχωρήσουν σύμφωνα με το κατασταστικό, τον περσμένο μήνα προχώρησαν στην εκλογή νέας Διοίκησης... Κι αυτοί δείχνουν να έχουν διάθεση να πάνε τα πράγματα ένα βήμα πιο μπροστά.

Και όλα αυτά, με τος οιώσεις και την Covid-19 να είναι ως πέλεκης πάνω από τα κεφάλια όλων μας... Θα το περάσουμε κι αυτό, πού θα πάει... Χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί γιατί αυτός ο ιός εξελλίσεται σε... μόνιμο, οπότε καλό είναι να μην είμαστε ιδιαίτερα διαχυτικοί καθώς έχουμε το χειμώνα μπροστά μας κι έτσι κι αλλιώς η γρίππη αυτού του είδους είναι ακπομα εδώ. Και οι μεγάλες ηλικίες, όπως είμαστε εμείς, είναι πάντα πιο ευάλωτες,,,

Με αφορμή τις κινητοποιήσεις στις ΗΠΑ για τους μεγαλύτερους περιορισμούς στις αμβλώσεις

Posted in Δημοσιογραφικά

amvlosis.ipa
Κάποιοι θεωρούν προσωπικό δικαίωμα την άμβλωση. Και προβάλουν το επιχείρημα ότι πρέπει να έχουν το δικαίωμα να αποφασίζει η κάθε γυναίκα για το πως θα χειριστεί το σώμα της. Εν μέρει αυτό το σκεπτικό είναι σωστό. Αλλά σκοντάφτει σε κάποιες ερωτήσεις που κανένας δεν τολμά να φέρει στην επιφάνεια.


bonis.leo.neo
Μεγάλο θέμα άνοιξε στις ΗΠΑ. Όπως ανέφερε η Καθημερινή "Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, όπου οι «συντηρητικοί» δικαστές διατηρούν πια την πλειοψηφία (είναι οι έξι από τους συνολικά εννέα), ανέτρεψε την ιστορική απόφαση Roe v. Wade που είχε νομιμοποιήσει τις αμβλώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες πριν από πέντε δεκαετίες, πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 1970. 

Περίπου οι μισές από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ αναμένεται το προσεχές διάστημα να ανοίξουν τον δρόμο σε πολιτειακό επίπεδο, εάν δεν το έχουν κάνει ήδη, για την επιβολή μεγαλύτερων περιορισμών στις αμβλώσεις ή ακόμη και για την πλήρη απαγόρευση αυτών".

Μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων έχει ξεσηκωθεί θεωρώντας προσωπικό δικαίωμα την άμβλωση. Προβάλουν το επιχείρημα ότι πρέπει να έχουν το δικαίωμα να αποφασίζει η κάθε γυναίκα για το πως θα χειριστεί το σώμα της. Εν μέρει αυτό το σκεπτικό είναι σωστό. Αλλά σκοντάφτει σε κάποιες ερωτήσεις που κανένας δεν τολμά να φέρει στην επιφάνεια. Και αυτό γιατί οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα τον φέρουν σε πολύ δύσκολη κοινωνική θέση.

Αν μια μητέρα παρατήσει το νεογέννητο παιδί της στα σκουπίδια, αμέσως βγαίνει είδηση σε όλα τα ΜΜΕ και χαρακτηρίζεται άσπλαχνη μητέρα, μητέρα τέρας και λοιπά συναφή χαρακτηριστικά. Αν μια μητέρα κάνει έκτρωση; Ούτε καν που ακούγεται. Γιατί; Ζωή δεν έχει και το μωράκι μέσα στην κοιλιά; Δολοφονία είναι μόνο όταν το πετάς στα σκουπίδια; 9 μήνες ζωής έχει καταγράψει μέσα στην κοιλιά. Η έκτρωση δεν είναι δολοφονία; Το μωρό δεν αρχίζει να ζει μόλις βγει από τη μήτρα. Ελευθέρωσε το μυαλό σου και σκέψου. Αλλά φωνή βοώντος.

Πάμε παρακάτω; Συμφωνώ ότι ο ασθενής έχει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Δηλαδή να επιλέγει εκείνος ποιες ιατρικές πρακτικές θα επιτρέψει να γίνουν στο σώμα του. Αυτό το χρησιμοποιούν πάλι ως δικαιολογία για την άμβλωση. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν περιλαμβάνεται μόνο το σώμα της μητέρας, αλλά και το σώμα του παιδιού που κουβαλάει μέσα της. 

Είναι ένα ξεχωριστό σώμα το οποίο θα βγει και θα γίνει ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Με ποιο δικαίωμα αποφασίζεις ότι αυτός ο άνθρωπος δεν θα ζήσει; Με ποιο δικαίωμα στερείς τη ζωή κάποιου άλλου; Με ποιο δικαίωμα επεμβένεις στη ζωή κάποιου άλλου; Η απόλαυση που σου παρέχει το σεξ περιλαμβάνει και ευθύνες. Όπως αναγράφετε και πάνω στα μπουκάλια των οινοπνευματωδών ποτών, "απολαύστε υπεύθυνα". Που είναι η υπευθυνότητα λοιπόν; Πέρασες καλά και τώρα σκοτώνεις μια ζωή, έτσι επειδή δεν γουστάρεις να γίνεις μάνα. Άσε μας κουκλίτσα μου που θα έλεγε και ο λαός.

Πρέπει να μπει καλά στο μυαλό όλων ότι η εγκυμοσύνη είναι κοινωνική ευθύνη, όχι προσωπικό αγαθό που χρησιμοποιείται κατά το δοκούν. Όπως οι γυναίκες δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα από τους άντρες, έτσι και τα έμβρυα μέσα στην κοιλιά δεν είναι αντικείμενα.

  • Δείτε ΕΔΩ το άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ... 

Πλατεία Κάνιγγος. Πώς είναι τώρα το καλοκαίρι; Ελάτε να σας δείξουμε μερικά πράγματα

Posted in Επικαιρότητα

kanigos1.250622
Πότε πήγατε τελευταία φορά στην πλατεία Κάνιγγος της Αθήνας; Όχι να περάσετε, ανεβαίνοντας την Ακαδημίας, αλλά να περπατήσετε εκεί; Κι αν το κάνατε, προσέξατε αυτό το άγαλμα; Είναι του Άγγλου πολιτικού και πρωθυπουργού Τζωρτζ Κάνινγκ.

kanigos2.250622
Στην πλατεία οδηγούν οι οδοί Χαλκοκονδύλη από την Πατησίων και Κάνιγγος από τη Στουρνάρα. Αρχικά είχε σχήμα κυκλικό και θεωρούνταν εφάμιλλη της πλατείας Ομόνοιας. Γύρω απ' την Πλατεία Κάνιγγος αναπτύχθηκε η ομώνυμη συνοικία της Αθήνας.

kanigos3.250622
Εδώ βρίσκεται το υπουργείο Ανάπτυξης. Δεν ξέρω αν λειτούργει πια. Με κατεβασμένα τα ρολά το είδαμε, αφύλακτο. Αλλά ήταν και Σάββατο, ημέρα αργίας για το δημόσιο στην Ελλάδα. Ίσως συνεχίζει να φιλοξενεί κάποιες υπηρεσίες του.

kanigos4.250622
Διαχρονικά, στην ευρύτερη περιοχή βρίσκονται εκπαιδευτήρια και φροντιστήρια λόγω της συγκέντρωσης πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, εκπαιδευτικών ινστιτούτων και επαγγελματικών καταστημάτων στη ζώνη από την Ομόνοια και προς την οδό Πατησίων.

kanigos5.250622
Η πλατεία είναι σχετικά όμορφη και υπάρχουν πάντα παγκάκια για να κάτσει κανείς κάτω από τον ίσκιο. Κάτω από αυτή την πλατεία που βλέπουμε υπάρχει παρκινγκ υπόγειο για να καλύπτει τις ανάγκες των Αθηναίων, αλλά είναι ιδιαίτερα ακριβό, οπότε κάποιος το σκέφτεται.

kanigos6.250622
Αυτές είναι μερικές όψεις της πλατείας Κάνιγγος. Συνήθως περνάμε, αλλά δεν σταματάμε. Εδώ, για χρόνια, ήταν τα γραφεία της ΠΟΣΣ και πήγαινα κάθε φορά που ήταν να πάρω ύλη για την εφημερίδα τους. Τα τελευταία χρόνια έχουν μετακομίσει στην Πειραιώς.

Στη ταβέρνα "Μεταξού", που αγαπάμε να περνάμε ώρες, σε ένα περιβάλλον πολύ όμορφο

Posted in Επικαιρότητα

metaxu1.250622
Αγαπούμε τη ΜΕΤΑΞΟΥ μια ωραία ταβέρνα στον Κολωνό, στον πεζόδρομο της Πυθοδώρου και Πιερίας 10, Αθήνα 104 41 σε ένα παραδοσιακό σπίτι. Εδώ ήρθαμε μια βόλτα το Σάββατο το μεσημέρι με τη Σούλα. Δείτε ΕΔΩ μια ανάμνηση μας από τον ίδιο χώρο πριν μερικά χρόνια, με τον Γιώργο και τους φίλους του.

metaxu2.250622
Στη δροσιά της εσωτερικής αυλής θα βρείτε και θα απολαύσετε αυθεντικές γεύσεις, ζωντανή μουσική, ευχάριστη παρέα. Η παλιά Αθήνα ξαναζωντανεύει στη "Μεταξού", στο κέντρο της πόλης... Δε θα σας δώσουμε άλλα στοιχεία. Στο διαδίκτυο θα βρείτε πολλά, αρκεί να ψάξετε λίγο.

metaxu3.250622
Ξαποστάσαμε λόγο από το τρέξιμο της καθημερινότητας και απολαύσαμε το καραφάκι το ούζο μας με καλό μεζέ... Το χρειαζόμαστε κι αυτό πότε - πότε. Να χαμηλώσουμε τους ρυθμούς μας, να ακούσουμε τους χτύπους της καρδιάς μας, να ανασάνουμε φυσιολογικά. Το έχουμε τόσο ανάγκη.

metaxu4.250622
Το περιβάλλον είναι υπέροχο. Και η κίνηση το μεσημέρι του Σαββάτου δεν είναι μεγάλη οπότε αναμένεις και έτσι συμβαίνει, καλύτερη εξυπηρέτηση από το προσωπικό και τους ανθρώπους που μοχθούν για να δώσουν στους ανθρώπους που τους εμπιστεύονται ότι πιο νόστιμο έχουν.

metaxu5.250622
Η κοπέλα που μας σερβίρισε τράβηξε αυτές τις φωτογραφίες. Της το ζητήσαμε κι εκείνη ανταποκρίθηκε άμεσα, έχοντας είναι αλήθεια μεγάλη ιδέα για τις ικανότητες της στις φωτογραφίες. Μπορεί πάλι να έκανε και χιούμορ. Ήταν από εκείνες που σου φτιάχνουν τη διάθεση και την κάνουν ακόμα καλύτερη.

metaxu5.250622
Κάπου δυο ώρες καθίσαμε και μας άρεσε. Στείλαμε και στον Γιώργο στη Γαλλία μέσω σου WHΑTS APP φωτογραφίες και τον καλέσαμε να πάρει την Αστρίντ και να έρθει στην παρέα μας. Μιλήσαμε και μαζί του μέσω βίντεο με την ίδια σύνδεση. Πήρε μια γεύση από την Ελλάδα που αγαπά. Ούζο, δεν μπορέσαμε να τον κεράσουμε.

Προχωρεί ο νέος ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ με γοργούς ρυθμούς. Σε λίγο θα είναι έτοιμος, να τον δείτε…

Posted in Επικαιρότητα

peristeri1.161021
Εδώ, στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ετοιμαζόμαστε για αλλαγές. Τα έχουμε πει και ξέρουμε ότι το περιμένετε, Με το σημερινό λοιπόν σημείωμα θέλουμε να πούμε ότι οι σχεδιασμοί προχωρούν με καλούς ρυθμούς και τα πρώτα δείγματα δουλειάς που είδαμε, είναι πολύ ικανοποιητικά. Εσείς όμως θα κάνετε λίγη υπομονή μέχρι να τα δείτε.

andros10.181021
Βασικά αυτό που θα αλλάξει είναι ο τρόπος εμφάνισης και προβολής των θεμάτων, όχι η θεματολογία. Αυτή θα συνεχίσει σταθερά στο δρόμο που γνωρίσατε, αγαπήσατε και ξέρετε… Θα συνεχίσουμε να σας ταξιδεύουμε, είτε στα ταξίδια που κάνουμε οι ίδιοι, είτε σ’ αυτά που μας στέλνετε εσείς.

andros9.141221
Ιδιαίτερα τώρα το καλοκαίρι θα επιλέγουμε φωτογραφίες και θέματα από την πραγματική ζωή. Όπως αυτή η θάλασσα του Αιγαίου, φωτογραφημένη με το κινητό φίλων αγαπημένων που μένουν στο κυκλαδίτικο νησί της Άνδρου. Στις ζέστες έχουμε ανάγκη να ξεκουράζεται το μάτι μας στις δροσιές της.

parkaki.pavlianis7.251221
Κάθε εποχή θα συνεχίσει να έχει θέση εδώ. Με φωτογραφίες αληθινές, όχι φώτοσοπ, ούτε παρμένες από το διαδίκτυο. Όπως αυτή η χειμωνιάτικη από την εκδρομή που κάναμε με φίλους μας στην Παύλιανη με το λίγο χιονάκι και τα τρεχούμενα νερά. Δεν θα θέλατε να την κάνετε αληθινή εικόνα στο μυαλό σας, να φτιάξει λίγο η ψυχολογία σας;

andros8.141221
Πραγματικά, εδώ ξέρετε πως όπως και να ‘χει το πράγμα, θα βρείτε μια οπτική με τη θετική πλευρά της ζωής. Ποτέ δεν προσπαθήσαμε να εντυπωσιάσουμε με υπερβολές για να αποσπάσουμε αναγνωσιμότητα. Τι να την κάνουμε; Δεν είχαμε ποτέ τη διάθεση να την εξαργυρώσουμε με διαφήμιση.

ak.platonos2.011021
Έτσι πορευτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια κι έτσι θα συνεχίσουμε και στη νέα εποχή του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που σχεδιάζουμε. Θα επιδιώξουμε κάποιες απογευματινές βόλτες μας στο ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα, όπως αυτή εδώ τη φωτογραφία. Ναι, όλα αυτά θα τα βλέπετε εδώ, όπως και στο νέο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.

Τα λουλούδια της Σούλας στο μικρό μπαλκόνι του σπιτιού μας. Τα φροντίζει με πολύ αγάπη…

Posted in Επικαιρότητα

avli1.160622
Δεν ξέρω πως θα τα πάνε με τον καύσωνα, αν και τα φροντίσαμε περέχοντας το νερό που χρειάζονταν και με το παραπάνω, αλλά λουλούδια είναι αυτά. Ευαίσθητα στις ακραίες καιρικές συνθήκες. Τα λουλούδια στο μπαλκόνι του σπιτιού μας. Και η Σούλα τα φροντίζει και τα αγαπάει, όπως κι εγώ μαζί της.

avli2.160622
Η ίδια τα έχει φωτογραφήσει, αλλά όπως ξέρετε, της αρέσει και επιλέγει κοντινά πλάνα, όπου καθετί φαίνεται μοναδικό. Έτσι είναι όλες οι φωτογραφίες που θα δείτε σήμερα σ’ αυτή την ανάρτηση. Μου αρέσει που έχει το δικό της τρόπο να προσεγγίζει τη ζωή.

avli5.160622
Είναι οι δικές μας μικρές ανάσες σε μια πόλη που κυριαρχείται από το τσιμέντο. Κι αν είχε περισσότερο ήλιο, ίσως να είχαμε περισσότερα λουλούδια και σε καλύτερη κατάσταση. Αλλά βλέπεις δεν είναι όλα εύκολα στην Αθήνα. Αντιθέτως χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια, για να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν.

avli3.160622
Ξέρω, δεν αγαπούν όλοι οι άνθρωποι τα λουλούδια. Αλλά εμείς τα έχουμε κάνει κομμάτι της ζωής μας. Και στο χωριό το παλεύουμε όταν είμαστε εκεί, αλλά κακά τα ψέματα, θέλουν δουλειά για να αποδώσουν. Κι εμείς λείπουμε τον περισσότερο καιρό, οπότε καταλαβαίνετε. Αν ζει κάτι θα είναι οι βουκαμβίλιες που έχουν απλώσει βαθιά τις ρίζες τους και η τριανταφυλλιά.

avli4.160622
Τα χρώματα, οι ευωδιές τους, όλα μετράνε στα λουλούδια. Κι εμείς έχουμε μάθει να εκτιμούμε καθετί που μας προσφέρουν. Ακόμα και τώρα που τρέχουμε περισσότερο από τον καιρό της πανδημίας, για μας, όποτε οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν, περνάμε χρόνο σ’ αυτή τη μικρή βεράντα.

avli6.160622
Αυτό ήταν κάτι που μου άρεσε όταν πρωτοήρθα εδώ, αν και επειδή τότε έλλειπα όλη την ημέρα στη δουλειά, βιάστηκα να βάλω τέντα για να μη χτυπά ο ήλιος, μετά το μεσημέρι . Άστοχη αγορά, αφού τώρα είναι συνεχώς ανεβασμένη. Αλλά πού να βλέπει κάνεις τόσο μακριά... Τις περισσότερες φορές είμαστε ικανοποιημένοι αν βλέπουμε μέχρι τη μύτη μας.

Ο πρώτος φετινός καύσωνας δοκίμασε τις αντοχές μας στην τσιμεντούπολη της Αθήνας

Posted in Δημοσιογραφικά

kauswnas1.230622
Ήταν μια έκλαμψη ζέστης, ασυνήθιστης μέσα στον Ιούνιο που χαρακτηρίστηκε καύσωνας. Και τον βιώσαμε με οδυνηρό τρόπο. Εφόσον όμως η κλιματική αλλαγή έχει επηρεάσει τις ζωές όλων μας, όλο και περισσότερο πιο συχνά θα πρέπει να τά περιμένουμε. Και το καλοκαίρι είναι μπροστά μας.

efimerides

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 25/07/2022

Ο καύσωνας μπήκε σαν σίφουνας στη ζωή μας μόλις περάσαμε στην καλοκαιρινή ισημερία, αλλά τίποτα δεν μας διαβεβαιώνει ότι επειδή κράτησε λίγο, έτσι ακριβώς θα είναι και η επόμενη φορά... Ας το πιάσουμε λοιπόν από την αρχή. Τι είναι καύσωνας; Είναι μια παρατεταμένη περίοδος πολύ ζεστού καιρού, με ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες για μια ορισμένη περιοχή και μπορεί να συνοδεύεται από υψηλή υγρασία, ιδιαίτερα στις περιοχές με ωκεάνιο κλίμα.

Ο καύσωνας έχει ποικίλους ορισμούς. Ο εκάστοτε ορισμός του διαφοροποιείται ανάλογα με την περιοχή και το κλίμα της και είναι σε σχέση με τις φυσιολογικές για την εποχή θερμοκρασίες. Κάποιες τιμές που σε θερμά κλίματα θεωρούνται φυσιολογικές, μπορεί να θεωρηθούν καύσωνας σε ψυχρότερες περιοχές αν δεν είναι φυσιολογικές σε σχέση με τα κλιματικά μοτίβα της περιοχής.

Ο όρος χρησιμοποιείται τόσο σε συχνές εναλλαγές του καιρού, όσο και σε μεγάλα κύματα ζέστης που μπορεί να συμβαίνουν μία φορά τον αιώνα. Έντονοι καύσωνες έχουν προκαλέσει καταστροφικές ζημιές στις σοδειές, χιλιάδες θανάτους από υπερθερμία και γενικευμένη χρήση ενέργειας, εξαιτίας της αυξημένης χρήσης κλιματιστικών.

Ο καύσωνας θεωρείται ακραίο καιρικό φαινόμενο και επικίνδυνος για τη ζωή, επειδή η θερμότητα και το φως του Ήλιου μπορούν να υπερθερμάνουν το ανθρώπινο σώμα. Το χειρότερο κύμα καύσωνα στην πρόσφατη ιστορία ήταν το ευρωπαϊκό κύμα καύσωνα του 2003, με πάνω από 70.000 θύματα.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία, καύσωνας υπάρχει όταν η μέγιστη θερμοκρασία αγγίζει ή ξεπερνάει τους 39°C, η ελάχιστη είναι πάνω από 26°C, το θερμοκρασιακό εύρος είναι μικρό, οι άνεμοι ασθενείς και οι υψηλές θερμοκρασίες επικρατούν για τουλάχιστον τρεις μέρες σε ευρεία γεωγραφική έκταση.episimansis.neo

Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, ο καύσωνας στην Ελλάδα συνδέεται με τη μεγάλης κλίμακας μεταφορά θερμών αερίων μαζών από τη βόρεια Αφρική (και, σπανιότερα, από τις περιοχές του τριγώνου ανατολικής Τουρκίας – Ιράκ - Συρίας) προς τη χώρα και συνήθως παρατηρείται σε περιόδους διακοπής των μελτεμιών. Επεισόδια καύσωνα παρατηρούνται ουσιαστικά από το δεύτερο δεκαήμερο του Ιουνίου έως το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου. Κρατήστετο αυτό, παρακαλώ.

Είχε αυτά τα χαρακτηριστικά ο πρώτος καύσωνας; Μερικά ναι, άλλα όχι. Δοκίμασε πάντως τις αντοχές μας, εφόσον είχαμε δουλειές που έπρεπε να γίνουν. Φυσικά εγώ μιλώ για την Αθήνα που εκεί τον έζησα, αλλά γενικώς έτσι ήταν στα περισσότερα μέρη της χώρας. Και δεν ήταν μόνο η Ελλάδα, όλη η νότια Ευρώπη δεινοπάθησε.

Κι αν βάλεις και την αφρικανική σκόνη που είχαμε από τα δυτικά το κοκτέιλ ήταν ανεπανάληπτο. Δύσκολο στο να το αντιμετωπίσει κανείς.

Αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή. Ακούμε τους μετεωρολόγους να το λένε σε όλους τους τόνους και το καταλαβαίνουμε κι εμείς πως η κλιματική αλλαγή φέρνει όλα και χειρότερες επιπτώσεις στον καιρό. Ότι κάποτε ζούσαμε μερικές μέρες τον Ιούλη, εκεί κατά τις 20, τώρα θα το ζούμε παρατεταμένα μέσα σε ένα ασταθές περιβάλλον που θα εναλλάσσεται ανάμεσα στη ζέστη το κρύο, τις ισχυρές καταιγίδες και το χαλάζι.

Τίποτα πια δεν είναι σταθερό όπως το ξέραμε. Κι ενώ οι εποχές από τέσσερις "μαζεύτηκαν" σε δύο κι αυτές οι δύο όλο και τείνουν να γίνουν... μια, κάνοντας ανυπόφορη τη ζωή στον πλανήτη γη. Το νιώθουμε, το ζούμε, δεν είναι εγκυκλοπαιδικό ζήτημα με αναφορές απλά σε επιστημονικούς όρους.

Όχι και αλλοίμονο αν το δεις έτσι. Χρειάζεται ο καθένας σε προσωπικό επίπεδο να κάνει κινήσεις για να βοηθήσει τον εαυτό του, αλλά και τους γύρω του. Με υπευθυνότητα μεγάλη, καθώς αποδεχόμαστε ότι τίποτα δεν είναι ίδιο με όσα ξέραμε ώς τώρα. Ας το αντιληφθούμε αυτό και ας κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Το χρωστάμε στον εαυτό μας, αν μη τι άλλο.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Έργα στην Αθήνα μέσα στο καλοκαίρι. Νέο αποχετευτικό δίκτυο στη οδό Σταδίου...

Posted in Επικαιρότητα

erga.panepistimiu1.210622
Το είδαμε κι αυτό! Συνεργεία του Δήμου Αθηναίων σκάβουν στην... Σταδίου, στο κέντρο της Αθήνας, στο ύψος της πλατείας Κλαυθμώνος, προκειμένου, όπως λέει η πινακίδα να κατασκευαστεί έργο αποχέτευσης λυμάτων. Ομολογώ ότι δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο στα χρόνια που είμαι στην Αθήνα.

erga.panepistimiu2.210622
Εργοτάξιο καλοκαιριάτικα, λοιπόν, η  Σταδίου... Σιγά - σιγά κλείνει ο δρόμος. Και είναι παρούσα στα έργα της ανασκαφής και μια αρχαιολόγος, επειδή σκάβοντας στην Αθήνα ποτέ δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις. Μου άρεσε πολύ αυτό που είπε: "Μια πόλη πάνω στην πόλη"

erga.panepistimiu3.210622
Την Τρίτη που καταγράψαμε αυτές τις εικόνες η κατάσταση ήταν αυτή. Και δεν είναι τόσο το πρόβλημα για τα αυτοκίνητα που κινούνται σε δυο λωρίδες στο οδόστρωμα. Πιο πολύ δυσκολεύονται οι πολίτες που είναι ανάγκη να περάσουν στο απέναντι πεζοδρόμιο. Πρέπει να περπατήσουν αρκετά για να βρουν πέρασμα.

erga.panepistimiu4.210622
Ο χώρος που γίνονται τα έργα προστατεύεται από ένα δίχτυ ψηλό. Είναι ανάγκη να κινούνται στο χώρο άνετα τα σκαπτικά μηχανήματα και οι εργάτες. Λένε οι άνθρωποι που συζητήσαμε μαζί τους ότι όλο αυτό θα κρατήσει κάπου ένα μήνα. Λες να τα καταφέρουν να κρατήσουν το χρονοδιάγραμμα;

erga.panepistimiu5.210622
Πάντως εμείς καταγράψαμε το γεγονός... Μου φάνηκε λίγο παράξενο όλο αυτό. Ή το πιο σωστό θα ήταν να πω, ασυνήθιστο. Αλλά μήπως είναι και το μόνο στη διάρκεια της θητείας αυτού του δημάρχου; Είδαμε να ρίχνουν άσφαλτο σε μικρούς δρόμους στις γειτονιές της Αθήνας και να τους πλένουν μέσα στην πανδημία.

erga.panepistimiu6.210622
Μια μικρή ταλαιπωρία θα την έχουν οι άνθρωποι. Αλλά το σημαντικό είναι ότι τέτοια έργα μένουν. Και θα τα βρούμε μπροστά μας και στο μέλλον. Μια πόλη στην οποία μένει η... μισή Ελλάδα, έχει ανάγκη από βελτιώσεις και παρεμβάσεις ουσίας, Η ποιότητας της ζωής είναι κάτι που το επιβάλλει.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA