Η «καυτή» Αθήνα, είναι αλήθεια, δεν υποφέρεται μερικές φορές. Το ζούμε ήδη στο πετσί μας…
Το κομμάτι αυτό είναι γραμμένο τον Ιούνιο του 2024, στο τέλος του δεύτερου 10ήμερο με την καύσωνα σε εξέλιξη να κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή στο κέντρο της πόλης και με το άγχος να τρέξουμε και να διεκπεραιώσουμε όλες τις εκκρεμότητες, έτσι που να μην αφήσουμε πίσω μας πολλά ανοιχτά θέματα, πράγμα καθόλου εύκολο.
Θέλαμε να δώσουμε το «χρώμα» της Αθήνας, λίγο πριν φύγουμε για ενάμιση μήνα μακριά της, στην άλλη μεριά του πλανήτη μας, στο Βανκούβερ του Καναδά. Στο ταξίδι έκπληξη, προσφορά της Έστερ και του Στηβ. Να είναι καλά! Από μόνοι μας, μάλλον θα ήταν δύσκολο να τα καταφέρουμε να το κάνουμε, ένα τέτοιο μεγάλο ταξίδι.
Διάφορα πράγματα μας κάνουν να είμαστε αρκετές ώρες στους δρόμους. Σε μια εποχή που, όπως αναφέρω και παραπάνω, οι συνθήκες δεν είναι και οι καλύτερες. Αιτία ο πρόωρος καύσωνας που ενέσκηψε από τις πρώτο δεκαήμερο του Ιουνίου και συνεχίζει ακάθεκτο μέχρι να ολοκληρωθεί ο μήνας. Δεν το είχαμε ξαναζήσει έτσι…
Οι φωτογραφίες που κοσμούν αυτή την ανάρτηση είναι δικές μου. Συνήθως αυτό συμβαίνει. Τραβηγμένες με το κινητό μου τηλέφωνο από τα διάφορα μέρη που βρισκόμαστε κάθε στιγμή. Η συγκεκριμένη, είναι από μπαλκόνι του σπιτιού της Άννυς και του Κώστα στη Νισαίας, στα Σεπόλια. Δεν είναι πολύ όμορφη; Και βέβαια είναι!
Πεζοδρόμια της Αθήνας! Άλλα βατά και καλοφτιαγμένα, προσεγμένα και ασφαλή και άλλα πιο δύσκολα, τέτοια που χρειάζεται συνεχώς την προσοχή μας για να μη δημιουργηθεί πρόβλημα. Ας είναι. Αυτή είναι η πόλη που ζούμε το καλοκαίρι, χωρίς φτιασιδώματα. Στην καθημερινότητα της, όπως την ζούμε…
Γνωρίζουμε ότι με έναν διαφορετικό τρόπο καταγράφουμε τη ζώσα ιστορία, εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ιδιαίτερα σ’ αυτό το αρχείο. Στο ποίο, όπως γνωρίζετε, μπορείτε να βρείτε θησαυρούς ανυπολόγιστης αξίας. Με καθαρή ματιά και χωρίς καμιά διάθεση εξωραϊσμού, καταγράφουμε την πραγματική ζωή. Για όσο μπορούμε κι αντέχουμε…
Σχόλια (0)