Εμπειρία όμορφη το πέρασμα με το καραβάκι, από το Πέραμα στη Σαλαμίνα με επιστροφή

salamina.perama1
Οι φωτογραφίες δεν είναι τωρινές. Πάρθηκαν πριν από μερικά χρόνια, τέτοιες μέρες. Όταν πήγαινα να παραδώσω ύλη για την εφημερίδα Ο ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών στην Πόπη που ζει εκεί, για να να τη "στήσει" τεχνικά. Κάτι που, λόγω καραντίνας κορονοϊού, το αλλάξαμε αργότερα. Τώρα, όταν βγαίνει, όλο το υλικό στέλνεται με e-mail. Η εφημερίδα βγαίνει, με έναν άλλο τρόπο, διαδικτυακά...

salamina.perama2
Αλλά έχω πολλές αναμνήσεις από αυτά τα ταξίδια... Την Κυριακή 20/1/2019 ξανακάναμε αυτό το ταξίδι, αλλά και με τους φίλους μας, Άρη και Χάρις, μαζί. Ήμασταν με το αυτοκίνητο κι έτσι μπορέσαμε να γνωρίσουμε καλύτερα τη Σαλαμίνα. Και ήταν μια υπέροχη εμπειρία που θέλουμε να ξαναέχουμε στην πρώτη ευκαιρία, μόλις μπορέσουμε, όταν αφήσουμε πίσω μας αυτό το κακό, με την πανδημία Covid-19 και επανέλθουμε στην κανονικότητα, αν υπάρχει πια τέτοια.. Και να που η πανδημία πέρασε, αλλά χάσαμε τον Άρη....

salamina.perama3
Αυτό το μικρό ταξίδι πάντα θα μου αρέσει, το να περάσεις από το Πέραμα στη Σαλαμίνα και να επιστρέψεις πίσω με τα μικρά καραβάκια - παντόφλες της γραμμής, είναι μια ξεχωριστή εμπειρία... Είναι η αρμύρα της θάλασσας, το ελαφρό αεράκι που φυσάει; Ή και όλα μαζί που με αναζωογονούν! Άσε, δηλαδή, που έχεις την αίσθηση ότι κάνεις ένα πραγματικό ταξίδι.

salamina.perama4
Μπορεί τον Μάϊο να έχει αρχίσει να κάνει κάποιος σχέδια, για πιο μακρινά ταξίδια το καλοκαίρι που είναι μπροστά μας, αλλά πιστέψτε με, όλα έχουν την αξία τους... Και όλα καλύπτονταν κάτω από την ομορφιά του μικρού ταξιδιού. Πόσο διαρκεί αυτό το ταξίδι; 10; 15 λεπτά; Κι όμως κάνει τη διάθεση για αλλαγή να έχει επιτυχία, αρκεί κι όλα γίνονται πιο όμορφα στη ζωή... Και χαμογελάς! Και ευχαριστείς το Θεό για το ότι ζεις...Και μπορείς και απολαμβάνεις τέτοιες όμορφες στιγμές.

Σήμερα θέλουμε να σας γνωρίσουμε το Χορευτό, μια παραλία απείρου κάλλους στο Αιγαίο

Posted in Επικαιρότητα

xorefto1.130522
Το Χορευτό είναι παραθαλάσσιος οικισμός του δήμου Ζαγοράς - Μουρεσίου του νομού Μαγνησίας. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Πηλίου και αποτελεί επίνειο της Ζαγοράς. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ο πληθυσμός του, ανέρχεται στους 131 μόνιμους κατοίκους.

xorefto2.130522
Είναι 52 χλμ Βορειοανατολικά του Βόλου. Μια περιοχή απείρου κάλλους μέσα στο πράσινο που καταλήγει σε μια καταπληκτική παραλία 2,5 χλμ άσπιλη αμμουδιά με καταγάλανα νερά. Αξίζει να βρεθείτε εκεί και να την περπάτήσετε. Ιδιαίτερα αυτή την εποχή είναι εντελώς άδεια...

xorefto3.130522
Εάν έχετε σκάφος, μπορείτε να επισκεφθείτε την περιοχή της Παλιάς Μιτζέλας με τις τεράστιες θαλάσσιες σπηλιές, όπου καταστράφηκε ο στόλος του Ξέρξη (480 π.Χ). Η ακατοίκητη σήμερα Παλιά Μιτζέλα ονομαζόταν στην αρχαιότητα Ιπνοί - Φούρνοι. Εμείς δεν μπορέσαμε να πάμε.

