Σε λίγο βάζουμε μπροστά και το τ. 441 του «ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών»...

tipos.440

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο του τελευταίου τεύχους 440 του «ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών», που επιμελούμαι δημοσιογραφικά εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ. Ή πατώντας πάνω στη φωτογραφία του πρωτοσέλιδου. Από αυτή την εβδομάδα θα πάρω υλικό για το νέο φύλλο.

Ευοιμάζουμε τη νέα εκδοση του "ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών"... Πήρα ήδη τις σχετικές οδηγίες από τον πρόεδρο. Μένει να υλοποιήσουμε αυτά τα σχεδια με τη συνεργασια και των Σωματείων της δύναμης της ΠΟΣΣ που μας τροφοδοτούν με τη δράση τους. 

Το κάναμε για πρώτη φορά από την Πάρο, τον Ιούνιο του 2023 που είμαστε σε διακοπές με τον Στήβ την Έστερ και τα παιδιά τους και μας άρεσε. Τολμήσαμε και προχωρήσαμε παράλληλα στην έκδοση νέου φύλλου με το νέο σύγχρονο, διαδικτυακό τρόπο, ενώ κάναμε τα μπάνια μας. Μέσω e-mail ή μηνυμάτων Viber ή Messenger παίρναμε τα θέματα, τα αξιολογούσαμε, τα σελιδοποιούσαμε σε κασέ και τα... στέλναμε στην Πόπη στη Σαλαμίνα, που έχει την τεχνική ευθύνη της έκδοσης. Έτσι, η ύλη μπορεί να έρχεται από Αθήνα, αλλά μπορεί να στηθεί παντού και στη συνέχεια να σελιδοποιηθεί στη Σαλαμίνα! Έτσι είναι, όταν αξιοποείς με τον σωστό τρόπο τη δύναμη της τεχνολογίας! Και τώρα εφυγε για το πιεστήριο.

Η εφημερόδα ο ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηδρομικών, έχει τη δική της ιστορία. Έχει περάσει από συμπληγάδες, λόγω των εσωτερικών προβλημάτων της Διοίκησης αλλά και της απραξίας στην εποχή του κορονοϊού κι έχει σταθεί σταθεί στα πόδια της. Αυτές τις μέρες ετοιμάσαμε το νέο φύλλο και περάσαμε σε μια νέα εποχή με νέα Διοίκηση στην Ομοσπονδία που την εκδίδει και με την πίστη ότι θα τα καταφέρει να είναι κάθε δίμηνο στα ραντεβού της. Ξεκινήσαμε με αισιοδοξία!

Αυτό το έντυπο έχει έναν... δικό του τρόπο να βγαίνει. Εκεί που νομίζεις ότι σταμάτησε η έκδοση, αναγεννιέται σαν τον φοίνικα από τις στάκτες του. Και σ' αυτό "βοήθησε" η εποχή του κορονοϊού Covid-19 που δημιούργησε πολλά προβλήματα στους ανθρώπους. Ένα από αυτά ήταν και η έκδοση του «ΤΥΠΟΥ» της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών (ΠΟΣΣ) που βγαίνει, πολύ πιο αργά πια και όχι στο δίμηνο, μέχρι να το επιτρέψουν οι συνθήκες.

Την αρχή, πριν οκτώ ή έντεκα (;) χρόνια που την ανέλαβα, έβγαινε σταθερά κάθε μήνα και κάλυπτε τις ανάγκες για την προβολή της δράσης των Σωματείων της δύναμης της ΠΟΣΣ σε όλη τη χώρα.

Η συγκεκριμένη εφημερίδα υπήρχε στον χώρο και πριν πάω εγώ. Σ’ αυτό που εγώ βοήθησα, ήταν να της δώσω έναν πιο δημοσιογραφικό, ελκυστικό ύφος και να είναι συνεπής στο διμηνιαίο ραντεβού της, που ακολούθησε. Οι συνθήκες της κρίσης του 2012 την έκαναν διμηνιαία.

Συνδετικός κρίκος, ο πρόεδρος της ΠΟΣΣ, Βασίλης Αποστολόπουλος. Ο ίδιος με γνώριζε από την εποχή που εργαζόμουν στο Γραφείο Τύπου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Είχε δοκιμαστεί η σχέση μας και υπήρχαν όλες οι δυνατότητες για μια καλή συνεργασία. Τώρα μπαίνουμε σε μια νέα εποχή. Στο τιμόνι της ΠΟΣΣ είναι ο Θύμιος Καραλής ο οποίος εξελέγη στο τελευταίο συνέδριο της ΠΟΣΣ. Και στο ξεκίνημα της η συνεργασία μας δείχνει να έχει διάθεση για δουλειά. Φυσικά, ο χρόνος θα δείξει...

Γενικά σ' αυτο το έντυπο πάντα τα πήγαμε πολύ καλά με τους ανθρώπους του. Μέχρι που ήρθε ο κορονοϊός. Οι άνθρωποι είναι συνταξιούχοι, μεγάλοι σε ηλικία και ως ομάδα, ευπαθής. Υπήρχε δηλαδή μεγάλη ανάγκη για προσοχή. Ήρθε και η καραντίνα και μας απόκαμε.

Τα πράγματα δείχνουν ότι αν τα καταφέρουμε μπορεί και να επιστρέψουμε στο δίμηνο. Ο χρόνιος θα δείξει. Στο μεταξύ προέκυψσν πολλά. Συνέδριο, εκλογή νέας διοίκησης, αλλά προέκυψαν και πολιτικές εκλογές κι έγινε πάλι πολύπλοκο το πράγμα... Παρ' όλα αυτά στον ορίζοντα, κάτι θετικό βλέπω.

Ελπίζουν οι άνθρωποι, όπως όλοι μας, ότι κάποια στιγμή, η κανονικότητα θα μπει στη ζωή τους, εξέλεξαν κανονικά διοικήσεις και ελπίζουν πως θα τα καταφέρουν να λειτουργήσουν, όπως ήξεραν, με φυσική παρουσία και όχι από μακριά. Τα e-mails είναι για τους ανθρώπους αυτής της ηλικίας, κάτι σαν... διαστημικά πράγματα. Μέχρι το φάξ και πολύ είναι... Μόνο που τα Fax είναι πια ελάχιστα. Καταργήθηκαν, ακόμα και από το δημόσιο...

Τους καταλαβαίνω. Πολλά πράγματα στη νέα τεχνολογία, δεν τα κατανοούν ή αρνούνται να μπουν στη διαδικάσία να τα κάνουν. Θέλουν να κρατήσουν το χειρόγραφο ή το τυπωμένο χαρτί στα χέρια τους, για να είναι βέβαιοι για τι πράγμα μιλάνε.

Κι αυτή η πανδημία, τα ανέτρεψε όλα! Η επικοινωνία γίνεται πια με νέες μορφές και άντε να σκανάρεις τα έγγραφα και να τα στείλεις στο δημοσιογράφο. Και μετά να τηλεφωνήσεις για να βεβαιωθείς ότι πήγαν, ότι τα παρέλαβε. Δύσκολες, πολύ δύσκολες εποχές… Ευτυχώς που υπάρχει το κινητό τηλέφωνο για να φωτογραφίζεις τα χειρόγραφα! 

Όλοι πια έχουν ολοκληρώσει τις εκλογές τους και κάποια στιγμή θα προχωρήσουν σύμφωνα με το κατασταστικό, τον περσμένο μήνα προχώρησαν στην εκλογή νέας Διοίκησης... Κι αυτοί δείχνουν να έχουν διάθεση να πάνε τα πράγματα ένα βήμα πιο μπροστά.

Και όλα αυτά, με τος οιώσεις και την Covid-19 να είναι ως πέλεκης πάνω από τα κεφάλια όλων μας... Θα το περάσουμε κι αυτό, πού θα πάει... Χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί γιατί αυτός ο ιός εξελλίσεται σε... μόνιμο, οπότε καλό είναι να μην είμαστε ιδιαίτερα διαχυτικοί καθώς έχουμε το χειμώνα μπροστά μας κι έτσι κι αλλιώς η γρίππη αυτού του είδους είναι ακπομα εδώ. Και οι μεγάλες ηλικίες, όπως είμαστε εμείς, είναι πάντα πιο ευάλωτες,,,

Αργά, αλλά σταθερά, η άνοιξη έρχεται στην Αναστασιά των Σερρών, το χωριό του Ηλία Θεολόγου

Posted in Επικαιρότητα

martis.ston.ilia1
Είναι υπέροχο και ξεχωριστό, αυτό το συναίσθημα. Να νοιώθω τόσο οικεία μ' αυτό το σπίτι και να μην έχουμε πάει ποτέ με φυσική παρουσία, αν και το έχουμε βάλει στόχο ζωής, να τα καταφέρουμε να πάμε σ' αυτή τη ζωή και στην Ηλία αυτό ακούγεται, ευσεβής πόθος!

martis.ston.ilia2
Θέλω όμως να μείνουμε λίγο στον κήπο του σπιτιού του, καθώς, αν και βόρεια, κάποια λουλούδια αρχίζουν να ανθίζουν, δίνοντας την αίσθηση ότι ο χειμώνας, σιγά - σιγά φεύγει, ενώ η άνοιξη είναι στην πόρτα μας, έρχεται. Αλλά είναι μόνο δική μου αίσθηση; Δεν το βλέπετε κι εσείς;

martis.ston.ilia3
Κρατάω πάντα αυτή την χειροποίητη κατασκευή. Την έχει φτιάξει ο ίδιος ο Ηλίας και είναι σιντριβάνι. Φαντάζομαι πόσο δροσιστικό θα είναι το καλοκαίρι... Πραγματικά εξαιρετικό! Και το σπουδαίο και σημαντικό είναι ότι με αυτά που καταπιάνεται, ο άνθρωπος αυτός, το χαίρετε κιόλας!

martis.ston.ilia4
Δείτε μια ομορφιά οι γλάστρες του... Είναι φανερό ότι σε όλα αυτά, έχει βάλει το χεράκι της και η Κατερίνα, η σύζυγός του. Της αρέσει να ασχολείται με τα φυτά και με τα ζώα τους. Και δεν έχουν και λίγα, εδώ που τα λέμε. Ζωή να έχουν!

martis.ston.ilia5
Άλλο ένα λουλούδι του κήπου τους, έξω από το σπίτι τους. Και αν προσέξετε τη φωτογραφία, θα διαπιστώσετε ότι υπάρχει κι ένα πουλί στο κάδρο. Ο φακός του Ηλία το έχει "πιάσει" την ώρα που πετάει, είναι σε κίνηση. Αριστερά, στο βάθος, στο πέτρινο τραπεζάκι, πίνουν τον πρωινό καφέ τους.

martis.ston.ilia6
Μ' αρέσουν οι επιλογές που κάνει, καθώς μου στέλνει πράγματα. καμιά φορά είναι λεπτομέρειες από ένα θέμα που εκείνος γνωρίζει επειδή έχει όλη την εικόνα. Αλλά έστω κι έτσι, όλα είναι όμορφα. Κι αυτό που από την αρχή αυτού του κομματιού επεσήμανα , υπάρχει. Η άνοιξη αρχίζει να μας κλείνει το μάτι στο πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου 2024.

Χιόνισε στο Βανκούβερ του Καναδά. Ελάτε να σας δείξουμε μερικές όμορφες εικόνες από εκεί!

Posted in Επικαιρότητα

vankuver1.190124
Ο Καναδάς ζει τον δικό του χιονιά στο τέλος του δεύτερου δεκαήμερου του Ιανουαρίου 2024. Και οι φωτογραφίες του δημοσιεύματος είναι τραβηγμένες από την Έστερ την Άννυ και τον Κώστα. Είναι από το Βανκούβερ BC και τα σπίτια που μένουν. Και τα χιόνια είναι αρκετά, όπως βλέπετε.

vankuver2.190124
Εδώ ο Κώστας είναι στο Μίσιον, έξω από το σπίτι τους και το χιόνι είναι ακόμα πιο πολύ εκεί, σε σχέση με το σπίτι του Στηβ και την Έστερ, από όπου είναι όλες οι υπόλοιπες φωτογραφίες από τα χέρια της Έστερ. Ανταποκρίθηκε άμεσα όταν της το ζητήσαμε και την ευχαριστούμε.

vankuver3.190124
Κι εδώ ο Στηβ εξοπλισμένος για το κρύο, έχει ντυθεί καλά και έχει βγει βόλτα με την Έστερ στο κοντινό πάρκο, για να απολαύσουν το χιόνι. Ωραίο είναι! Εμείς αυτή την πλευρά, την καλή, επιλέγουμε να κρατάμε. Αρνούμαστε να δούμε την άλλη, τη δύσκολη και σκοτεινή πλευρά της.

vankuver4.190124
Αν είσαι καλά μέσα σου, θα τον φτιάξεις τον χιονάνθρωπο και θα φωτογραφηθείς μαζί του με φίλους σου. Κι αυτό έκανε και ο Στηβ, ευαίσθητος, καθώς είναι, βρήκε το καλύτερο χιονισμένο δέντρο και "στήθηκε" για την πανηγυρική φωτογραφία.

vankuver5.190124
Το χιόνια απλώνονται παντού, γύρω από το σπίτι τους. Τα ξέρω αυτά μέρη, τέλος Μάρτη με αρχές Απριλίου και με καλό, ανοιξιάτικο καιρό τα έζησα το 2015. Και με ανθισμένα λουλούδια στους κήπους και τον αυλόγυρο των σπιτιών. Τώρα, όλα είναι διαφορετικά.

vankuver6.190124
Έτσι είναι ο χειμώνας!... Λένε ότι κι εμείς θα πάρουμε σύντομα θα πάρουμε σύντομα με τέτοια γεύση. Δεν τους πιστεύουμε. Την προηγούμενη φορά απέτυχαν παταγωδώς. Τα χιόνια δεν κατέβηκαν πιο χαμηλά από τους Θρακομακεδόνες. Εδώ στο κέντρο, δεν τα είδα...

Άλλαξε το σκηνικό του καιρού. Θυμήθηκε, για λίγο, ότι είναι χειμώνας και μας φέρνει χαρά!

Posted in Επικαιρότητα

prespes.1.161223
Χειμώνιασε απότομα! Αθήνα, Δεκέμβρης, λίγο μετά τη μέση του. Εδώ, στην Αθήνα, ο καιρός είναι βροχερός. Στις Πρέσπες όμως τα πράγματα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά/ Χιόνισε! Τις φωτογραφίες που βλέπετε τις έχει ανεβάσει στην ομώνυμη ομάδα, «Πρέσπες», η διαδικτυακή μας φίλη, Βασιλική Ιανοπούλου.

prespes2.161223
Την ευχαριστούμε από καρδιάς που είχε την υπομονή και τη δύναμη να βγει μέσα στο χιονισμένο τοπίο και να καλύψει με το φακό του κινητού της, όλη αυτή την ομορφιά… Δικαίωσε λίγο και την ΕΜΥ που με έκτακτα δελτία μας προειδοποιούσε ότι ο καιρός αλλάζει και το σκηνικό του χιονιά, ξεκινά από τη βορειοδυτική Ελλάδα.

prespes.3.161223
Αν και έχω πάει στις Πρέσπες, σε άλλους καιρούς και υπό καλύτερες συνθήκες, βλέποντας τις φωτογραφίες δεν θα μπορούσα να πω με βεβαιότητα ότι γνωρίζω τα μέρη. Οκτώβρης ήταν τότε, ηλιόλουστος, αλλά βλέπεις οι καιρικές συνθήκες αλλάζουν πολύ τα πράγματα. Έτσι δεν είναι;

prespes.4.161223
Όπως και να έχει το πράγμα, εμείς κρατάμε όλη αυτή την ομορφιά του λευκού χιονιού που δεν έχει παγώσει ακόμα και είναι ακόμα απαλό σαν άχνη. «Ζηλεύουμε» εμείς, οι της κεντρικής και νότιας Ελλάδας, επειδή εδώ για την ώρα, βρέχει μόνο. Δεν δείχνει καμιά διάθεση να χιονίσει.

prespes.5.161223
Χειμώνιασε τόσο ξαφνικά. Μέχρι χθες κυκλοφορούσαν φίλοι μας στο κέντρο της πόλης, με πουκάμισο, σκέτο. Αλλά από σήμερα μάλλον χρειάζεται να ρίξεις κάτι πάνω σου. Όχι πως μας ξάφνιασε, λοιπόν, αφού αυτός είναι ο καιρός που θα έπρεπε να είναι αυτή την εποχή. Ένας καιρός που όλα έχουν αλλάξει γύρω μας και τίποτα πια δεν ακολουθεί τον φυσιολογικό κύκλο που ξέρουμε.

prespes.6.161223
Ας είναι, ότι ηλικία και αν έχουμε εμείς, κάτι τέτοιες στιγμές θα βγάζουμε το παιδί που όλοι έχουμε μέσα μας και παραμερίζουμε κάθε πρόβλημα που θα προκύπτει –και προκύπτει από μια χιονόπτωση- κρατώντας τη μεγάλη εικόνα, που μας φέρνει ένα αυθόρμητο χαμόγελο στα χείλη.

Μια ματιά στο Θραψανό, όπως το είδα στην τελευταία επίσκεψη μας, Νοέμβρη του 2023…

Posted in Τα δικά μου

spitia.thrapsanu.1
Ο σεισμός του 2021 έχει κάνει τη δουλειά του. Στην τελευταία επίσκεψη μας στο χωριό, είδα γκρεμισμένα και μισογκρεμισμένα, ακατοίκητα σπίτια, όπως αυτό στη γειτονιά. Έμαθα ότι πουλήθηκε. Και περιμένει να μπει σε κάποιο πρόγραμμα στήριξης των σεισμοπλήκτων από το κράτος, προκειμένου να το ανοικοδομήσουν.

spitia.thrapsanu.2
Μακάρι να συμβεί έτσι! Δεν αντέχει κανείς να βλέπει ένα κουφάρι σε μια μικρή πλαταιούλα, έρημη πια. Που οδηγεί στην κεντρική πλατεία του Θραψανού και κάποτε έσφυζε από ζωή. Εδώ είχε την έδρα του το Facebook της εποχής σε τοπικό επίπεδο και κανείς δεν ήταν σε θέση να ξεφύγει από τα σχόλια του.

spitia.thrapsanu.3
Αλλά και σε άλλα σημεία του χωριού είναι εμφανή τα σημάδια. Ευτυχώς στις 17 μέρες που καθίσαμε εμείς, δεν αισθάνθηκα ούτε μια μέρα αυτό το άσχημο συναίσθημα που σε κάνει να φοβάσαι καθώς αισθάνεσαι τις σεισμικές δονήσεις και να νοιώθεις απροστάτευτος σε μια φύση σκληρή κι ανελέητη.

spitia.thrapsanu.4
Εδώ που είναι οι καρέκλες, απέναντι στον ήλιο του Νοεμβρίου κάθονταν και τότε και σχολίαζαν οι συγχωριανές μου. Και το κακό ήταν ότι δεν είχες άλλη επιλογή από το να περάσεις από εκεί. Για να το αποφύγεις έπρεπε να κάνεις έναν μεγάλο κύκλο. Και ποιος είχε τα κουράγια ή ποιος το σκέφτονταν τότε;

spitia.thrapsanu.5
Το σπίτι αυτό το βρήκα στο δρόμο μου, καθώς είχα βγει ένα μεσημέρι, λίγο πριν το φαγητό, να τραβήξω μερικές φωτογραφίες. Μου έκανε εντύπωση το καλό πετρόχτιστο των τοίχων, έστω και χωρίς ταβάνι πια και η επίσης πέτρινη καμάρα στο εσωτερικό δωμάτιο, ορατή από το δρόμο. Τι κρίμα, τέτοια όμορφα σπίτια να είναι σε εγκατάλειψη...

spitia.thrapsanu.6
Κάποια άλλα σπίτια δεν προχώρησαν ποτέ στην ολοκλήρωση τους. Ήρθε και ο σεισμός και το αποτελείωσε. Και τώρα με την εγκατάλειψη των ανθρώπων μοιάζει με κουφάρι που αφέθηκε στην τύχη του. Είναι κι αυτά, κομμάτια του χωριού που αγαπώ και παρακολουθώ, έστω και από μακριά, καθώς ζω στην Αθήνα.

Στο Θραψανό, Νοέμβρη μήνα, δεν το περιμέναμε να πάμε ούτε εμείς, εδώ που τα λέμε...

Posted in Τα δικά μου

thrapsano1.191123
Χρειαζόμαστε κάτι για να... ξεκουνήσουμε. Και η αφορμή ήταν η αδελφή μου Μαλάμω που κατέβηκε με τον σύζυγο της, Νίκο, για δεύτερη φορά την ίδια χρονιά στο χωριό, από εκεί που έλεγε ότι μάλλον δεν θα το ξαναδεί. Ήθελε να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί και με τη Στασούλα. Και το θέλαμε κι εμείς, οπότε το... κάναμε!

thrapsano2.191123
Δεν είναι εύκολη μια τέτοια απόφαση. Χρειάζεται δύναμη και κουράγιο και υπομονή για να αντέξεις την οικονομική πρόκληση στις μέρες μας. Αλλά δόξα το Θεό, όλα πήγαν καλά και τα καταφέραμε. Από το πρωί του Σαββάτου 18 Νοέμβρη 2023, είμαστε στο σπίτι μας, πέντε χρόνια μετά. Όλοι όσοι έχουμε απομείνει σε τούτη τη ζωή.

thrapsano4.191123
Να κάτι που μας αρέσει πολύ εδώ. Είναι η κοινωνική ζωή, οι παρέες, το μεσημεριανό φαγητό, όλοι μέσα στην εσωτερική αυλή του πατρικού, όσο ο καιρός το επιτρέπει. Την πρώτη κιόλας μέρα, είναι παρμένες αυτές οι φωτογραφίες. Ο Αγησίλαος έκανε τις μπριζόλες του και η Στασούλα τα λαδερά της. Και απολαύσαμε την παρέα μας.

thrapsano5.191123
Τι είναι αυτό που κάνει τη ζωή στο χωριό, ξεχωριστή; Και πώς έχει μπει έτσι βαθιά μέσα στην καρδιά μας, με τόση νοσταλγία; Είναι προς διερεύνηση, αλλά σίγουρα έχει να κάνει με ένα κομμάτι του εσωτερικού μας κόσμου που έχει ανάγκη να εξιδανικεύει καταστάσεις. Φαντάζομαι θα το έχετε προσέξει κι εσείς στον εαυτό σας.

thrapsano6.201123
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε να βρεθούμε ξανά και οι τρεις αδελφοί, που έχουμε απομείνει στη ζωή, εγώ, η Μαλάμω και η Στασούλα μαζί στο χωριό, όπως το κάναμε αυτή τη φορά. Αλλά σας βεβαιώνω ότι είναι ωραίο. Μπορούμε ακόμα να μοιραστούμε πράγματα, σκέψεις, αλλά και καταστάσεις με έναν ξεχωριστό κωδικό DNA.

thrapsano5.191123
Δεκαπέντε μέρες στo Θραψανό, χειμωνιάτικα, ε, δεν είναι και τόσο συνηθισμένο για μένα και τη Σούλα που έχουμε τόσα πράγματα προγραμματισμένα να κάνουμε στην Αθήνα. Αλλά τελικά είναι όμορφα και το έχουμε τόσο ανάγκη, προκειμένου να συνεχίσουμε να δίνουμε τη μάχη με την καθημερινότητα...

Λίμνη Μπελέτσι: Η αγαπημένη απόδραση όλες τις εποχές του χρόνου. Όαση δίπλα μας

Posted in Επικαιρότητα

limni.beletsi11
Ενα από τα κοινά, πλέον, μυστικά της Αττικής είναι η Λίμνη Μπελέτσι. Οι περίοικοι, οι μυημένοι που κάνουν βόλτες από εκείνα τα μέρη, το γνωρίζουν εδώ και χρόνια. Ένας μικρός παράδεισος είναι η λίμνη Μπελέτσι, που βρίσκεται στις βορειοανατολικές παρυφές της Πάρνηθας, κάτω από την ομώνυμη κορυφή, στα όρια του οικισμού Ιπποκράτειος πολιτεία. 

limni.beletsi12
Είναι ο ιδανικός προορισμός για κυριακάτικη και όχι μόνο βόλτα, γιατί έχει πάντα κάτι διαφορετικό να σου προσφέρει. Η λίμνη Μπελέτσι βρίσκεταισε υψόμετρο περίπου 600 μέτρων στις ανατολικές πλαγιές της Πάρνηθας, στην Ιπποκράτειο Πολιτεία των Αφιδνών. Πήρε το όνομά της από την ομώνυμη κορυφή. Eχει και άλλη ονομασία με δύο εκδοχές. 

limni.beletsi13
Λέγεται και λίμνη κιθάρα, από το σχήμα της, αλλά δεν αποκλείεται να έλκει το όνομά της από την ομώνυμη πηγή, στα τέως βασιλικά κτήματα, που την τροφοδοτεί με τα νερά της. Αυτό που δεν ξέρουν πολλοί είναι ότι δημιουργήθηκε... κατά λάθος. Στα μέσα της δεκαετίας του '70 γίνονταν έργα για δασικό δρόμο που θα ένωνε τον Aγιο Μερκούριο με τις Αφίδνες. 

limni.beletsi14
Στα σκαψίματα φράχτηκε η ροή των νερών και σχηματίστηκε η λίμνη. Η λίμνη Μελέτσι προσφέρεται για πολλές δραστηριότητες. Μπορείς να πάρεις βιβλίο να διαβάσεις στον καθαρό αέρα και την ησυχία. Ή μπορείς να μην ανοίξεις σελίδα και να χάζεψεις τις πάπιες, τις χήνες, τους κύκνους. 

limni.beletsi15
Θες να κάνεις πικνικ, έχει διαμορφωμένους χώρους. Αν έχεις ποδήλατο, να κάνεις βόλτες, έχει ωραίες διαδρομές. Επιβάλλεται μια στάση στο εξωκκλήσι του Αγίου Μερκουρίου, μέσα σε οργιώδη βλάστηση. Ακόμα κι αν δεν πάς με εφόδια και πεινάσεις, κανένα πρόβλημα. Υπάρχει ο οικισμός Σφενδάλη, με τον όμορφο σταθμό τρένου και την ταβέρνα που είναι από την πίσω πλευρά. Για ρίξε μια ματιά.

limni.beletsi16
Η λίμνη Μπελέτσι είναι περίπου 30 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Η διαδρομή είναι πολύ εύκολη, αρκετά γραφική κι ακόμη πιο οικονομική αν την κάνεις με αυτοκίνητο που κινείται με φυσικό αέριο. Παίρνουμε, λοιπόν, την Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας και κάνουμε αριστερά στον κόμβο των Αφιδνών. Διασχίζουμε τον οικισμό από την οδό Αγίας Τριάδας και φτάσαμε στον προορισμό μας!

Η αγγειοπλαστική τέχνη που γνώρισα από τον πατέρα μου Λευτέρη και τον αδελφό μου, Κωστή!

Posted in Τα δικά μου

aggioplastes 4
Η ιστορία είναι πολύ όμορφη και το να γυρνάς πίσω και να αναπολείς πράγματα, που επίσης καμιά φορά η ίδια η ζωή ξαναφέρνει μπροστά μας είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Όπως ΑΥΤΟ το δημοσίευμα από το site e-messara.gr, όπου ξαφνικά είδα μια άγνωστη φωτογραφία του πατέρα μου και του αδελφού μου του Κωστή.

kostis5.0907144
Πίσω στο μακρινό παρελθόν… Με τους ανθρώπους σου να μη ζουν πια, αλλά με μνήμες από τα παιδικά μου χρόνια . Τότε που με έπαιρναν μαζί τους στις βεντέμες ως παιδί τα καλοκαίρια, μετά το σχολείο… Οι φωτογραφιες εδω είναι από το αγγειπλαστείο του αδελφού μου Κωστή, τραβηγμένη το μακρινό 2014…

thrapsano.arxio
Δεν ξέρω πώς και γιατί αλλά ποτέ δεν κατάφερα να «σηκώσω» τον πηλό στον τροχό και να δημιουργήσω ένα αντικείμενο. Και να πεις ότι δεν το δοκίμασα; Άδικος κόπος. Είναι φανερό πως το ταλέντο του κάθε ανθρώπου είναι μέσα του. Και μάλλον εγώ προοριζόμουν να γίνω γραφιάς. Το ωραίο είναι ότι οι γονείς μου δεν με πίεσαν ποτέ, για κάτι άλλο πιο πρακτικό και πιο σίγουρο. Και δεν μου βγήκε σε κακό…

ventema8.1960.asomatos
Αυτό το μικρό δημοσίευμα είναι μια μαγιά για να το κάνω μεγαλύτερο… Μόλις «πέσουν» στα χέρια μου κι άλλες φωτογραφίες από αγγειοπλάστες του χωριού μου, Θραψανού και κυρίως δικές μας, από το σπίτι μας, για να είναι αυθεντικές. Αν και τα χρόνια εκείνα ποιος είχε φωτογραφική μηχανή… Αλλά πάλι πού ξέρεις;

ventema3.1960.asomatos

Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ 3 που γυρίστηκε στο Θραψανό και προβάλλει την αγγειοπλαστική τέχνη, μιλώντας με τους μαστόρους του χωριού...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA