Είχα καιρό να πάω θέατρο. Και ειλικρινά το χάρηκα χθες που πήγαμε στο θέατρο «Αμιράλ» να δούμε το έργο της Δάφνης Ντυ Μωριέ «Η Παλίρροια του Σεπτέμβρη» σε μετάφραση Αντώνη Γαλέου και διασκευή – σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη.

Και αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους ηθοποιούς Ελένη Ερήμου, Αλέκο Συσοβίτη, Γιώργο Ζιόβα, Βίκυ Καλπάκα και Διονύση Ποταμίτη αφού κατάφεραν για δύο ώρες περίπου να μας «αιχμαλωτίσουν» στο υπόγειο της οδού Αμερικής. Κατάφεραν να δώσουν ζωή σ’ ένα έργο που γράφτηκε από μια ανήσυχη συγγραφέα που αν ζούσε σήμερα θα ήταν… 103 χρονών! Ωραίες ατάκες, έξυπνο στη δομή του και στην εξέλιξη έργο, θαυμάσια ατμόσφαιρα με πρόγραμμα ολόκληρο το βιβλίο που περιείχε λέξη προς λέξη το θεατρικό έργο.

Ερωτικό δράμα τα χαρακτηρίζουν και πώς να μην είναι αφού ό άρτι αφιχθής γαμπρός της κόρης, ερωτεύεται την πεθερά του κι εκείνη… ανταποκρίνεται.

Και λίγα λόγια για το έργο:

Η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα, που εκδηλώθηκε ταυτόχρονα με την παλίρροια του Σεπτέμβρη στην Κορνουάλη της Αγγλίας, 20 χρόνια μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το κοινό στην παράσταση των 9.30 ήταν μετρημένο και αξιόλογο. Παρακολουθούσε ήρεμο και παρενέβαινε με χειροκροτήματα στα καίρια σημεία. Αλλά και στους ηθοποιούς της σκηνής και τους συντελεστές αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Φύγαμε αργά το βράδυ πιο γεμάτοι. Κρύβει τελικά θησαυρούς η θεατρική αίθουσα και αξίζει τον κόπο να την επισκεπτόμαστε πιο συχνά…

Είναι τελικά πολύ σπουδαίο πράγμα να ζεις την κάθε στιγμή σα να είναι η τελευταία. Το έχετε ακούσει, υποθέτω, εκατοντάδες φορές, όπως και γλυκανάλατες «οδηγίες χρήσης προς ναυτιλλομένους» για να πετύχει η συνταγή. Έτσι την παθαίνουμε, συνήθως… Και προσπερνάμε και αξίες που θα έπρεπε, για πολλούς λόγους, να τους δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή.

Έχουν γραφτεί ολόκληρα βιβλία με οδηγίες χρήσης. Στέλνουν  οι φίλοι στα οι e-mai (καλή ώρα η Σοφία Μοσκοφίδου…), επισημαίνουν μεγάλες αλήθειες, αλλά εμείς, στον κόσμο μας.

Γι’ αυτό, σας παρακαλώ, τα παρακάτω μην τα δείτε σαν «οδηγίες», αλλά σαν «σταγόνες σοφίας» που μπορεί να μας βοηθήσουν να περάσουμε καλύτερα στο σύντομο πέρασμά μας από αυτή τη ζωή.

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από μια κυρία 90 ετών σήμερα, τη Regina Brett, πρώην δημοσιογράφο στο Κλίβελαντ του Οχάιο. "Για να γιορτάσω τα γενέθλιά μου, έγραψα κάποτε στη στήλη μου στην εφημερίδα, τα 44 πράγματα που μου έμαθε η ζωή. Ήταν το πιο... πετυχημένο άρθρο που έγραψα ποτέ".

Ας τα μοιραστούμε μαζί της:
1. H ζωή δεν είναι δίκαιη, αλλά ακόμα κι έτσι είν' ωραία.
2. Όταν αμφιβάλλεις για κάτι, απλά κάνε το επόμενο μικρό βήμα.
3. H ζωή είναι πολύ μικρή για να χάνεις χρόνο μισώντας τον οποιονδήποτε.
4. Αν αρρωστήσεις, δε θα σε κοιτάξει η δουλειά σου. Θα σε κοιτάξουν οι φίλοι και η οικογένειά σου. Μη χάνεσαι.
5. Πλήρωνε τις πιστωτικές σου κάθε μήνα.
6. Δε χρειάζεται να κερδίζεις σε κάθε διαφωνία. Συμφώνησε με το να
διαφωνείς.
7. Κλάψε παρέα με κάποιον. Είναι πιο εύκολο να συνέλθεις απ' ό,τι αν κλαις μόνος.
8. Δεν πειράζει να θυμώνεις με τον Θεό. Το αντέχει.
9. Βάζε στην άκρη για τη σύνταξή σου από τον πρώτο σου μισθό.
10. Απέναντι στη σοκολάτα κάθε αντίσταση είναι μάταιη.
11. Συμφιλιώσου με το παρελθόν σου, για να μην καταστρέφει το παρόν σου.
12. Δεν πειράζει αν σε δουν τα παιδιά σου να κλαις. Άσ' τα να το κάνουν.
13. Μη συγκρίνεις τη ζωή σου με των άλλων. Δεν έχεις ιδέα τι νόημα μπορεί να έχει το δικό τους το ταξίδι.
14. Αν μια σχέση πρέπει να κρατιέται μυστική, τότε δεν πρέπει να την κρατάς εσύ.
15. Τα πάντα μπορεί να αλλάξουν μ' ένα ανοιγοκλείσιμο των ματιών. Αλλά μην ανησυχείς. Ο Θεός δεν τρεμοπαίζει τα βλέφαρά του.
16. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Ηρεμεί το μυαλό.
17. Ξεφορτώσου ό,τι δεν είναι χρήσιμο, όμορφο ή γεμάτο χαρά.
18. Ό,τι δε σε σκοτώνει πράγματι σε κάνει δυνατότερο.
19. Ποτέ δεν είναι αργά για να έχεις μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Αλλά τη δεύτερη φορά εξαρτάται από σένα.
20. Όταν είναι να κυνηγήσεις αυτά που αγαπάς στη ζωή, μη δεχτείς ποτέ το όχι.
21. Άναψε τα κεριά, στρώσε τα καλά σεντόνια, φόρεσε τα ακριβά εσώρουχα. Μην τα φυλάς για ειδικές περιπτώσεις. Κάθε μέρα είναι ειδική περίπτωση.
22. Προετοιμάσου για όλα. Και μετά ακολούθησε το ρεύμα.
23. Γίνε εκκεντρικός τώρα. Μην περιμένεις να πάρεις σύνταξη για να φορέσεις μοβ χρώμα!
24. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για την ευτυχία σου παρά μόνο εσύ.
25. Σε κάθε αποκαλούμενη "καταστροφή" σκέψου: "Σε 5 χρόνια, αυτό θα έχει καμία σημασία;".
26. Πάντα να επιλέγεις τη ζωή.
27. Συγχώρησε σε όλους τα πάντα.
28. Το τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα δεν είναι δική σου δουλειά.
29. Ο χρόνος θεραπεύει σχεδόν τα πάντα. Δώσε χρόνο στο χρόνο.
30. Όσο καλή ή κακή κι αν είναι μια κατάσταση, θα αλλάξει.
31. Μην παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά. Κανείς άλλος δεν το κάνει.
32. Πίστευε στα θαύματα.
33. Ο Θεός σ' αγαπάει επειδή είσαι αυτός που είσαι, όχι για κάτι που έκανες ή δεν έκανες.
34. Μην παρακολουθείς τη ζωή. Βγες μπροστά και εκμεταλλεύσου την πλήρως τώρα.
35. Το να γερνάς είναι καλύτερο από την εναλλακτική λύση: να πεθαίνεις νέος.
36. Τα παιδιά σου θα ζήσουν μόνο μία παιδική ζωή.
37. Το μόνο που έχει σημασία τελικά είναι ότι αγάπησες.
38. Βγες έξω κάθε μέρα. Τα θαύματα παραμονεύουν παντού.
39. Αν όλοι ρίχναμε τα προβλήματά μας σε ένα σωρό δίπλα δίπλα, θα αρπάζαμε τα δικά μας πίσω.
40. Η ζήλια είναι χάσιμο χρόνου. Έχεις ήδη όλα όσα χρειάζεσαι.
41. Τα καλύτερα έπονται.
42. Ό,τι διάθεση και να έχεις, σήκω, ντύσου και πήγαινε εκεί που έχεις να πας.
43. Ενέδωσε.
44. Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο.

Αυτή την ταινία δεν καταφέραμε να τη δούμε έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα. Δεν πειράζει, μια άλλη φορά ίσως είμαστε πιο τυχεροί…

Είναι μάλλον απερίγραπτο αυτό που περάσαμε χθες το βράδυ επιχειρώντας να εκμεταλλευθούμε την αργία των Φώτων και να πάμε σινεμά. Η ιδέα ήταν για το Village Cinemas στου Ρέντη. Μόνο που δεν ήταν μόνο δική μας ιδέα, αλλά… περίπου της μισής Αθήνας.

Ο δρόμος κοντά στο σινεμά αδιάβατος από το μποτιλιάρισμα των αυτοκινήτων. Οδύσσεια να φτάσεις στο πάρκινγκ του Village Cinemas για να διαπιστώσεις ότι είναι «πλήρες». Μια προσπάθεια να πάμε στο πάρκινγκ του εμπορικού κέντρου απέναντι από το Village Cinemas κατέληξε άδοξα καθώς, αφού βρίσκουμε θέση ένας υπάλληλος με αυστηρό ύφος που δεν σήκωνε δεύτερη κουβέντα, μας επισημαίνει ότι το πάρκινγκ αυτό αφορά αποκλειστικά τους πελάτες τους.

Άντε ξανά στο δρόμο προς αναζήτηση. Μια τελευταία προσπάθεια στο πάρκινγκ του Allu Fun Park αποδίδει. Μόλις είχε φύγει ένα αυτοκίνητο και «άνοιξε» θέση. Το αντίθετο είχε συμβεί στο πάρκινγκ του Village Cinemas. Με το που περάσαμε την είσοδο ένας υπάλληλος ήρθε και το άνοιξε. Αλλά πίσω ήταν αδύνατον να κάνουμε…

Στο σινεμά η ουρά στο ταμείο απογοητευτική. Μοιραζόμαστε με τον Λάμπρο τις ουρές. Εγώ για το ταμείο κι εκείνος για τα ποπ κόρν. Δεκαπέντε λεπτά, είκοσι, τριάντα; Ούτε κι εγώ ξέρω πόσα λεπτά πέρασαν μέχρι να πλησιάσω στον ταμεία. Γύρω στις οκτώ ξεκινήσαμε να έρθουμε και δυο ώρες μετά έχω ακόμα δρόμο για το ταμείο.

Πόσο καλή διάθεση πρέπει να έχεις για να αντέξεις προκειμένου να δεις σινεμά. Στο κάτω – κάτω διασκέδαση είναι…

Παρακολουθώ τα πρόσωπα των παιδιών γύρω μου. Νεαρά άτομα, ζευγαράκια που φλερτάρουν και δεν αγχώνονται καθόλου για την ώρα προβολής και άλλα που απογοητεύονται και φεύγουν να πάνε για ένα καφέ. Μια άλλη φορά θα ξανακάνουν την προσπάθεια.

Η «Νήsos» που θέλαμε να δούμε «παίζει» σε πάρα πολλές αίθουσες. Παρακολουθώ τον φωτεινό πίνακα πάνω από τα ταμεία ενώ είμαι στην ουρά.10,15 και 10,30 έχει θέσεις τα άλλα είναι στο «κόκκινο». Αν είμαι τυχερός θα προλάβω…

Άρχισε να φαίνεται φως, αλλά κοντεύω να «σκάσω» από τη ζέστη φορώντας το δερμάτινο μπουφάν. Δεν υπάρχει χώρος ούτε να το βγάλω, τέτοιο στρίμωγμα. Δέκα η ώρα έφτασα μπροστά στο ταμείο για να ακούσω τον υπάλληλο να μου λέει πως στην προβολή των 10,00 είχε στην πρώτη σειρά, στις 10,45 στη δεύτερη, στις 11,20 στην τρίτη… Είπα «άστο» και σηκώθηκα κι έφυγα. Στο μικρό «κόστισε» αυτή η εξέλιξη, αλλά το συζητήσαμε και δέχθηκε κι αυτός πως δεν άξιζε να δούμε την ταινία κάτω από αυτές τις συνθήκες.

Πήραμε τα ποπ κορν και βολτάροντας στο Allu Fun Park τα φάγαμε, σχολιάζοντας και γελώντας με το πάθημά μας. Στο σπίτι που διηγούμασταν τι περάσαμε δεν τα πίστευαν. Δικαιολογημένα…

Mag+ from Bonnier on Vimeo.

Μακρινός ο χρόνος που θα δούμε τέτοια έντυπα; Όχι και τόσο. Πιστέψτε με... Αλλάζουν όλα γύρω μας με ρυθμούς απίστευτους, θα αλλάξουν και τα έντυπα ενημέρωσης. Το ζήτημα είναι να τα χρησιμοποιήσουμε σωστά.

Θα είναι άραγε κοντά σε αυτό που βλέπουμε στο παραπάνω βίντεο εκείνο που θα προκύψει τελικά; Πάντως είτε πρόκειται για την πρόταση του Sports Illustrated, είτε για το πολυαναμενόμενο i-tablet όλα προς αυτή την κατεύθυνση δείχνουν να οδηγούν.

Ας είμαστε προετοιμασμένοι να τα καλοδεχτούμε...

• Το βίντεο το πήραμε από το MediaBlog