xorefto4.130522
Η οργιώδης βλάστηση του Πηλίου, αγκαλιάζει και τις αμμώδεις παραλίες του Χορευτού, που υπήρξε ξακουστό λιμάνι απ’ όπου ξεκινούσαν τα “Ζαγοριανά καράβια” για τις μεγάλες αγορές της Ευρώπης και της Ανατολής. Μας τα είπαν οι κάτοικοι εκεί.

xorefto5.130522
Σ’ αυτόν τον τόπο που στη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου τα κύματα “χορεύουν” ο ποιητής Γεώργιος Δροσίνης εμπνεύστηκε την ποιητική του συλλογή “Γαλήνη”. Ένα καταπράσινο μονοπάτι, οδηγεί από το βόρειο μέρος του χωριού στις πανέμορφες ερημικές αμμουδιές Παρίσαινα και Ανάληψη.

xorefto6.130522
Εγώ το επέλεξα για δυο πράγματα: Πρώτος για να κάνω το πρώτο φετινό καλοκαιρινό μπάνιο μου και για να πιούμε δυο τρία τσίπουρα χωρίς γλυκάνισο στην ταβέρνα του "Σεβάχ" που άξιζαν και με το παραπάνω τα λεφτά τους. Μια πολύ όμορφη εμπειρία...

Μια ματιά στο χωριό Πορταριά, που γνωρίσαμε εμείς στην εκδρομή μας στο Πήλιο…

Posted in Επικαιρότητα

portaria1.140522
Ένα από τα δημοφιλέστερα χωριά του Πηλίου, αλλά και ολόκληρης της χώρας, η Πορταριά συνδυάζει την ατμόσφαιρα του αυθεντικού πηλιορείτικου οικισμού και την αξεπέραστη θέα στην πόλη του Βόλου και του Παγασητικού με την έντονη τουριστική ανάπτυξη. Και να ‘μαι κι εγώ εδώ να τη φωτογραφίζω...

portaria2.140522
Οι επισκέπτες της, την επιλέγουν για διακοπές όλους τους μήνες του χρόνου, με περίοδο αιχμής το χειμώνα. Η γραφικότητά της, η φυσική ομορφιά και η κοντινή απόσταση τόσο από το χιονοδρομικό κέντρο του Πηλίου όσο και από τη θάλασσα την καθιστούν ιδανικό προορισμό και ορμητήριο για εξορμήσεις σε όλο το Πήλιο.

portaria3.140522
Πολυτελή ξενοδοχεία, παραδοσιακοί ξενώνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και ταβέρνες (από τα καλύτερα του Πηλίου), καφέ, μπαρ και καταστήματα με σουβενίρ και είδη λαϊκής τέχνης συνθέτουν έναν ολοκληρωμένο τουριστικό προορισμό για όλα τα γούστα.

portaria5.140522
Δέντρα και λουλούδια στολίζουν τα λιθόστρωτα καλντερίμια, τα πέτρινα παραδοσιακά σπίτια και τις πλατείες, ενώ σε ολόκληρο το χωριό υπάρχουν σπουδαία αρχοντικά, περίτεχνες λιθόχτιστες βρύσες, εκκλησιές και μνημεία. Ναι, εμείς τα είδαμε όλα αυτά.

portaria4.140522
Ιδιαίτερα όμορφες και γραφικές είναι η πλατεία Μελίνας Μερκούρη, που είναι και η κεντρική του χωριού, περιτριγυρισμένη από ταβέρνες και καφέ, η πλατεία Αδάμενας από όπου και ξεκινάει το μονοπάτι για την Πηγή Μάνας με τα αιωνόβια πλατάνια, αλλά και η πλατεία Ταξιαρχών με την υπέροχη θέα.

portaria6.140522
Σ' αυτή δροσερή γωνιά καθίσαμε την ημέρα της επιστροφής μας για το μεσημεριανό φαγητό και για να ψωνίσουμε μερικά αναμνηστικά ρπάγμα για τους φίλους μας και για μας. Και μείναμε σε όλα ικανοποιημένοι. Κάτω από τους πλατάνους που τώρα μεγαλώνουν τα φύλλα τους,  ότι καλύτερο...

Ανθισμένες βουκαμβίλιες, ότι καλύτερο μπορείς να δεις αυτή την εποχή... Μας αρέσουν!

Posted in Επικαιρότητα

vukamvilia1.160522
Οι βουκαμβίλιες μας αρέσουν πολύ, ως φυτά. Είναι ανθεκτικές, αυξάνουν και γίνονται ακόμα και στη γλάστρα, αλλά εκεί που τα δίνουν όλα, είναι όταν τις φυτέψεις στο χώμα. Ότι δείτε εδώ σήμερα, είναι από βουκαμβίλιες που συναντήσαμε στο δρόμο μας, σε μια βόλτα για το πάρκο της Ακαδημίας Πλάρωνα. Περιοχή Κολωνού.

vukamvilia2.160522
Γι' αυτό και τολμήσαμε να βάλουμε και στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας στο χωριό, στην Κρήτη. Και είναι τόσο ανθεκτικές, ώστε παρά το γεγονός ότι "κάηκαν" έναν χειμώνα από τον όψιμο χιονιά και τη παγωνιά, ξαναβλάστησαν και γέμισαν τον τόπο. Τι να κάνουν άραγε τώρα; Έχουμε καιρό να τις δούμε...

vukamvilia3.160522
Αυτή και οι επόμενες δύο φωτογραφίες είναι η ίδια βουκαμβίλια από τρεις διαφορετικές πλευρές λήψης, στην οδό Αλαμάνας... Πάντα είναι έτσι, χρόνια τώρα που περνάμε από εκεί, σταματάμε λίγο να τη θαυμάσουμε. Φυτεμένη κάτω στο χώμα, φτάνει μέχρι την ταράτσα του δευτέρου ορόφου του κτιρίου.

vukamvilia5.160522
Ολοκόκκινη και πανέμορφη, μοιάζει να μην έχει φύλλα, μονο κόκκινα άνθη... Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό που μου αρέσει στο φυτό. Και πραγματικά όσοι στο παρελθούν, προσπάθησαν να με απαοτρέψουν να φυτέψω με το επιχείρημα ότι γεμίζει ο τόπος από τα άνθη της, δεν τα κατάφεραν.

vukamvilia6.160522
Ακόμα κι έτσι να συμβαίνει, είναι τόση και τέτοια η ομορφιά της, που σε ξεσηκώνει. Και τα άνθη της κρατάνε αρκετό καιρό. Τα μάτια γοητεύονται από την ομορφιά της. Χαλαρώνεις και ηρεμείς. Και το έχουμε τόσο ανάγκη, κάτι τέτοιο, στις μέρες μας!

vukamvilia6.160522
Μ' αυτό το σκεπτικό κάνω τη σημερινή ανάρτηση. Είμαι βέβαιος ότι εσείς που παρακολουθείτε τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα θέλατε να δείτε βουκαμβίλιες ανθισμένες σαν ένα μικρό διάλειμμα από το Πήλιο. Και από αύριο, επιστρέφουμε να γνωρίσουμε κι άλλους τόπους στα μέρη που πήγαμε.

Τα μούρα που πάντα αγαπούσαμε. Τώρα είναι η εποχή τους! Τα χάρηκα προχθές στο πάρκο

Posted in Δημοσιογραφικά

mura1.160522
Πάντα μου αρέσουν τα μούρα... Γι' αυτό αποφάσισα και στις ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ αυτής της εβδομάδας να γράψω ένα κομμάτι γι' αυτά. Να ξεφύγω και από την επικαιρότητα που δεν έχει και τίποτα γόνιμο και δημιουργικό να μας δώσει. Έτσι λοιπόν πήγα μια βόλτα στο πάρκο.

mura2.160522
Ξέρω τις μουριές που βρίσκονται εδώ και παράγουν καρπό χωρίς να καλλιεργούνται. Δεν τους βάζουν λιπάσματα και καμιά φορά ξεχνούν εντελώς και να τις κλαδέψουν. Αλλά αυτές ζουν και συνεπείς στο ετήσιο ραντεβού τους παράγουν τον καρπό τους.

mura3.160522
Τα μάζεψα κι έφαγα αυτή τη φορά. Εκεί, επιτόπου, χωρίς να τα πλύνω, με τη φυσιολογική σκόνη από το χώμα του πάρκου. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ μερικά δημοσιεύματα που έχουμε κάνει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, κατά καιρούς, για τα μούρα... Επειδή, πάντα μας άρεσαν...
efimerides
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 21/05/2022

Αγαπώ αυτή την εποχή! Με γυρίζει πίσω, στην παιδική μου ηλικία, τότε που γεμίζαμε τη ζωή μας με όμορφα, αθώα πράγματα και δεν αφήναμε περιθώρια για άσχημες καταστάσεις. Κι ένα από αυτά που θυμάμαι καλά είναι τα μούρα ή στα κρητικά μούρνα, αυτής της εποχής.

Ξέραμε πού ήταν τα καλύτερα και πηγαίναμε με πολύ προσοχή, επειδή οι μουρνιές με τα καλύτερα μούρα (λευκά ή κόκκινα) δεν ήταν δικές μας και υπήρχε πάντα ο κίνδυνος του αγροφύλακα, να μας κυνηγήσει, να μας πιάσει και να μας τιμωρήσει.

Σήμερα, ούτε στα χωριά οι νέοι ή στην Αθήνα, γνωρίζουν τι είναι αυτά και φυσικά δεν επιθυμούν να τα βρουν και να γευτούν τη γλύκα τους και τη γευστικότητα τους. Το βλέπω στην Αθήνα που ζω και το διακρίνω πολύ έντονα στα χωριά της επαρχίας, όταν βρεθώ.

Στην προχθεσινή βόλτα μου στο ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα που καλύπτει μια έκταση 140 στρεμμάτων, πολύ κοντά στο κέντρο της Αθήνας, το είδα για άλλη μια φορά, αυτό. Οι μουριές που ήξερα ήταν φορτωμένες από ώριμα μούρα που με… περίμεναν!

Ελάχιστοι άνθρωποι, τα γνωρίζουν, τα συμπαθούν και θέλουν να τα βάλουν στη διατροφή τους. Μια Αλβανίδα, λίγο μικρότερη μου στην ηλικία, τη συνάντησα να μαζεύει κι εκείνη μούρα και να τα τρώει επιτόπου. Γέλασα, γιατί το ίδιο ακριβώς έκανα κι εγώ!

«Η κόρη μου, με ρωτάει, γιατί δεν τα πλένω», μου λέει. «Άντε τώρα να της εξηγείς τι φρούτο είναι αυτό, την ευαισθησία του και γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να διαλυθούν στο πλύσιμο…» Είχε δίκιο. Όπως είχε δίκιο και το παιδί που έλεγε στη μαμά του, να τα πλύνει τα μούρα πριν τα φάει.

Μεγαλωμένα σ’ έναν κόσμο όπου για να επιβιώσουν και να είναι θελκτικά, επιθυμητά και εμπορεύσιμα τα φρούτα που βρίσκουν πια μόνο στη λαϊκή αγορά, ξέρουμε καλά πως τα «παστώνουν» στα κάθε λογής φάρμακα και τις ορμόνες… Οπότε, τι πιο φυσικό από το να τα πλύνουν, πριν τα βάλλουν στο τραπέζι τους;

Δεν έτυχε να δουν από κοντά, δέντρα που μεγαλώνουν αγνά, φυσικά φρούτα, όπως οι μουριές τον καρπό τους. Ειδικά τα μούρα που είναι πολύ ευαίσθητα, δεν θα τα δουν ποτέ στον πάγκο της λαϊκής, δεν αντέχουν πολύ, αφού τα κόψεις από το δέντρο. Η κατανάλωση τους πρέπει να είναι άμεση, αν θέλεις πραγματικά να τα γευτείς και να τα απολαύσεις.episimansis.neo

Εξάλλου τις μουριές, μόνο άγριες θα τις βρεις. Δεν υπάρχει κάποιος να τις καλλιεργεί, γι’ αυτό το σκοπό. Οι πιο πολλοί θέλουν τη μουριά μόνο για τον ίσκιο της. Και προφανώς δεν ενδιαφέρονται να κάνουν καρπό, επειδή αυτά όταν ωριμάζουν και δεν προλάβεις να τα κόψεις, πέφτουν και «λερώνουν» το χώρο.

Δυστυχώς, αυτή την άποψη έχουν οι περισσότεροι για τη μουριά. Εκτός από εκείνους που έχουν γευτεί τον καρπό της και ξέρουν πόσο επιθυμητός είναι. Θυμάμαι, μια φορά έτυχε να βρεθώ στην Κρήτη, τέλος Ιουνίου και είχε ακόμη μούρα. Μαζί μου ήταν και οι αδελφές μου Μαλάμω και Στασούλα και τις πήρα να πάμε για μπάνιο στα νότια στου Ηρακλείου. Περνώντας από ένα μικρό χωριό, είδα μια μουριά μέσα στην αυλή ενός σπιτιού, φορτωμένη με τεράστια άσπρα μούρα. Πάρκαρα το αυτοκίνητο, χτύπησα την πόρτα του σπιτιού και βγήκε μια πολύ ευγενική ηλικιωμένη κυρία.

-Μπορώ να κόψω μερικά μούρα για να φάω, τη ρώτησα.

-Και βέβαια παιδί μου, μου απάντησε, φέρνοντας κι ένα πλαστικό μπολάκι για να το γεμίσω. Είχε, όντως, πάρα πολλά!

Κι ενώ έτρωγα κι έβαζα και στο μπολάκι για τις αδελφές μου, έρχεται έξω και μου λέει:

-Να σου φτιάξω ένα καφέ;

Πιο όμορφο, πιο γλυκό χαμόγελο, μόνο στο πρόσωπο της μάνας μου θυμάμαι να είχα δει. Το αληθινό! Tο εννοούσε πραγματικά αυτό που έλεγε. Την ευχαρίστησα ευγενικά, παίρνοντας μαζί μου τα μούρα που είχα μαζέψει. Κι αυτό το περιστατικό χαράχτηκε στην καρδιά μου, προσθέτοντας άλλα ένα λιθαράκι στις αναμνήσεις μου για τα μούρα…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 21/5/2022 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις".

Είχαμε κι αυτές τις στιγμές, στο μιας εβδομάδας ταξίδι-εκδρομή μας, στο πανέμορφο Πήλιο

Posted in Επικαιρότητα

diafores.piliu1
Δεν είναι μόνο οι όμορφες στιγμές που έχουμε καταγράψει ως τώρα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ από το ταξίδι - εκδρομή στο Πήλιο και μπορείτε να τα δείτε μαζεμένα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ, ήταν και μερικές ξεχωριστές στιγμές σαν αυτή εδώ στο χωριό Κισσός όπου έχω καθίσει σ' ένα παγκάκι.

diafores.piliu2
Ή στη Μακρυνίτσα όπου συναντήσαμε αυτά τα δυο σκυλιά, ήρεμα, να έχουν σκαρφαλώσει σε ένα τοίχο και να χαζεύουν χαλαρά. Μας έκανε εντύπωση γιατί έχουμε συνηθίσει σ΄ αυτό το ρόλο τις γάτες. Πού να φανταστούμε ότι και τα σκυλιά, όταν θέλουν, μπορούν να κάνουν τα πάντα!

diafores.piliu3
Κρήνες με τρεχούμενα νερά θα συναντήσετε σχεδόν σε όλα τα χωριά του Πηλίου. Η συγκεκριμένη είναι παρμένη από την πλατεία της Μακρυνίτσας και το νερό της είναι γάργαρο και παγωμένο. Τύφλα να 'χουν τα εμφιαλωμένα νερά της αγοράς. Αλλά πού να τα βρεις, στην Αθήνα;

diafores.piliu4
Στο Χορευτό έκανα και το πρώτο φετινό καλοκαιρινό μπάνιο μου. Μακρινή η φωτογραφία, τραβηγμένη από τη Σούλα, από το τραπέζι στην ταβέρνα του "Πέτρου του Σώγαμπρου", αλλά "ιστορική" μιας και δοκιμάστηκε πολύ η αποφασιστικότητα μου, λόγω των παγωμένων νερών.

diafores.piliu5
Στην ίδια ταβέρνα είδαμε κι αυτή την επιγραφή. Οι άνθρωποι, αν μη τι άλλο έχουν χιούμορ. Και ο ίδιος ο Πέτρος, δηλαδή, ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας, είχε αυτοσαρκαστικό χιούμορ, πράγμα που το διαπιστώσαμε κουβεντιάζοντας μαζί του.

diafores.piliu6
Είναι δυνατόν να πας στην πηγή του μήλου και να μην το γευτείς σε όλες τις εκδοχές του; Φάγαμε λοιπόν τα φρέσκα που μας φίλεψαν στο Χορευτό, αλλά κι αυτά, τα ψημένα στο φούρνο, ως επιδόρπιο στην Πορταριά του Πηλίου. Όπως κι αν τα φας είναι υπέροχα!

Για όσους είναι ξαφνιασμένοι από τον αυτόχειρα νεαρό από τα Σεπόλια, καιρός να μάθουν

Posted in Δημοσιογραφικά

54gimnlasio
Αυτό είναι το 54 Γυμνάσιο στα Σεπόλια, όπου ο νεαρός 14χρονος αποφάσισε να θέσει τέρμα στη ζωή του καθώς συνεχώς ήταν θύμα μπούλινγκ... Το ξέρω καλά το σχολείο. Εκεί πήγε και η κόρη μου και ο γιος μου. Εκεί και ο Αντεντοκούμπο, που όταν έγινε είδωλο του μπάσκετ στην Αμερική, τον λάτρεψαν, στον "Τρίτωνα".

bonis.leo.neoΛίγα λόγια σήμερα για την αυτοκτονία του 14χρονου από το 54ο γυμνάσιο Αθηνών. Σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία, το παιδί βρέθηκε απαγχονισμένο το βράδυ της Παρασκευής από τους γονείς του, οι οποίοι σε κατάσταση σοκ κάλεσαν ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, αλλά το παιδί είχε ήδη φύγει από τη ζωή.

Σύμφωνα με συμμαθητές του 14χρονου "του πέταγαν νεράτζια την Παρασκευή από το σχολείο μέχρι το σπίτι του, τον έφτυναν, του πέταγαν νερά και οι καθηγητές δεν έκαναν τίποτα. Αυτό γινόταν εδώ και ένα χρόνο".

Η αλήθεια είναι πως οι καθηγητές δεν φταίνε. Έτσι που έχουν διαμορφωθεί τα σημερινά σχολεία, τα οποία λυμαίνονται από συμμορίες ανηλίκων, τι να κάνουν και οι καθηγητές; Να ρισκάρουν τη ζωή τους;

Και λέω τη ζωή τους επειδή τα σημερινά παιδιά είναι ικανά για όλα. Και η ζωή να μην απειληθεί σίγουρα θα βρεις σπασμένο κανένα αμάξι, σκασμένο κανένα λάστιχο και άλλα τέτοια θρασύδειλα. Οπότε σου λέει δεν κάνω τίποτα και έχω τη πλάτη μου καλυμμένη. Θα πω και στο δικαστήριο πως δεν είδα και δεν άκουσα τίποτα και όλα καλά.

Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό θα μου πεις. Και σας μιλάω εγώ που έχω βιώσει προσωπικά bullying στο σχολείο λόγω πάχους και λόγω θρησκείας. Γενικά οποίος τολμήσει να φύγει μακρυά από το "κοπάδι" τον βάζουν στο στόχο.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν εντοπίζετε στους καθηγητές. Η ρίζα του προβλήματος είναι ο πυρήνας της κοινωνίας, δηλαδή η οικογένεια. Αν λοιπόν έχεις γονείς καθάρματα, τα ίδια θα γίνεις κι εσύ.

Ακόμα και καθάρματα να μην είναι, όταν απλώς αδιαφορούν για το τι βλέπουν τα παιδιά τους στην τηλεόραση και στο ίντερνετ και για το ποιοι είναι οι φίλοι τους, τότε απλά αφήνουν τα παιδιά τους να γίνουν έρμαιο κακών επιρροών και να πάρουν το δρόμο του πεζοδρομίου. Στην οικογένεια λοιπόν βρίσκετε η ρίζα του προβλήματος.

Αλλα αφού το σχολείο είναι μια μικρογραφία της πραγματικής κοινωνίας η οποία έχει και καλούς και κακούς, για ποιο λόγο να μην έχει αστυνομία και το σχολείο;

Και μιας και λέμε για αστυνομία στα σχολεία να παραθέσω και ένα παραπλήσιο ερώτημα; Για ποιο λόγο δεν υπάρχει αστυνομία στα πανεπιστήμια; Και καλά για να γίνεται ελεύθερη διακίνηση ιδεών; Η αστυνομία δεν σε αποτρέπει από το να έχεις ελευθερία λόγου και σκέψης.

Η αστυνομία προωθεί την καταστολή των παράνομων συμπεριφορών. Βανδαλισμούς, τραμπουκισμούς, βιαιότητες, κλοπές, πυρήνες τρομοκρατικών ομάδων και άλλα τέτοια. Εκτός και αν αυτά τα εννοείται ως διακίνηση ελεύθερων ιδεών.

Βέβαια και μέσα στο σχολείο να έχει αστυνομία θα σε βρουν απ' έξω οι νταήδες της πεντάρας. Αλλά η κοινωνία απλά θερίζει αυτά που σπέρνει. Εδώ που έχουμε φτάσει το ζητούμενο είναι να μάθουν τα παιδιά να μιλάνε στους γονείς για αυτά που αντιμετωπίζουν στο σχολείο.

Και από εκεί και μετά υπάρχει ο δρόμος της δικαιοσύνης, οι δικηγόροι, τα ασφαλιστικά μέτρα και άλλα παρόμοια έννομα μέσα. Μην φοβάστε κανέναν! Μιλήστε!!!

  • Μερικά δημοσιεύματα για αυτό το θέμα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ, αν δεν το γνωρίζετε... Ήταν τόση και τέτοια η υπευθυνότητα των site ώστε τον έκαναν να είναι από τα… Κάτω Πατήσια και από τον… Κολωνό! Να τους χαιρόμαστε τέτοιου «δημοσιογράφους»

Πώς δεν καταφέραμε να ανεβούμε με τον μικρό τρενάκι από τα Άνω Λεχώνια στις Μηλιές

Posted in Επικαιρότητα

lexonia.trenaki1
Στάθηκε αδύνατον να επικοινωνήσουμε με κάποιον υπεύθυνο στο σιδηροδρομικό των Άνω Λεχωνίων για να κόψουμε εισιτήριο. Θέλαμε να κάνουμε αυτή τη διαδρομή μέχρι τις Μηλιές για την οποία είχαμε διαβάσει τόσα και είμαστε προετοιμασμένοι. Αλλά δεν τα καταφέραμε.

lexonia.trenaki2
Αν και ήμασταν μισή ώρα νωρίτερα στο σταθμό που βρίσκεται 12 χιλιόμετρα από το Βόλο και 44 από τη Ζαγορά που βρισκόμασταν, δεν βρίσκαμε κανέναν υπεύθυνο. Όταν τον βρήκαμε, απλά μας ανακοίνωσε ότι δεν υπήρχαν θέσεις, επειδή τα παιδιά από ένα δημοτικό σχολείο του Μετσόβου που είχαν έρθει εκδρομή με τους γονείς τους, το έκλεισαν.

lexonia.trenaki3
Και δεν υπήρχαν και πολλές επιλογές. Δρομολόγια πραγματοποιούνται μόνο Σάββατο και Κυριακή. Και μάλιστα μόνο ένα που πάει κι έρχεται. Το τρένο αναχωρεί από τα Άνω Λεχώνια στις 10.00 πμ και επιστρέφει από τις Μηλιές στις 15.00.

lexonia.trenaki4
Η διαδρομή διαρκεί περίπου μιάμιση ώρα και περιλαμβάνει στάση 15 λεπτών στην Άνω Γατζέα. Το εισιτήριο για την απλή διαδρομή κοστίζει 10€, ενώ για την διαδρομή με επιστροφή κοστίζει 18€. Το παιδικό εισιτήριο κοστίζει αντίστοιχα 6€ και 10€ και ισχύει για παιδιά ηλικίας 4-12 ετών.

lexonia.trenaki5
Και πόση ειρωνεία να διαβάζεις ότι εισιτήρια μπορείτε να εκδώσετε από όλα τα φυσικά σημεία πώλησης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αλλά και ηλεκτρονικά, μέσω της ιστοσελίδας της ΤΡΑΙΝΟΣΕ: tickets.trainose.gr και της εφαρμογής για κινητά τηλέφωνα και tablet, ακόμα και 10′ λεπτά πριν την αναχώρηση της αμαξοστοιχίας.

lexonia.trenaki6
Ας είναι. Πήγαμε το είδαμε και... αποχωρήσαμε, όταν τρενάκι ξεκίνησε στην ώρα του, χωρίς εμάς για τη διαδρομή του και διέσχισε τοξωτές γέφυρες, καμάρες και σήραγγες, κατασκευασμένες από μαρμαρόπετρα και ασβεστόλιθο, παλιές αλλά περίτεχνες...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti2.300118

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη στις 30/1/2018 και δείχνει ξεκάθαρα ότι η ζωή συνεχίζεται...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Η απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου τη στείλουν… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες της φωτογραφίας, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουν να τον υλοποιήσουμε σ' ατή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA