Μ' αυτά τα δυο υπέροχα ανθοδοχεία με τις ανεμώνες που μου έστειλες πριν μερικές ημέρες η Στασούλα μας, η σαρκική αδελφή μου από την Κρήτη θέλω να σας καλωσορίσω σήμερα. Την επομένη, μιας μεγάλης ημέρας, για ολόκληρη την ανθρωπότητα.


Και γενικότερα, όλο το δημοσίευμα θα μυρίσει ευωδιές από ανθοδοχείο ή από φυσικά λουλούδια του κήπου. Το χρειαζόμαστε. Κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε όλες τις προηγούμενες ημέρες κι έτσι χαιρόμαστε, δικαιούμαστε να χαιρόμαστε για το αποτέλεσμα.


Κάποιοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μας. Ερεύνησαν μαζί μας, είδαν και έμαθαν ότι χρειάζεται να γνωρίζει κανείς, για να σώσει τη ζωή του. Κάποιοι άλλοι αγνόησαν επιδεικτικά την πρόσκληση και ζήτησαν να μην τους ξαναενοχλήσουμε γι' αυτό και για παρόμοια θέματα.


Δικαίωμα τους. Ασφαλώς και κάνουν χρήση του μεγάλου προνομίου του Δημιουργού μας, για την ελεύθερη βούληση. Μακάρι να τη χρησιμοποιούσαν σωστά και με λογική... Εμείς μιλήσαμε. Και είπαμε, αν μας άφηναν, αυτά που έπρεπε να ακούσουν. Και θα συνεχίσουμε, χωρίς να προκαλούμε, να μιλάμε.


Επειδή το ζήτημα είναι πάρα πολύ - πολύ σοβαρό. Και μας αφορά όλους, είτε το αντιλαμβανόμαστε, είτε όχι... Χρέος μας είναι να το κάνουμε. Για κείνους τους λίγους, τους εκλεκτούς, που ανταποκρίθηκαν είναι όλα τα σημερινά λουλούδια. Τους αξίζουν κι ακόμα περισσότερα.


Άγρια ή καλλιεργήσιμα, η ομορφιά τους και η ευωδία τους είναι απαράμιλλα... Χαίρεσαι να τα βλέπεις και να τα οσφραίνεσαι... Και δίνουν και μαθήματα. Αγνοώντας τα κακά μηνύματα των καιρών, συνεχίζουν να ανθίζουν, επειδή βαθιά μέσα τους ξέρουν πως η άνοιξη ήρθε...