Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Εντάξει, μπουρίνι δεν το λες, αλλά μια καλοκαιρινή καταιγίδα τη ζήσαμε χθες στο Σύνταγμα

Posted in Επικαιρότητα

sintagma1.140622
Χθεσινές είναι οι φωτογραφίες που βλέπετε.. Από την πλατεία Συντάγματος, με έναν καιρό ευμετάβλητο. Εκεί που είχε ήλιο καυτό, ξαφνικά… έβρεχε! Ναι, το ζήσαμε κι αυτό!

sintagma2.140622
Ύστερα πάλι άλλαζε το σκηνικό. Ένας καιρός, τόσο άστατος, που έμοιαζε υπερβολικά με ότι ζούμε σήμερα στην καθημερινότητα μας. Ασπρο και μαύρο σε μια στιγμή.

sintagma3.140622
Είδαμε για άλλη μια φορά ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο και εξασφαλισμένο. Και τα πάντα μπορούν να αλλάξουν, από στιγμή σε στιγμή. Καλό είναι λοιπόν να είμαστε προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο.

sintagma5.140622
Εμείς χθες στο Σύνταγμα το ζούσαμε μπροστά στα μάτια μας και πάλι δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε. Αλλά η βροχή ήταν εκεί. Πάνω στα κεφάλια μας. Άλλοτε ήπια και άλλτε δυνατή.

sintagma4.140622
Ευτυχώς που υπάρχουν εναλλακτικές μέχρι να ξαναβγεί ο ήλιος και να νοιώσουμε καλύτερα. Καλοκαιρινες μπόρες. Δεν κρατάνε πολύ, ίσα η αναστάτωση. Ναι, αλλά τη "ζημιά του" την κάνουν.

sintagma6.140622
Το ζήτημα είναι να μην απογοητεύεσαι, όταν προκύπτει το πρόβλημα. Να μένεις εκεί και να προσπαθείς να αλλάξεις την κατάσταση. Όλο και κάτι καλό θα προκύψει! Και να πιστεύεις ότι ο ήλιος θα ξαναβγεί... 

Λίγη ακόμα ομορφιά από τη γειτονιά μας και από την πρόσφατη βόλτα στο Μεγάλο Πεύκο

Posted in Επικαιρότητα

gitonia1.volta
Νοσταλγικό θέλουμε να είναι και το σημερινό σημείωμα μας... Προβάλλοντας κάποιες φωτογραφίες που έχετε δει στο Facebook και ξέρουμε από τις αντιδράσεις σας, ότι σας άρεσαν. Τα καλά αξίζει να τα μοιράζεσαι με τους φίλους. Όπως αυτό το φυτό στο εγκαταλειμμένο οικόπεδο στη γωνία Άστρους και Κιλκίς, στον Κολωνό.

volta.sto.m.pefko1
Ή όπως αυτή τη φωτογραφία της Σούλας, συνέχεια της χθεσινής ανάρτησης από τη βόλτα μας στο Μεγάλο Πεύκο. Πατήστε ΕΔΩ για να τη θυμηθείτε, αν και λίγο παρακάτω αν ψάξετε, θα τη βρείτε εύκολα. Το ζήτημα είναι να κάνετε κάτι κι εσείς. Μη σας τα δίνουμε όλα έτοιμα.

volta.sto.m.pefko2
Μεγάλο Πεύκο λοιπόν ή αλλιώς Νέα Πέραμος... Κάποιοι φανατικοί με τον αθλητισμό, μάλλον, αν κρίνουμε από το σύνθημα που πρόλαβαν να γράψουν πάνω στο πεζούλι μιας πολύ όμορφης κατασκευής, στην παραλία, το λέει ξεκάθαρα. Το κακό είναι ότι μέσω του βανδαλισμού προσπαθούν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους.

volta.sto.m.pefko3
Όμως ήταν η ώρα τέτοια που όλα γύρω μας ήταν ή τα νοιώθαμε, πανέμορφα. Δείτε την παραλία. Ένα ελαφρό κυματάκι, ήσυχο, ήρεμο και στο βάθος το λιμάνι του Μεγάλου Πεύκο με τα καΐκια του, άλλα για ψάρεμα κι άλλα για τουρισμό. Από εδώ φεύγει και το φεριμπόουτ για την Σαλαμίνα, απέναντι.

volta.sto.m.pefko4
Την παραλιακή, ο δήμος την έχει διαμορφώσει πολύ όμορφα. Μπορείς να κάνεις τη βόλτα σου με τα πόδια ή το ποδήλατο σου, μόνος ή με τους ανθρώπους σου, πριν φτάσεις να καταλήξεις στα τραπεζάκια κάποιας ταβέρνας, δίπλα στη θάλασσα, προκειμένου να συμπληρώσεις τις... θερμίδες που έκαψες.

gitonia2.volta
Κάπως έτσι, η ζωή προχωράει. Και έχει ενδιαφέρον. Δεν βαλτώνει, δεν παύει να έχει τα καλά της. Απολαμβάνεις την κάθε στιγμή, σα να είναι η τελευταία. Ζεις την ομορφιά που υπάρχει δίπλα σου, γύρω σου και λες με ευγνωμοσύνη: "Ευχαριστώ Εκείνον που μου έδωσε τη δυνατότητα να το κάνω, άλλη μια μέρα".

Μια απογευματινή βόλτα στη θάλασσα του Μεγάλου Πεύκου που μας άρεσε πολύ...

Posted in Επικαιρότητα

megalo.pefko1.100622
Ξαφνικά, κατά τις επτά το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης, πριν ακόμα καταφθάσει η κακοκαιρία Genesis, ένα χειμωνιάτικο διάλλειμα μες το καλοκαίρι, αποφασίσαμε με τη Σούλα να πάμε μια βόλτα, με το αυτοκίνητο ώς το Μεγάλο Πεύκο, να ξεκουραστούμε στη θάλασσα,

megalo.pefko2.100622
Και πρέπει να πούμε, έτσι όπως εξελίχτηκε, ότι ήταν μια καλή επιλογή, επειδή πραγματικά τη χαρήκαμε αυτή τη βόλτα που τη χρειαζόμαστε για να νιώσουμε λίγο καλύτερα μέσα μας. Το να ακούς τον παφλασμό των μικρών κυμάτων πάνω στην αμμουδιά είναι κάτι πολύ όμορφο.

megalo.pefko3.100622
Σε ηρεμεί, σε κάνει να νιώθεις καλύτερα... Εδώ η Σούλα επέλεξε το μικρό μόλο για τις ψαρόβαρκες που αυτή την περίοδο δεν φαίνεται να χρησιμοποιείται και πολύ. Το όλο περιβάλλον γύρο της είναι ωραίο, η θάλασσα, τα μικρά καΐκια. Ακόμα και η Σαλαμίνα στο βάθος είναι υπέροχη.

megalo.pefko4.100622
Δείτε κι ένα πιο γενικό πλάνο της θάλασσα, τι ωραίο που είναι... Καλοκαίρι, ζέστη κι εμείς αυτή την ώρα μάλλον χρειάστηκε να ρίξουμε κάτι επάνω μας για να απολαύσουμε το ουζάκι μας στα τραπεζάκια που υπάρχουν δίπλα στην δίπλα στην παραλία. Τι κι αν είναι χασαποταβέρνα. Και ψαρικά είχε για ποικιλία

megalo.pefko5.100622
Άσε που διαπιστώσαμε και αλλαγές από την τελευταία φορά που πήγαμε. Ας πούμε, στη μικρή πλατεία κοντά στο στρατόπεδο Πυροβολικού, η καντίνα που πηγαίναμε με το παππού είναι κλειστή και δεν υπάρχει κανείς που να βγάζει τραπέζια πάνω στη θάλασσα. Τρία χρόνια συμβαίνει αυτό.

megalo.pefko6.100622
Άξιζε τον κόπο να κάνουμε το εγχείρημα. Και δεν είχε καθόλου κίνηση ως εκεί. Ούτε ην εθνική ούτε στην παλιά εθνική που πήραμε, δίπλα στα διόδια για να φτάσουμε ώς το Μεγάλο Πεύκο ή όπως το λένε σήμερα, τη Νέα Πέραμο. Επιστρέψαμε τρεις ώρες μετά, πιο πλήρεις από ποτέ.

Σπίτια που χάνονται και χάσκουν έρημα ή οικόπεδα στο χάος της πολύβουης Αθήνας...

Posted in Επικαιρότητα

gremismeno.spiti1
Είναι δίπλα μας, ανάμεσα μας, εκεί που ζούμε. Αλλά καμιά φορά τα προσπερνάμε, θεωρώντας ότι πρόκειται για κάτι φυσιολογικό σε μια Αθήνα που ως ζωντανός οργανισμός συνεχώς μεταβάλλεται και αλλάζει, όχι πάντα προς το καλύτερο. Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικές τέτοιες αλλαγές.

gremismeno.spiti2
Γκρεμισμένα σπίτια... Με ιστορίες πίσω τους. Που τις περισσότερες φορές δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε. Ποιοι ζούσαν εδώ; Πώς και γιατί έφυγαν και άφησαν πίσω τους την εγκατάλειψη; Είναι άραγε μόνο βιολογικό το θέμα ή υπάρχει και κάτι άλλο πίσω τους; Εδώ ένα παράθυρο - ντουλάπι, μέσα στο τοίχο.

gremismeno.spiti3
Κι αυτά τα κομμένα δέντρα και οι συκιές που "εμφανίζονται" όπου υπάρχει η εγκατάλειψη με ένα τρόπο ¨θαυματουργικό"... Ωστόσο οι απορίες είναι εδώ και θέλω να τις εκφράσω. Αφού λοιπόν αποφάσισαν να κατεδαφίσουν το κτίσμα, γιατί μετά το άφησαν στην τύχη του;

gremismeno.spiti4
Δεν είναι πάντως και η πιο αισιόδοξη εικόνα της πόλης. Θαρρείς και είναι γήπεδο με... λίγο άτσαλη την επιφάνεια του. Και είναι ανοιχτό από τη μεριά του δρόμου. Μάλλον κάποια στιγμή θα χρειαστεί να βάλλουν ένα συρματόπλεγμα για να το προστατέψουν από τους βάνδαλους που μόνο σκοπό τους έχουν την καταστροφή.

gremismeno.spiti5
Στέκομαι και περιεργάζομαι όλο αυτό. Και ίσως όσοι με βλέπουν με το κινητό μου τηλέφωνο να βγάζω φωτογραφίες, να λένε "τι κάνει τώρα;", "με τι ασχολείται;" Αδιαφορώ. Για μένα, όσο και αν μου είναι άγνωστοι και η ιστορία του και οι ιδιοκτήτες του, αποτελεί κομμάτι μια ιστορίας που κάποιοι τη βίωσαν.

gremismeno.spiti6
Αυτό από μόνο του, έχει την αξία του. Να, γιατί αποφάσισα να το κάνω θέμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Επειδή όσο και αν ακούγεται κάπως περίεργα, αυτό το Site έχει και ψυχή και αισθήματα. Και μέσα από τα μάτια του διαχειριστή του, ζει καταστάσεις και τις καταγράφει, όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται.

Κοιτώντας πίσω... Μια καλή συνήθεια για να κάνεις αυτοκριτική και να αυτοβελτιώνεσαι…

Posted in Τα δικά μου

lofosKolonou
Όλο αυτόν τον καιρό ξανασκέφτομαι την πορεία αυτού του site, το δρόμο που τραβήξαμε προκειμένου να φτάσουμε ώς εδώ και τα σχέδια που έχουμε για το μέλλον. Κι έχω καταλήξει σε μερικά πράγματα που θα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας. Κάποια στιγμή, όχι πολύ μακριά, αυτό το site, θα μπει κατά κάποιο τρόπο στο αρχείο. Ο Λόφος Κολωνού φωτογραφημένος το 2010!

alsos n. filadelfias
Δηλαδή; Τι μπορεί να σημαίνει, πρακτικά αυτό; Ότι θα συνεχίζει να "παίζει", επειδή εμείς που το φτιάξαμε και το υπηρετήσαμε τόσα χρόνια με συνέπεια και συνέχεια σταθερή, έχουμε αφήσει πίσω μας κάτι σαν παρακαταθήκη. Σαν ιστορία. Οπότε αξίζει να μείνει, χωρίς να πειραχτεί. Η λιμνούλα στο Άλσος Νέας Φιλάδέλφειας, 2011.

parnitha1
Στο κάτω - κάτω διανύσαμε ένα δρόμο που δεν ήταν και ο πιο εύκολος. Άλλαξε κι αυτό μαζί μας. Σε στάση νοοτροπίας, τρόπο σκέψης, προτεραιότητες. Βάλαμε μπροστά μας νέους στόχους πιο ουσιαστικούς, ρεαλιστικούς, εφαρμόσιμους. Καιρός να κάνουμε το επόμενο βήμα για όσο αντέχουμε και μπορούμε. Φωτογραφία από την Πάρνηθα, 2012.

temeni2.010413
Για όποιον είναι έξω από το παιχνίδι, ίσως νομίζει ότι όλα αυτά είναι εύκολα κι απλά. Αλλά δεν είναι καθόλου. Χρειάζεται δουλειά, υπευθυνότητα και προσοχή στη διαχείριση. Και πάνω απ' όλα συνέπεια για να έχει συνέχεια το πράγμα. Φωτογραφία από το παραθεριστικό κέντρο στην Τέμενη Αιγίου, κάποιια φορά το 2013 που είχαμε πάει για τη Σ.Α της ΠΕΤ ΟΤΕ.

asteroskopio2.130414
Στη νέα εποχή θα κρατήσουμε μερικά στοιχεία από ότι ξέρετε ώς τώρα και θα κάνουμε ακόμα ένα βήμα πιο μπροστά. Άλλη εμφάνιση, απλή σχεδίαση και παρουσίαση χρησιμοποιώντας εργαλεία από τη νέα τεχνολογία. Θα τα δείτε όλα αυτά εν καιρώ να ξεδιπλώνονται μπροστά σας. Μέσα στο αστεροσκοπίο Αθηνών, στην Πεντέλη, Απρίλης του 2014.

agoriani17.230215
Φυσικά και θα υπάρξει συνέχεια και αλληλοσυμπλήρωμα. Πώς θα το κάνουμε αυτό; Όταν χρειάζεται θα χρησιμοποιούμε παλιά αρχεία (όπως οι φωτογραφίες που βλέπετε στο σημερινό δημοσίευμα) και θα σας παραπέμπουμε σ' αυτά με λίγκ για να μπορείτε, αν θέλετε να τα διαβάσετε. Είναι κάτι που τεχνικά το γνωρίζουμε και θα το εκμεταλλευτούμε. Λίγη υπομονή μόνο χρειάζεται από τη μεριά σας. Φλεβάρης του 2015, στην Αγόριανή.

Δοκιμάζουν ήδη την εβδομάδα τεσσάρων ημερών, αλλά, όπως πάντα, λίγο... ανορθόδοξα!

Posted in Δημοσιογραφικά

agores.ergasias
Οι εργασιακές σχέσεις ήταν πάντα ένα "αγκάθι" στη χώρα μας. Θυμάμαι από πόσα κύματα περάσαμε για να καταφέρουμε να εφαρμοστεί στην πράξη η εβδομάδα των πέντε ημερών και ο εργαζόμενος να έχει "ελεύθερο" το Σαββατοκύριακο για τον εαυτό του, την οικογένεια του, τα παιδιά του.
efimerides
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 11/06/2022

Η είδηση από τη Βρετανία ήταν σαφής: Περισσότερες από 70 επιχειρήσεις με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες που μπορούν ακόμα να υποβάλουν αίτηση για συμμετοχή στο πιλοτικό πρόγραμμα, αμφισβητούν το τρέχον μοντέλο εργασίας και καλούνται να αποδείξουν ή όχι εάν η παραγωγικότητα αυξάνεται με μείωση του ωραρίου και χωρίς περικοπή μισθού.

«Το 2022 θα είναι η χρονιά που προαναγγέλλει το μέλλον της εργασίας», τονίζει ο Joe O’Connor, διευθυντής του προγράμματος 4 Day Week Global. Καιρός λοιπόν να το δούμε κι αυτό πώς μπορεί να λειτουργήσει στην πράξη.

Το πείραμα, όπως αναφέρεται, θα διαρκέσει έξι μήνες, μέχρι τον Δεκέμβριο του 2022, υπό την ευθύνη ερευνητών στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, στο Κολλέγιο της Βοστώνης και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, καθώς και τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό 4 Day Week Global, το UK think tank Autonomy και την 4 Day Week UK Campaign .

Αλλά υπάρχει προηγούμενο: Πέρσι, η Ισλανδία δημοσίευσε τα αποτελέσματα από την πολύχρονη δοκιμή μιας «μικρότερης εβδομάδας εργασίας» και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συμμετέχοντες κατέληξαν πιο ευτυχισμένοι, πιο υγιείς και πιο παραγωγικοί.

Κι ακόμα, όπως είδαμε το 2019, η Microsoft Japan δοκίμασε τετραήμερη εβδομάδα και διαπίστωσε ότι αύξησε την παραγωγικότητα κατά σχεδόν 40%.

Φυσικά δεν είναι η μόνη. Η Panasonic εισήγαγε ήδη προαιρετική τετραήμερη εβδομάδα εργασίας για τους εργαζόμενους. Και η θυγατρική της Canon στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι μία από τις έξι επιχειρήσεις που έχουν εγγραφεί στο πρόγραμμα.

Αλλά, όσο κι αν φαίνεται περίεργο κι εδώ στην Ελλάδα κάτι κινείται… Ο δρόμος για την 4ήμερη εργασία φαίνεται πως «ανοίγει», καθώς σύμφωνα με πληροφορίες άρχισε να εφαρμόζεται στην Ελλάδα.episimansis.neo

Η πρώτη εταιρεία που φαίνεται πως το έφερε στην Ελλάδα είναι η Grant Thornton.

Το διαβάσαμε σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα» και ο καθηγητής Εργατικού Δικαίου, Αλέξης Μητρόπουλος, εξήγησε τι σημαίνει η 4ημερη εργασία και πώς θα τίθεται σε ισχύ. Ας το δούμε λίγο μιας και όπως και να το κάνουμε έχει ενδιαφέρον.

Σύμφωνα με τον καθηγητή, «είναι ουσιαστικά η πρόβα τζενεράλε του πρόσφατου νόμου Χατζηδάκη που μπορεί εργοδότης να ζητά από το προσωπικό του να δουλεύει πέρα από το 8ωρο 9ωρο και 10ωρο και ενώ οι δύο παραπάνω ώρες για 102 χρόνια αμειβόντουσαν ως υπερωρία, να συμψηφίζονται και να δίδονται σε άλλη περίοδο του έτους και να δουλεύει το προσωπικό λιγότερο».

Άρα δεν θα αμείβεται για αυτό που δουλεύει υπερωρία, αλλά θα συμψηφίζεται». Ο εργοδότης θα το ζητάει, αλλά θα πρέπει να συναινεί και ο εργαζόμενος.

Πρόκειται, για μία «ακραία θεσμική εισήγηση» που τώρα, «όπως γράφει η εφημερίδα, αρχίζει να εφαρμόζεται. Δηλαδή δεν θα πληρώνονται οι υπερωρίες, αλλά θα συμψηφίζονται μία άλλη περίοδο του έτους, όπου δεν θα υπάρχουν δουλειές, θα υπάρχει διευθέτηση του παραπανίσιου ωραρίου με το υπολειπόμενο αλλά θα στερείται της πληρωμής της προσαύξησης των υπερωριών το προσωπικό».

Στην Ελλάδα έχουμε τον τρόπο να… ερμηνεύουμε με το δικό μας τρόπο τα πράγματα και να τα «βαφτίζουμε» όπως θέλουμε. Αλλά μερικά πράγματα, ότι προσπάθεια κι αν κάνεις, δεν μπορούν να διαβαστούν διαφορετικά από αυτό που είναι. Αυτό που επιχειρείται στην Αγγλία είναι μάλλον εντελώς διαφορετικό από αυτό που, με την κυβέρνηση να πρωτοστατείς, θα ήθελαν να εφαρμόσουν εδώ.

Και όσο κι αν άλλαξαν οι εποχές, όσο κι αν η εργασία αποτελεί αγαθό για κάθε νοικοκυριό ή γενικά άνθρωπο, μάλλον θα δυσκολευτούν. Δεν είναι κακό να μάθουν να λένε την αλήθεια με το όνομα της. Η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, είναι βαθιά ριζωμένη σε βάθος χρόνου. Και τίποτα σ’ αυτό το σύστημα δεν θα αφήσει να λειτουργήσει σε βάρος του. Ας είμαστε βέβαιοι ότι θα επιδιώξει, το ακριβώς αντίθετο.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις".

Πάμε λίγο βόρεια σήμερα να δούμε τα λουλούδια του Ηλία στην Αναστασιά των Σερρών...

Posted in Επικαιρότητα

ilias.luludia1
Εδώ, η άνοιξη κρατάει ακόμα. Δείτε τα ανθισμένα λουλούδια στην αυλή του σπιτιού του φίλου μου Ηλία, στην Αναστασιά των Σερρών. Αμφιβάλω αν υπάρχει έστω και ένας αναγνώστης του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που να μη γνωρίζει τον Ηλία. Έχουμε γράψει ως τώρα τόσα γι' αυτόν επειδή τον αγαπάμε πολύ.

ilias.luludia2
Αυτή τη φορά μας έστειλε τα λουλούδια από την αυλή του. Και είναι πραγματικά υπέροχα, όπως αυτά τα κόκκινα τριαντάφυλλα. Αν μυρίζουν όσο και η ομορφιά τους, τότε το πράγμα ξεπερνά οτιδήποτε συνηθισμένο. Χαιρόμαστε γι' αυτή την επικοινωνία. Μας κάνει να νιώθουμε και να "ζούμε" πιο κοντά του.

ilias.luludia3
Κι αυτά τα κρινάκια, τι όμορφα που είναι. Τα χαίρομαι και μου αρέσουν πολύ! Ψηλά και... μπόλικα. Τo ένα δίπλα στο άλλο, έτσι ώστε να προσθέτουν θετικά σε ολόκληρη την αυλή του σπιτιού του. Ζουν αρμονικά με τα δέντρα, αν διακρίνω καλά, εδώ πρόκειται για ελιά.

ilias.luludia4
Καθετί είναι ωραίο. Ακόμα κι αυτά τα μικρά και ταπεινά κίτρινα λουλουδάκια προσθέτουν, ανάμεσα στα άλλα και δημιουργού την αίσθηση ότι τίποτα εδώ δεν έχει βγει τυχαία. Αλλά κι έτσι να είναι έχουν προσαρμοστεί τόσο ωραία στο περιβάλλον και τονίζουν την ομορφιά τους.

ilias.luludia5
Μερικά ακόμα τριαντάφυλλα από τα τελευταία για φέτος. Κάποια δείχνουν να παίρνουν το δρόμο που δεν έχει επιστροφή, αλλά τα φύλλα της τριανταφυλλιάς είναι ακόμα τρυφερά, οπότε μπορεί κανείς να αναμένει ότι θα κρατήσουν λίγο καιρό ακόμα. Κι ας είναι Ιούνιος.

ilias.luludia6
Ας τον ευχαριστήσουμε λοιπόν τον Ηλία. Ξέρω ότι τα αγαπάει και αυτός και η γυναίκα του, η Κατερίνα και τα φροντίζουν, όπως και τα ζώα που έχουν. Έχουν φτιάξει ένα δικό τους μικρό παράδεισο, έτσι ώστε να είναι πλήρως έτοιμοι, όταν με το καλό έρθει η ώρα που όλοι περιμένουμε με λαχτάρα.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA