"Κλείσαμε" το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος". Και τώρα, πιεστήριο!

ilektrikos.176

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 176, το φύλλο που ολοκληρώσαμε προχθες και έφυγε για πιεστήριο. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27/12/2024 πήρα ύλη για το νέο τεύχος. Και την Τετάρτη το μεσημέρα κατά τη μία, πήγαμε στο τυπογραφείο κάναμε τις τελευταίες "πινελλιές" και την "κλείσαμε".

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Επικαιρότητα

Μαραθώνιος αγάπης και ανθρωπιάς για την Αϊτή

Μαραθώνιο για τη συγκέντρωση χρημάτων για τους σεισμοπαθείς της Αϊτής διοργανώνουν σήμερα Δευτέρα 25 Ιανουαρίου, ο ΣΚΑΪ και η Unicef. 

Από τις έξι το πρωί έως τα μεσάνυχτα, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και η ιστοσελίδα του ΣΚΑΪ περνούν σε συνεχή ροή με την στήριξη ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών σε Αθήνα και περιφέρεια και την παρουσία τραγουδιστών, ηθοποιών, ανθρώπων των γραμμάτων, πολιτικών, μαθητών σχολείων και φοιτητών, στο Ζάππειο, απ' όπου θα μεταδίδεται ο μαραθώνιος.

Ο Άρης Πορτοσάλτε και η Σία Κοσιώνη μαζί με όλο το δυναμικό του ΣΚΑΪ συντονίζουν το μεγάλο μαραθώνιο. Δυναμικό "παρών" δίνει ο Χρήστος Φερεντίνος.

Στο μαραθώνιο θα δημοπρατηθούν έργα μεγάλων Ελλήνων ζωγράφων, όπως του Παναγιώτη Τέτση, του Αλέκου Φασιανού, του Δημήτρη Μυταρά, του Μανώλη Χάρου, του Παύλου Σάμιου, του Φαίδωνα Πατρικαλάκη, του Σωτήρη Σόρογκα και του Γιάννη Λασηθιωτάκη.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος προσέφερε το πρώτο του φλάουτο, με το οποίο συνέθεσε τη «Συννεφούλα» και ο Γιώργος Νταλάρας το πρώτο του μπουζούκι.

Δείτε όλες τις πληροφορίες για το Μαραθώνιο Αλληλεγγύης, κάνοντας κλικ ΕΔΩ.

Ένα τραγούδι για την Αϊτή θα τραγουδήσουν μεγάλα ονόματα της ελληνικής σκηνής όπως ο Γιώργος Νταλάρας, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Γιώργος Ανδρέου, ο Μπάμπης Στόκας, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Νίκος Πορτοκάλογλου, Φίλιππος Πλιάτσικας, Μανώλης Μητσιάς, Γιώργος Θεοφάνους, Ηρώ, Ονιράμα.

Μαζί μας θα είναι επίσης οι Σταύρος Θεοδωράκης, Βίκυ Σταυροπούλου, Μαρία Χούκλη, Έλλη Στάη, Μάγια Τσόκλη, Κώστας Βαξεβάνης, Κώστας Αρζόγλου, Λεωνίδας Αντωνόπουλος, Βίκυ Βολιώτη, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Μπέσυ Μάλφα, Κατερίνα Παπουτσάκη, Μαίρη Βιδάλη, Ελένη Δήμου, Απόστολος Δοξιάδης, Μάρω Λεονάρδου, Γιώργος Πυρπασόπουλος, Μιχάλης Μαρίνος, Κώστας Βαξεβάνης, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Αντώνης Λουδάρος, Τάκης Ζαχαράτος, Γιάννης Παπαζήσης, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Ζέτα Δούκα, Ορφέας Αυγουστίδης, Παναγιώτης Μπουγιούρης, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Παναγιώτα Βλαντή, Χάρης Ρώμας, Βίκυ Καγιά, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Έλλη Πασπαλά, Αντώνης Ρέμος και πλήθος ηθοποιών, τραγουδιστών και δημοσιογράφων.

Στο στούντιο του ραδιοφώνου θα βρεθούν οι Μίλτος Πασχαλίδης, Μύρωνας Στρατής, Κώστας Θωμαΐδης, Νίκος Ζιώγαλας, Μανώλης Φάμελλος, Στάθης Δρογώσης, Πάνος Μουζουράκης, Ανδριάνα Μπάμπαλη, Γιώργος Δημητριάδης, Κωστής Μαραβέγιας και το συγκρότημα Encardia.

Από τους πολιτικούς θα μας τιμήσουν με την παρουσία τους ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος, ο υφυπουργός Εξωτερικών Σπύρος Κουβέλης, ο βουλευτής της ΝΔ Κωστής Χατζηδάκης, η βουλευτής της ΝΔ Φωτεινή Πιπιλή και άλλοι υπουργοί και βουλευτές.

Καθ' όλη τη διάρκεια του μαραθωνίου, απευθείας από το Ζάππειο θα γίνονται κοινές εκπομπές σε συνεργασία με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς:
1. ERA SPORT 101, 8
2. NITRO RADIO 102,5
3. ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 103, 7
4. NOVA SPORT 94, 6
5. RED 96, 3
6. FREEDOM 88, 9
7. ΡΥΘΜΟΣ 94, 9
8. SFERA 102, 2
9. ΘΕΜΑ 98, 9
10. MAD RADIO 106, 2
11. ΜΕΛΩΔΙΑ 99, 2
12. KOSMOS 93, 6
13. ΝΤΕΡΤΙ 98, 6
14. FRESH 88, 6
15. FLASH 96
16. ΑΘΗΝΑ 9.84
17. ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

Επίσης, θα πραγματοποιηθούν ζωντανές συνδέσεις με τους τηλεοπτικούς σταθμούς:
1. Mega Channel
2. Star Channel
3. ΝΕΤ
4. ALTER
5. ΕΤ 3
6. ALPHA
7. MAD TV

Σ’ αυτή την προσπάθεια, και το 1 ευρώ έχει αξία. Είναι η ελάχιστη ένδειξη ανθρωπιάς.

Όσοι επιθυμείτε να καταγραφεί η προσφορά σας μέσω ίντερνετ στην ιστοσελίδα της UNICEF, πατήστε ΕΔΩ

Λογαριασμοί Τραπεζών
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: 169/480023-04
ALPHA BANK: 115 002002 022472 (διαδικασία Κ03)
ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: 017 04 00593488
ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: 5049-045921-741
EMPORIKI BANK: 66360008
EUROBANK: 0026.0102.13.0200612226
ATTICA BANK: 069-54799691
ΚΥΠΡΟΥ: 000012163468
GENIKI: 3603003908-9
CITIBANK: 55 02 346484
MILLENNIUM BANK: 519829
ASPIS BANK: 101-03-0006583
HSBC: 002-066694-130


Τηλεφωνικός Αριθμός Μαραθωνίου: 210-9499900

Από ΣΤΑΘΕΡΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΟΤΕ (χρέωση 3,56 € με ΦΠΑ )
• Αριθμός : 901 11 17 17 17

SMS
• Στείλτε τη λέξη "ΑΙΤΗ" με μήνυμα στο 19454 (1,19 € με το ΦΠΑ)

  • Δείτε  ΕΔΩ ζωντανά από την τηλεόραση ΣΚΑΙ τον τηλεμαραθώνιο Αγάπης και Αλληλεγγύης.
  • Κι ΕΔΩ ακούστε το ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ.

Χιόνια στην Πάρνηθα, κρύο στην Αθήνα...

Άσπρη μέρα είδαν επιτέλους πολλές περιοχές της χώρας, ενώ και οι Αθηναίοι ξύπνησαν με μια ευχάριστη έκπληξη, αφού τα χιόνια σκέπασαν τις βουνοκορφές της Πάρνηθας και της Πεντέλης. Ασθενής χιονόπτωση σημειώνεται (όπως διαβάζουμε στα site) και μέσα στην πόλη της Θεσσαλονίκης, ενώ κατά τη διάρκεια της νύχτας χιόνισε στον Χορτιάτη και στο Πανόραμα, όπου απαιτούνται απαραίτητα αλυσίδες.

Χιονοπτώσεις σημειώθηκαν επίσης στα ορεινά της Βέροιας, της Χαλκιδικής, ενώ ελαφρά χιονόπτωση σημειώνεται σε Δράμα, Ξάνθη, Καβάλα, Γρεβενά και Κοζάνη. Αλυσίδες απαιτούνται σε όλο το ορεινό και επαρχιακό δίκτυο του νομού Γρεβενών, Φλώρινας και Καστοριάς, ενώ στο νομό Κοζάνης, αλυσίδες απαιτούνται για τα οχήματα που κινούνται στην επαρχιακή οδό Πτολεμαΐδας - Βλάστης.

Οι χαμηλές θερμοκρασίες, οι θυελλώδεις βοριάδες και οι χιονοπτώσεις θα συνεχιστούν όλη τη μέρα. Σχετική βελτίωση αναμένεται από το απόγευμα και ουσιαστική από την Κυριακή, ωστόσο οι θερμοκρασίες θα παραμείνουν χαμηλές, ιδίως στην Βόρειο Ελλάδα.

Η Ελλάδα στο ψυγείο...

  • Αλλού έχουν οργανωμένο σχέδιο για την αντιμετώπιση του κρύου. Δείτε ΕΔΩ παρακαλώ.

Μια εκπληκτική θεατρική παράσταση


Είδα χθες βράδυ στο θέατρο “Αλμα” (Αγ. Κωνσταντίνου και Ακομινάτου 15-17, τηλ. 210 5220100) τη “Φθινοπωρινή ιστορία” του Αρπούζωφ και νομίζω ότι πρόκειται για την ωραιότερη θεατρική παράσταση που έχω δει τα τελευταία χρόνια.

Πρόκειται για την τρυφερή ιστορία δύο μοναχικών ανθρώπων, που συναντιούνται σε ένα παραλιακό θεραπευτήριο στις αρχές του φθινοπώρου. Από τις πρώτες συναντήσεις τους δημιουργείται μια περίεργη χημεία ανάμεσα σε αυτό το αντιφατικό δίδυμο: με συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν, λεπτό χιούμορ και οξυδερκείς διαλόγους, οι δύο μεταιχμιακής ηλικίας ήρωες αρχίζουν να φτιάχνουν γέφυρες μεταξύ τους, γιατί συναισθάνονται ότι μόνη λύση στην εσώτερη αναταραχή καθενός αποτελεί η συμπληρωματική παρουσία του άλλου.

Αυτός, ο Ροντιόν, μοναχικός μεσήλικας χειρούργος και γιατρός σε αναπαυτήριο.
Αυτή, η Λύντια, χωρισμένη από συζύγους και συντρόφους, περίπου στην ηλικία του γιατρού, που έρχεται στο αναπαυτήριο για μερικές εβδομάδες ξεκούρασης και χαλάρωσης. Έλα μου, όμως, που αλλιώς αντιλαμβάνεται αυτή την χαλάρωση – πολύ πρωινό ξύπνημα με τραγούδι για την απόλαυση της χαραυγής, νυχτερινές προς μεταμεσονύχτιες αποδράσεις μέσω παραθύρων για βόλτες στην φύση – και αλλιώς οι υπόλοιπες κυρίες που φιλοξενούνται στον θάλαμό της.
Οι οποίες – κυρίες – γεμίζουν το βιβλίο παραπόνων με ιδιαίτερα περιγραφικές καταγγελίες των “κατορθωμάτων” της.
Κάτι που αναγκάζει τον γιατρό να την καλέσει σε "απολογία".

Αφού καθυστερήσει ένα τετράωρο – περίπου – εμφανίζεται μπροστά του. Και – παρά την "κατσάδα" του γιατρού, κάτι φαίνεται να αρχίζει να σχηματίζεται στην καρδιά της Λύντια γι’αυτόν. Και επιδιώκει να τον βλέπει "τυχαία" όσο περισσότερο μπορεί. Μέχρι που και αυτός ανταποκρίνεται.

Ωστόσο, σύντομα φτάνει το τέλος: Η Λύντια θα επιστρέψει πίσω στον τελευταίο της σειράς που την παράτησε για κάποια νεότερη, αφήνοντας τον γιατρό να αναρωτιέται το γιατί.

Δύσκολο το θέμα της παράστασης που ανεβαίνει αυτό τον καιρό στο Άλμα. Δύο άνθρωποι στο "φθινόπωρο" της ζωής τους, θεωρητικά ξοφλημένοι, επιδρούν ο ένας στην ψυχοσύνθεση και τον χαρακτήρα του άλλου, φλερτάρουν και απολαμβάνουν ο ένας τον άλλο. Και το κάνουν αυτό τρυφερά, ήρεμα και πολιτισμένα, χωρίς εξάρσεις και υστερίες, όπως τους δίδαξαν τα χρόνια που πέρασαν.
Και δύσκολο επίσης γιατί αναγκάζει τους μικρότερης ηλικίας θεατές να σκεφτούν τον εαυτό τους. Και – αν έχουν μια πιο ζωηρή φαντασία – να αναρωτηθούν πως θα είναι η δική τους ζωή όταν φτάσουν στο στάδιο στο οποίο βρίσκονται οι ήρωες της.
Οι ερμηνείες, τόσο του Γιώργου Μιχαλακόπουλου, όσο και της Κατερίνας Μαραγκού, είναι αυτές ακριβώς που αρμόζουν στο θέμα και το ύφος της παράστασης: Χαμηλόφωνες, ήρεμες, και μετρημένες. Ειδικά για την Λύντια – Κατερίνα Μαραγκού, ο κίνδυνος της υπερβολικής εξωστρέφειας είναι υπαρκτός, ωστόσο τον αντιπαρέρχεται με επιτυχία.

Ό,τι διάβασα και ό,τι άκουσα για το συγκεκριμένο έργο ξεκινούσε με το επίθετο "αριστούργημα". Εγώ αυτό που είδα ήταν μια μελέτη σε ένα θέμα που καίει πολύ κόσμο και αφορά όλους μας πρακτικά. Είτε λόγω του ότι έχουμε κάποιο μέλος της οικογένειάς μας σε παρόμοια θέση, είτε γιατί απλούστατα αντιλαμβανόμαστε το πέρασμα του χρόνου και προσπαθούμε να μαντέψουμε τι θα μας φέρει στην συνέχεια. Κάτω από αυτό το πρίσμα, ήταν μια παράσταση τίμια, χωρίς φανφαρονισμούς και επιδείξεις, που κατάφερε με ηρεμία και διακριτικότητα να θέσει τους προβληματισμούς της, χωρίς να γίνει βαρετή ή δασκαλίστικη. Φθινοπωρινή Ιστορία του Αλεξέι Αρμπούζοφ.
Συντελεστές:
Απόδοση: Ερρίκος Μπελιές, Σκηνοθεσία: Ιωάννα Μιχαλακοπούλου, Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας, Φωτισμοί: Νίκος Καβουκίδης, Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα

Παίζουν: Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Κατερίνα Μαραγκού.

Φοβεροί οι συντελεστές της παράστασης, δυο εξαιρετικοί ηθοποιοί “σηκώνουν” στις πλάτες τους όλο το έργο. Εκπληκτικό το κείμενο και η ελληνική απόδοση και φυσικά απίθανη η πρωτότυπη, γραμμένη για το έργο μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα. Πήρα το C.D. Με τις μουσικές. Θα ήθελα να ξανακούσω αυτές τις μοναδικές μελωδίες.

Έτσι είναι άμα το έργο είναι καλό. Δεν πα να κάνει φοβερό κρύο, δεν πα να μην κυκλοφορεί τίποτα έξω, στο θέατρο δεν έπεφτε καρφίτσα. Γεμάτη η πλατεία και ο εξώστης ενός υπέροχα ανακαινισμένου χώρου δίπλα στην πλατεία Μεταξουργείου. Χρειάστηκε να βάλουν και πρόσθετα σκαμπό για να καλύψουν τη μεγάλη ζήτηση του κόσμου.

Τυχαίο άραγε; Καθόλου. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Οι άνθρωποι δούλεψαν σοβαρά. Καταξιωμένοι ηθοποιοί “πάτησαν” πάνω σε ένα εκπληκτικό σενάριο και φυσικό ήταν να υπάρχει το καλύτερο αποτέλεσμα.

Για μένα ήταν μια βραδιά απίστευτα ωραία. Και η εμπειρία που αποκόμισα μοναδική. Κι ακόμα μου άρεσε που και αναφέρεται στην τρίτη ηλικία μπόρεσε να το δει, χωρίς να πλήξει ούτε λεπτό, ο 13χρονος γιος μου, Λάμπρος.

Θα προτιμούσε, είπε στο τέλος μετά την παράσταση που συζητούσαμε να έβλεπε την κωμωδία της Ελένης Ράντου, «33 τρεις φορές να φύγεις», που πήγε η Ειρήνη και γέλασε με την καρδιά της, αλλά κι αυτό του άρεσε. Περισσότερο κι από την “Παλίρροια του Σεπτέμβρη” που είχαμε δει πρόσφατα.

Το θέατρο τα λάτρευα πάντα. Γαληνεύει την ψυχή και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που σε βοηθούν να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Γι' αυτό και τέτοιες όμορφες παραστάσεις δεν θέλω ποτέ να τις χάνω...

Συνεχίζω το Travian gr2 και τις Φυλετικές Μάχες

Δεν είναι τόσο πολίπλοκο όσο δείχνει το βίντεο. Απλά πράγματα, καθημερινά είναι...

Το internet έχει τα... ψώνια του. Φρόντισαν να το σχεδιάσουν έτσι ώστε να υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από του χρήστες. Αυτό που λέμε “κόλλημα”. Κι εγώ πρέπει να το ομολογήσω μπορεί μέχρι τώρα να αντιστάθηκε στο Facebook και τις διάφορες φάρμες, αν και από αγροτική οικογένεια, αλλά όταν ακούω την κόρη μου ότι μπαίνει για να... φυτέψει σταφύλια, τρελαίνομαι. Κάπως έτσι τα παιδιά της πόλης συνεχίζουν να μην έχουν καμία απολύτως επαφή με την πραγματικότητα και την αληθινή ζωή.

Αλλά με το Travian gr2 και τις Φυλετικές Μάχες έχω “κολλήσει” και μου αρέσει. Χαλαρώνω στα διαλείμματα της δουλειάς μου και παράλληλα βλέπω τα χωριά μου με υπομονή, επιμονή και στρατηγική να αναπτύσσονται, ενώ απολαμβάνω της εκτίμησης και του σεβασμού των συμπαικτών μου.

Και για όσους είναι μη σχετικοί με τον αχανή χώρο του διαδικτύου, αρκεί να σας πω ότι παίκτες είναι από ΟΛΕΣ τις ηλικίες, αγόρια και κορίτσια σαν την... αληθινή ζωή.

Λοιπόν στα πέντε έχω φτάσει τα χωριά και στα δυο παιχνίδια. Μαι κανονική ανάπτυξη δηλαδή που έχει να κάνει με τους κανόνες που έχω βάλει εγώ, για να μπορώ να σταθώ με αξιοπρέπεια στο χώρο καθ' ότι ο... παππούς της παρέας.

Πρωινό Σαββάτου. Ο καιρός έξω είναι “μαυρισμένος”. Κάπου κοντά μας, στην Πεντέλη, χιονίζει, λέει το ραδιόφωνο... Ο χειμώνας είναι εδώ...

Μια γεύση από τις Φυλετικές Μάχες. Το ίδιο το παιχνίδι είναι πολύ πιο ενδιαφέρον...

Βρέχει από χθες βράδυ και κάνει παγωνιά…

Αυτός είναι χειμώνας! Τη φάγαμε πάλι τη βροχή χθες με την επιστροφή από την εφημερίδα. Τις πρωινές ώρες συνέχιζε, ασταμάτητος και σήμερα. Έτσι πήρα το αυτοκίνητο, αντί για τη μηχανή για να πάω και τον Λάμπρο στο σχολείο του.

Αλλού βέβαια ακούω πως τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Βόρεια χιόνισε, στην κεντρική και βόρεια Πελοπόννησο επίσης και κάπου εδώ κοντά, στην Πάρνηθα…

Το κρύο είναι πολύ έντονο. Η θερμοκρασία έχει «πέσει» για τα καλά. Στους δρόμους κυκλοφορούν λιγότεροι άνθρωποι (ή μου φαίνεται;). Μετά τις 10 μαζί με τον ήλιο εμφανίστηκαν και οι περισσότεροι στην ΠΕΤ ΟΤΕ. Λογικό.

Ο χειμώνας είναι μια υπόθεση που αφορά δύο. Σπίτι, χουχούλιασμα… Αλλά ποιος έχει τέτοιες πολυτέλειες; Ευτυχώς που είναι μπροστά μας το Σαββατοκύριακο κι έτσι θα το αντιμετωπίσουμε λίγο πιο χαλαρά…

Δείτε ΕΔΩ τι συμβαίνει στην Ευρυτανία.

Μερικά ακόμα πράγματα για τον καιρό. Δείτε ΕΔΩ

Πρόβλημα και στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες. Δείτε ΕΔΩ.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA