Δεν υπάρχει χειρότερο από το να βλέπεις ζωές να χάνονται και περιουσίες να καταστρέφονται
Μη βιαστείτε να πείτε ότι αυτός είναι ο Ιούλιος! Δεν ήταν πάντα έτσι. Και κάπου όλοι έχουμε μερίδιο στην ευθύνη που μας αναλογεί. Το μεγαλύτερο μέρος ανήκει στην Πολιτεία και μετά σε μας, στον καθένα ατομικά, για όσα δεν κάναμε για να αποτρέψουμε την κατάσταση.
Μπροστά μας, θα υπάρχουν τέτοιες εικόνες καταστροφής. Που δεν γίνονται από μόνες τους, αλλά σίγουρα κάτι φταίει. Δεν μπορεί να έχουμε καύσωνα, αναμενόμενο φαινόμενο τον Ιούλιο και στο πρώτο αεράκι που θα φυσήξει, για να δροσίσει, να βλέπουμε και να ζούμε την απόλυτη καταστροφή. Δεν γίνεται.
Συνήθως αποφεύγουμε τέτοια δημοσιεύματα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Θέλουμε, αντί να λειτουργούμε σαν όλα τα ΜΜΕ, να δίνουμε λίγη ελπίδα και αισιοδοξία στους ανθρώπους. Αλλά αυτό δεν είναι εφικτό, πάντα. Μερικές φορές «πιάνεται» η ψυχή σου, με εικόνες καταστροφής σαν κι αυτές που βλέπετε σήμερα.
Όχι, δεν βγήκαμε στο δρόμο για ρεπορτάζ. Είναι δουλειά των εν ενεργεία συναδέλφων, όλα αυτά, όχι δική μας. Θέλουμε όμως να βάζουμε μια πινελιά σε όλο αυτό, για να θυμόμαστε σε πιο σημείο στο ρεύμα του χρόνου, βρισκόμαστε. Απόκλειστικά αυτός είναι ο σκοπός μας. Κανένας άλλος.
Αρκετοί εκεί έξω, είναι διαθέσιμοι να σας μαυρίσουν την ψυχή... Εδώ, θέλουμε να βρίσκετε λίγη αναζωογόνηση. Όσο και όταν αυτό είναι δυνατόν. Και δυστυχώς, δεν είναι πάντα. Όταν η καταστροφή είναι ολική, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για οποιαδήποτε διαφοροποίηση. Συμπάσχεις μόνο.
Με θλίψη, λοιπόν, κάνουμε αυτό το δημοσίευμα. Και με πόνο για τις ζωές που χάνονται και για τις περιουσίες που κάνουν «φτερά» κάτω από την καταστροφική μανία της φωτιάς. Ήταν άραγε πάντα έτσι ο Ιούλης; Ποιος είναι σε θέση να κάνει συγκρίσεις και να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα; Όχι εμείς, πάντως.
