Παρακολουθούμε άναυδοι αυτές τις μέρες τι συμβαίνει με τις φωτιές. Μια ολόκληρη συζήτηση ανοίγεται και ίσως είναι η ώρα να την κάνουμε εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ… Μας βοηθάει το σημερινό άρθρο και οι προβληματισμοί που θέτει.

Φωτιές. Κάθε χρόνο η Ελλάδα καίγεται. Έτσι απλά. Άλλες φορές από απερισκεψία και άλλες φορές από πρόθεση. Οικοσυστήματα ολόκληρα καταστρέφονται. Χλωρίδα και πανίδα μαζί. Αυτά είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αλλά ποιος και πότε θα λογοδοτήσει για όλα αυτά; Και τελικά, αν λογοδοτήσει, μπορεί να ανατρέψει τη ζημιά;

Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε. Πλημμύρες, άνοδος της θερμοκρασίας και λιγότερο οξυγόνο. Και όμως κάποιοι καταστρέφουν το ίδιο τους το σπίτι. Γιατί όταν βάζεις φωτιά δεν βλάπτεις μόνο το διπλανό σου, άλλα και τον ίδιο σου τον εαυτό. Δεν είμαστε ούτε στα μισά του καλοκαιριού και έχουν ξεκινήσει για τα καλά οι πυρκαγιές.

Δεν θέλω να φανταστώ πως θα κλείσει και αυτό το καλοκαίρι. Καμένες περιουσίες και δυστυχώς χαμένες ανθρώπινες ζωές, απ' όλες τις απόψεις. Και υποθέσεις η μία μετά την άλλη θα δρομολογούνται και θα στοιβάζονται για εκδίκαση μετά από κάμποσα χρόνια.

Ένα κράτος που αδυνατεί να προστατεύσει τους πολίτες του, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Ένα κράτος "δικαίου" που αρνείται να επιβάλει τη δικαιοσύνη. Ή προφανώς δεν μπορεί. Μα το ερώτημα είναι τι θα γίνει όταν έρθει η ώρα να σταθούμε στο Θεϊκό δικαστήριο; Ποιος θα κριθεί ένοχος και ποιος αθώος όταν ο Θεός καταστρέψει αυτούς που καταστρέφουν τη γη; Τότε δεν θα μετράνε ούτε βίλες ούτε μεζονέτες ούτε σκάφη.

Αλλά όπως και να το κάνεις, πως θα δώσεις απάντηση σε ένα ερώτημα που απασχολεί πολύ κόσμο; Όταν φύγεις από τη ζωή, τι θα έχεις αφήσει πίσω σου; Άλλοι θέλουν να αφήσουν μια καλή οικογένεια, ένα καλό όνομα, οι πιο ματαιόδοξοι μια περιουσία για τα παιδιά και τα εγγόνια. Ποιοι και πόσοι όμως θα αφήσουν μια καμένη γη; Ένα κατεστραμμένο περιβάλλον. Μια κληρονομιά θηλιά για την επόμενη γενιά. Σκέψου πριν δράσεις.