Με ερωτηματικά ξεκινάμε σήμερα. Ερωτηματικά όμως που αποτυπώνουν μια πραγματικότητα καθώς η ανάγκη να αντιμετωπίσουμε προσωρινά την ενεργειακή κρίση καλεί την κυβέρνηση (και κατ' επέκταση όλους εμάς) να προσαρμοστούμε σε ένα νέο τρόπο ζωή ξένο σε μας, αφού δεν μας τον δίδαξε κανένας.

Ενέργεια. Μια λέξη που έχει συζητηθεί πολύ τελευταία και ακόμα θα συζητιέται για καιρό. Ειδικά όσο συνεχίζεται η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Και λόγω αποθεμάτων αλλά και λόγω υψηλής τιμής ακούγονται από την ευρωπαϊκή ένωση οι προσπάθειες για μείωση της κατανάλωσης ενέργειας.

Έχει έρθει και στη χώρα μας αυτή η κουβέντα με την κυβέρνηση να ετοιμάζεται στο άμεσο μέλλον να ανακοινώσει μέτρα για τη μείωση της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας.

Μερικά από τα μέτρα που ακούγονται ότι θα προταθούν περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων ανώτατο όριο θερμοκρασίας για τη λειτουργία των κλιματιστικών το καλοκαίρι και τον χειμώνα στα δημόσια κτίρια, τηλεργασία για τους δημοσίους υπαλλήλους τρεις φορές την εβδομάδα, κίνητρα για τη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς (μείωση τιμής εισιτηρίων), εναλλάξ κυκλοφορία των οχημάτων στις μεγάλες πόλεις, ενθάρρυνση της κοινής χρήσης αυτοκινήτων από περισσότερα άτομα, μείωση των ορίων ταχύτητας στους αυτοκινητόδρομους, πόλεις και χωριά χωρίς αυτοκίνητο την Κυριακή, χρήση σιδηροδρόμων αντί αεροπλάνων.

Οι κουβέντες για την μείωση του ανθρώπινου αποτυπώματος στον πλανήτη είναι καλές ευπρόσδεκτες αρκεί να είναι εφαρμόσιμες. Και δε λέω να βάλεις τον εαυτό σου πάνω από τον πλανήτη και να μην ξεβολευτείς καθόλου αλλά για παράδειγμα όταν ξεκινάς το πρωί για να πας στη δουλειά πως μπορείς να χρησιμοποιείς το αμάξι σου με πιο πολλά άτομα;

Θα υπάρχει συνεννόηση με τους υπόλοιπους της πολυκατοικίας κάθε μέρα να πηγαίνετε όλοι μαζί στις δουλειές σας με ένα αμάξι; Θα πηγαίνουν οι νοικοκυρές απ' όλη τη γειτονιά όλες μαζί με ένα αμάξι να κάνουν ψώνια στο σούπερ μάρκετ; Τα κίνητρα για τη χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς δεν πρέπει να είναι μόνο η μείωση του εισιτηρίου.

Αν όπως λένε επίσης θέλουν Κυριακή χωρίς αυτοκίνητα, πρέπει να αυξηθούν τα δρομολόγια των μέσων. Αλλιώς πώς θα πάει ο άλλος στη βόλτα ή στην παραλία με αραιά δρομολόγια Κυριακών; Ή μήπως μια Κυριακή που του έμεινε θα κλειστεί μέσα στο σπίτι για να μην εκπέμψει καυσαέρια το όχημά του;

Το πρόβλημα είναι ότι εδώ και δεκαετίες η ανθρωπότητα έχει δημιουργήσει ένα μοτίβο καθημερινότητας και ζωής άρρηκτα συνδεδεμένο με την κατανάλωση ενέργειας. Δεν μπορείς λοιπόν να κρατήσεις ίδια καθημερινότητα με μειωμένη κατανάλωση ενέργειας. Δεν μπορείς κάνοντας το τίποτα να περιμένεις να αλλάξεις κάτι. Τι πρέπει να αλλάξει; Οι απαιτήσεις της ζωής.

Φτιάξε ποδηλατόδρομους με σήμανση και σηματοδότηση. Άνοιξε νέες θέσεις εργασίας ώστε ο καθένας να μπορεί να βρει εργασία πιο κοντά στο σπίτι του. Αν η πόλη είχε απλωθεί πιο ομοιόμορφα στο λεκανοπέδιο θα μπορούσε να υπάρχει πολύ περισσότερη δεντροφύτευση άρα και χαμηλότερα επίπεδα θερμοκρασίας, άρα λιγότερη ανάγκη για ψύξη με κλιματιστικά.

Δεν γίνεται να επιβάλεις λιγότερη ενέργεια χωρίς να κάνεις τίποτα από την πλευρά σου για να διευκολύνεις τους πολίτες να το εφαρμόσουν. Και αυτό γίνεται επειδή το κίνητρο είναι οικονομικό. Αν δεν υπήρχε κρίση στα ορυκτά καύσιμα και αύξηση τιμών, δεν θα λέγαμε για μείωση κατανάλωσης. Δεν θα μας ενδιέφερε ο πλανήτης. Για αυτό και δεν υπάρχουν ουσιαστικά κίνητρα.

Πάμε πλατεία; Για την πλατεία Κολωνού λέω ή όπως την ξέρουν οι ντόπιοι πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου ή όπως μετονομάστηκε αργότερα Σωτήρη Πέτρουλα. Από εδώ είναι οι βουκαμβίλιες που σας έχουμε σήμερα. Μεγαλώνουν, σχετικά μόνες τους, χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα.


Συχνά θα δεις Ρωμά να είναι με τα παιδιά τους καθισμένοι στον ίσκιο τους και να απολαμβάνουν τις στιγμές. Αν και η πλατεία βρίσκεται, ούτε πέντε λεπτά από το κέντρο της Αθήνας, πάνω στη Λένορμαν και στην ουσία ενώνει με το Περιστέρι την περιοχή, οι Ρωμά είναι μόνιμα εδώ.


Φυσικά τα πρωινά, αυτό δεν αποκλείει και σε άλλους κατοίκους, ντόπιους, να πάνε στην πλατεία και να επωφεληθούν. Ίσα - ίσα, ιδιαίτερα τώρα που καλυτερεύει ο καιρός, προφανώς και έχουν ανάγκη τη σκιά του. Και οι βουκαμβίλιες είναι πάντα εκεί, πανέμορφες, ανθισμένες.


Δέντρα ολόκληρα, καθώς οι ρίζες στο χώμα έχουν βρεις υγρασία και δεν χρειάζονται κανένα ιδιαίτερα πότισμα, για να διατηρούνται ζωντανές και σε καλή κατάσταση. Κι έχουν αυτό το μωβ χρώμα που, προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ. Τις χαίρομαι!


Ένα πρόσφατο πρωινό του Μαΐου, περάσαμε και καταγράψαμε αυτές τις φωτογραφίες που βλέπετε σήμερα, στο κινητό μου. Κάπου πηγαίναμε για δουλειά και ο δρόμος μας, μας έφερε από εκεί. Αυτό ήταν! Ξέρω πως αρέσουν και σε σας και προσπαθώ να μοιράζουμε τέτοια πράγματα μαζί σας.


Εδώ βρίσκουν απάγκιο άνθρωποι της τρίτης ηλικίας που δεν έχουν δουλειά καιπου κάπως πρέπει να περνάνε την ώρα τους, παίζοντας κάποιο παιχνίδι, με κάτι σαν τετράγωνα λευκά τα οποία έχουν τελείτσες πάνω τους (αν προσέξετε θα το δείτε στο τραπέζι τους) και αρνούνται να πάνε σε κάποιο καφέ... Ομορφιές!

Η ευλογιά των πιθήκων είναι μια σπάνια ιογενής λοίμωξη που κυρίως εμφανίζεται σε τροπικές περιοχές της Δυτικής και Κεντρικής Αφρικής. Μπορεί να μεταδοθεί μέσω του αναπνευστικού συστήματος κατόπιν εισπνοής μεγάλου μεγέθους σταγονιδίων και μέσω επαφής με δερματικές βλάβες πάσχοντος ή μολυσμένα υλικά (π.χ. κλινοσκεπάσματα ή πετσέτες που έχει χρησιμοποιήσει ασθενής).

 

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 28/05/2022

Και ξαφνικά, πριν ακόμα ηρεμήσουμε καλά - καλά από την Covid-19, οι επιστήμονες βρήκαν ένα καινούριο σημείο για να συνεχίζουμε να αισθανόμαστε υπό το κράτος του άγχους, της αγωνίας και του πανικού. Και πλημμύρισαν τα site με αποκρουστικές φωτογραφίες που δείχνουν πώς επηρεάζει το δέρμα μας, η ευλογιά των πιθήκων!

Το πράγμα γίνεται ακόμα πιο ανησυχητικό, καθώς βλέπουμε να εξαπλώνεται με γοργούς ρυθμούς, παγκόσμια. Και φυσικά, οι επιστήμονες ψάχνουν να βρουν τα πώς και τα γιατί, όπως και τους τρόπους μετάδοσης της ασθένειας.

Οι πρώτες ειδήσεις μας έρχονται από την Ισπανία και τη Βρετανία. Στην πρώτη περίπτωση 30 κρούσματα ευλογιάς των πιθήκων εντοπίστηκαν σε μια μόνο σάουνα ενηλίκων στη Μαδρίτη, ενώ στην Αγγλία τη συνέδεσαν με την ομοφυλοφιλία, όπως έγραψε η εφημερίδα TELEGRAPH σε πρόσφατο δημοσίευμα της. Αλλά τα κρούσματα της ευλογίας των πιθήκων πέρασαν νέα σύνορα καθώς από 15, ανήλθαν σε 19 οι χώρες που σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας μοιράζονται τα 131 μέχρι στιγμής επιβεβαιωμένα κρούσματα.

Όπως και να έχει το πράγμα, φαίνεται να είναι όλα στο στάδιο της έρευνας, άρα πρόωρο να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα. Ιδιαίτερα, αν δεν είμαστε ειδικοί. Ούτε να δημιουργούμε συνομωσιολογικά σενάρια στο μυαλό μας, κάτι που το βλέπουμε να λειτουργεί με τη μεγαλύτερη ευκολία στα κοινωνικά δίκτυα, όπου οι φήμες διασπείρονται με ευκολία.

Το βέβαιο είναι ότι σ’ αυτό, προφανώς υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Δεδομένου και του καλοκαιριού που έχουμε μπροστά μας και καθώς τα μέτρα για την Covid-19 είτε χαλαρώνουν, είτε εξαφανίζονται, επειδή η οικονομική ζωή πρέπει να συνεχιστεί, αναμένεται να έχουμε μαζικές συγκεντρώσεις, είτε σε φεστιβάλ, είτε σε πάρτι θα ήταν φυσιολογικό να ανησυχεί κανείς για τη μετάδοση της.

Ένα σημείο που θα μπορούσε να μας ενθαρρύνει, αν αυτή μπορεί να είναι η κατάλληλη λέξη, μιας και μιλάμε για κάτι επώδυνο και θανατηφόρο είναι ότι έγκαιρα οι φορείς δημόσιας υγείας των κρατών κατάφεραν να επικοινωνήσουν υπεύθυνα, παρέχοντας ακριβείς και πρακτικές συμβουλές.

Και βλέπουμε στη χώρα μας να το έχει κάνει ήδη ο ΕΟΔΥ που επωμίζεται και όλο το βάρος της διαχείρισης της Covid-19. Στη σελίδα του, στο διαδίκτυο, θα βρείτε οδηγίες από πρακτικές συμβουλές σχετικά με την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία αυτή της αρρώστιας.

Η ευλογιά των πιθήκων, αποτελεί έναν ιό που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μεταδίδονται από το ένα άτομο στο άλλο και είναι, όπως διαβάζουμε, η πρώτη φορά που υπάρχει συνεχής μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο εκτός Αφρικής.

Ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν, γιατί ο πανικός που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια από τις επιπτώσεις της Covid-19, δεν μας αφήνει να σκεφτούμε λογικά: Δεν πρόκειται για νέα πανδημία. Είναι μια ενδημική νόσος στην Αφρική και ιδιαίτερα στο Κογκό, γνωστή στην ιατρική επιστήμη.

Με όρους ιατρικούς θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για μια ιογενή λοίμωξη. Και όπως εκτιμούν οι ειδικοί, είναι πιθανόν να έρθει και στη χώρα μας, αν δεν έχει έρθει ήδη. Αλλά μας διαβεβαιώνουν ότι μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε με επιτυχία, αφού γνωρίζουμε ήδη πολλά από τα συμπτώματα που έχει αυτό ο ιός, όπως πώς ξεκινά και μεταδίδεται μέσω της αναπνευστικής οδού και από επαφές από δερματικές βλάβες.

Τα συμπτώματα μπορεί να είναι πυρετός, αδυναμία, πονοκέφαλος, διόγκωση των λεμφαδένων και δερματικές εκδηλώσεις. Ας μην αφήνουμε λοιπόν τον πανικό να λειτουργήσει αρνητικά πάνω μας και να μας στερήσει τη λίγη χαρά που θέλουμε να πάρουμε από το καλοκαίρι που έρχεται.

Αντί για ευλογιά, αν χειριστούμε σωστά, υπεύθυνα και ισορροπημένα αυτή τη νέα νόσο, θα μπορούσε να γίνει και ευλογία καθώς εφαρμόζουμε σχολαστικά τους γνωστούς κανόνες υγιεινής για χέρια και μάσκες, εκεί όπου υπάρχει συνωστισμός ανθρώπων. Υπακούμε λοιπόν στις οδηγίες που δίνονται από τους ειδικούς και δεν έχουμε υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στην άγνοια μας. Και όλα αυτά ψύχραιμα και χωρίς να χάνουμε τη χαρά μας. Το καλοκαίρι είναι κιόλας εδώ!

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου "Επισημάνσεις", αλλά λόγω κάποιων προβλημάτων στο site το βλέπετε σήμερα...

Συνέχεια του δημοσιεύματος που μπορείτε να δείτε ΕΔΩ, αποτελεί το σημερινό κομμάτι. Και νοσταλγία για τον τόπο που γεννηθήκαμε και περάσαμε μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές της παιδικής μας ηλικίας... Πατήστε πάνω στο σύνδεσμό και ξαναδείτε το. Θα βοηθήσει να συνδέσετε τα πράγματα.


Ας συνεχίσουμε λοιπόν από εκεί. Τρεις φίλες της Στασούλα πήγαν σπίτι να την επισκεφτούν. Κι εκείνη, φιλόξενη καθώς είναι τις έβγαλε βόλτα σε διάφορα σημεία του χωριού που αγαπά. Μαζί πήγαν και στου Γρέγο εκεί έχει τον κήπο της και ο Αγησίλαος τα πρόβατα του.


Κοιτάξτε μια πολύ όμορφη φωτογραφία... Μάλλον απόγευμα θα είναι και στο βάθος της φωτογραφίας, από κεί ψηλά που παίρνει τη φωτογραφία η Στασούλα, φαίνεται το χωριό. Μιά του όψη... Και μου έφερε τόσες θύμησες, αλλά και νοσταλγία μιας και λόγω προβλημάτων έχουμε καιρό να κατέβουμε.


Φυσικά και στην τεχνητή λίμνη της Λειβάδας πήγε τις φίλες της. Κι εδώ είδαν τις πάπιες που κυκλοφορούν και όπως είναι φυσικό τις φωτογράφισαν. Σκέφτομαι τώρα πως κι εγώ στα χρόνια που πέρασαν και κατέβαινα τα καλοκαίρια στο χωριό δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάω σ' αυτή τη λίμνη.


Συχνά συναντάς στο δρόμο σου κάποιον σκυλούνο να κυκλοφορεί μόνος του, ακόμα και έξω από το πατρικό, όπως εδώ. Ήρεμος, ήσυχος "κάθετε" να φωτογραφηθεί χωρίς να έχει τη διάθεση να φύγει κυνηγημένος. Τα προσέχω κι εγώ αυτά τα ζώα ακόμα κι αν είναι αδέσποτα.


Και μια φωτογραφία της Μαρίας της γυναίκας του αδελφού μου Κωστή που "έφυγε" πριν λίγο καιρό από κοντά μας. Εδώ με την ανιψιά μου και κόρη τους Πόπη φωτογραφημένοι κάπου στο Βόλο. Πήγε για λίγο καιρό κοντά της και καλά έκανε. Ποιος δεν χρειάζεται την παρέα των παιδιών του;

Τη χρειαζόμαστε αυτή τη βόλτα και την κάναμε σε ένα μέρος που μας αρέσει. Την Αποστόλου Παύλου στο Θησείο και μετά κάτω από την Ακρόπολη και επιστροφή από την Πλάκα. Όταν φτάσαμε στη Ρωμαϊκή Αγορά, είχε αρχίσει το σούρουπο. Η πιο όμορφη ώρα!


Οπότε με τα κινητά μας τηλέφωνα τραβήξαμε μερικές φωτογραφίες. Κι εγώ και η Σούλα. Αυτή, ας πούμε είναι της Σούλας. Είναι ακριβώς απέναντι από την πρώτη φωτογραφία της σημερινής ανάρτησης. Και όπως πάντα, επέλεξε να είναι ολίγον καλλιτεχνική.


Έγώ πάλι προτιμώ να αποτυπώνω ρεαλιστικά την πραγματικότητα. Όλα ήταν υπέροχα. Και ο ουρανός στην πιο όμορφη ώρα τους. Πέρασα το κινητό μου μέσα από τα κάγκελα για να μη με εμποδίζουν και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που βλέπετε. Μου άρεσε και την κράτησα.


Είναι λογικό οι αρχαιολογικοί χώροι να έχουν μια στοιχειώδη περίφραξη. Αυτό το ρόλο παίζουν τα κάγκελα, αλλά στην περίπτωση μας δεν δημιούργησαν και κανένα σοβαρό πρόβλημα. Τη στιγμή που θέλαμε την κρατήσαμε. Και δεν ήμασταν οι μόνοι. Αν προσέξετε το πλάνο, το ίδιο έκαναν κι άλλοι.


Αγαπώ καθετί που ξεχωρίζει και προσθέτει στην αισθητική μας. Και μ' αρέσει να το μοιράζομαι αυτό με τους φίλους μου. Επειδή τελικά, τι είναι η ζωή αν δεν έχει τέτοια όμορφα πράγματα; Μια ρουτίνα, χωρίς τίποτα να την κάνει να ξεχωρίζει. Δυστυχώς, αυτό είναι μια αλήθεια.


Ρίξαμε σήμερα ένα βάρος ιδιαίτερο σε μια στιγμή που μας άρεσε πολύ. Ούτε 10 λεπτά δεν κράτησε αυτή διαδικασία. Απειροελάχιστος χρόνος σε σχέση με τη βόλτα μας που κράτησε περισσότερο από ένα δίωρο. Φτάσαμε σπίτι μας, γεμάτοι, όταν είχε πια νυχτώσει.

Η απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών με Πρόεδρο την κ. Μιχαλοπούλου Σοφία, Εφέτες τον κ. Ντόνο Αντρέα και την κ. Παπαντωνοπούλου Ευτέρπη, καθώς και τους Ενόρκους, αλλά και την Εισαγγελέα κ. Καπαγιάννη Ευσταθία, ήταν σαφής και ομόφωνη: Καταδίκασαν για άλλη μια φορά τους βασανιστές - βιαστές - δολοφόνους της Ελένης Τοπαλούδη όπως και Πρωτόδικα στην ανώτερη των ποινών: ισόβια και 15 χρόνια κάθειρξη χωρίς κανένα ελαφρυντικό!

Περιμένοντας πολύ καιρό το αποτέλεσμα της δικής Τοπαλούδη, σήμερα είναι, δεν ξέρω πως να το πω, είναι ένα άρθρο για την Ελένη. Ένας ελάχιστος φόρος τιμής. Κανείς μας δεν την γνώρισε και όμως είναι σα να την ξέρουμε όλοι. Η ψυχρή αλήθεια είναι ότι από τα πολλά άσχημα που έχει η κοινωνία μας, κάπου έχω απευαισθητοποιηθεί και συνήθισα να ακούω για γυναικοκτονίες, δολοφονίες και άλλα τέτοια. Και νομίζω συμβαίνει και σε άλλους αυτό. Βέβαια δεν είναι καλό αυτό. Αυτοί που χάνονται είναι συνάνθρωποι μας.

Κάθε ανθρώπινη ζωή έχει τεράστια αξία. Το είπα αυτό για να καταλήξω όμως, στο ότι η υπόθεση της Ελένης με έχει κάνει να λυγίσω. Έχει αυτό το κάτι που εμένα με επηρέασε πολύ. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω οποιαδήποτε άλλη δολοφονία. Ίσως επειδή την παρακολούθησα από κοντά και έκανα το λάθος να κάνω εικόνες τις πληροφορίες στο μυαλό μου.

Εδώ και ο Φοίβος ο Δεληβοριάς έγραψε ένα ολόκληρο τραγούδι. Άρα δε νομίζω να το βλέπω μόνο εγώ έτσι. Είμαι εδώ στο γραφείο και γράφοντας αυτό το άρθρο προσπαθώ να κρύψω τα δάκρυα μου από τους συναδέλφους.

Αρνείται να συναινέσει σε σεξουαλικές πράξεις. Τη βιάζουν και την ξυλοκοπούν άσχημα. Την χτυπάνε στο κεφάλι με ό,τι βρουν μπροστά τους. Την φορτώνουν σα σακί τσιμέντο στο αμάξι, ημιλιπόθυμη. Με ό,τι δυνάμεις της έχουν μείνει, τους παρακαλούσε να την πάνε στο νοσοκομείο.

Αντί για την ύστατη αλλαγή πορείας, τα καθάρματα την πέταξαν ζωντανή στα βράχια. Κατρακυλάει αργά καθώς το σώμα της σκίζεται στα βράχια. Καταλήγει λιπόθυμη στη θάλασσα και πνίγεται. Με τι καρδιά το έκαναν αυτό; Πως μπορείς να σκοτώσεις έναν άνθρωπο; Πως μπορείς να τον πετάς στα βράχια, ενώ ξέρεις ότι είναι ζωντανός και σε εκλιπαρεί να τον βοηθήσεις;

Ένας φόρος τιμής για την Ελένη λοιπόν. Δεν θα πω όπως λένε όλοι, μακάρι να είναι η τελευταία. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Αν δεν μάθουν οι γονείς στα παιδιά τους να αγαπούν το συνάνθρωπο και να μην είναι ιδιοτελείς, δηλαδή να μην ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους, το πρόβλημα δεν θα λυθεί. Γιατί η βαση του προβλήματος εκεί βρίσκεται. Αγάπη για το συνάνθρωπο εναντίον αγάπης και ενδιαφέροντος μόνο για τον εαυτό σου. Σκέψου το λίγο και θα το καταλάβεις.

Ένα άρθρο για την Ελένη. Που όπως λέει ο Φοίβος, θα υπάρχει σε οποιοδήποτε τραγούδι.

• Δείτε για να θυμήθείτε μερικά πράγματα γι' αυτή την υπόθεση ΕΔΩ...