"Δουλεύουμε" και το τ. 443 του «ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών»

tipos443

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της προηγούμενης εφημερίδας του «ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών». Το επιμελούμαι δημοσιογραφικά εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ.. 

Άντε ξανά τον ίδιο κύκλό! Βάλαμε μπροστά το τ. 443 του "ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών"...  Ο τρόπος δουλειά ο ίδιος. Τις προηγούμενες μέρες κατέβηκα στο κέντρο, στην ΠΟΣΣ και συναντήθηκα με τον πρόεδρο της, Θύμιο Κάραλη όπου και συζητήσαμε για το περιεχόμενο της. Πήρα επίσης όση ύλη ήταν διαθέσιμη ώστε να αρχίσω να τη "χτίζω" για να πάρει τη μορφή της εφημερίδας. Τις επόμενες μέρες τα Σωματεία με e-mail μου έστειλαν την ύλη τους. Είναι ωραία αυτή η επαφή και η επικοινωνία, διότι αντιλαμβάνομαι καλύτερα τι θέλουν και μπορώ να το αποτυπώσω τεχνικά. Και μετά ακολουθεί η διαδικασία της έκδοσης... Και να που ένα ακόμα φύλλο της εφημερίδας άρχισε να στήνεται αποό την Πόπη στη Σαλαμίνα...

Φυσικά επικοινωνούμε κι αλλιώς μέσω e-mail ή μέσω massnger για τα επείγοντα. Το κάναμε για πρώτη φορά από την Πάρο, τον Ιούνιο του 2023 που είμαστε σε διακοπές με τον Στήβ την Έστερ και τα παιδιά τους και μας άρεσε. Τολμήσαμε και προχωρήσαμε παράλληλα στην έκδοση νέου φύλλου με το νέο σύγχρονο, διαδικτυακό τρόπο, ενώ κάναμε τα μπάνια μας. Μέσω e-mail ή μηνυμάτων Viber ή Messenger παίρναμε τα θέματα, τα αξιολογούσαμε, τα σελιδοποιούσαμε σε κασέ και τα... στέλναμε στην Πόπη στη Σαλαμίνα, που έχει την τεχνική ευθύνη της έκδοσης. Έτσι, η ύλη μπορεί να έρχεται από Αθήνα, αλλά μπορεί να στηθεί παντού και στη συνέχεια να σελιδοποιηθεί στη Σαλαμίνα! Έτσι είναι, όταν αξιοποείς με τον σωστό τρόπο τη δύναμη της τεχνολογίας! Αυτόμτο φύλλο το βγάζουμε από Αθήνα, αλλά με τον ίδιο τρόπο.

Η εφημερίδα ο ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηδρομικών, έχει τη δική της ιστορία. Έχει περάσει από συμπληγάδες, λόγω των εσωτερικών προβλημάτων της Διοίκησης αλλά και της απραξίας στην εποχή του κορονοϊού κι έχει σταθεί σταθεί στα πόδια της. Αυτές τις μέρες ετοιμάσαμε το νέο φύλλο και περάσαμε σε μια νέα εποχή με νέα Διοίκηση στην Ομοσπονδία που την εκδίδει και με την πίστη ότι θα τα καταφέρει να είναι κάθε δίμηνο στα ραντεβού της. Ξεκινήσαμε με αισιοδοξία!

Αυτό το έντυπο έχει έναν... δικό του τρόπο να βγαίνει. Εκεί που νομίζεις ότι σταμάτησε η έκδοση, αναγεννιέται σαν τον φοίνικα από τις στάκτες του. Και σ' αυτό "βοήθησε" η εποχή του κορονοϊού Covid-19 που δημιούργησε πολλά προβλήματα στους ανθρώπους. Ένα από αυτά ήταν και η έκδοση του «ΤΥΠΟΥ» της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών (ΠΟΣΣ) που βγαίνει, πολύ πιο αργά πια και όχι στο δίμηνο, μέχρι να το επιτρέψουν οι συνθήκες.

Την αρχή, πριν δεκαπέντε  χρόνια που την ανέλαβα, έβγαινε σταθερά κάθε μήνα και κάλυπτε τις ανάγκες για την προβολή της δράσης των Σωματείων της δύναμης της ΠΟΣΣ σε όλη τη χώρα.

Η συγκεκριμένη εφημερίδα υπήρχε στον χώρο και πριν πάω εγώ. Σ’ αυτό που εγώ βοήθησα, ήταν να της δώσω έναν πιο δημοσιογραφικό, ελκυστικό ύφος και να είναι συνεπής στο διμηνιαίο ραντεβού της, που ακολούθησε. Οι συνθήκες της κρίσης του 2012 την έκαναν διμηνιαία.

Συνδετικός κρίκος, ο πρόεδρος της ΠΟΣΣ, Βασίλης Αποστολόπουλος. Ο ίδιος με γνώριζε από την εποχή που εργαζόμουν στο Γραφείο Τύπου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Είχε δοκιμαστεί η σχέση μας και υπήρχαν όλες οι δυνατότητες για μια καλή συνεργασία. Τώρα μπαίνουμε σε μια νέα εποχή. Στο τιμόνι της ΠΟΣΣ είναι ο Θύμιος Καραλής ο οποίος εξελέγη στο τελευταίο συνέδριο της ΠΟΣΣ. Και στο ξεκίνημα της η συνεργασία μας, δείχνει να έχει διάθεση για δουλειά. Φυσικά, ο χρόνος θα δείξει...

Γενικά σ' αυτο το έντυπο πάντα τα πήγαμε πολύ καλά με τους ανθρώπους του. Μέχρι που ήρθε ο κορονοϊός. Οι άνθρωποι είναι συνταξιούχοι, μεγάλοι σε ηλικία και ως ομάδα, ευπαθής. Υπήρχε δηλαδή μεγάλη ανάγκη για προσοχή. Ήρθε και η καραντίνα και μας απόκαμε.

Τα πράγματα δείχνουν ότι αν τα καταφέρουμε μπορεί και να επιστρέψουμε στο δίμηνο. Ο χρόνιος θα δείξει. Στο μεταξύ προέκυψσν πολλά. Συνέδριο, εκλογή νέας διοίκησης, αλλά προέκυψαν και πολιτικές εκλογές κι έγινε πάλι πολύπλοκο το πράγμα... Παρ' όλα αυτά στον ορίζοντα, κάτι θετικό βλέπω.

Ελπίζουν οι άνθρωποι, όπως όλοι μας, ότι κάποια στιγμή, η κανονικότητα θα μπει στη ζωή τους, εξέλεξαν κανονικά διοικήσεις και ελπίζουν πως θα τα καταφέρουν να λειτουργήσουν, όπως ήξεραν, με φυσική παρουσία και όχι από μακριά. Τα e-mails είναι για τους ανθρώπους αυτής της ηλικίας, κάτι σαν... διαστημικά πράγματα. Μέχρι το φάξ και πολύ είναι... Μόνο που τα Fax είναι πια ελάχιστα. Καταργήθηκαν, ακόμα και από το δημόσιο...

Τους καταλαβαίνω. Πολλά πράγματα στη νέα τεχνολογία, δεν τα κατανοούν ή αρνούνται να μπουν στη διαδικάσία να τα κάνουν. Θέλουν να κρατήσουν το χειρόγραφο ή το τυπωμένο χαρτί στα χέρια τους, για να είναι βέβαιοι για τι πράγμα μιλάνε.

Κι αυτή η πανδημία, τα ανέτρεψε όλα! Η επικοινωνία γίνεται πια με νέες μορφές και άντε να σκανάρεις τα έγγραφα και να τα στείλεις στο δημοσιογράφο. Και μετά να τηλεφωνήσεις για να βεβαιωθείς ότι πήγαν, ότι τα παρέλαβε. Δύσκολες, πολύ δύσκολες εποχές… Ευτυχώς που υπάρχει το κινητό τηλέφωνο για να φωτογραφίζεις τα χειρόγραφα! 

Όλοι πια έχουν ολοκληρώσει τις εκλογές τους και κάποια στιγμή θα προχωρήσουν σύμφωνα με το κατασταστικό, τον περσμένο μήνα προχώρησαν στην εκλογή νέας Διοίκησης... Κι αυτοί δείχνουν να έχουν διάθεση να πάνε τα πράγματα ένα βήμα πιο μπροστά.

Και όλα αυτά, με τος ιώσεις και την Covid-19 να είναι ως πέλεκης πάνω από τα κεφάλια όλων μας... Θα το περάσουμε κι αυτό, πού θα πάει... Χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί γιατί αυτός ο ιός εξελλίσεται σε... μόνιμο, οπότε καλό είναι να μην είμαστε ιδιαίτερα διαχυτικοί καθώς έχουμε το χειμώνα μπροστά μας κι έτσι κι αλλιώς η γρίππη αυτού του είδους είναι ακπομα εδώ. Και οι μεγάλες ηλικίες, όπως είμαστε εμείς, είναι πάντα πιο ευάλωτες... Το ενθαρρυντικό είναι αν και μεγάλωσε ο χρόνος αναμονής (έγινε τριμηνιαία) εντούτοις το ραντεβού έχει μια κάποια συνέπεια...

Νέο κακό βρίσκεται μπροστά μας. Η ευλογιά των πιθήκων δεν μας αφήνει να ηρεμήσουμε

Posted in Δημοσιογραφικά

eulogia ton pithikon
Η ευλογιά των πιθήκων είναι μια σπάνια ιογενής λοίμωξη που κυρίως εμφανίζεται σε τροπικές περιοχές της Δυτικής και Κεντρικής Αφρικής. Μπορεί να μεταδοθεί μέσω του αναπνευστικού συστήματος κατόπιν εισπνοής μεγάλου μεγέθους σταγονιδίων και μέσω επαφής με δερματικές βλάβες πάσχοντος ή μολυσμένα υλικά (π.χ. κλινοσκεπάσματα ή πετσέτες που έχει χρησιμοποιήσει ασθενής).

 

efimerides
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 28/05/2022

Και ξαφνικά, πριν ακόμα ηρεμήσουμε καλά - καλά από την Covid-19, οι επιστήμονες βρήκαν ένα καινούριο σημείο για να συνεχίζουμε να αισθανόμαστε υπό το κράτος του άγχους, της αγωνίας και του πανικού. Και πλημμύρισαν τα site με αποκρουστικές φωτογραφίες που δείχνουν πώς επηρεάζει το δέρμα μας, η ευλογιά των πιθήκων!

Το πράγμα γίνεται ακόμα πιο ανησυχητικό, καθώς βλέπουμε να εξαπλώνεται με γοργούς ρυθμούς, παγκόσμια. Και φυσικά, οι επιστήμονες ψάχνουν να βρουν τα πώς και τα γιατί, όπως και τους τρόπους μετάδοσης της ασθένειας.

Οι πρώτες ειδήσεις μας έρχονται από την Ισπανία και τη Βρετανία. Στην πρώτη περίπτωση 30 κρούσματα ευλογιάς των πιθήκων εντοπίστηκαν σε μια μόνο σάουνα ενηλίκων στη Μαδρίτη, ενώ στην Αγγλία τη συνέδεσαν με την ομοφυλοφιλία, όπως έγραψε η εφημερίδα TELEGRAPH σε πρόσφατο δημοσίευμα της. Αλλά τα κρούσματα της ευλογίας των πιθήκων πέρασαν νέα σύνορα καθώς από 15, ανήλθαν σε 19 οι χώρες που σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας μοιράζονται τα 131 μέχρι στιγμής επιβεβαιωμένα κρούσματα.

Όπως και να έχει το πράγμα, φαίνεται να είναι όλα στο στάδιο της έρευνας, άρα πρόωρο να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα. Ιδιαίτερα, αν δεν είμαστε ειδικοί. Ούτε να δημιουργούμε συνομωσιολογικά σενάρια στο μυαλό μας, κάτι που το βλέπουμε να λειτουργεί με τη μεγαλύτερη ευκολία στα κοινωνικά δίκτυα, όπου οι φήμες διασπείρονται με ευκολία.

Το βέβαιο είναι ότι σ’ αυτό, προφανώς υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Δεδομένου και του καλοκαιριού που έχουμε μπροστά μας και καθώς τα μέτρα για την Covid-19 είτε χαλαρώνουν, είτε εξαφανίζονται, επειδή η οικονομική ζωή πρέπει να συνεχιστεί, αναμένεται να έχουμε μαζικές συγκεντρώσεις, είτε σε φεστιβάλ, είτε σε πάρτι θα ήταν φυσιολογικό να ανησυχεί κανείς για τη μετάδοση της.

Ένα σημείο που θα μπορούσε να μας ενθαρρύνει, αν αυτή μπορεί να είναι η κατάλληλη λέξη, μιας και μιλάμε για κάτι επώδυνο και θανατηφόρο είναι ότι έγκαιρα οι φορείς δημόσιας υγείας των κρατών κατάφεραν να επικοινωνήσουν υπεύθυνα, παρέχοντας ακριβείς και πρακτικές συμβουλές.episimansis.neo

Και βλέπουμε στη χώρα μας να το έχει κάνει ήδη ο ΕΟΔΥ που επωμίζεται και όλο το βάρος της διαχείρισης της Covid-19. Στη σελίδα του, στο διαδίκτυο, θα βρείτε οδηγίες από πρακτικές συμβουλές σχετικά με την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία αυτή της αρρώστιας.

Η ευλογιά των πιθήκων, αποτελεί έναν ιό που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μεταδίδονται από το ένα άτομο στο άλλο και είναι, όπως διαβάζουμε, η πρώτη φορά που υπάρχει συνεχής μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο εκτός Αφρικής.

Ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν, γιατί ο πανικός που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια από τις επιπτώσεις της Covid-19, δεν μας αφήνει να σκεφτούμε λογικά: Δεν πρόκειται για νέα πανδημία. Είναι μια ενδημική νόσος στην Αφρική και ιδιαίτερα στο Κογκό, γνωστή στην ιατρική επιστήμη.

Με όρους ιατρικούς θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για μια ιογενή λοίμωξη. Και όπως εκτιμούν οι ειδικοί, είναι πιθανόν να έρθει και στη χώρα μας, αν δεν έχει έρθει ήδη. Αλλά μας διαβεβαιώνουν ότι μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε με επιτυχία, αφού γνωρίζουμε ήδη πολλά από τα συμπτώματα που έχει αυτό ο ιός, όπως πώς ξεκινά και μεταδίδεται μέσω της αναπνευστικής οδού και από επαφές από δερματικές βλάβες.

Τα συμπτώματα μπορεί να είναι πυρετός, αδυναμία, πονοκέφαλος, διόγκωση των λεμφαδένων και δερματικές εκδηλώσεις. Ας μην αφήνουμε λοιπόν τον πανικό να λειτουργήσει αρνητικά πάνω μας και να μας στερήσει τη λίγη χαρά που θέλουμε να πάρουμε από το καλοκαίρι που έρχεται.

Αντί για ευλογιά, αν χειριστούμε σωστά, υπεύθυνα και ισορροπημένα αυτή τη νέα νόσο, θα μπορούσε να γίνει και ευλογία καθώς εφαρμόζουμε σχολαστικά τους γνωστούς κανόνες υγιεινής για χέρια και μάσκες, εκεί όπου υπάρχει συνωστισμός ανθρώπων. Υπακούμε λοιπόν στις οδηγίες που δίνονται από τους ειδικούς και δεν έχουμε υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στην άγνοια μας. Και όλα αυτά ψύχραιμα και χωρίς να χάνουμε τη χαρά μας. Το καλοκαίρι είναι κιόλας εδώ!
  • Το κομμάτι αυτό δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου "Επισημάνσεις", αλλά λόγω κάποιων προβλημάτων στο site το βλέπετε σήμερα...

Απλές καθημερινές στιγμές από το χωριό που έχουμε, είναι αλήθεια, νοσταλγήσει πολύ...

Posted in Τα δικά μου

provatakia1

Συνέχεια του δημοσιεύματος που μπορείτε να δείτε ΕΔΩ, αποτελεί το σημερινό κομμάτι. Και νοσταλγία για τον τόπο που γεννηθήκαμε και περάσαμε μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές της παιδικής μας ηλικίας... Πατήστε πάνω στο σύνδεσμό και ξαναδείτε το. Θα βοηθήσει να συνδέσετε τα πράγματα.

provatakia2
Ας συνεχίσουμε λοιπόν από εκεί. Τρεις φίλες της Στασούλα πήγαν σπίτι να την επισκεφτούν. Κι εκείνη, φιλόξενη καθώς είναι τις έβγαλε βόλτα σε διάφορα σημεία του χωριού που αγαπά. Μαζί πήγαν και στου Γρέγο εκεί έχει τον κήπο της και ο Αγησίλαος τα πρόβατα του.

provatakia3
Κοιτάξτε μια πολύ όμορφη φωτογραφία... Μάλλον απόγευμα θα είναι και στο βάθος της φωτογραφίας, από κεί ψηλά που παίρνει τη φωτογραφία η Στασούλα, φαίνεται το χωριό. Μιά του όψη... Και μου έφερε τόσες θύμησες, αλλά και νοσταλγία μιας και λόγω προβλημάτων έχουμε καιρό να κατέβουμε.

papies.livades
Φυσικά και στην τεχνητή λίμνη της Λειβάδας πήγε τις φίλες της. Κι εδώ είδαν τις πάπιες που κυκλοφορούν και όπως είναι φυσικό τις φωτογράφισαν. Σκέφτομαι τώρα πως κι εγώ στα χρόνια που πέρασαν και κατέβαινα τα καλοκαίρια στο χωριό δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάω σ' αυτή τη λίμνη.

xorio4
Συχνά συναντάς στο δρόμο σου κάποιον σκυλούνο να κυκλοφορεί μόνος του, ακόμα και έξω από το πατρικό, όπως εδώ. Ήρεμος, ήσυχος "κάθετε" να φωτογραφηθεί χωρίς να έχει τη διάθεση να φύγει κυνηγημένος. Τα προσέχω κι εγώ αυτά τα ζώα ακόμα κι αν είναι αδέσποτα.

sto.volo
Και μια φωτογραφία της Μαρίας της γυναίκας του αδελφού μου Κωστή που "έφυγε" πριν λίγο καιρό από κοντά μας. Εδώ με την ανιψιά μου και κόρη τους Πόπη φωτογραφημένοι κάπου στο Βόλο. Πήγε για λίγο καιρό κοντά της και καλά έκανε. Ποιος δεν χρειάζεται την παρέα των παιδιών του;

Απογευματάκι Σαββάτου στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Μια υπέροχη, μοναδική ώρα...

Posted in Επικαιρότητα

dilino1.210522
Τη χρειαζόμαστε αυτή τη βόλτα και την κάναμε σε ένα μέρος που μας αρέσει. Την Αποστόλου Παύλου στο Θησείο και μετά κάτω από την Ακρόπολη και επιστροφή από την Πλάκα. Όταν φτάσαμε στη Ρωμαϊκή Αγορά, είχε αρχίσει το σούρουπο. Η πιο όμορφη ώρα!

dilino2.210522
Οπότε με τα κινητά μας τηλέφωνα τραβήξαμε μερικές φωτογραφίες. Κι εγώ και η Σούλα. Αυτή, ας πούμε είναι της Σούλας. Είναι ακριβώς απέναντι από την πρώτη φωτογραφία της σημερινής ανάρτησης. Και όπως πάντα, επέλεξε να είναι ολίγον καλλιτεχνική.

dilino3.210522
Έγώ πάλι προτιμώ να αποτυπώνω ρεαλιστικά την πραγματικότητα. Όλα ήταν υπέροχα. Και ο ουρανός στην πιο όμορφη ώρα τους. Πέρασα το κινητό μου μέσα από τα κάγκελα για να μη με εμποδίζουν και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που βλέπετε. Μου άρεσε και την κράτησα.

dilino4.210522
Είναι λογικό οι αρχαιολογικοί χώροι να έχουν μια στοιχειώδη περίφραξη. Αυτό το ρόλο παίζουν τα κάγκελα, αλλά στην περίπτωση μας δεν δημιούργησαν και κανένα σοβαρό πρόβλημα. Τη στιγμή που θέλαμε την κρατήσαμε. Και δεν ήμασταν οι μόνοι. Αν προσέξετε το πλάνο, το ίδιο έκαναν κι άλλοι.

dilino5.210522
Αγαπώ καθετί που ξεχωρίζει και προσθέτει στην αισθητική μας. Και μ' αρέσει να το μοιράζομαι αυτό με τους φίλους μου. Επειδή τελικά, τι είναι η ζωή αν δεν έχει τέτοια όμορφα πράγματα; Μια ρουτίνα, χωρίς τίποτα να την κάνει να ξεχωρίζει. Δυστυχώς, αυτό είναι μια αλήθεια.

dilino6.210522
Ρίξαμε σήμερα ένα βάρος ιδιαίτερο σε μια στιγμή που μας άρεσε πολύ. Ούτε 10 λεπτά δεν κράτησε αυτή διαδικασία. Απειροελάχιστος χρόνος σε σχέση με τη βόλτα μας που κράτησε περισσότερο από ένα δίωρο. Φτάσαμε σπίτι μας, γεμάτοι, όταν είχε πια νυχτώσει.

Ένας ελάχιστος φόρος τιμής στην Ελένη Τοπαλούδη που αφύπνισε την ανθρωπιά μέσα μας

Posted in Δημοσιογραφικά

topaludi
Η απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών με Πρόεδρο την κ. Μιχαλοπούλου Σοφία, Εφέτες τον κ. Ντόνο Αντρέα και την κ. Παπαντωνοπούλου Ευτέρπη, καθώς και τους Ενόρκους, αλλά και την Εισαγγελέα κ. Καπαγιάννη Ευσταθία, ήταν σαφής και ομόφωνη: Καταδίκασαν για άλλη μια φορά τους βασανιστές - βιαστές - δολοφόνους της Ελένης Τοπαλούδη όπως και Πρωτόδικα στην ανώτερη των ποινών: ισόβια και 15 χρόνια κάθειρξη χωρίς κανένα ελαφρυντικό!
bonis.leo.neo
Περιμένοντας πολύ καιρό το αποτέλεσμα της δικής Τοπαλούδη, σήμερα είναι, δεν ξέρω πως να το πω, είναι ένα άρθρο για την Ελένη. Ένας ελάχιστος φόρος τιμής. Κανείς μας δεν την γνώρισε και όμως είναι σα να την ξέρουμε όλοι. Η ψυχρή αλήθεια είναι ότι από τα πολλά άσχημα που έχει η κοινωνία μας, κάπου έχω απευαισθητοποιηθεί και συνήθισα να ακούω για γυναικοκτονίες, δολοφονίες και άλλα τέτοια. Και νομίζω συμβαίνει και σε άλλους αυτό. Βέβαια δεν είναι καλό αυτό. Αυτοί που χάνονται είναι συνάνθρωποι μας.

Κάθε ανθρώπινη ζωή έχει τεράστια αξία. Το είπα αυτό για να καταλήξω όμως, στο ότι η υπόθεση της Ελένης με έχει κάνει να λυγίσω. Έχει αυτό το κάτι που εμένα με επηρέασε πολύ. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω οποιαδήποτε άλλη δολοφονία. Ίσως επειδή την παρακολούθησα από κοντά και έκανα το λάθος να κάνω εικόνες τις πληροφορίες στο μυαλό μου.

Εδώ και ο Φοίβος ο Δεληβοριάς έγραψε ένα ολόκληρο τραγούδι. Άρα δε νομίζω να το βλέπω μόνο εγώ έτσι. Είμαι εδώ στο γραφείο και γράφοντας αυτό το άρθρο προσπαθώ να κρύψω τα δάκρυα μου από τους συναδέλφους.

Αρνείται να συναινέσει σε σεξουαλικές πράξεις. Τη βιάζουν και την ξυλοκοπούν άσχημα. Την χτυπάνε στο κεφάλι με ό,τι βρουν μπροστά τους. Την φορτώνουν σα σακί τσιμέντο στο αμάξι, ημιλιπόθυμη. Με ό,τι δυνάμεις της έχουν μείνει, τους παρακαλούσε να την πάνε στο νοσοκομείο.

Αντί για την ύστατη αλλαγή πορείας, τα καθάρματα την πέταξαν ζωντανή στα βράχια. Κατρακυλάει αργά καθώς το σώμα της σκίζεται στα βράχια. Καταλήγει λιπόθυμη στη θάλασσα και πνίγεται. Με τι καρδιά το έκαναν αυτό; Πως μπορείς να σκοτώσεις έναν άνθρωπο; Πως μπορείς να τον πετάς στα βράχια, ενώ ξέρεις ότι είναι ζωντανός και σε εκλιπαρεί να τον βοηθήσεις;

Ένας φόρος τιμής για την Ελένη λοιπόν. Δεν θα πω όπως λένε όλοι, μακάρι να είναι η τελευταία. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Αν δεν μάθουν οι γονείς στα παιδιά τους να αγαπούν το συνάνθρωπο και να μην είναι ιδιοτελείς, δηλαδή να μην ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους, το πρόβλημα δεν θα λυθεί. Γιατί η βαση του προβλήματος εκεί βρίσκεται. Αγάπη για το συνάνθρωπο εναντίον αγάπης και ενδιαφέροντος μόνο για τον εαυτό σου. Σκέψου το λίγο και θα το καταλάβεις.

Ένα άρθρο για την Ελένη. Που όπως λέει ο Φοίβος, θα υπάρχει σε οποιοδήποτε τραγούδι.

  • Δείτε για να θυμήθείτε μερικά πράγματα γι' αυτή την υπόθεση ΕΔΩ...

Σε κάποιους αρέσει να... καταστρέφουν, ότι με κόπο δημιουργούν άλλοι... Δυστυχώς!

Posted in Επικαιρότητα

xilina.vagonia4
Την ίδρυση του Μουσείου Ηλεκτρικών σιδηροδρόμων την παρακολουθούμε εδώ και περίπου 30 χρόνια, από την αρχή της συνεργασίας μας με τους ανθρώπους του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ που είχαν την ιδέα και προχώρησαν στην ίδρυση του και συγκεκριμένα του τότε προέδρου, Μανώλη Φωτόπουλου.

xilina.vagonia1
Ήταν κάπως έτσι... Και χθες στο e-mail μας, έφτασαν αυτές οι φωτογραφίες που βλέπετε με ένα κείμενο όλο αγανάκτηση, καθώς ξυπνώντας είδαν τα ιστορικά ξύλινα βαγόνια κατασκευής 1904 και 1914 σ' αυτή τη φρικτή κατάσταση από ανθρώπους που κάνουν τέχνη το γκράφιτι. Δεν τα είχαν στο δρόμο. Φυλασσόμενα ήταν, στο αμαξοστάσιο του Φαλήρου.

xilina.vagonia5
Την ανακοίνωση υπογράφουν οι πρόεδροι του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, Ευθύμιος Ρουσιάς, του Σωματείου Εργαζομένων ΣΤΑΣΥ, Π. Κοντογιάννης και φυσικά ο πρόεδρος του Μουσείου Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων, Μανώλης Φωτόπουλος. Τι συμβαίνει λοιπόν; Πρόκειται για... ξέφραγο αμπέλι, ρωτούν.

xilina.vagonia2
Οργή και αγανάκτηση διακατέχει συνταξιούχους και εργαζόμενους στον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο ΗΣΑΠ, όταν αντίκρισαν σε φωτογραφίες την καταστροφή που προκάλεσαν οι ασύδοτοι και ανεξέλεγκτοι γκραφιτάδες, στα ιστορικά ξύλινα βαγόνια μέσα στο αμαξοστάσιο του Φαλήρου.

xilina.vagonia6
Ρωτάνε λοιπόν και περιμένουν απαντήσεις: Πώς και πότε μπήκαν οι γκραφιτάδες στους καλά φυλασσόμενους χώρους του Αμαξοστασίου από τους Σεκιούριτι; Πότε ενημερώθηκε η Διοίκηση της Εταιρίας για την καταστροφή; Ενημερώθηκαν οι Αστυνομικές Αρχές, το Υπουργείο Μεταφορών και το Υπουργείο Πολιτισμού, από ποιους και πότε;

xilina.vagonia3
Κι ακόμα: Πότε έχουν προγραμματίσει να γίνει η αποκατάσταση των ζημιών και ποιοι θα πληρώσουν για τις όποιες εργασίες; Να σημειώσουμε ότι τα ιστορικά ξύλινα βαγόνια συντηρήθηκαν και αποκαταστήθηκαν το έτος 2007 ύστερα από εντολή του τότε υπουργού Μεταφορών κ. Μιχάλη Λιάπη, προς τον τότε Διευθύνοντα Σύμβουλο των ΗΣΑΠ και σημερινό Αναπληρωτή Υπουργό Ανάπτυξης κ. Νίκο Παπαθανάση.

Σήμερα θέλουμε να σας γνωρίσουμε το Χορευτό, μια παραλία απείρου κάλλους στο Αιγαίο

Posted in Επικαιρότητα

xorefto1.130522
Το Χορευτό είναι παραθαλάσσιος οικισμός του δήμου Ζαγοράς - Μουρεσίου του νομού Μαγνησίας. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Πηλίου και αποτελεί επίνειο της Ζαγοράς. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ο πληθυσμός του, ανέρχεται στους 131 μόνιμους κατοίκους.

xorefto2.130522
Είναι 52 χλμ Βορειοανατολικά του Βόλου. Μια περιοχή απείρου κάλλους μέσα στο πράσινο που καταλήγει σε μια καταπληκτική παραλία 2,5 χλμ άσπιλη αμμουδιά με καταγάλανα νερά. Αξίζει να βρεθείτε εκεί και να την περπάτήσετε. Ιδιαίτερα αυτή την εποχή είναι εντελώς άδεια...

xorefto3.130522
Εάν έχετε σκάφος, μπορείτε να επισκεφθείτε την περιοχή της Παλιάς Μιτζέλας με τις τεράστιες θαλάσσιες σπηλιές, όπου καταστράφηκε ο στόλος του Ξέρξη (480 π.Χ). Η ακατοίκητη σήμερα Παλιά Μιτζέλα ονομαζόταν στην αρχαιότητα Ιπνοί - Φούρνοι. Εμείς δεν μπορέσαμε να πάμε.

xorefto4.130522
Η οργιώδης βλάστηση του Πηλίου, αγκαλιάζει και τις αμμώδεις παραλίες του Χορευτού, που υπήρξε ξακουστό λιμάνι απ’ όπου ξεκινούσαν τα “Ζαγοριανά καράβια” για τις μεγάλες αγορές της Ευρώπης και της Ανατολής. Μας τα είπαν οι κάτοικοι εκεί.

xorefto5.130522
Σ’ αυτόν τον τόπο που στη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου τα κύματα “χορεύουν” ο ποιητής Γεώργιος Δροσίνης εμπνεύστηκε την ποιητική του συλλογή “Γαλήνη”. Ένα καταπράσινο μονοπάτι, οδηγεί από το βόρειο μέρος του χωριού στις πανέμορφες ερημικές αμμουδιές Παρίσαινα και Ανάληψη.

xorefto6.130522
Εγώ το επέλεξα για δυο πράγματα: Πρώτος για να κάνω το πρώτο φετινό καλοκαιρινό μπάνιο μου και για να πιούμε δυο τρία τσίπουρα χωρίς γλυκάνισο στην ταβέρνα του "Σεβάχ" που άξιζαν και με το παραπάνω τα λεφτά τους. Μια πολύ όμορφη εμπειρία...

Μια ματιά στο χωριό Πορταριά, που γνωρίσαμε εμείς στην εκδρομή μας στο Πήλιο…

Posted in Επικαιρότητα

portaria1.140522
Ένα από τα δημοφιλέστερα χωριά του Πηλίου, αλλά και ολόκληρης της χώρας, η Πορταριά συνδυάζει την ατμόσφαιρα του αυθεντικού πηλιορείτικου οικισμού και την αξεπέραστη θέα στην πόλη του Βόλου και του Παγασητικού με την έντονη τουριστική ανάπτυξη. Και να ‘μαι κι εγώ εδώ να τη φωτογραφίζω...

portaria2.140522
Οι επισκέπτες της, την επιλέγουν για διακοπές όλους τους μήνες του χρόνου, με περίοδο αιχμής το χειμώνα. Η γραφικότητά της, η φυσική ομορφιά και η κοντινή απόσταση τόσο από το χιονοδρομικό κέντρο του Πηλίου όσο και από τη θάλασσα την καθιστούν ιδανικό προορισμό και ορμητήριο για εξορμήσεις σε όλο το Πήλιο.

portaria3.140522
Πολυτελή ξενοδοχεία, παραδοσιακοί ξενώνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και ταβέρνες (από τα καλύτερα του Πηλίου), καφέ, μπαρ και καταστήματα με σουβενίρ και είδη λαϊκής τέχνης συνθέτουν έναν ολοκληρωμένο τουριστικό προορισμό για όλα τα γούστα.

portaria5.140522
Δέντρα και λουλούδια στολίζουν τα λιθόστρωτα καλντερίμια, τα πέτρινα παραδοσιακά σπίτια και τις πλατείες, ενώ σε ολόκληρο το χωριό υπάρχουν σπουδαία αρχοντικά, περίτεχνες λιθόχτιστες βρύσες, εκκλησιές και μνημεία. Ναι, εμείς τα είδαμε όλα αυτά.

portaria4.140522
Ιδιαίτερα όμορφες και γραφικές είναι η πλατεία Μελίνας Μερκούρη, που είναι και η κεντρική του χωριού, περιτριγυρισμένη από ταβέρνες και καφέ, η πλατεία Αδάμενας από όπου και ξεκινάει το μονοπάτι για την Πηγή Μάνας με τα αιωνόβια πλατάνια, αλλά και η πλατεία Ταξιαρχών με την υπέροχη θέα.

portaria6.140522
Σ' αυτή δροσερή γωνιά καθίσαμε την ημέρα της επιστροφής μας για το μεσημεριανό φαγητό και για να ψωνίσουμε μερικά αναμνηστικά ρπάγμα για τους φίλους μας και για μας. Και μείναμε σε όλα ικανοποιημένοι. Κάτω από τους πλατάνους που τώρα μεγαλώνουν τα φύλλα τους,  ότι καλύτερο...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA