Πότε πήγατε τελευταία φορά στην πλατεία Κάνιγγος της Αθήνας; Όχι να περάσετε, ανεβαίνοντας την Ακαδημίας, αλλά να περπατήσετε εκεί; Κι αν το κάνατε, προσέξατε αυτό το άγαλμα; Είναι του Άγγλου πολιτικού και πρωθυπουργού Τζωρτζ Κάνινγκ.


Στην πλατεία οδηγούν οι οδοί Χαλκοκονδύλη από την Πατησίων και Κάνιγγος από τη Στουρνάρα. Αρχικά είχε σχήμα κυκλικό και θεωρούνταν εφάμιλλη της πλατείας Ομόνοιας. Γύρω απ' την Πλατεία Κάνιγγος αναπτύχθηκε η ομώνυμη συνοικία της Αθήνας.


Εδώ βρίσκεται το υπουργείο Ανάπτυξης. Δεν ξέρω αν λειτούργει πια. Με κατεβασμένα τα ρολά το είδαμε, αφύλακτο. Αλλά ήταν και Σάββατο, ημέρα αργίας για το δημόσιο στην Ελλάδα. Ίσως συνεχίζει να φιλοξενεί κάποιες υπηρεσίες του.


Διαχρονικά, στην ευρύτερη περιοχή βρίσκονται εκπαιδευτήρια και φροντιστήρια λόγω της συγκέντρωσης πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, εκπαιδευτικών ινστιτούτων και επαγγελματικών καταστημάτων στη ζώνη από την Ομόνοια και προς την οδό Πατησίων.


Η πλατεία είναι σχετικά όμορφη και υπάρχουν πάντα παγκάκια για να κάτσει κανείς κάτω από τον ίσκιο. Κάτω από αυτή την πλατεία που βλέπουμε υπάρχει παρκινγκ υπόγειο για να καλύπτει τις ανάγκες των Αθηναίων, αλλά είναι ιδιαίτερα ακριβό, οπότε κάποιος το σκέφτεται.


Αυτές είναι μερικές όψεις της πλατείας Κάνιγγος. Συνήθως περνάμε, αλλά δεν σταματάμε. Εδώ, για χρόνια, ήταν τα γραφεία της ΠΟΣΣ και πήγαινα κάθε φορά που ήταν να πάρω ύλη για την εφημερίδα τους. Τα τελευταία χρόνια έχουν μετακομίσει στην Πειραιώς.

Αγαπούμε τη ΜΕΤΑΞΟΥ μια ωραία ταβέρνα στον Κολωνό, στον πεζόδρομο της Πυθοδώρου και Πιερίας 10, Αθήνα 104 41 σε ένα παραδοσιακό σπίτι. Εδώ ήρθαμε μια βόλτα το Σάββατο το μεσημέρι με τη Σούλα. Δείτε ΕΔΩ μια ανάμνηση μας από τον ίδιο χώρο πριν μερικά χρόνια, με τον Γιώργο και τους φίλους του.


Στη δροσιά της εσωτερικής αυλής θα βρείτε και θα απολαύσετε αυθεντικές γεύσεις, ζωντανή μουσική, ευχάριστη παρέα. Η παλιά Αθήνα ξαναζωντανεύει στη "Μεταξού", στο κέντρο της πόλης... Δε θα σας δώσουμε άλλα στοιχεία. Στο διαδίκτυο θα βρείτε πολλά, αρκεί να ψάξετε λίγο.


Ξαποστάσαμε λόγο από το τρέξιμο της καθημερινότητας και απολαύσαμε το καραφάκι το ούζο μας με καλό μεζέ... Το χρειαζόμαστε κι αυτό πότε - πότε. Να χαμηλώσουμε τους ρυθμούς μας, να ακούσουμε τους χτύπους της καρδιάς μας, να ανασάνουμε φυσιολογικά. Το έχουμε τόσο ανάγκη.


Το περιβάλλον είναι υπέροχο. Και η κίνηση το μεσημέρι του Σαββάτου δεν είναι μεγάλη οπότε αναμένεις και έτσι συμβαίνει, καλύτερη εξυπηρέτηση από το προσωπικό και τους ανθρώπους που μοχθούν για να δώσουν στους ανθρώπους που τους εμπιστεύονται ότι πιο νόστιμο έχουν.


Η κοπέλα που μας σερβίρισε τράβηξε αυτές τις φωτογραφίες. Της το ζητήσαμε κι εκείνη ανταποκρίθηκε άμεσα, έχοντας είναι αλήθεια μεγάλη ιδέα για τις ικανότητες της στις φωτογραφίες. Μπορεί πάλι να έκανε και χιούμορ. Ήταν από εκείνες που σου φτιάχνουν τη διάθεση και την κάνουν ακόμα καλύτερη.


Κάπου δυο ώρες καθίσαμε και μας άρεσε. Στείλαμε και στον Γιώργο στη Γαλλία μέσω σου WHΑTS APP φωτογραφίες και τον καλέσαμε να πάρει την Αστρίντ και να έρθει στην παρέα μας. Μιλήσαμε και μαζί του μέσω βίντεο με την ίδια σύνδεση. Πήρε μια γεύση από την Ελλάδα που αγαπά. Ούζο, δεν μπορέσαμε να τον κεράσουμε.

Εδώ, στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ετοιμαζόμαστε για αλλαγές. Τα έχουμε πει και ξέρουμε ότι το περιμένετε, Με το σημερινό λοιπόν σημείωμα θέλουμε να πούμε ότι οι σχεδιασμοί προχωρούν με καλούς ρυθμούς και τα πρώτα δείγματα δουλειάς που είδαμε, είναι πολύ ικανοποιητικά. Εσείς όμως θα κάνετε λίγη υπομονή μέχρι να τα δείτε.


Βασικά αυτό που θα αλλάξει είναι ο τρόπος εμφάνισης και προβολής των θεμάτων, όχι η θεματολογία. Αυτή θα συνεχίσει σταθερά στο δρόμο που γνωρίσατε, αγαπήσατε και ξέρετε… Θα συνεχίσουμε να σας ταξιδεύουμε, είτε στα ταξίδια που κάνουμε οι ίδιοι, είτε σ’ αυτά που μας στέλνετε εσείς.


Ιδιαίτερα τώρα το καλοκαίρι θα επιλέγουμε φωτογραφίες και θέματα από την πραγματική ζωή. Όπως αυτή η θάλασσα του Αιγαίου, φωτογραφημένη με το κινητό φίλων αγαπημένων που μένουν στο κυκλαδίτικο νησί της Άνδρου. Στις ζέστες έχουμε ανάγκη να ξεκουράζεται το μάτι μας στις δροσιές της.


Κάθε εποχή θα συνεχίσει να έχει θέση εδώ. Με φωτογραφίες αληθινές, όχι φώτοσοπ, ούτε παρμένες από το διαδίκτυο. Όπως αυτή η χειμωνιάτικη από την εκδρομή που κάναμε με φίλους μας στην Παύλιανη με το λίγο χιονάκι και τα τρεχούμενα νερά. Δεν θα θέλατε να την κάνετε αληθινή εικόνα στο μυαλό σας, να φτιάξει λίγο η ψυχολογία σας;


Πραγματικά, εδώ ξέρετε πως όπως και να ‘χει το πράγμα, θα βρείτε μια οπτική με τη θετική πλευρά της ζωής. Ποτέ δεν προσπαθήσαμε να εντυπωσιάσουμε με υπερβολές για να αποσπάσουμε αναγνωσιμότητα. Τι να την κάνουμε; Δεν είχαμε ποτέ τη διάθεση να την εξαργυρώσουμε με διαφήμιση.


Έτσι πορευτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια κι έτσι θα συνεχίσουμε και στη νέα εποχή του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που σχεδιάζουμε. Θα επιδιώξουμε κάποιες απογευματινές βόλτες μας στο ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα, όπως αυτή εδώ τη φωτογραφία. Ναι, όλα αυτά θα τα βλέπετε εδώ, όπως και στο νέο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.

Δεν ξέρω πως θα τα πάνε με τον καύσωνα, αν και τα φροντίσαμε περέχοντας το νερό που χρειάζονταν και με το παραπάνω, αλλά λουλούδια είναι αυτά. Ευαίσθητα στις ακραίες καιρικές συνθήκες. Τα λουλούδια στο μπαλκόνι του σπιτιού μας. Και η Σούλα τα φροντίζει και τα αγαπάει, όπως κι εγώ μαζί της.


Η ίδια τα έχει φωτογραφήσει, αλλά όπως ξέρετε, της αρέσει και επιλέγει κοντινά πλάνα, όπου καθετί φαίνεται μοναδικό. Έτσι είναι όλες οι φωτογραφίες που θα δείτε σήμερα σ’ αυτή την ανάρτηση. Μου αρέσει που έχει το δικό της τρόπο να προσεγγίζει τη ζωή.


Είναι οι δικές μας μικρές ανάσες σε μια πόλη που κυριαρχείται από το τσιμέντο. Κι αν είχε περισσότερο ήλιο, ίσως να είχαμε περισσότερα λουλούδια και σε καλύτερη κατάσταση. Αλλά βλέπεις δεν είναι όλα εύκολα στην Αθήνα. Αντιθέτως χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια, για να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν.


Ξέρω, δεν αγαπούν όλοι οι άνθρωποι τα λουλούδια. Αλλά εμείς τα έχουμε κάνει κομμάτι της ζωής μας. Και στο χωριό το παλεύουμε όταν είμαστε εκεί, αλλά κακά τα ψέματα, θέλουν δουλειά για να αποδώσουν. Κι εμείς λείπουμε τον περισσότερο καιρό, οπότε καταλαβαίνετε. Αν ζει κάτι θα είναι οι βουκαμβίλιες που έχουν απλώσει βαθιά τις ρίζες τους και η τριανταφυλλιά.


Τα χρώματα, οι ευωδιές τους, όλα μετράνε στα λουλούδια. Κι εμείς έχουμε μάθει να εκτιμούμε καθετί που μας προσφέρουν. Ακόμα και τώρα που τρέχουμε περισσότερο από τον καιρό της πανδημίας, για μας, όποτε οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν, περνάμε χρόνο σ’ αυτή τη μικρή βεράντα.


Αυτό ήταν κάτι που μου άρεσε όταν πρωτοήρθα εδώ, αν και επειδή τότε έλλειπα όλη την ημέρα στη δουλειά, βιάστηκα να βάλω τέντα για να μη χτυπά ο ήλιος, μετά το μεσημέρι . Άστοχη αγορά, αφού τώρα είναι συνεχώς ανεβασμένη. Αλλά πού να βλέπει κάνεις τόσο μακριά... Τις περισσότερες φορές είμαστε ικανοποιημένοι αν βλέπουμε μέχρι τη μύτη μας.

Ήταν μια έκλαμψη ζέστης, ασυνήθιστης μέσα στον Ιούνιο που χαρακτηρίστηκε καύσωνας. Και τον βιώσαμε με οδυνηρό τρόπο. Εφόσον όμως η κλιματική αλλαγή έχει επηρεάσει τις ζωές όλων μας, όλο και περισσότερο πιο συχνά θα πρέπει να τά περιμένουμε. Και το καλοκαίρι είναι μπροστά μας.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 25/07/2022

Ο καύσωνας μπήκε σαν σίφουνας στη ζωή μας μόλις περάσαμε στην καλοκαιρινή ισημερία, αλλά τίποτα δεν μας διαβεβαιώνει ότι επειδή κράτησε λίγο, έτσι ακριβώς θα είναι και η επόμενη φορά... Ας το πιάσουμε λοιπόν από την αρχή. Τι είναι καύσωνας; Είναι μια παρατεταμένη περίοδος πολύ ζεστού καιρού, με ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες για μια ορισμένη περιοχή και μπορεί να συνοδεύεται από υψηλή υγρασία, ιδιαίτερα στις περιοχές με ωκεάνιο κλίμα.

Ο καύσωνας έχει ποικίλους ορισμούς. Ο εκάστοτε ορισμός του διαφοροποιείται ανάλογα με την περιοχή και το κλίμα της και είναι σε σχέση με τις φυσιολογικές για την εποχή θερμοκρασίες. Κάποιες τιμές που σε θερμά κλίματα θεωρούνται φυσιολογικές, μπορεί να θεωρηθούν καύσωνας σε ψυχρότερες περιοχές αν δεν είναι φυσιολογικές σε σχέση με τα κλιματικά μοτίβα της περιοχής.

Ο όρος χρησιμοποιείται τόσο σε συχνές εναλλαγές του καιρού, όσο και σε μεγάλα κύματα ζέστης που μπορεί να συμβαίνουν μία φορά τον αιώνα. Έντονοι καύσωνες έχουν προκαλέσει καταστροφικές ζημιές στις σοδειές, χιλιάδες θανάτους από υπερθερμία και γενικευμένη χρήση ενέργειας, εξαιτίας της αυξημένης χρήσης κλιματιστικών.

Ο καύσωνας θεωρείται ακραίο καιρικό φαινόμενο και επικίνδυνος για τη ζωή, επειδή η θερμότητα και το φως του Ήλιου μπορούν να υπερθερμάνουν το ανθρώπινο σώμα. Το χειρότερο κύμα καύσωνα στην πρόσφατη ιστορία ήταν το ευρωπαϊκό κύμα καύσωνα του 2003, με πάνω από 70.000 θύματα.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία, καύσωνας υπάρχει όταν η μέγιστη θερμοκρασία αγγίζει ή ξεπερνάει τους 39°C, η ελάχιστη είναι πάνω από 26°C, το θερμοκρασιακό εύρος είναι μικρό, οι άνεμοι ασθενείς και οι υψηλές θερμοκρασίες επικρατούν για τουλάχιστον τρεις μέρες σε ευρεία γεωγραφική έκταση.

Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, ο καύσωνας στην Ελλάδα συνδέεται με τη μεγάλης κλίμακας μεταφορά θερμών αερίων μαζών από τη βόρεια Αφρική (και, σπανιότερα, από τις περιοχές του τριγώνου ανατολικής Τουρκίας – Ιράκ - Συρίας) προς τη χώρα και συνήθως παρατηρείται σε περιόδους διακοπής των μελτεμιών. Επεισόδια καύσωνα παρατηρούνται ουσιαστικά από το δεύτερο δεκαήμερο του Ιουνίου έως το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου. Κρατήστετο αυτό, παρακαλώ.

Είχε αυτά τα χαρακτηριστικά ο πρώτος καύσωνας; Μερικά ναι, άλλα όχι. Δοκίμασε πάντως τις αντοχές μας, εφόσον είχαμε δουλειές που έπρεπε να γίνουν. Φυσικά εγώ μιλώ για την Αθήνα που εκεί τον έζησα, αλλά γενικώς έτσι ήταν στα περισσότερα μέρη της χώρας. Και δεν ήταν μόνο η Ελλάδα, όλη η νότια Ευρώπη δεινοπάθησε.

Κι αν βάλεις και την αφρικανική σκόνη που είχαμε από τα δυτικά το κοκτέιλ ήταν ανεπανάληπτο. Δύσκολο στο να το αντιμετωπίσει κανείς.

Αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή. Ακούμε τους μετεωρολόγους να το λένε σε όλους τους τόνους και το καταλαβαίνουμε κι εμείς πως η κλιματική αλλαγή φέρνει όλα και χειρότερες επιπτώσεις στον καιρό. Ότι κάποτε ζούσαμε μερικές μέρες τον Ιούλη, εκεί κατά τις 20, τώρα θα το ζούμε παρατεταμένα μέσα σε ένα ασταθές περιβάλλον που θα εναλλάσσεται ανάμεσα στη ζέστη το κρύο, τις ισχυρές καταιγίδες και το χαλάζι.

Τίποτα πια δεν είναι σταθερό όπως το ξέραμε. Κι ενώ οι εποχές από τέσσερις "μαζεύτηκαν" σε δύο κι αυτές οι δύο όλο και τείνουν να γίνουν... μια, κάνοντας ανυπόφορη τη ζωή στον πλανήτη γη. Το νιώθουμε, το ζούμε, δεν είναι εγκυκλοπαιδικό ζήτημα με αναφορές απλά σε επιστημονικούς όρους.

Όχι και αλλοίμονο αν το δεις έτσι. Χρειάζεται ο καθένας σε προσωπικό επίπεδο να κάνει κινήσεις για να βοηθήσει τον εαυτό του, αλλά και τους γύρω του. Με υπευθυνότητα μεγάλη, καθώς αποδεχόμαστε ότι τίποτα δεν είναι ίδιο με όσα ξέραμε ώς τώρα. Ας το αντιληφθούμε αυτό και ας κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Το χρωστάμε στον εαυτό μας, αν μη τι άλλο.

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Το είδαμε κι αυτό! Συνεργεία του Δήμου Αθηναίων σκάβουν στην... Σταδίου, στο κέντρο της Αθήνας, στο ύψος της πλατείας Κλαυθμώνος, προκειμένου, όπως λέει η πινακίδα να κατασκευαστεί έργο αποχέτευσης λυμάτων. Ομολογώ ότι δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο στα χρόνια που είμαι στην Αθήνα.


Εργοτάξιο καλοκαιριάτικα, λοιπόν, η  Σταδίου... Σιγά - σιγά κλείνει ο δρόμος. Και είναι παρούσα στα έργα της ανασκαφής και μια αρχαιολόγος, επειδή σκάβοντας στην Αθήνα ποτέ δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις. Μου άρεσε πολύ αυτό που είπε: "Μια πόλη πάνω στην πόλη"


Την Τρίτη που καταγράψαμε αυτές τις εικόνες η κατάσταση ήταν αυτή. Και δεν είναι τόσο το πρόβλημα για τα αυτοκίνητα που κινούνται σε δυο λωρίδες στο οδόστρωμα. Πιο πολύ δυσκολεύονται οι πολίτες που είναι ανάγκη να περάσουν στο απέναντι πεζοδρόμιο. Πρέπει να περπατήσουν αρκετά για να βρουν πέρασμα.


Ο χώρος που γίνονται τα έργα προστατεύεται από ένα δίχτυ ψηλό. Είναι ανάγκη να κινούνται στο χώρο άνετα τα σκαπτικά μηχανήματα και οι εργάτες. Λένε οι άνθρωποι που συζητήσαμε μαζί τους ότι όλο αυτό θα κρατήσει κάπου ένα μήνα. Λες να τα καταφέρουν να κρατήσουν το χρονοδιάγραμμα;


Πάντως εμείς καταγράψαμε το γεγονός... Μου φάνηκε λίγο παράξενο όλο αυτό. Ή το πιο σωστό θα ήταν να πω, ασυνήθιστο. Αλλά μήπως είναι και το μόνο στη διάρκεια της θητείας αυτού του δημάρχου; Είδαμε να ρίχνουν άσφαλτο σε μικρούς δρόμους στις γειτονιές της Αθήνας και να τους πλένουν μέσα στην πανδημία.


Μια μικρή ταλαιπωρία θα την έχουν οι άνθρωποι. Αλλά το σημαντικό είναι ότι τέτοια έργα μένουν. Και θα τα βρούμε μπροστά μας και στο μέλλον. Μια πόλη στην οποία μένει η... μισή Ελλάδα, έχει ανάγκη από βελτιώσεις και παρεμβάσεις ουσίας, Η ποιότητας της ζωής είναι κάτι που το επιβάλλει.