Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

Δυο μέρες κοντά στους φίλους μας, στη Τζια, θα μας μείνουν αξέχαστες, το καλοκαίρι 2022...

tzia1.avgust22
Να' ναι καλοκαίρι και να ζεις στην Αθήνα, ενώ οι προϋποθέσεις ήταν τέτοιες που δεν μπορούσες να φύγεις... Το να πας λοιπόν προσκεκλημένος με πολύ αγάπη σε φίλους, σε ένα νησί των Κυκλάδων, την Τζια, είναι ότι καλύτερο υπάρχει. Δείτε ΕΔΩ.

tzia2.avgust22
Όλα σε μια σειρά... Το ταξίδι με το καράβι από το Λαύριο έχει τη γλύκα του, ίσως επειδή δεν το κάνουμε πάρα πολύ συχνά. Εικόνες καλοκαιρινές , συνηθισμένες. Το ζήσαμε και το καλοκαίρι του 2022 και είμαστε χαρούμενοι γι' αυτό. Δείτε ΕΔΩ ένα φωτογραφικό ρεπορτάζ που κάναμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.

tzia3.avgust22
Εικόνα από το λιμάνι της Τζια, στην Κορησσία. Με μια θάλασσα ήρεμη και με καλό καιρό... Η φωτογραφία τραβηγμένη πάνω από το πλοίο "Μακεδόν" που μας φέρνει πίσω στην Αθήνα. Τόσο όμορφη, απλή ρεαλιστική, αληθινή.

tzia4.avgust22
Το έγραψα και παραπάνω... Ίσως επειδή δεν κάναμε πολλά ταξίδια με το καράβι, μας αρέσει. Σε κάθε ταξίδι, μικρό ή μεγάλο, θα βγω έξω με το κινητό μου και θα αποτυπώσω στιγμές. Όπως εδώ έξω από το πλοίο με φόντο την Κορησσία.

tzia5.avgust22
Φυσικά, εκμεταλλευτήκαμε την ηλιοφάνεια και τον καλό καιρό και κάναμε τα μπάνια μας. Το Βουρκάρι δεν είναι μακριά από την Κορησσία και αρά το όνομα του, έχει μια υπέροχη θάλασσα. Δείτε ΕΔΩ το ρεπορτάζ που κάναμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ καταγράφοντας το γεγονός.

tzia6.avgust22
Τελευταίες μέρες του Αυγούστου τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία στο Βουρκάρι της Τζια. Δεν έχει πολύ κόσμο. Η επιστροφή των αδειούχων του Αυγούστου είχε αρχίσει ήδη. Στο εξής θα έχει του επισκέπτες του Παρασκευο-Σαββατο-Κύριακου. Αν και κάποιοι θα συνεχίσουν να διακοπεύουν ώς τα τέλη του Σεπτέμβρη...

tzia5.300822

Απολαμβάνοντας την Πανσέληνο του Αυγούστου, από το Olive Garden του ξενοδοχείου ΤΙΤΑΝΙΑ

panselinos.titinia1.120822
Είχαμε το προνόμιο τον Αύγουστο του 2022 να δούμε την Πανσέληνο από τον 11ο όροφο του ξενοδοχείου "Τιτάνια" στην Ακαδημίας, λίγο πιο πάνω από την Ομόνοια. Φτάσαμε εκεί μέρα ακόμα και βρήκαμε τραπέζι, σχετικά εύκολα! Οι δρόμοι ήταν σχετικά ελεύθεροι και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα για παρκινγκ στην Εμμ. Μπενάκη

panselinos.titinia2.120822
Το σημερινό φωτογραφικό ρεπορτάζ το έχει κάνει η Σούλα με το κινητό της τηλέφωνο. Αν και samsung, απέχει μακράν από μια φωτογραφική μηχανή εξοπλησμένη με φακούς και φίλτρα. Έτσι, το αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι το καλύτερο, αλλά χαρακτηρίζει τη στιγμή.

panselinos.titinia3.120822
Από το σημείο που καθίσαμε φωτογράφισε και τον Λυκαβηττό. Ήταν μέσα στο οπτικό μας πεδίο. Το αποτέλεσμα, όσο ήταν ακόμα μέρα πολύ όμορφο. Όχι όμως και τη νύχτα, όταν βγήκε από εκεί το φεγγάρι. Τι να κάνουμε, αυτές τις φωτογραφίες έχουμε, με αυτές πορευόμαστε.

panselinos.titinia4.120822
Πράγματι. Μοιάζει να είναι φλουταρισμένη. Και μπορεί η Σούλα να συνηθίζει να κάνει ζουμ στο φακό του κινητού τους, για να "πιάσει" εκείνο το καρέ που την ενδιαφέρει καλύτερα. Αλλά από τεχνική άποψη, αυτό δεν έχει πάντα επιτυχία, όπως εύκολα μπορείτε να δείτε και μόνοι σας.

panselinos.titinia5.120822
Ωστόσο, πολύ πιο πολύ και από την ποιότητα και την απόδοση των φωτογραφιών, εμείς που ήμασταν εκεί και ζήσαμε το γεγονός, μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι περάσαμε υπέροχα! Και άξιζε και με το παραπάνω που κάναμε φέτος τη διαφορά.

panselinos.titinia6.120822
Ναι, θα τη θυμόμαστε αυτή τη μέρα. Γι' αυτό και φρόντισα να καταγραφεί στον παλιό ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ώστε να μείνει στην ιστορία ώς μια όμορφη στιγμή μας, από τις δεκάδες που έχουμε ζήσει στο σύντομο πέρασμα μας από αυτή τη ζωή. Ευχαριστούμε εκείνον που μας έδωσε τη δύναμη να το κάνουμε!

Ένα δειλινό στις μέρες του καύσωνα στο Καβούρι της Βουλιαγμένης… Μοναδικό θέαμα!

kavuri1.230722
Σας το είχαμε πει πως κάποια στιγμή θα βλέπετε κι εδώ δημοσιεύματα καινούρια… Αρχείο μεν, αλλά με ένα άρωμα ζωής από το σήμερα. Ελάτε λοιπόν να σας πάμε ένα απόγευμα με καύσωνα στο Καβούρι της Βουλιαγμένης.

kavuri2.230722
Ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο μας μας γύρω στις 7:30 και η ζέστη ήταν ακόμα μεγάλη έξω. Χρειάστηκε να έχουμε αιρκοντίσιον στη διαδρομή μας από τον Κηφισό, στη διαδρομή μας μέσω της Λεωφόρου Ποσειδώνος ή πιο γνωστής ως παραλιακής ως το Καβούρι.

kavuri3.230722
Δεν είχε υπερβολική κίνηση ο δρόμος. Όχι, κινούνταν. Κόσμο βρήκαμε εκεί. Χρειάστηκε να κάνουμε προσαρμογές σχετικά με το πού θα παρκάρουμε και να περπατήσουμε μέσα από ένα μονοπάτι στο μικρό δασάκι ως την παραλία.

kavuri4.230722
Αποζημιωθήκαμε όμως. Είχαμε καθίσει σε ένα πέτρινο παγκάκι ακριβώς απέναντι από το σημείο που έφευγε ο ήλιο και η Σούλα δεν προλάβαινε να φωτογραφίζει με το κινητό της, στιγμιότυπα καθώς ο ήλιος έγερνε προς τη δύση του.

kavuri5.230722
Πανέμορφο μου φάνηκε όλο αυτό και αποφάσισα να βάλω λίγο συναίσθημα στις λεζάντες και να το κάνω ανάρτηση. Δεν είναι αυτό κάτι καινούριο για τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, έτσι λειτουργούσε πάντα, από τη γέννηση του. Οι παλιοί αναγνώστες μας το ξέρουν.

kavuri6.230722
Ηλιοβασίλεμα και κάποιοι συνεχίζουν το μπάνιο τους στη θάλασσα. Θες η δροσιά του νερού, η καλή παρέα, όλο και θα υπάρχει μια αφορμή για να είσαι εκεί, μέσα στο υγρό στοιχείο. Αυτό είναι το Καβούρι της Βουλιαγμένης που αγαπάμε…

Είμαστε έτοιμοι. Αλλάζουμε! Αφήνουμε πίσω μας το παρελθόν. Πάμε στη νέα εποχή...

axla
Μάλλον αυτό που βλέπετε είναι και το τελευταίο κομμάτι σ' αυτή τη μορφή του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Είναι ζήτημα ωρών, το πέρασμα στη νέα εποχή. Ας κάνουμε λοιπόν ένα μικρό απολογισμό. Πώς πέρασαν αυτά τα χρόνια εδώ σ' αυτή τη μικρή γωνιά του διαδικτύου που αγαπήσαμε;

kalavrita
Όμορφα ήταν! Κάναμε πολλά ταξίδια, όπως εδώ στα Καλάβρυτα. Αυτό που βλέπετε είναι τα βράχια στο φαράγγι του Βουραϊκού, φωτογραφημένα με το κινητό του Κώστα, μέσα από τον οδοντωτό σιδηρόδρομο. Τα ταξίδια δεν ήταν μοναχικά, αλλά με παρέες αγαπημένων προσώπων.

luludia
Ανεβάσαμε πολλά λουλούδια και δώσαμε χρώμα στο διαδίκτυο. Και επειδή μας αρέσουν πολύ και ξέρουμε ότι αρέσουν και σε σας, θα το συνεχίσουμε σε κάθε ευκαιρία και στον νέο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ αξιοποιώντας την τεχνολογία στο έπακρο. Θα το δείτε αυτό στην πράξη.

igumenitsa22.020921
Εδώ είμαστε στην Ηγουμενίτσα πέρσι το καλοκαίρι, όταν μείναμε εκεί μια μέρα να ξεκουραστούμε για να περάσουμε την επομένη το πρωί στην Κέρκυρα. Τη λέξη Κέρκυρα να βάλετε στην αναζήτηση του site και θα σας φέρει μπροστά όλα τα σχετικά δημοσιεύματα.

luludia1
Γενικά το αγαπήσαμε και το αγαπάμε αυτό το site. Καθετί εδώ είναι γραμμένο με πολύ αγάπη και αποτυπώνει και τις δικές μας εσωτερικές αλλαγές καθώς αναζητούσαμε κάτι καλύτερο που να μας γεμίζει και να μας ικανοποιεί. Δεν διέγραψα καμιά ανάρτηση, εκτός κι αν μου το ζητούσαν εκείνοι που τους αφορούσε.

platia2.290622
Αγάπησα και αγαπώ όλη αυτή τη διαδικασία και νομίζω πως, ότι γίνεται με αγάπη έχει αξία... Είμαι βέβαιος ότι αυτό είδατε και εκτιμήσατε, γι' αυτό και μείνατε κοντά μας. Είμαστε βέβαιο ότι θα είστε εκεί και στο νέο εγχείρημα. Σας περιμένουμε. Και να θυμάστε: Μας ενδιαφέρουν οι παρατηρήσεις σας.

Ένα παράξενο έργο, που ποτέ δεν καταλάβαμε τι ακριβώς ήταν, το ζήσαμε κι αυτό...

erga1
Περπατάμε στη γειτονιά στον ελεύθερο χρόνο μας. Ο γιατρός έχει πει ότι αυτό βοηθάει σε πολλά πράγματα. Αλλά κυρίως βοηθάει στην υγεία μας. Κι επειδή το "ζουζούνι" είναι μέσα μας παρακολουθούμε και καταγράφουμε ότι μας κινεί το ενδιαφέρον.

erga2
Όπως εδώ στην οδό Άστρους και Ερετρίας, όπου μια μέρα είδαμε μια κόκκινη κορδέλα να έχει περικλείσει το παλιό αυτό κτίριο που είναι έτοιμο να καταρρεύσει καθώς έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη τους εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Και οι τρύπες στις... χτισμένες πόρτες μας κίνησε το ενδιαφέρον.

erga3
Πλησιάσαμε ακόμα περισσότερο και διαβάσαμε στην πινακίδα ότι στις 7/6 θα γίνονταν έργα και παρακαλούσε να μην παρκάρουν αυτοκίνητα εκεί. Πρώτη σκέψη είναι ότι ίσως ήθελαν να το γκρεμίσουν, οπότε είπα "προλαβαίνω, δεν προλαβαίνω, να το αποτυπώσω στην κάμερα του κινητού μου".

erga4
Και όπως είπα και πριν, αυτές οι τρύπες στις χτισμένες πόρτες μου έκαναν μεγάλη εντύπωση... Μια σκέψη είναι πως κατά καιρούς τα κτίρια αυτά όντας παραμελημένα από τους ιδιοκτήτες τους, συχνά καταλαμβάνονταν παράνομα και έμεναν μέσα σε άθλιες συνθήκες, άνθρωποι.

erga5
Γι' αυτό έχτιζαν πόρτες και παράθυρα. Και μάλιστα τα παράθυρα δεν το έχτιζαν ώς επάνω. Άφηναν κι ένα περιθώριο δεν ξέρω για πιο λόγο. Το έκαναν όμως και βλέπω ότι είναι πολλά τα εγκαταλειμμένα σπίτια που συνεχίζουν να το κάνουν αυτό.

erga6
Τελικά μερικές μέρες μετά, το κτίριο ήταν στη θέση του και μόνο οι τρύπες στις χτισμένες πόρτες ξαναχτίστηκαν... Τι έργα έκαναν; Ποιος ξέρει; Κάποιοι άνθρωποι τους είδαμε στη στέγη να κινούνται, αλλά κανένα εμφανές έργο δεν έγινε φανερό.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA