Δεν μπόρεσε χθες να γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ ο καλός μας φίλος και συνεργάτης μας, Λεωνίδας Α. Μπόνης. Σε όλους μας μπορεί να προκύψουν δυσκολίες κάποια στιγμή. Γι' αυτό, αν και προσπαθούμε, όλα αυτά τα χρόνια, να μη λείπουμε με από την καθημερινή μας παρουσία εδώ, σας λέμε ότι κάποια στιγμή μπορεί να συμβεί.


Ωστόσο ο Λεωνίδας φρόντισε να μας στείλει φωτογραφίες από τα Άχλα που αγαπά και φροντίζει να πηγαίνει συχνά με τη γυναίκα του για να ξεκουράζεται μπροστά και μέσα σ' αυτή την υπέροχη φύση. Τα μέρη αυτά τα ξέρουμε. Τα περπατήσαμε κι εμείς το 2018 με τον Λούη και τη Δήμητρα, να είναι καλά!


Ημερήσια εκδρομή, το κάναμε τότε. Και το γευτήκαμε ώς το μεδούλι. Εκεί, κοντά στα τρεχούμενα νερά φάγαμε ότι κρατούσαμε μαζί μας και το απολαύσαμε διαπιστώνοντας ότι τα ωραία πράγματα δεν χρειάζονται πολλά για να τα χαρείς. Αγάπη μόνο και μοίρασμα. Και τα δύο, τα νιώσαμε απλόχερα στην Άνδρο.


Τέτοιες ωραίες εικόνες θα τις δεις στα Άχλα. Κοντά ή δίπλα στο ποτάμι με τα τρεχούμενα νερά. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ μερικές αναρτήσεις που έχουμε κάνει στο παρελθόν γι' αυτή την περιοχή. Επομένως, όμορφες μνήμες μας έφεραν στην επιφάνεια και τον ευχαριστούμε γι' αυτό.


Όπου υπάρχει η δυνατότητα, επειδή το επιτρέπει η φυσική διαμόρφωση του ποταμιού θα δεις τέτοια σημεία όπου τα νερά λιμνάζουν προσωρινά πριν πάρουν το δρόμο για τη θάλασσα. Και οι πάπιες υπάρχουν και θα τις δείτε να κυκλοφορούν, είτε στα γλυκά νερά του ποταμιού, είτε μέσα στη θάλασσα. Δείτε ΕΔΩ.


Αλλά εκεί που πραγματικά μπορείς να απολαύσεις τη φύση είναι στο φεγγάρι, λίγο πριν ή λίγο μετά την Πανσέληνο. Δεν υπάρχουν φώτα γύρω, οπότε ο ουρανός είναι πιο καθαρός και μπορεί να τον συλλάβει ακόμα και ο φακός ενός κινητού τηλεφώνου. Όπως αυτή εδώ η φωτογραφία.