"Δουλεύουμε" και το τ. 443 του «ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών»

tipos443

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της προηγούμενης εφημερίδας του «ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών». Το επιμελούμαι δημοσιογραφικά εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ.. 

Άντε ξανά τον ίδιο κύκλό! Βάλαμε μπροστά το τ. 443 του "ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών"...  Ο τρόπος δουλειά ο ίδιος. Τις προηγούμενες μέρες κατέβηκα στο κέντρο, στην ΠΟΣΣ και συναντήθηκα με τον πρόεδρο της, Θύμιο Κάραλη όπου και συζητήσαμε για το περιεχόμενο της. Πήρα επίσης όση ύλη ήταν διαθέσιμη ώστε να αρχίσω να τη "χτίζω" για να πάρει τη μορφή της εφημερίδας. Τις επόμενες μέρες τα Σωματεία με e-mail μου έστειλαν την ύλη τους. Είναι ωραία αυτή η επαφή και η επικοινωνία, διότι αντιλαμβάνομαι καλύτερα τι θέλουν και μπορώ να το αποτυπώσω τεχνικά. Και μετά ακολουθεί η διαδικασία της έκδοσης... Και να που ένα ακόμα φύλλο της εφημερίδας άρχισε να στήνεται αποό την Πόπη στη Σαλαμίνα...

Φυσικά επικοινωνούμε κι αλλιώς μέσω e-mail ή μέσω massnger για τα επείγοντα. Το κάναμε για πρώτη φορά από την Πάρο, τον Ιούνιο του 2023 που είμαστε σε διακοπές με τον Στήβ την Έστερ και τα παιδιά τους και μας άρεσε. Τολμήσαμε και προχωρήσαμε παράλληλα στην έκδοση νέου φύλλου με το νέο σύγχρονο, διαδικτυακό τρόπο, ενώ κάναμε τα μπάνια μας. Μέσω e-mail ή μηνυμάτων Viber ή Messenger παίρναμε τα θέματα, τα αξιολογούσαμε, τα σελιδοποιούσαμε σε κασέ και τα... στέλναμε στην Πόπη στη Σαλαμίνα, που έχει την τεχνική ευθύνη της έκδοσης. Έτσι, η ύλη μπορεί να έρχεται από Αθήνα, αλλά μπορεί να στηθεί παντού και στη συνέχεια να σελιδοποιηθεί στη Σαλαμίνα! Έτσι είναι, όταν αξιοποείς με τον σωστό τρόπο τη δύναμη της τεχνολογίας! Αυτόμτο φύλλο το βγάζουμε από Αθήνα, αλλά με τον ίδιο τρόπο.

Η εφημερίδα ο ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηδρομικών, έχει τη δική της ιστορία. Έχει περάσει από συμπληγάδες, λόγω των εσωτερικών προβλημάτων της Διοίκησης αλλά και της απραξίας στην εποχή του κορονοϊού κι έχει σταθεί σταθεί στα πόδια της. Αυτές τις μέρες ετοιμάσαμε το νέο φύλλο και περάσαμε σε μια νέα εποχή με νέα Διοίκηση στην Ομοσπονδία που την εκδίδει και με την πίστη ότι θα τα καταφέρει να είναι κάθε δίμηνο στα ραντεβού της. Ξεκινήσαμε με αισιοδοξία!

Αυτό το έντυπο έχει έναν... δικό του τρόπο να βγαίνει. Εκεί που νομίζεις ότι σταμάτησε η έκδοση, αναγεννιέται σαν τον φοίνικα από τις στάκτες του. Και σ' αυτό "βοήθησε" η εποχή του κορονοϊού Covid-19 που δημιούργησε πολλά προβλήματα στους ανθρώπους. Ένα από αυτά ήταν και η έκδοση του «ΤΥΠΟΥ» της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών (ΠΟΣΣ) που βγαίνει, πολύ πιο αργά πια και όχι στο δίμηνο, μέχρι να το επιτρέψουν οι συνθήκες.

Την αρχή, πριν δεκαπέντε  χρόνια που την ανέλαβα, έβγαινε σταθερά κάθε μήνα και κάλυπτε τις ανάγκες για την προβολή της δράσης των Σωματείων της δύναμης της ΠΟΣΣ σε όλη τη χώρα.

Η συγκεκριμένη εφημερίδα υπήρχε στον χώρο και πριν πάω εγώ. Σ’ αυτό που εγώ βοήθησα, ήταν να της δώσω έναν πιο δημοσιογραφικό, ελκυστικό ύφος και να είναι συνεπής στο διμηνιαίο ραντεβού της, που ακολούθησε. Οι συνθήκες της κρίσης του 2012 την έκαναν διμηνιαία.

Συνδετικός κρίκος, ο πρόεδρος της ΠΟΣΣ, Βασίλης Αποστολόπουλος. Ο ίδιος με γνώριζε από την εποχή που εργαζόμουν στο Γραφείο Τύπου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Είχε δοκιμαστεί η σχέση μας και υπήρχαν όλες οι δυνατότητες για μια καλή συνεργασία. Τώρα μπαίνουμε σε μια νέα εποχή. Στο τιμόνι της ΠΟΣΣ είναι ο Θύμιος Καραλής ο οποίος εξελέγη στο τελευταίο συνέδριο της ΠΟΣΣ. Και στο ξεκίνημα της η συνεργασία μας, δείχνει να έχει διάθεση για δουλειά. Φυσικά, ο χρόνος θα δείξει...

Γενικά σ' αυτο το έντυπο πάντα τα πήγαμε πολύ καλά με τους ανθρώπους του. Μέχρι που ήρθε ο κορονοϊός. Οι άνθρωποι είναι συνταξιούχοι, μεγάλοι σε ηλικία και ως ομάδα, ευπαθής. Υπήρχε δηλαδή μεγάλη ανάγκη για προσοχή. Ήρθε και η καραντίνα και μας απόκαμε.

Τα πράγματα δείχνουν ότι αν τα καταφέρουμε μπορεί και να επιστρέψουμε στο δίμηνο. Ο χρόνιος θα δείξει. Στο μεταξύ προέκυψσν πολλά. Συνέδριο, εκλογή νέας διοίκησης, αλλά προέκυψαν και πολιτικές εκλογές κι έγινε πάλι πολύπλοκο το πράγμα... Παρ' όλα αυτά στον ορίζοντα, κάτι θετικό βλέπω.

Ελπίζουν οι άνθρωποι, όπως όλοι μας, ότι κάποια στιγμή, η κανονικότητα θα μπει στη ζωή τους, εξέλεξαν κανονικά διοικήσεις και ελπίζουν πως θα τα καταφέρουν να λειτουργήσουν, όπως ήξεραν, με φυσική παρουσία και όχι από μακριά. Τα e-mails είναι για τους ανθρώπους αυτής της ηλικίας, κάτι σαν... διαστημικά πράγματα. Μέχρι το φάξ και πολύ είναι... Μόνο που τα Fax είναι πια ελάχιστα. Καταργήθηκαν, ακόμα και από το δημόσιο...

Τους καταλαβαίνω. Πολλά πράγματα στη νέα τεχνολογία, δεν τα κατανοούν ή αρνούνται να μπουν στη διαδικάσία να τα κάνουν. Θέλουν να κρατήσουν το χειρόγραφο ή το τυπωμένο χαρτί στα χέρια τους, για να είναι βέβαιοι για τι πράγμα μιλάνε.

Κι αυτή η πανδημία, τα ανέτρεψε όλα! Η επικοινωνία γίνεται πια με νέες μορφές και άντε να σκανάρεις τα έγγραφα και να τα στείλεις στο δημοσιογράφο. Και μετά να τηλεφωνήσεις για να βεβαιωθείς ότι πήγαν, ότι τα παρέλαβε. Δύσκολες, πολύ δύσκολες εποχές… Ευτυχώς που υπάρχει το κινητό τηλέφωνο για να φωτογραφίζεις τα χειρόγραφα! 

Όλοι πια έχουν ολοκληρώσει τις εκλογές τους και κάποια στιγμή θα προχωρήσουν σύμφωνα με το κατασταστικό, τον περσμένο μήνα προχώρησαν στην εκλογή νέας Διοίκησης... Κι αυτοί δείχνουν να έχουν διάθεση να πάνε τα πράγματα ένα βήμα πιο μπροστά.

Και όλα αυτά, με τος ιώσεις και την Covid-19 να είναι ως πέλεκης πάνω από τα κεφάλια όλων μας... Θα το περάσουμε κι αυτό, πού θα πάει... Χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί γιατί αυτός ο ιός εξελλίσεται σε... μόνιμο, οπότε καλό είναι να μην είμαστε ιδιαίτερα διαχυτικοί καθώς έχουμε το χειμώνα μπροστά μας κι έτσι κι αλλιώς η γρίππη αυτού του είδους είναι ακπομα εδώ. Και οι μεγάλες ηλικίες, όπως είμαστε εμείς, είναι πάντα πιο ευάλωτες... Το ενθαρρυντικό είναι αν και μεγάλωσε ο χρόνος αναμονής (έγινε τριμηνιαία) εντούτοις το ραντεβού έχει μια κάποια συνέπεια...

Μια απογευματινή βόλτα στη θάλασσα του Μεγάλου Πεύκου που μας άρεσε πολύ...

Posted in Επικαιρότητα

megalo.pefko1.100622
Ξαφνικά, κατά τις επτά το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης, πριν ακόμα καταφθάσει η κακοκαιρία Genesis, ένα χειμωνιάτικο διάλλειμα μες το καλοκαίρι, αποφασίσαμε με τη Σούλα να πάμε μια βόλτα, με το αυτοκίνητο ώς το Μεγάλο Πεύκο, να ξεκουραστούμε στη θάλασσα,

megalo.pefko2.100622
Και πρέπει να πούμε, έτσι όπως εξελίχτηκε, ότι ήταν μια καλή επιλογή, επειδή πραγματικά τη χαρήκαμε αυτή τη βόλτα που τη χρειαζόμαστε για να νιώσουμε λίγο καλύτερα μέσα μας. Το να ακούς τον παφλασμό των μικρών κυμάτων πάνω στην αμμουδιά είναι κάτι πολύ όμορφο.

megalo.pefko3.100622
Σε ηρεμεί, σε κάνει να νιώθεις καλύτερα... Εδώ η Σούλα επέλεξε το μικρό μόλο για τις ψαρόβαρκες που αυτή την περίοδο δεν φαίνεται να χρησιμοποιείται και πολύ. Το όλο περιβάλλον γύρο της είναι ωραίο, η θάλασσα, τα μικρά καΐκια. Ακόμα και η Σαλαμίνα στο βάθος είναι υπέροχη.

megalo.pefko4.100622
Δείτε κι ένα πιο γενικό πλάνο της θάλασσα, τι ωραίο που είναι... Καλοκαίρι, ζέστη κι εμείς αυτή την ώρα μάλλον χρειάστηκε να ρίξουμε κάτι επάνω μας για να απολαύσουμε το ουζάκι μας στα τραπεζάκια που υπάρχουν δίπλα στην δίπλα στην παραλία. Τι κι αν είναι χασαποταβέρνα. Και ψαρικά είχε για ποικιλία

megalo.pefko5.100622
Άσε που διαπιστώσαμε και αλλαγές από την τελευταία φορά που πήγαμε. Ας πούμε, στη μικρή πλατεία κοντά στο στρατόπεδο Πυροβολικού, η καντίνα που πηγαίναμε με το παππού είναι κλειστή και δεν υπάρχει κανείς που να βγάζει τραπέζια πάνω στη θάλασσα. Τρία χρόνια συμβαίνει αυτό.

megalo.pefko6.100622
Άξιζε τον κόπο να κάνουμε το εγχείρημα. Και δεν είχε καθόλου κίνηση ως εκεί. Ούτε ην εθνική ούτε στην παλιά εθνική που πήραμε, δίπλα στα διόδια για να φτάσουμε ώς το Μεγάλο Πεύκο ή όπως το λένε σήμερα, τη Νέα Πέραμο. Επιστρέψαμε τρεις ώρες μετά, πιο πλήρεις από ποτέ.

Σπίτια που χάνονται και χάσκουν έρημα ή οικόπεδα στο χάος της πολύβουης Αθήνας...

Posted in Επικαιρότητα

gremismeno.spiti1
Είναι δίπλα μας, ανάμεσα μας, εκεί που ζούμε. Αλλά καμιά φορά τα προσπερνάμε, θεωρώντας ότι πρόκειται για κάτι φυσιολογικό σε μια Αθήνα που ως ζωντανός οργανισμός συνεχώς μεταβάλλεται και αλλάζει, όχι πάντα προς το καλύτερο. Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικές τέτοιες αλλαγές.

gremismeno.spiti2
Γκρεμισμένα σπίτια... Με ιστορίες πίσω τους. Που τις περισσότερες φορές δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε. Ποιοι ζούσαν εδώ; Πώς και γιατί έφυγαν και άφησαν πίσω τους την εγκατάλειψη; Είναι άραγε μόνο βιολογικό το θέμα ή υπάρχει και κάτι άλλο πίσω τους; Εδώ ένα παράθυρο - ντουλάπι, μέσα στο τοίχο.

gremismeno.spiti3
Κι αυτά τα κομμένα δέντρα και οι συκιές που "εμφανίζονται" όπου υπάρχει η εγκατάλειψη με ένα τρόπο ¨θαυματουργικό"... Ωστόσο οι απορίες είναι εδώ και θέλω να τις εκφράσω. Αφού λοιπόν αποφάσισαν να κατεδαφίσουν το κτίσμα, γιατί μετά το άφησαν στην τύχη του;

gremismeno.spiti4
Δεν είναι πάντως και η πιο αισιόδοξη εικόνα της πόλης. Θαρρείς και είναι γήπεδο με... λίγο άτσαλη την επιφάνεια του. Και είναι ανοιχτό από τη μεριά του δρόμου. Μάλλον κάποια στιγμή θα χρειαστεί να βάλλουν ένα συρματόπλεγμα για να το προστατέψουν από τους βάνδαλους που μόνο σκοπό τους έχουν την καταστροφή.

gremismeno.spiti5
Στέκομαι και περιεργάζομαι όλο αυτό. Και ίσως όσοι με βλέπουν με το κινητό μου τηλέφωνο να βγάζω φωτογραφίες, να λένε "τι κάνει τώρα;", "με τι ασχολείται;" Αδιαφορώ. Για μένα, όσο και αν μου είναι άγνωστοι και η ιστορία του και οι ιδιοκτήτες του, αποτελεί κομμάτι μια ιστορίας που κάποιοι τη βίωσαν.

gremismeno.spiti6
Αυτό από μόνο του, έχει την αξία του. Να, γιατί αποφάσισα να το κάνω θέμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Επειδή όσο και αν ακούγεται κάπως περίεργα, αυτό το Site έχει και ψυχή και αισθήματα. Και μέσα από τα μάτια του διαχειριστή του, ζει καταστάσεις και τις καταγράφει, όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται.

Κοιτώντας πίσω... Μια καλή συνήθεια για να κάνεις αυτοκριτική και να αυτοβελτιώνεσαι…

Posted in Τα δικά μου

lofosKolonou
Όλο αυτόν τον καιρό ξανασκέφτομαι την πορεία αυτού του site, το δρόμο που τραβήξαμε προκειμένου να φτάσουμε ώς εδώ και τα σχέδια που έχουμε για το μέλλον. Κι έχω καταλήξει σε μερικά πράγματα που θα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας. Κάποια στιγμή, όχι πολύ μακριά, αυτό το site, θα μπει κατά κάποιο τρόπο στο αρχείο. Ο Λόφος Κολωνού φωτογραφημένος το 2010!

alsos n. filadelfias
Δηλαδή; Τι μπορεί να σημαίνει, πρακτικά αυτό; Ότι θα συνεχίζει να "παίζει", επειδή εμείς που το φτιάξαμε και το υπηρετήσαμε τόσα χρόνια με συνέπεια και συνέχεια σταθερή, έχουμε αφήσει πίσω μας κάτι σαν παρακαταθήκη. Σαν ιστορία. Οπότε αξίζει να μείνει, χωρίς να πειραχτεί. Η λιμνούλα στο Άλσος Νέας Φιλάδέλφειας, 2011.

parnitha1
Στο κάτω - κάτω διανύσαμε ένα δρόμο που δεν ήταν και ο πιο εύκολος. Άλλαξε κι αυτό μαζί μας. Σε στάση νοοτροπίας, τρόπο σκέψης, προτεραιότητες. Βάλαμε μπροστά μας νέους στόχους πιο ουσιαστικούς, ρεαλιστικούς, εφαρμόσιμους. Καιρός να κάνουμε το επόμενο βήμα για όσο αντέχουμε και μπορούμε. Φωτογραφία από την Πάρνηθα, 2012.

temeni2.010413
Για όποιον είναι έξω από το παιχνίδι, ίσως νομίζει ότι όλα αυτά είναι εύκολα κι απλά. Αλλά δεν είναι καθόλου. Χρειάζεται δουλειά, υπευθυνότητα και προσοχή στη διαχείριση. Και πάνω απ' όλα συνέπεια για να έχει συνέχεια το πράγμα. Φωτογραφία από το παραθεριστικό κέντρο στην Τέμενη Αιγίου, κάποιια φορά το 2013 που είχαμε πάει για τη Σ.Α της ΠΕΤ ΟΤΕ.

asteroskopio2.130414
Στη νέα εποχή θα κρατήσουμε μερικά στοιχεία από ότι ξέρετε ώς τώρα και θα κάνουμε ακόμα ένα βήμα πιο μπροστά. Άλλη εμφάνιση, απλή σχεδίαση και παρουσίαση χρησιμοποιώντας εργαλεία από τη νέα τεχνολογία. Θα τα δείτε όλα αυτά εν καιρώ να ξεδιπλώνονται μπροστά σας. Μέσα στο αστεροσκοπίο Αθηνών, στην Πεντέλη, Απρίλης του 2014.

agoriani17.230215
Φυσικά και θα υπάρξει συνέχεια και αλληλοσυμπλήρωμα. Πώς θα το κάνουμε αυτό; Όταν χρειάζεται θα χρησιμοποιούμε παλιά αρχεία (όπως οι φωτογραφίες που βλέπετε στο σημερινό δημοσίευμα) και θα σας παραπέμπουμε σ' αυτά με λίγκ για να μπορείτε, αν θέλετε να τα διαβάσετε. Είναι κάτι που τεχνικά το γνωρίζουμε και θα το εκμεταλλευτούμε. Λίγη υπομονή μόνο χρειάζεται από τη μεριά σας. Φλεβάρης του 2015, στην Αγόριανή.

Δοκιμάζουν ήδη την εβδομάδα τεσσάρων ημερών, αλλά, όπως πάντα, λίγο... ανορθόδοξα!

Posted in Δημοσιογραφικά

agores.ergasias
Οι εργασιακές σχέσεις ήταν πάντα ένα "αγκάθι" στη χώρα μας. Θυμάμαι από πόσα κύματα περάσαμε για να καταφέρουμε να εφαρμοστεί στην πράξη η εβδομάδα των πέντε ημερών και ο εργαζόμενος να έχει "ελεύθερο" το Σαββατοκύριακο για τον εαυτό του, την οικογένεια του, τα παιδιά του.
efimerides
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 11/06/2022

Η είδηση από τη Βρετανία ήταν σαφής: Περισσότερες από 70 επιχειρήσεις με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες που μπορούν ακόμα να υποβάλουν αίτηση για συμμετοχή στο πιλοτικό πρόγραμμα, αμφισβητούν το τρέχον μοντέλο εργασίας και καλούνται να αποδείξουν ή όχι εάν η παραγωγικότητα αυξάνεται με μείωση του ωραρίου και χωρίς περικοπή μισθού.

«Το 2022 θα είναι η χρονιά που προαναγγέλλει το μέλλον της εργασίας», τονίζει ο Joe O’Connor, διευθυντής του προγράμματος 4 Day Week Global. Καιρός λοιπόν να το δούμε κι αυτό πώς μπορεί να λειτουργήσει στην πράξη.

Το πείραμα, όπως αναφέρεται, θα διαρκέσει έξι μήνες, μέχρι τον Δεκέμβριο του 2022, υπό την ευθύνη ερευνητών στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, στο Κολλέγιο της Βοστώνης και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, καθώς και τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό 4 Day Week Global, το UK think tank Autonomy και την 4 Day Week UK Campaign .

Αλλά υπάρχει προηγούμενο: Πέρσι, η Ισλανδία δημοσίευσε τα αποτελέσματα από την πολύχρονη δοκιμή μιας «μικρότερης εβδομάδας εργασίας» και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συμμετέχοντες κατέληξαν πιο ευτυχισμένοι, πιο υγιείς και πιο παραγωγικοί.

Κι ακόμα, όπως είδαμε το 2019, η Microsoft Japan δοκίμασε τετραήμερη εβδομάδα και διαπίστωσε ότι αύξησε την παραγωγικότητα κατά σχεδόν 40%.

Φυσικά δεν είναι η μόνη. Η Panasonic εισήγαγε ήδη προαιρετική τετραήμερη εβδομάδα εργασίας για τους εργαζόμενους. Και η θυγατρική της Canon στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι μία από τις έξι επιχειρήσεις που έχουν εγγραφεί στο πρόγραμμα.

Αλλά, όσο κι αν φαίνεται περίεργο κι εδώ στην Ελλάδα κάτι κινείται… Ο δρόμος για την 4ήμερη εργασία φαίνεται πως «ανοίγει», καθώς σύμφωνα με πληροφορίες άρχισε να εφαρμόζεται στην Ελλάδα.episimansis.neo

Η πρώτη εταιρεία που φαίνεται πως το έφερε στην Ελλάδα είναι η Grant Thornton.

Το διαβάσαμε σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα» και ο καθηγητής Εργατικού Δικαίου, Αλέξης Μητρόπουλος, εξήγησε τι σημαίνει η 4ημερη εργασία και πώς θα τίθεται σε ισχύ. Ας το δούμε λίγο μιας και όπως και να το κάνουμε έχει ενδιαφέρον.

Σύμφωνα με τον καθηγητή, «είναι ουσιαστικά η πρόβα τζενεράλε του πρόσφατου νόμου Χατζηδάκη που μπορεί εργοδότης να ζητά από το προσωπικό του να δουλεύει πέρα από το 8ωρο 9ωρο και 10ωρο και ενώ οι δύο παραπάνω ώρες για 102 χρόνια αμειβόντουσαν ως υπερωρία, να συμψηφίζονται και να δίδονται σε άλλη περίοδο του έτους και να δουλεύει το προσωπικό λιγότερο».

Άρα δεν θα αμείβεται για αυτό που δουλεύει υπερωρία, αλλά θα συμψηφίζεται». Ο εργοδότης θα το ζητάει, αλλά θα πρέπει να συναινεί και ο εργαζόμενος.

Πρόκειται, για μία «ακραία θεσμική εισήγηση» που τώρα, «όπως γράφει η εφημερίδα, αρχίζει να εφαρμόζεται. Δηλαδή δεν θα πληρώνονται οι υπερωρίες, αλλά θα συμψηφίζονται μία άλλη περίοδο του έτους, όπου δεν θα υπάρχουν δουλειές, θα υπάρχει διευθέτηση του παραπανίσιου ωραρίου με το υπολειπόμενο αλλά θα στερείται της πληρωμής της προσαύξησης των υπερωριών το προσωπικό».

Στην Ελλάδα έχουμε τον τρόπο να… ερμηνεύουμε με το δικό μας τρόπο τα πράγματα και να τα «βαφτίζουμε» όπως θέλουμε. Αλλά μερικά πράγματα, ότι προσπάθεια κι αν κάνεις, δεν μπορούν να διαβαστούν διαφορετικά από αυτό που είναι. Αυτό που επιχειρείται στην Αγγλία είναι μάλλον εντελώς διαφορετικό από αυτό που, με την κυβέρνηση να πρωτοστατείς, θα ήθελαν να εφαρμόσουν εδώ.

Και όσο κι αν άλλαξαν οι εποχές, όσο κι αν η εργασία αποτελεί αγαθό για κάθε νοικοκυριό ή γενικά άνθρωπο, μάλλον θα δυσκολευτούν. Δεν είναι κακό να μάθουν να λένε την αλήθεια με το όνομα της. Η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, είναι βαθιά ριζωμένη σε βάθος χρόνου. Και τίποτα σ’ αυτό το σύστημα δεν θα αφήσει να λειτουργήσει σε βάρος του. Ας είμαστε βέβαιοι ότι θα επιδιώξει, το ακριβώς αντίθετο.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις".

Πάμε λίγο βόρεια σήμερα να δούμε τα λουλούδια του Ηλία στην Αναστασιά των Σερρών...

Posted in Επικαιρότητα

ilias.luludia1
Εδώ, η άνοιξη κρατάει ακόμα. Δείτε τα ανθισμένα λουλούδια στην αυλή του σπιτιού του φίλου μου Ηλία, στην Αναστασιά των Σερρών. Αμφιβάλω αν υπάρχει έστω και ένας αναγνώστης του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που να μη γνωρίζει τον Ηλία. Έχουμε γράψει ως τώρα τόσα γι' αυτόν επειδή τον αγαπάμε πολύ.

ilias.luludia2
Αυτή τη φορά μας έστειλε τα λουλούδια από την αυλή του. Και είναι πραγματικά υπέροχα, όπως αυτά τα κόκκινα τριαντάφυλλα. Αν μυρίζουν όσο και η ομορφιά τους, τότε το πράγμα ξεπερνά οτιδήποτε συνηθισμένο. Χαιρόμαστε γι' αυτή την επικοινωνία. Μας κάνει να νιώθουμε και να "ζούμε" πιο κοντά του.

ilias.luludia3
Κι αυτά τα κρινάκια, τι όμορφα που είναι. Τα χαίρομαι και μου αρέσουν πολύ! Ψηλά και... μπόλικα. Τo ένα δίπλα στο άλλο, έτσι ώστε να προσθέτουν θετικά σε ολόκληρη την αυλή του σπιτιού του. Ζουν αρμονικά με τα δέντρα, αν διακρίνω καλά, εδώ πρόκειται για ελιά.

ilias.luludia4
Καθετί είναι ωραίο. Ακόμα κι αυτά τα μικρά και ταπεινά κίτρινα λουλουδάκια προσθέτουν, ανάμεσα στα άλλα και δημιουργού την αίσθηση ότι τίποτα εδώ δεν έχει βγει τυχαία. Αλλά κι έτσι να είναι έχουν προσαρμοστεί τόσο ωραία στο περιβάλλον και τονίζουν την ομορφιά τους.

ilias.luludia5
Μερικά ακόμα τριαντάφυλλα από τα τελευταία για φέτος. Κάποια δείχνουν να παίρνουν το δρόμο που δεν έχει επιστροφή, αλλά τα φύλλα της τριανταφυλλιάς είναι ακόμα τρυφερά, οπότε μπορεί κανείς να αναμένει ότι θα κρατήσουν λίγο καιρό ακόμα. Κι ας είναι Ιούνιος.

ilias.luludia6
Ας τον ευχαριστήσουμε λοιπόν τον Ηλία. Ξέρω ότι τα αγαπάει και αυτός και η γυναίκα του, η Κατερίνα και τα φροντίζουν, όπως και τα ζώα που έχουν. Έχουν φτιάξει ένα δικό τους μικρό παράδεισο, έτσι ώστε να είναι πλήρως έτοιμοι, όταν με το καλό έρθει η ώρα που όλοι περιμένουμε με λαχτάρα.

Μια γενιά αχάριστων γονέων που γεννά μια πολύ επικίνδυνη γενιά νέων ανταρτών…

Posted in Δημοσιογραφικά

kakomathimeno.paidi
Μεγάλη κουβέντα η διαπαιδαγώγηση… Αλλά κι αυτή θέλει τον τρόπο της. Η ισορροπία είναι το παν. Τις παλιότερες εποχές τα παιδιά τα χτυπούσαν και οι δάσκαλοι και οι γονείς. Πολύ κακώς βέβαια. Και από εκείνο το άκρο, φτάσαμε σήμερα στο άλλο άκρο. Οι γονείς να έχουν δώσει λευκή επιταγή στα παιδιά να κάνουν ότι θέλουν, εντός και εκτός σπιτιού.
bonis.leo.neo
Τετάρτη σήμερα και καθώς έχουμε μπει στον Ιούνιο οι μαθητές σιγά - σιγά τελειώνουν τις εξετάσεις και τους περιμένει ένα ξένοιαστο καλοκαίρι. Αλλά εμείς θέλουμε να σταθούμε σε γεγονότα που δυστυχώς μας προξενούν από στεναχώρια μέχρι αηδία και ανησυχία. Και βέβαια αναφέρομαι στα περιστατικά βίας, εκφοβισμού και κοροϊδίας τα οποία λαβαίνουν χώρα καθημερινά στα σχολεία. Άνανδρα ανδρείκελα. Τζάμπα μάγκες πουλάνε αγριάδα σε παιδιά. Θέλοντας να κερδίζουν τι; Θαυμασμό; Έπαρση; Να τονώσουν το εγώ τους; Θα σου πω εγώ, τι. Να γεμίσουν το απέραντο κενό τους.

Παιδιά γονέων που εργάζονται πυρετωδώς για να εξασφαλίσουν τα πάντα στα παιδιά τους. Παιδιά γονέων που τα παρατάνε στους παππούδες οι οποίοι μόνο να τα καλοπιάνουν και να τα κανακεύουν ξέρουν. Μια γενιά αχάριστων γονέων που γεννά μια επικίνδυνη γενιά ανταρτών.

Τις παλιότερες εποχές τα παιδιά τα χτυπούσαν και οι δάσκαλοι και οι γονείς. Πολύ κακώς βέβαια. Και από εκείνο το άκρο, φτάσαμε σήμερα στο άλλο άκρο. Οι γονείς να έχουν δώσει λευκή επιταγή στα παιδιά να κάνουν ο,τι θέλουν, εντός και εκτός σπιτιού. Δεν τολμά να προσπαθήσει να διορθώσει (με ωραίο τρόπο) ένα παιδί ο δάσκαλος. Γιατί; Θα βρει απέναντι του το γονέα που θα του ζητήσει τα ρέστα και στο λέω από προσωπική εμπειρία αυτό.

Το παιδί είναι μαθημένο να κάνει ό,τι θέλει με τις πλάτες των γονιών. Ακόμα και αν ένα παιδί σκοτώσει κάποιον στο σχολείο, βρισκόμαστε στην εποχή όπου οι γονείς θα υποστηρίξουν τα παιδιά τους. Βλέπε την παλιά υπόθεση Άλεξ από τη Βέροια. Για αυτό έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο να βλέπουμε τόσα περιστατικά ενδοσχολικής βίας.

Αλλά ξέρεις, οι γονείς αγνοούν εις γνώσιν τους. Εθελοτυφλούν. Ο ψευτόμαγκας πιτσιρίκος ο σημερινός θα γίνει ο νταής ο αυριανός που θα δέρνει τη γυναίκα του και με μια κατά λάθος ματιά σου θα είναι έτοιμος να σε δείρει. Που θα κουβαλάει όπλο και θα τρώει ποινή μόνο με αναστολή. Βλέπε περίπτωση Τράνος.

Ο σημερινός ο Τράνος, είναι ο χτεσινός μάγκας και βαρύς του σχολείου και το αντίστροφο. Γιατί όπως λέει και ίδιος είναι απλά ένας κοινός αλήτης. Αλλά όπως λέει και η παροιμία, το μήλο κάτω απ' τη μηλιά. Μια αποτυχημένη ηθικά γενιά, γεννάει μια ξεπεσμένη και διαλυμένη κοινωνία όπου ισχύει ο νόμος της ζούγκλας...ο ισχυρότερος επικρατεί.

Κατά τα άλλα, να ευχηθώ καλή επιτυχία σε όσους δίνουν πανελλήνιες εξετάσεις. Τα υπόλοιπα τα σχολικά θέματα, από Σεπτέμβρη πια.

Σαν κάτι να "κινείται" στο κλειστό καφέ του Καπράλου, πάνω στο Λόφο Κολωνού...

Posted in Επικαιρότητα

kapralu1.030622
Πριν λίγες μέρες που πήγαμε μια βόλτα περπατώντας στο Λόφο Κολωνού, βρήκαμε έτσι το καφέ του Καπράλου. Μόνο που αυτή φορά, είχαν μαζέψει την πινακίδα με το όνομα του καφέ, ενώ η είσοδος ήταν κλειδωμένη. Έλλειπε κι εκείνο το χαρτί που έλεγε ότι γίνονται έργα στο εσωτερικό του.

kapralu2.030622
Πάνω από την ξύλινη πόρτα, σηκώσαμε το κινητό μας και πήραμε μια εικόνα της εισόδου. Όλα έδειχναν ότι αν και άδειο κάτι "γίνεται" εκεί. Κι αυτό έκανε τη φαντασία μας να βγάλει φτερά, οπότε κάναμε τον κύκλο της περίφραξης και βρήκαμε "ανοιχτή" μια πόρτα για να μπούμε.

kapralu3.030622
Κι αυτή είναι η εικόνα στο εσωτερικό του. Τα τραπέζια και τα καθίσματα που για πολύ καιρό ήταν στη θέση τους, τώρα έλλειπαν. Τίποτα δεν υπήρχε εκεί. Ελπίζω να τα πήραν οι άνθρωποι του και όχι άλλοι, επειδή η πόρτα ήταν "ανοιχτή" με ένα όχι και τόσο φυσιολογικό τρόπο.

kapralu4.030622
Άδειο λοιπόν από όλα, αλλά σχετικά καθαρό, σημάδι πως τουλάχιστον έδειχνε ότι δεν είχε πέσει θύμα λεηλασίας. Ας είναι. Όσοι έχουμε περάσει εκεί, κάποιες όμορφες στιγμές της ζωή μας, χαλαρά, μάλλον μας έπιασε μια θλίψη μ' αυτή την εικόνα της εγκατάλειψης που νιώσαμε και είδαμε με τα μάτια μας.

kapralu5.030622
Κλειστό το μαγαζί, αλλά αν πρόκειται να επαναλειτουργήσει, κάποιος θα πρέπει να ρίξει πολύ δουλειά για να το επαναφέρει στη ζωή. Πραγματικά δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, αλλά ας ανοίξει έστω και υπό νέας διεύθυνση και όλα αυτά είμαι βέβαιος ότι θα γίνουν.

kapralu6.030622
Τα ξύλα σαπίζουν αν δεν τα συντηρήσεις. Και δυο χρόνια τώρα όλο αυτό παρέμεινε κλειστό, έρμαιο στις καιρικές συνθήκες, είτε αυτές ήταν χιόνι ή βροχή, είτε ήλιος. Εύχομαι και ελπίζω να το ξαναδούμε ζωντανό. Αξίζει και πρέπι να το αξιοποιήσει ο Δήμος Αθηναίων ως περιουσιακό του στοιχείο.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA