Σήμερα, παίρνω ύλη για το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος"

ilektikos175

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 175, το φύλλο πουκυκξλοφορεί τώρα. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, η Διοίκηση του. Σήμερα, Παρασκευή 27/12/2024 παίρνω ύλη για το νέο τεύχος.

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρλίου 2024 κατέβαίνω στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176. Με χειμώνα και ρό, ανάμεσα σε μια μικρή ανάπαυλ!; Όλα θα γίνουν όπως ακριβώς πρέπει, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να μας "γεμίζει" και να μας ενθουσιάζει. 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

The News

Πώς Έφτασε η Αγία Γραφή σε Εμάς, έχετε αναρωτηθεί; —Μέρος Τρίτο, Ντοκουμέντο

agia.grafi6

agia.grafi.xromaΒΙΡΜΑΝΙΑ, 1824 —Οι αξιωματικοί του βασιλιά μόλις τελείωσαν την έρευνα που έκαναν στο σπίτι των ιεραποστόλων Αντονίραμ και Αν Τζάντσον, παίρνοντας οτιδήποτε θεωρούσαν ότι είχε αξία. Αλλά τους ξέφυγε ο πολυτιμότερος θησαυρός—ένα μεταφρασμένο χειρόγραφο της Αγίας Γραφής που η Αν είχε θάψει κρυφά κάτω από το σπίτι. Ο Αντονίραμ, ο μεταφραστής, κείτεται αλυσοδεμένος μέσα σε μια φυλακή πνιγμένη στα κουνούπια, κατηγορούμενος για κατασκοπεία. Αυτή τη φορά, η υγρασία απειλεί το χειρόγραφο με καταστροφή. Πώς μπορεί να σωθεί; Η Αν το ράβει μέσα σε ένα σκληρό μαξιλάρι και το δίνει στον άντρα της, στη φυλακή. Το μαξιλάρι διατηρείται, και το περιεχόμενό του γίνεται μέρος της πρώτης Αγίας Γραφής στη βιρμανική.

Η Αγία Γραφή είχε πολλές παρόμοιες περιπέτειες σε όλη την ιστορία. Σε προηγούμενα δημοσιεύματα δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ εξετάσαμε τη μετάφραση και την κυκλοφορία της Αγίας Γραφής από την ολοκλήρωσή της ως τις αρχές του 17ου αιώνα. Πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα για την Αγία Γραφή από τότε ως σήμερα; Θα γινόταν ποτέ διαθέσιμη σε όλους τους ανθρώπους; Τι ρόλο έχει παίξει η Εταιρία Σκοπιά;

Ιεραπόστολοι και Βιβλικές Εταιρίες

Σε πολλές χώρες, στη διάρκεια του 17ου και του 18ου αιώνα, ο αριθμός εκείνων που διάβαζαν την Αγία Γραφή αυξήθηκε κατακόρυφα. Ιδιαίτερα η Αγγλία επηρεάστηκε βαθιά από την Αγία Γραφή στη διάρκεια αυτής της περιόδου. Στην πραγματικότητα, οι ιστορίες και οι διδασκαλίες της Αγίας Γραφής διαπότιζαν τις σκέψεις όλων σχεδόν των ανθρώπων στη χώρα —από το βασιλιά ως το αγόρι που έσερνε το αλέτρι. Αλλά η επιρροή της Αγίας Γραφής έφτασε πιο μακριά. Η Αγγλία ήταν τότε ναυτική, εμπορική και αποικιακή δύναμη, και ορισμένοι Άγγλοι πήραν την Αγία Γραφή μαζί τους στα ταξίδια τους. Έτσι τέθηκε το θεμέλιο για μια διευρυμένη Βιβλική εκστρατεία.

Προς το τέλος του 18ου αιώνα, η Αγία Γραφή υποκίνησε κάποιους ανθρώπους στην Αγγλία να σκεφτούν τις πνευματικές ανάγκες των ιθαγενών λαών που ζούσαν στα απώτατα εδάφη της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Δεν συμμερίζονταν όλοι, βέβαια, αυτό το ενδιαφέρον. Πολλοί κληρικοί πίστευαν στον προκαθορισμό και, ως εκ τούτου, θεωρούσαν ότι ήταν θέλημα του Θεού να μη σωθούν μερικοί άνθρωποι. Καθώς ο επίδοξος ιεραπόστολος Γουίλιαμ Κάρεϊ εκφωνούσε με θέρμη μια ομιλία που είχε σκοπό τη συγκέντρωση βοήθειας για μια ιεραποστολή στην Ινδία, κάποιος τον επέπληξε φωνάζοντας: «Κάθησε κάτω, νεαρέ· όταν ο Θεός θελήσει να μεταστρέψει τους ειδωλολάτρες, θα το κάνει χωρίς τη βοήθειά σου!» Παρ’ όλα αυτά, ο Κάρεϊ σαλπάρισε για την Ινδία το 1793. Όσο απίστευτο και αν φαίνεται, αυτός τελικά μετέφρασε την Αγία Γραφή, ολόκληρη ή κατά μέρος, σε 35 ινδικές γλώσσες.

Οι ιεραπόστολοι κατάλαβαν ότι το βασικότερο εργαλείο τους ήταν η Αγία Γραφή στην τοπική γλώσσα. Αλλά ποιος θα προμήθευε Γραφές; Είναι ενδιαφέρον ότι μια δεκαεξάχρονη Ουαλή, η Μαίρη Τζόουνς, έγινε εν αγνοία της η αιτία να δημιουργηθεί ένα κίνημα που θα διένεμε Γραφές σε όλο τον κόσμο. Το 1800 η Μαίρη περπάτησε ξυπόλητη 40 χιλιόμετρα για να αγοράσει μια ουαλική Γραφή από έναν κληρικό. Η Μαίρη μάζευε χρήματα επί έξι χρόνια, και όταν έμαθε ότι όλες οι Γραφές είχαν πουληθεί, άρχισε να κλαίει με λυγμούς, απογοητευμένη. Ο κληρικός, βαθιά συγκινημένος, έδωσε στη Μαίρη μία από τις δικές του Γραφές.

Αργότερα, ο κληρικός αναλογίστηκε τους πολλούς άλλους που χρειάζονταν Γραφές και συζήτησε το πρόβλημα με φίλους του στο Λονδίνο. Το αποτέλεσμα ήταν να συσταθεί το 1804 η Βιβλική Εταιρία για τη Βρετανία και το Εξωτερικό. Η θέση της ήταν απλή: Να προμηθεύει στους ανθρώπους, σε λογική τιμή και στη δική τους γλώσσα, Γραφές που θα είχαν τυπωθεί «χωρίς σημειώσεις και σχόλια». Καταργώντας τα σχόλια στα περιθώρια, οι ιδρυτές της Εταιρίας έλπιζαν να αποφύγουν δογματικές αντιπαραθέσεις. Η Βιβλική Εταιρία, όμως, επρόκειτο να διχαστεί αρκετές φορές σε σχέση με τα Απόκρυφα βιβλία, το βάφτισμα μέσω κατάδυσης και το δόγμα της Τριάδας.

Ο αρχικός ενθουσιασμός μεταδόθηκε γρήγορα και μέχρι το 1813 είχαν συσταθεί ανάλογες εταιρίες στη Γερμανία, στην Ολλανδία, στη Δανία και στη Ρωσία. Αργότερα προστέθηκαν Βιβλικές εταιρίες σε άλλες χώρες. Όταν οι πρώτες Βιβλικές εταιρίες καθόρισαν τους στόχους τους, πίστευαν ότι ο περισσότερος κόσμος χρησιμοποιούσε μόνο λίγες κύριες γλώσσες. Ούτε που διανοούνταν ότι υπήρχαν χιλιάδες γλώσσες! Σχετικά λίγοι μεταφραστές ήξεραν την εβραϊκή ή την ελληνική ώστε να μεταφράζουν απευθείας από αυτές σε κάποια ομιλούμενη γλώσσα. Γι’ αυτό, όταν η Βιβλική Εταιρία για τη Βρετανία και το Εξωτερικό χρηματοδοτούσε μεταφράσεις, τις περισσότερες φορές οι μεταφραστές βάσιζαν την εργασία τους στην αγγλική Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου.

Οι Δυσκολίες Ενός Μεταφραστή

Μεγάλο μέρος της Αγίας Γραφής αποτελείται από αφηγήσεις και παραδείγματα που βασίζονται σε καθημερινές εμπειρίες. Αυτό την κάνει ευκολότερη στη μετάφραση σε σύγκριση με το τι θα συνέβαινε αν ήταν γραμμένη με αόριστους φιλοσοφικούς όρους. Όπως ήταν αναμενόμενο, όμως, οι πρώτες προσπάθειες των ιεραποστόλων απέφεραν μερικές φορές συγκεχυμένες ή αστείες αποδόσεις. Κάποια μετάφραση, για παράδειγμα, έδωσε στους ανθρώπους που ζούσαν σε ένα μέρος της Ινδίας την εντύπωση ότι ο Θεός είναι ένα γαλαζωπό ον. Η λέξη που χρησιμοποιήθηκε ως μετάφραση του «ουράνιος» στην έκφραση «ουράνιος Πατέρας» σήμαινε «αυτός που έχει το χρώμα του ουρανού» —των κατά γράμμα αιθέρων!

Αναφερόμενος στα εμπόδια που αντιμετωπίζει ο μεταφραστής, ο Αντονίραμ Τζάντσον έγραψε το 1819: “Όταν ξεκινάμε να μάθουμε μια γλώσσα που μιλιέται από ένα λαό ο οποίος ζει στην άλλη άκρη της γης, ο τρόπος έκφρασης του οποίου μάς είναι κατά συνέπεια εντελώς άγνωστος, και τα γράμματα και οι λέξεις δεν έχουν καμία απολύτως ομοιότητα με οποιαδήποτε άλλη γλώσσα την οποία γνωρίζουμε· όταν δεν έχουμε κανένα λεξικό ή διερμηνέα και χρειάζεται να αποκτήσουμε κάποια γνώση της γλώσσας προτού μπορέσουμε να επιστρατεύσουμε έναν ντόπιο δάσκαλο —αυτό σημαίνει εργασία!” Και η εργασία μεταφραστών όπως ο Τζάντσον συνέβαλε πάρα πολύ ώστε να γίνει η Αγία Γραφή ευρύτερα διαθέσιμη.

Η Αν Τζάντσον βοήθησε τον άντρα της στο δύσκολο έργο της μετάφρασης. Αλλά αυτοί οι δύο δεν αντιμετώπισαν απλώς ακαδημαϊκές δυσκολίες. Όταν οι αξιωματικοί του βασιλιά πήραν τον Αντονίραμ δια της βίας στη φυλακή, η Αν ήταν έγκυος. Έδειξε όμως θάρρος και επί 21 μήνες υπέβαλλε σε εχθρικούς αξιωματούχους υπομνήματα για χάρη του άντρα της. Αυτή η ταλαιπωρία, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ίδια ήταν άρρωστη, είχε το τίμημά της. Λίγο καιρό μετά την αποφυλάκιση του Αντονίραμ, η γενναία σύζυγός του Αν και η κορούλα τους πέθαναν από πυρετό. Ο Αντονίραμ ήταν συντετριμμένος. Ωστόσο, απέβλεπε στον Θεό για δύναμη και συνέχισε τη μετάφραση, ολοκληρώνοντας την Αγία Γραφή στη βιρμανική το 1835. Στο μεταξύ, αναπτύσσονταν άλλες ύπουλες αμφισβητήσεις όσον αφορά την Αγία Γραφή.

Αντιπαραθέσεις με Επίκεντρο την Αγία Γραφή

Ο 19ος αιώνας ήταν καιρός μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων, στις οποίες η Αγία Γραφή έπαιξε μερικές φορές πρωταγωνιστικό ρόλο. Λόγου χάρη, αν και η ρωσική Βιβλική Εταιρία άρχισε να λειτουργεί υπό την αιγίδα του τσάρου και της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αργότερα αυτοί διέλυσαν την Εταιρία και την έθεσαν υπό απαγόρευση. (Χιλιάδες Γραφές είχαν ήδη καεί περίπου ένα χρόνο νωρίτερα από τους αντιπάλους εκείνης της Εταιρίας.) Ο Ορθόδοξος κλήρος προσπαθούσε τώρα με ζήλο να θέσει τέλος σε εκείνο που είχαν αρχίσει να κάνουν με μεγάλο ενθουσιασμό οι πρώτοι Χριστιανοί —να διαδίδουν παντού την Αγία Γραφή. Οι Ορθόδοξοι ηγέτες το 19ο αιώνα επέμεναν ότι η Αγία Γραφή αποτελούσε απειλή για την εξουσία τόσο της Εκκλησίας όσο και του Κράτους. Αυτό είναι ειρωνικό, αν σκεφτεί κανείς ότι το αναδυόμενο πολιτικό επαναστατικό κίνημα θεώρησε την Αγία Γραφή, όχι απειλή για τις αρχές, αλλά απεναντίας όπλο που χρησιμοποιούσαν η Εκκλησία και το Κράτος για να κρατούν τις μάζες υποταγμένες. Η Αγία Γραφή δεχόταν επίθεση και από τις δύο πλευρές!

Τα επόμενα χρόνια, επίσης, η Αγία Γραφή δεχόταν όλο και περισσότερες επιθέσεις από «διανοουμένους». Το 1831 ο Κάρολος Δαρβίνος έφυγε με πλοίο για την αποστολή που τον οδήγησε στη διαμόρφωση της θεωρίας της εξέλιξης. Το 1848 ο Μαρξ και ο Ένγκελς εξέδωσαν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, στο οποίο παρουσίαζαν τη Χριστιανοσύνη ως όργανο καταπίεσης. Επίσης, στη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι ανώτεροι κριτικοί αμφισβήτησαν την αυθεντικότητα των Γραφών και την ιστορικότητα των Βιβλικών χαρακτήρων —ακόμη και του ίδιου του Ιησού! Αλλά ορισμένοι σκεπτόμενοι άνθρωποι αντιλήφθηκαν πόσο απατηλές ήταν οι θεωρίες που απέρριπταν τον Θεό και την Αγία Γραφή, και αναζήτησαν τρόπους λόγιας μελέτης για να επιβεβαιώσουν την αξιοπιστία της Αγίας Γραφής. Ένας από αυτούς ήταν ο Κωνσταντίν φον Τίσεντορφ, ένας ταλαντούχος Γερμανός γλωσσολόγος.

Ανακαλύψεις Συμβάλλουν στην Εδραίωση του Βιβλικού Κειμένου

Ο Τίσεντορφ ταξίδεψε σε όλη τη Μέση Ανατολή ψάχνοντας για αρχαία Βιβλικά χειρόγραφα, με την ελπίδα να εδραιώσει το πρωτότυπο κείμενο της Αγίας Γραφής πέρα από κάθε αμφιβολία. Το 1859, την ίδια χρονιά που ο Δαρβίνος εξέδωσε την Καταγωγή των Ειδών, ο Τίσεντορφ βρήκε το αρχαιότερο γνωστό πλήρες αντίγραφο των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών σε μια μονή στους πρόποδες του Όρους Σινά. Αυτό είναι γνωστό ως ο Σιναϊτικός Κώδικας, και πιθανώς συντάχθηκε περίπου 50 χρόνια προτού ολοκληρώσει ο Ιερώνυμος τη λατινική Βουλγάτα. Αν και το κατά πόσο ήταν σωστό να πάρει ο Τίσεντορφ τον κώδικα από τη μονή είναι ακόμη αμφιλεγόμενο ζήτημα, πάντως τον εξέδωσε, κάνοντάς τον έτσι διαθέσιμο στους λογίους.

Επειδή ο Σιναϊτικός Κώδικας ήταν ένα από τα αρχαιότερα χειρόγραφα που υπήρχαν σε πρωτότυπη γλώσσα, δεν κατέδειξε μόνο ότι οι Ελληνικές Γραφές είχαν παραμείνει ουσιαστικά αναλλοίωτες, αλλά επιπλέον βοήθησε τους λογίους να φέρουν στο φως λάθη που είχαν παρεισφρήσει σε νεότερα χειρόγραφα. Για παράδειγμα, αναφερόμενο στον Ιησού, το εδάφιο 1 Τιμόθεο 3:16, όπως αυτό εμφανίζεται στο Σιναϊτικό Κώδικα, λέει τα εξής: «Ος εφανερώθη εν σαρκί». Αντί της λέξης «ος», που σημαίνει «ο οποίος», τα περισσότερα χειρόγραφα που ήταν τότε γνωστά περιείχαν μια σύντμηση της λέξης «Θεός», η οποία προέκυπτε από μια μικρή αλλαγή στη λέξη «ος». Ο Σιναϊτικός Κώδικας, όμως, είχε συνταχθεί πολλά χρόνια πριν από οποιοδήποτε ελληνικό χειρόγραφο που είχε την απόδοση «Θεός». Έτσι, κατέδειξε ότι αυτή ήταν μια μεταγενέστερη αλλοίωση του κειμένου, η οποία προφανώς έγινε για να υποστηριχτεί το δόγμα της Τριάδας.

Από την εποχή του Τίσεντορφ έχουν έρθει στο φως περισσότερα χειρόγραφα. Σήμερα, τα γνωστά χειρόγραφα των Εβραϊκών Γραφών είναι συνολικά περίπου 6.000, ενώ των Ελληνικών Γραφών, πάνω από 13.000. Η συγκριτική μελέτη αυτών των χειρογράφων μάς έχει δώσει ένα απόλυτα αξιόπιστο κείμενο στις πρωτότυπες γλώσσες. Όπως σχολίασε ο λόγιος Φ. Φ. Μπρους: «Οι ποικίλες αποδόσεις . . . δεν επηρεάζουν καμιά σημαντική πλευρά των ιστορικών γεγονότων ή της Χριστιανικής πίστης και πρακτικής». Ενώ η Αγία Γραφή εξακολουθούσε να μεταφράζεται σε πολλές άλλες γλώσσες, πώς θα μπορούσε αυτή η αυξημένη γνώση να ωφελήσει τους ανθρώπους;

Η Εταιρία Σκοπιά και η Αγία Γραφή

Το 1881 μια ομάδα από λίγους αλλά ενθουσιώδεις δασκάλους και σπουδαστές της Αγίας Γραφής σχημάτισε αυτό που αργότερα έγινε η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά. Στην αρχή, διένεμαν Γραφές που είχαν εκδώσει άλλες Βιβλικές εταιρίες, ανάμεσα στις οποίες ήταν και οι Ελληνικές Γραφές του Τίσεντορφ. Μέχρι το 1890, όμως, άρχισαν και οι ίδιοι να εκδίδουν Γραφές, χρηματοδοτώντας την πρώτη από πολλές εκδόσεις της Αγίας Γραφής που θα ακολουθούσαν. Το 1926 η Εταιρία άρχισε να τυπώνει την Αγία Γραφή στα δικά της πιεστήρια. Αλλά διαφαινόταν όλο και περισσότερο η ανάγκη για μια εκσυγχρονισμένη μετάφραση της Αγίας Γραφής. Θα μπορούσε η γνώση που είχε αποκτηθεί τον προηγούμενο αιώνα μέσω των ανακαλύψεων και της λόγιας μελέτης να ενσωματωθεί σε μια κατανοητή Αγία Γραφή με λογική τιμή; Έχοντας αυτό ως στόχο τους, συνεργάτες της Εταιρίας ξεκίνησαν το 1946 την εργασία για την παραγωγή μιας καινούριας μετάφρασης των Γραφών.

Μία Μετάφραση, Πολλές Γλώσσες

Οργανώθηκε μια μεταφραστική επιτροπή από έμπειρους, χρισμένους Χριστιανούς με σκοπό να εκδοθεί Η Αγία Γραφή —Μετάφραση Νέου Κόσμου στην αγγλική. Αυτή παρουσιάστηκε σε έξι τόμους, που τέθηκαν σε κυκλοφορία από το 1950 ως το 1960, αρχής γενομένης με τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Από το 1963 έχει μεταφραστεί σε άλλες 27 γλώσσες, ενώ το έργο αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη για ακόμη περισσότερες. Οι στόχοι που τέθηκαν για τις άλλες γλώσσες είναι ίδιοι με αυτούς που τέθηκαν για την αγγλική. Πρώτον, η μετάφραση πρέπει να είναι ακριβής, προσεγγίζοντας όσο το δυνατόν τις σκέψεις που υπάρχουν στα πρωτότυπα. Το νόημα δεν πρέπει να διαστρεβλώνεται για να εναρμονίζεται με κάποια ιδιαίτερη δογματική κατανόηση. Δεύτερον, πρέπει να υπάρχει συνέπεια με το να διατηρεί η μετάφραση μία απόδοση για κάθε κύριο όρο, όσο αυτό επιτρέπεται λογικά από τα συμφραζόμενα. Αυτή η προσέγγιση βοηθάει τους αναγνώστες να διακρίνουν πώς χρησιμοποίησαν οι Βιβλικοί συγγραφείς συγκεκριμένες λέξεις. Τρίτον, η μετάφραση πρέπει να είναι όσο το δυνατόν κυριολεκτική χωρίς να κάνει το νόημα ασαφές. Η κυριολεξία φέρνει τον αναγνώστη σε στενότερη επαφή με την ιδιομορφία των πρωτότυπων γλωσσών και το συναφή τρόπο σκέψης. Και τέταρτον, πρέπει να διαβάζεται και να κατανοείται εύκολα από τον κοινό λαό.

Το κυριολεκτικό, ως επί το πλείστον, ύφος της Μετάφρασης Νέου Κόσμου στην αγγλική διευκολύνει τη μετάφρασή της σε άλλες γλώσσες. Προς αυτόν το σκοπό, οι μεταφραστικές ομάδες της Εταιρίας χρησιμοποιούν τώρα εξελιγμένα προγράμματα κομπιούτερ για να επιταχύνουν την εργασία τους και να την κάνουν ακριβέστερη. Αυτό το σύστημα βοηθάει τους μεταφραστές να συντάσσουν καταλόγους αντίστοιχων λέξεων της καθομιλουμένης για κάθε κύριο όρο. Τους δίνει επίσης τη δυνατότητα να μελετούν πώς αποδόθηκε στην αγγλική κάθε εβραϊκή και ελληνική λέξη της Αγίας Γραφής.

Η μετάφραση από την αγγλική πλεονεκτεί σημαντικά σε σύγκριση με την απευθείας εργασία από την εβραϊκή και την ελληνική. Εκτός από την επίσπευση της μετάφρασης, κάνει δυνατή τη μεγαλύτερη ομοιογένεια έκφρασης σε όλες τις γλώσσες. Γιατί; Επειδή είναι πολύ ευκολότερο να μεταφράζει κανείς με ακρίβεια από μια σύγχρονη γλώσσα σε μια άλλη παρά να μεταφράζει από κάποια αρχαία γλώσσα σε διάφορες σύγχρονες. Άλλωστε, οι μεταφραστές δεν μπορούν να συμβουλευτούν ανθρώπους που η γλώσσα τους μιλιούνταν πριν από χιλιάδες χρόνια, αλλά ανθρώπους που η μητρική τους γλώσσα είναι σύγχρονη.

Καλά Νέα για Όλα τα Έθνη

Πολλά ακόμη θα μπορούσαν να γραφτούν για τους αποφασισμένους άντρες και γυναίκες που συνέβαλαν στο να γίνει η Αγία Γραφή πέρα από κάθε σύγκριση το ευρύτερα διαθέσιμο βιβλίο στη γη. Στη διάρκεια των αιώνων, τουλάχιστον τέσσερα δισεκατομμύρια Γραφές και μέρη της Αγίας Γραφής έχουν τυπωθεί σε πάνω από δύο χιλιάδες γλώσσες, οι οποίες μιλιούνται από το 90 τοις εκατό και πλέον του παγκόσμιου πληθυσμού!

Η Αγία Γραφή προείπε ότι στις ημέρες μας θα γινόταν παγκόσμια διακήρυξη της Βασιλείας του Θεού. Προς αυτόν το σκοπό, είναι φανερό ότι ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός κατηύθυνε τα πράγματα με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι τώρα η Αγία Γραφή διαθέσιμη σχεδόν παντού. (Ματθαίος 13:47, 48· 24:14) Στο παρελθόν άφοβοι μεταφραστές και εκδότες της Αγίας Γραφής διακινδύνευσαν τα πάντα για να δώσουν σε εμάς το Λόγο του Θεού —τη μόνη πηγή πνευματικού φωτός σε έναν ηθικά συσκοτισμένο κόσμο. Είθε το παράδειγμά τους να σας υποκινεί να διαβάζετε αυτόν το Λόγο, να ζείτε σύμφωνα με αυτόν και να μεταδίδετε τα όσα λέει με την ίδια αποφασιστικότητα που επέδειξαν εκείνοι. Ναι, κάθε ημέρα, να επωφελείστε πλήρως από την αξιόπιστη Αγία Γραφή που έχετε στα χέρια σας! —Ησαΐας 40:6-8.

[Υποσημείωση]

Βλέπε «Η Διάσωση του Σιναϊτικού Κώδικα» στη Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1988

  • Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 15 Οκτωβρίου 1997

Μια σκληρή αυτοκριτική ενός καθολικού ιερέα για τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα

xirosima

Με την ευκαιρία της επετείου μνήμης για τα 72 χρόνια από την ατομική βόμβα στην Χιροσίμα.

parathiroΈφτασε στο e-mail μου από άνθρωπο που αγαπώ και εμπιστεύομαι. Αργότερα είδα μια παρόμοια ανάρτηση από τον φίλο μου Μπάμπη Δασκαλάκη σε μια ειδική ομάδα. Αποφάσισα παρ’ όλα αυτά να το δημοσιεύσω επειδή έχει μεγάλη αξία και επειδή σίγουρα δεν έχουμε τους ίδιους αναγνώστες ώστε να αποτελεί η δημοσίευση, μια υπερβολή.

Έχει σχέση με τη μνήμη από τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι γεγονός που ανάγκασε την Ιαπωνία να υποχωρήσει και να τελειώσει με τη νίκη της Αμερικής και των συμμάχων της ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Και έχει μεγάλη αξία, διότι εκείνος που μιλάει είναι ένα άνθρωπος που έπαιξε βασικό ρόλο στη ρήψη της ατομικής βόμβας. Αξίζει να δούμε τι λέει ένας καθολικός ιερέας:

«Η αποτυχία να μιλήσω για την υπέρτατη ηθική διαφθορά του μαζικού αφανισμού πολιτών ήταν αποτυχία ως Χριστιανού και ως ιερέα κατά την άποψή μου. Η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι ήταν εντός και προς έναν κόσμο και μια χριστιανική Εκκλησία η οποία το είχε επιζητήσει – η οποία είχε προετοιμάσει την ηθική συνειδητοποίηση της ανθρωπότητας ώστε να πράξει και να δικαιολογήσει το αδιανόητο. Είμαι βέβαιος ότι κυκλοφορούν εκκλησιαστικά έγγραφα που θρηνούν για το θάνατο πολιτών στους σύγχρονους πολέμους, και είμαι βέβαιος ότι οι έχοντες θέση εξουσίας στην εκκλησία θα τα ανασύρουν για να δείξουν ότι έδινε ηθική καθοδήγηση κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στα μέλη της.

Εγώ, όμως, ήμουν εκεί, και θα σας πω ότι η επιχειρησιακή ηθική ατμόσφαιρα στην Εκκλησία σε σχέση με το μαζικό βομβαρδισμό των πολιτών του εχθρού ήταν παντελώς αδιάφορη, σιωπηλή, και στην καλύτερη περίπτωση διεφθαρμένη – στη χειρότερη περίπτωση υποστήριζε θρησκευτικά αυτές τις δραστηριότητες ευλογώντας αυτούς που τις έπρατταν.

Τα λέω όλα αυτά όχι για να μετακυλήσω την κριτική σε άλλους, διότι δεν γνωρίζω τις ψυχές τους τότε ή τώρα. Τα λέω όλα αυτά ως ένας από εκείνους που συμμετείχαν στη λεγόμενη χριστιανική ηγεσία της εποχής. Βλέπετε έτσι, ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν πηγαίνω στην ημέρα της κρίσης αποβλέπωντας για δικαιοσύνη στο ζήτημα αυτό. Το έλεος είναι η σωτηρία μου.

[...] Κατά τους πρώτους τρεις αιώνες, τους τρεις αιώνες που ήταν πιο κοντά στον Χριστό, η Εκκλησία ήταν μια φιλειρηνική Εκκλησία. Με τον Κωνσταντίνο η εκκλησία αποδέχτηκε το παγανιστικό ρωμαϊκό ήθος του δίκαιου πολέμου και σιγά-σιγά άρχισαν τα μέλη της να αναμιγνύονται σε μαζικές σφαγές, αρχικά για το κράτος και αργότερα για την πίστη.

Καθολικοί, Ορθόδοξοι και Προτεστάντες, όποιες κι αν είναι οι διαφορές τους σε θεολογικά ζητήματα εσωτερικής φύσης, όλοι συμφώνησαν ότι δεν θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη στα σοβαρά η ξεκάθαρη και αδιαμφισβήτητη διδασκαλία του Ιησού σχετικά με την απόρριψη της βίας και την αγάπη για τους εχθρούς. Και έτσι οι κύριοι κλάδοι του Χριστιανισμού μέσω διαφορετικών θεολογικών μεθόδων τροποποίησαν τη διδασκαλία του Κυρίου μας σε αυτά τα θέματα μέχρι και οι τρεις τους να μπορούν να κάνουν όσα απέρριψε ο Ιησούς, δηλαδή, να πράττουν το οφθαλμόν αντί οφθαλμού, να σφαγιάζουν, να ακρωτηριάζουν, να βασανίζουν.

Αποτελεί για εμένα "σημείο" ότι χίλια εφτακόσια χρόνια χριστιανικού τρόμου και σφαγών θα κατέληγαν στις 9 Αυγούστου 1945 στην ρίψη από Καθολικούς της ατομικής βόμβας πάνω από τη μεγαλύτερη και την πρώτη Καθολική πόλη της Ιαπωνίας. Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι εγώ, ως Καθολικός ιερέας, θα είχα καταδικάσει τον ατομικό βομβαρδισμό των μοναχών. (Τρία τάγματα Καθολικών γυναικών μοναχών αφανίστηκαν στο Ναγκασάκι εκείνη την ημέρα.) Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι θα είχα προτείνει ως κατώτατο όριο Καθολικής ηθικής το να μην βομβαρδίζουν Καθολικοί τα Καθολικά παιδιά. Δεν το έκανα.

Εγώ, όπως εκείνος ο Καθολικός πιλότος στο αεροπλάνο στο Ναγκασάκι, ήμουν κληρονόμος ενός Χριστιανισμού ο οποίος για χίλια εφτακόσια χρόνια ενεπλάκη σε εκδίκηση, σε δολοφονία, σε βασανιστήρια, στην επιδίωξη της εξουσίας, των προνομίων και της βίας, όλα στο όνομα του Κυρίου μας.

Περπάτησα ανάμεσα στα ερείπια του Ναγκασάκι μετά τον πόλεμο και επισκέφτηκα το σημείο όπου κάποτε στεκόταν ο Καθεδρικός ναός του Ουρακάμι. Πήρα μέσα από τα ερείπια ένα κομμάτι ενός θυμιατηρίου. Όταν το κοιτάζω σήμερα προσεύχομαι στον Θεό να μας συγχωρήσει για το βαθμό στον οποίο διαστρέψαμε τη διδασκαλία του Χριστού και καταστρέψαμε τον κόσμο Του διαστρέφοντας αυτή τη διδασκαλία. Ήμουν ο Καθολικός στρατιωτικός ιερέας ο οποίος βρισκόταν εκεί όταν αυτή η αλλόκοτη διαδικασία, η οποία ξεκίνησε με τον Κωνσταντίνο, έφτασε στο κατώτατό της σημείο –ως τώρα».

* George Zabelka, «I was told It was Necessary» [«Μου είπαν ότι Ήταν Αναγκαίο»], Sojourners 9/8 1980, pp./σσ. 12-15.

  • Από το https://e-homoreligiosus.blogspot.gr

Όταν οι μνήμες είναι το καλύτερο και πιο ασφαλές μονοπάτι στις δυσκολίες της ζωής...

filaki.1
Τις φωτογραφίες αυτές τις είχα καιρό στο συρτάρι μου. Από τον Μάιο, όταν πήγαμε με τους αδελφούς από την Ουδετερότητα, στη Λίμνη Μουσών, εκδρομή. Τότε μου τις είχε δώσει η Μιχάλης Χατζηαργυρός από το προσωπικό του αρχείο. Θησαυρός, αν σκεφτείς το περιεχόμενο τους και κάτω από ποιες συνθήκες έχουν τραβηχτεί.

filaki.2
Και ξέρετε δα πως είναι αυτά. Λες, αύριο θα τα βάλω... Και έρχεται το αύριο και φέρνει μαζί του την επικαιρότητα και ότι αυτή κουβαλάει μαζί της. Και τις αφήνεις πιο πίσω επειδή η ιστορία που περιέχουν είναι διαχρονική. Και λες ότι όποτε κι αν έρθει η μέρα τους, αυτές θα έχουν να δώσουν πολλά, όπως τώρα…

filaki.3
Να λοιπόν μερικές από αυτές που αποτελούν θησαυρό για τη Θεοκρατία. Η πρώτη είναι στις φυλακές του Μπογιατίου,  εκεί λίγο πριν τη μεταπολίτευση και οι άλλες στα Γιάννενα, όπου ο Μιχάλης Χατζηαργυρός είναι επισκέπτης, οι δύο που ακολουθούν είναι από τα δικαστήρια στον Πειραιά, όταν δικαζότανε για προσηλυτισμό, το 1981.

filaki.4
Νέοι, όλο νιάτα και ζωή, αλλά σταθεροί στην πίστη και στον αγώνα για αιώνια ζωή... Τα χρώματα στις φωτογραφίες είναι χαρακτηριστικά. Μην ξεχνάτε, μόλις άρχισαν να βγαίνουν τα χρωματιστά φιλμ της Kodak και της Agfa και μας φαίνονταν κάτι το εκπληκτικό. Όλοι έχουμε κάτι να θυμόμαστε, αλλά οι φωτογραφίες είναι ο καλύτερος μάρτυρας…

filaki.5
Αλλά αυτές που θα μας μείνουν για πάντα στο μυαλό μας είναι αυτά τα στημένα δικαστήρια... Η λέξη προσήλυτος της κοινής ελληνικής αναφέρεται σε κάποιον που έχει μεταστραφεί. Από αυτήν προέρχεται η λέξη προσηλυτισμός, η οποία βασικά σημαίνει «την προσπάθεια για μεταστροφή ανθρώπων».

filaki.6
Είναι επιβλαβής ο προσηλυτισμός; Θα μπορούσε να είναι. Ο Ιησούς είπε ότι ο προσηλυτισμός που έκαναν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι ήταν επιβλαβής για εκείνους τους οποίους μετέστρεφαν. (Ματθαίος 23:15) Ασφαλώς, η «εξαναγκαστική μεταστροφή» είναι εσφαλμένη. Και χωρίς να έχουν καμιά σχέση μ’ αυτό πολλοί Μάρτυρες του ιεχωβά δικάστηκαν και καταδικάστηκαν.

filaki.7
Η άσκηση πίεσης στους ανθρώπους για να αλλάξουν τη θρησκεία τους είναι κάτι το εσφαλμένο. Οπωσδήποτε, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ενεργούν με τέτοιον τρόπο. Συνεπώς, δεν προσηλυτίζουν με τη σύγχρονη έννοια του όρου. Απεναντίας, όπως οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα, κηρύττουν τα καλά νέα σε όλους. Όποιοι ανταποκρίνονται με τη θέλησή τους προτρέπονται να αποκτήσουν περισσότερη γνώση μέσω Γραφικής μελέτης.

filaki.8
Τέτοια ενδιαφερόμενα άτομα μαθαίνουν να θέτουν πίστη στον Θεό και στους σκοπούς του, πίστη σταθερά βασισμένη σε ακριβή Γραφική γνώση. Ως αποτέλεσμα, επικαλούνται το όνομα του Θεού, Ιεχωβά, για σωτηρία. (Ρωμαίους 10:13, 14, 17) Το αν θα δεχτούν τα καλά νέα ή όχι είναι ζήτημα προσωπικής επιλογής. Δεν υπάρχει εξαναγκασμός. Αν υπήρχε, η μεταστροφή θα ήταν άνευ ουσίας. Για να είναι η λατρεία αποδεκτή στον Θεό, πρέπει να προέρχεται από την καρδιά. —Δευτερονόμιο 6:4, 5· 10:12.

filaki.9
Με την αδελφή Νάνσυ Γιουέν, η οποία δαπάνησε 20 χρόνια σε φυλακές και στρατόπεδα εργασίας στην Κίνα. Στη διάρκεια της μακράς φυλάκισης της βρισκόταν μακριά από την οικογένειά της και επί πλέον αντιμετώπιζε διαρκή πίεση να απαρνηθεί την πίστη της. Ωστόσο, μπόρεσε να επιζήσει από τη μακρά και σκληρή δοκιμασία βασιζόμενη στον Ιεχωβά για ενίσχυση και πλησιάζοντας την υποστηρίζουσα δύναμη του Λόγου του. Εδώ στο σπίτι του με φίλους καλούς.

Εσείς γνωρίζετε άραγε πώς έφτασε η Αγία Γραφή σε εμάς; —Μέρος Δεύτερο Ντοκουμέντο

agia.grafi7

agia.grafi.xromaΠύρινες γλώσσες υψώνονταν προς τον ουρανό καθώς ολοένα και περισσότερη καύσιμη ύλη στοιβαζόταν στη  μαινόμενη πυρά. Αλλά αυτή δεν ήταν μια συνηθισμένη φωτιά. Οι φλόγες της τροφοδοτούνταν από Άγιες Γραφές, υπό το βλέμμα ιερέων και ανώτερων κληρικών. Αλλά, αγοράζοντας τις Γραφές για να τις καταστρέψει, ο επίσκοπος του Λονδίνου βοηθούσε εν αγνοία του το μεταφραστή, τον Γουίλιαμ Τίντεϊλ, να χρηματοδοτήσει και άλλες εκδόσεις!

Τι ήταν εκείνο που έκανε και τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές να επιδεικνύουν τέτοια αποφασιστικότητα; Σε προηγούμενο τεύχος, (δείτε ΕΔΩ) εξετάσαμε την ιστορία της έκδοσης της Αγίας Γραφής μέχρι και τα τέλη του Μεσαίωνα. Τώρα ερχόμαστε στη χαραυγή μιας νέας εποχής κατά την οποία το άγγελμα και η εξουσία του Λόγου του Θεού επρόκειτο σύντομα να ασκήσουν βαθιά επίδραση στην κοινωνία.

Εμφανίζεται ένας Πρωτοπόρος

Ο Τζον Ουίκλιφ, ένας αξιοσέβαστος λόγιος της Οξφόρδης, κήρυξε και έγραψε με δυναμισμό εναντίον των αντιγραφικών συνηθειών της Καθολικής Εκκλησίας, βασίζοντας το κύρος του στο ‘νόμο του Θεού’, δηλαδή στην Αγία Γραφή. Έστειλε τους μαθητές του, τους Λολάρδους, σε όλη την ύπαιθρο της Αγγλίας για να κηρύξουν το άγγελμα της Αγίας Γραφής στην αγγλική σε όποιον θα άκουγε. Προτού πεθάνει το 1384, ξεκίνησε τη μετάφραση της Αγίας Γραφής από τη λατινική στην αγγλική των ημερών του.

Η εκκλησία βρήκε πολλούς λόγους για να περιφρονεί τον Ουίκλιφ. Κατ’ αρχάς, εκείνος καταδίκαζε τους κληρικούς για τις καταχρήσεις τους και την ανήθικη διαγωγή τους. Επιπλέον, πολλοί από τους θαυμαστές του Ουίκλιφ χρησιμοποίησαν με εσφαλμένο τρόπο τις διδασκαλίες του για να δικαιολογήσουν τις ένοπλες ανταρσίες τους. Ο κλήρος επέρριψε την ευθύνη στον Ουίκλιφ, ακόμη και μετά το θάνατό του, αν και ο ίδιος ποτέ δεν υποστήριξε βίαιες εξεγέρσεις.

Σε μια επιστολή προς τον Πάπα Ιωάννη ΚΓ΄ το 1412, ο Αρχιεπίσκοπος Άρουντελ αναφέρθηκε σε «εκείνο το άθλιο και ενοχλητικό υποκείμενο, τον Τζον Ουίκλιφ, του οποίου η μνήμη είναι καταραμένη, εκείνον το γιο του αρχαίου φιδιού, τον ίδιο τον προάγγελο και παιδί του αντίχριστου». Κορυφώνοντας την κατάκρισή του, ο Άρουντελ γράφει: «Για να ολοκληρώσει τη μοχθηρία του, επινόησε ως μέσο μια νέα μετάφραση των γραφών στη μητρική γλώσσα». Πράγματι, αυτό που εξόργιζε τους εκκλησιαστικούς ηγέτες πάνω από όλα ήταν ότι ο Ουίκλιφ ήθελε να δώσει στους ανθρώπους την Αγία Γραφή στη γλώσσα τους.

Παρ’ όλα αυτά, μερικά εξέχοντα άτομα είχαν πρόσβαση στις Γραφές σε καθομιλούμενες γλώσσες. Ένα από αυτά τα άτομα ήταν η Άννα της Βοημίας, η οποία παντρεύτηκε τον Βασιλιά Ριχάρδο Β΄ της Αγγλίας το 1382. Αυτή είχε στην κατοχή της αγγλικές μεταφράσεις των Ευαγγελίων τις οποίες είχε κάνει ο Ουίκλιφ, και τις μελετούσε συνεχώς. Όταν έγινε βασίλισσα, η ευνοϊκή της στάση βοήθησε στην προώθηση της υπόθεσης της Αγίας Γραφής —και όχι μόνο στην Αγγλία. Η Άννα ενθάρρυνε σπουδαστές από το Πανεπιστήμιο της Πράγας στη Βοημία να έρθουν στην Οξφόρδη. Εκεί μελέτησαν με ενθουσιασμό τα έργα του Ουίκλιφ και πήραν μερικά από αυτά μαζί τους όταν γύρισαν στην Πράγα. Η δημοτικότητα που είχαν οι διδασκαλίες του Ουίκλιφ στο Πανεπιστήμιο της Πράγας χρησίμευσε αργότερα ως υπόβαθρο στον Γιαν Χους, ο οποίος σπούδασε και τελικά δίδαξε εκεί. Ο Χους εξέδωσε μια ευανάγνωστη μετάφραση στην τσεχική, η οποία βασίστηκε στην παλιά σλαβονική μετάφραση. Οι προσπάθειές του προήγαγαν την κοινή χρήση της Αγίας Γραφής στη Βοημία και στις γειτονικές χώρες.

Η Εκκλησία Αντεπιτίθεται

Οι κληρικοί ήταν επίσης εξαγριωμένοι με τον Ουίκλιφ και τον Χους για το ότι δίδασκαν πως το «απλό κείμενο», οι αυθεντικές θεόπνευστες Γραφές χωρίς καμιά προσθήκη, είχαν μεγαλύτερη εξουσία από τις «ερμηνευτικές σημειώσεις», τις βαρύγδουπες παραδοσιακές επεξηγήσεις στα περιθώρια των Αγίων Γραφών που ήταν εγκεκριμένες από την εκκλησία. Εκείνο που ήθελαν αυτοί οι κήρυκες να καταστήσουν διαθέσιμο στο συνηθισμένο άνθρωπο ήταν το ανόθευτο άγγελμα του Λόγου του Θεού.

Παίρνοντας ψεύτικες υποσχέσεις για την ασφάλειά του, ο Χους εξαπατήθηκε και παρουσιάστηκε το 1414 ενώπιον της Καθολικής Συνόδου της Κωνσταντίας, στη Γερμανία, προκειμένου να υπερασπιστεί τις απόψεις του. Η σύνοδος αποτελούνταν από 2.933 ιερείς, επισκόπους και καρδινάλιους. Ο Χους συμφώνησε να αποκηρύξει τις διδασκαλίες του αν αυτές μπορούσαν να αποδειχτούν εσφαλμένες μέσω των Γραφών. Για τη σύνοδο, δεν ήταν αυτό το φλέγον ζήτημα. Το γεγονός ότι είχε αμφισβητήσει την εξουσία τους ήταν για εκείνους επαρκής λόγος ώστε να τον κάψουν στον πάσσαλο το 1415, καθώς προσευχόταν μεγαλόφωνα.

Επίσης, η ίδια σύνοδος έκανε μια τελική χειρονομία καταδίκης και προσβολής προς τον Τζον Ουίκλιφ διατάζοντας να ξεθαφτούν τα οστά του στην Αγγλία και να καούν. Αυτή η διαταγή ήταν τόσο αποκρουστική ώστε δεν εκτελέστηκε παρά μόνο το 1428, ύστερα από απαίτηση του πάπα. Όπως πάντα, όμως, τέτοιου είδους άγρια εναντίωση δεν εξασθένισε το ζήλο των άλλων ανθρώπων που αγαπούσαν την αλήθεια. Απεναντίας, ενίσχυσε την αποφασιστικότητά τους να δημοσιοποιούν το Λόγο του Θεού.

Η Επίδραση της Τυπογραφίας

Το 1450, μόλις 35 χρόνια μετά το θάνατο του Χους, ο Ιωάννης Γουτεμβέργιος άρχισε να χρησιμοποιεί εκτύπωση με κινητά στοιχεία στη Γερμανία. Το πρώτο μεγάλο έργο του ήταν μια έκδοση της λατινικής Βουλγάτας, η οποία ολοκληρώθηκε γύρω στο 1455. Μέχρι το 1495, ολόκληρη η Αγία Γραφή ή μέρος της είχε κιόλας τυπωθεί στη γερμανική, στην ιταλική, στη γαλλική, στην τσεχική, στην ολλανδική, στην εβραϊκή, στην καταλανική, στην ελληνική, στην ισπανική, στη σλαβονική, στην πορτογαλική και στη σερβική —με αυτή τη σειρά.

Ο Ολλανδός λόγιος Ντεζιντέριους Έρασμος παρήγαγε την πρώτη πλήρη τυπωμένη έκδοση του ελληνικού κειμένου το 1516. Ο Έρασμος ήθελε «να μεταφραστούν [οι Γραφές] σε όλες τις γλώσσες όλων των ανθρώπων». Αυτός, όμως, δίστασε να διακινδυνεύσει τη μεγάλη του δημοτικότητα μεταφράζοντας τη Γραφή ο ίδιος. Ωστόσο, ακολούθησαν άλλοι που θα ήταν πιο θαρραλέοι. Ανάμεσα σε αυτά τα άτομα, ξεχώρισε ο Γουίλιαμ Τίντεϊλ.

Ο Γουίλιαμ Τίντεϊλ και η Αγγλική Αγία Γραφή

Ο Τίντεϊλ εκπαιδεύτηκε στην Οξφόρδη και γύρω στο 1521 πήγε στο σπίτι του Σερ Τζον Γουόλς ως παιδαγωγός των παιδιών του. Στη διάρκεια των γευμάτων στο πλούσιο τραπέζι του Γουόλς, ο νεαρός Τίντεϊλ πολλές φορές λογομαχούσε με τους τοπικούς κληρικούς. Ο Τίντεϊλ αμφισβητούσε με τεκμηριωμένο τρόπο τις απόψεις τους ανοίγοντας τη Γραφή και δείχνοντάς τους εδάφια. Με τον καιρό, ο κ. και η κ. Γουόλς πείστηκαν για τα όσα έλεγε ο Τίντεϊλ, με αποτέλεσμα να προσκαλούν τους κληρικούς όλο και πιο αραιά και να τους δέχονται με λιγότερο ενθουσιασμό. Όπως ήταν φυσικό, αυτό εξόργισε ακόμη περισσότερο τους κληρικούς εναντίον του Τίντεϊλ και των πεποιθήσεών του.

Κάποτε, στη διάρκεια μιας λογομαχίας, ένας από τους θρησκευτικούς αντιπάλους του Τίντεϊλ ισχυρίστηκε: «Καλύτερα να μείνουμε χωρίς τους νόμους του Θεού παρά χωρίς τους νόμους του Πάπα». Φανταστείτε τη σταθερή βεβαιότητα του Τίντεϊλ καθώς απάντησε: «Αψηφώ τον Πάπα και όλους τους νόμους του. Αν ο Θεός φυλάξει τη ζωή μου, πριν περάσουν πολλά χρόνια θα κάνω ένα αγόρι που σέρνει το αλέτρι να γνωρίζει περισσότερα για τις Γραφές από όσα εσύ». Η απόφαση του Τίντεϊλ είχε οριστικοποιηθεί. Ο ίδιος έγραψε αργότερα: «Είχα αντιληφθεί εκ πείρας ότι ήταν αδύνατο να σταθεροποιηθούν οι λαϊκοί σε οποιαδήποτε αλήθεια, εκτός αν παρουσίαζε κανείς τη Γραφή μπροστά στα μάτια τους με ευκολονόητο τρόπο στη μητρική τους γλώσσα, ώστε να είναι σε θέση να διακρίνουν την ουσία, τη διάταξη και το νόημα του κειμένου».

Εκείνον τον καιρό, δεν είχε τυπωθεί ακόμη καμία Αγία Γραφή στην αγγλική. Έτσι, το 1523 ο Τίντεϊλ πήγε στο Λονδίνο ζητώντας την υποστήριξη του Επισκόπου Τένσταλ για μια μεταφραστική προσπάθεια. Όταν το αίτημά του απορρίφθηκε, ο Τίντεϊλ έφυγε από την Αγγλία προσπαθώντας να επιτύχει το σκοπό του· δεν επρόκειτο να ξαναγυρίσει ποτέ. Στην Κολωνία της Γερμανίας, έγινε εισβολή στο πρώτο του τυπογραφείο, και ο Τίντεϊλ μόλις και μετά βίας διέφυγε σώζοντας μερικές από τις πολύτιμες σελίδες που δεν είχαν δεθεί ακόμη. Ωστόσο, στη Βορμς της Γερμανίας παράχθηκαν τουλάχιστον 3.000 αντίτυπα της αγγλικής «Καινής Διαθήκης» του. Αυτά στάλθηκαν στην Αγγλία και άρχισαν να διανέμονται στις αρχές του 1526. Μερικά από αυτά τα αντίτυπα ήταν οι Γραφές που αγόρασε και έκαψε ο Επίσκοπος Τένσταλ, βοηθώντας εν αγνοία του τον Τίντεϊλ να συνεχίσει το έργο του!

Η Έρευνα Οδηγεί σε πιο Ξεκάθαρη Κατανόηση

Ο Τίντεϊλ προφανώς απολάμβανε το έργο του. Όπως το θέτει «Η Ιστορία της Αγίας Γραφής, του Κέμπριτζ» (The Cambridge History of the Bible): «Η Γραφή τον έκανε ευτυχισμένο, και ο γοργός και εύθυμος ρυθμός του προδίδει την ευτυχία του». Ο στόχος του Τίντεϊλ ήταν να αφήσει τις Γραφές να μιλήσουν στο συνηθισμένο άνθρωπο με γλώσσα όσο το δυνατόν πιο ακριβή και απλή. Με τις μελέτες του ανακάλυπτε το νόημα Βιβλικών λέξεων που είχε αποσιωπηθεί επί αιώνες στις δοξασίες της εκκλησίας. Καθώς δεν τον φόβιζε ούτε η απειλή του θανάτου ούτε οι κακοήθειες τις οποίες έγραφε ο ισχυρός εχθρός του, ο Σερ Τόμας Μορ, ο Τίντεϊλ ενσωμάτωσε τα ευρήματά του στη μετάφρασή του.

Εργαζόμενος με βάση την πρωτότυπη ελληνική γλώσσα του κειμένου του Έρασμου και όχι με βάση τη λατινική, ο Τίντεϊλ έμεινε πιστός στη λέξη αγάπη που εμφανίζεται στο Κείμενο αντί για τη λέξη «φιλανθρωπία». Ακόμη, χρησιμοποίησε το ουσιαστικό «εκκλησία» με τρόπο που δεν έστρεφε την προσοχή στα εκκλησιαστικά κτίρια· επίσης, χρησιμοποίησε το ρήμα «μετανοώ» αντί του «αποδίδω επιτίμιο», και τη λέξη «πρεσβύτεροι» αντί για τη λέξη «ιερείς». (1 Κορινθίους 13:1-3· Κολοσσαείς 4:15, 16· Λουκάς 13:3, 5· 1 Τιμόθεο 5:17· Τίντεϊλ [Tyndale]) Αυτές οι προσαρμογές ήταν καταστροφικές για την εξουσία της εκκλησίας και για τις παραδοσιακές θρησκευτικές συνήθειες, όπως ήταν η εξομολόγηση σε ιερείς.

Ο Τίντεϊλ προσκολλήθηκε παρόμοια στη λέξη «ανάσταση», απορρίπτοντας το καθαρτήριο και τη συνειδητότητα μετά θάνατον ως αντιγραφικά. Αναφορικά με τους νεκρούς, έγραψε στον Μορ: «Τοποθετώντας τους στον ουρανό, στην κόλαση και στο καθαρτήριο, αναιρείτε τα επιχειρήματα με τα οποία ο Χριστός και ο Παύλος αποδεικνύουν την ανάσταση». Σχετικά με αυτό, ο Τίντεϊλ αναφέρθηκε στα εδάφια Ματθαίος 22:30-32 και 1 Κορινθίους 15:12-19. Έφτασε ορθά στο σημείο να πιστεύει ότι οι νεκροί παραμένουν σε κατάσταση έλλειψης συνειδητότητας μέχρις ότου λάβει χώρα μια μελλοντική ανάσταση. (Ψαλμός 146:4· Εκκλησιαστής 9:5· Ιωάννης 11:11, 24, 25) Αυτό σήμαινε ότι ολόκληρη η διευθέτηση που αφορούσε την προσευχή προς τη Μαρία και τους «αγίους» ήταν άσκοπη εφόσον αυτοί, στην κατάσταση έλλειψης συνειδητότητας στην οποία βρίσκονταν, δεν μπορούσαν ούτε να ακούσουν ούτε να παρέμβουν.

Ο Τίντεϊλ Μεταφράζει τις Εβραϊκές Γραφές

Το 1530, ο Τίντεϊλ παρήγαγε μια έκδοση της Πεντατεύχου, των πρώτων πέντε βιβλίων των Εβραϊκών Γραφών. Έτσι έγινε ο πρώτος που μετέφρασε την Αγία Γραφή από την εβραϊκή κατευθείαν στην αγγλική. Ο Τίντεϊλ ήταν επίσης ο πρώτος Άγγλος μεταφραστής που χρησιμοποίησε το όνομα Ιεχωβά. Ο λόγιος Ντέιβιντ Ντάνιελ, από το Λονδίνο, γράφει: «Είναι βέβαιο ότι θα εντυπωσίασε πολύ τους αναγνώστες του Τίντεϊλ το γεγονός ότι το όνομα του Θεού αποκαλυπτόταν εκ νέου».

Προσπαθώντας να είναι σαφής, ο Τίντεϊλ χρησιμοποιούσε διάφορες αγγλικές λέξεις για να μεταφράσει μία και μόνο εβραϊκή λέξη. Ωστόσο, ακολούθησε πιστά τη δομή της εβραϊκής. Το αποτέλεσμα διαφυλάσσει τη λιτή δύναμη της εβραϊκής. Ο ίδιος είπε: «Τα χαρακτηριστικά της εβραϊκής γλώσσας ταιριάζουν χίλιες φορές περισσότερο με την αγγλική παρά με τη λατινική. Ο τρόπος ομιλίας είναι και στις δύο ο ίδιος· έτσι, σε πάρα πολλά σημεία, δεν χρειάζεται παρά να γίνει μια κατά λέξη μετάφραση στην αγγλική».

Αυτή η βασικά κατά γράμμα προσέγγιση διάνθισε τη μετάφραση του Τίντεϊλ με εβραϊκές εκφράσεις. Μερικές από αυτές πρέπει να φαίνονταν αρκετά περίεργες όταν τις πρωτοδιάβαζαν. Εντούτοις, οι άνθρωποι εξοικειώθηκαν τελικά τόσο πολύ με την Αγία Γραφή ώστε πολλές από αυτές τις εκφράσεις αποτελούν τώρα μέρος της αγγλικής γλώσσας. Μερικά παραδείγματα είναι οι εκφράσεις «άνθρωπος κατά την καρδιά του» (όπως στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 13:14) και «αποδιοπομπαίος τράγος». Επιπλέον, οι αναγνώστες της αγγλικής Αγίας Γραφής εξοικειώθηκαν έτσι με την εβραϊκή σκέψη, πράγμα που τους πρόσφερε μεγαλύτερη ενόραση στις θεόπνευστες Γραφές.

Η Αγία Γραφή και ο Τίντεϊλ υπό Απαγόρευση

Η δυνατότητα να διαβάζει κάποιος το Λόγο του Θεού στη γλώσσα του ήταν κάτι το συναρπαστικό. Ο λαός της Αγγλίας ανταποκρίθηκε αγοράζοντας όλα τα αντίτυπα που μπόρεσαν να μπουν λαθραία στη χώρα, καμουφλαρισμένα σαν δέματα με υφάσματα ή άλλα είδη. Στο μεταξύ, οι κληρικοί σκέφτονταν τη βέβαιη απώλεια της θέσης τους αν η Αγία Γραφή θεωρούνταν τελικά η ύψιστη αυθεντία. Επομένως, η κατάσταση γινόταν ολοένα και περισσότερο ζήτημα ζωής και θανάτου για το μεταφραστή και τους υποστηρικτές του.

Καθώς η Εκκλησία και το Κράτος συνέχιζαν να τον κυνηγούν, ο Τίντεϊλ εξακολούθησε να εργάζεται κρυμμένος στην Αμβέρσα του Βελγίου. Πάντως, αφιέρωνε δυο μέρες την εβδομάδα σε αυτό που ο ίδιος αποκαλούσε χόμπι του —το να προσφέρει υπηρεσίες σε άλλους Άγγλους πρόσφυγες, στους φτωχούς και στους ασθενείς. Ξόδεψε το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του με αυτόν τον τρόπο. Προτού μπορέσει να μεταφράσει το δεύτερο μισό των Εβραϊκών Γραφών, ο Τίντεϊλ προδόθηκε αντί χρημάτων από έναν Άγγλο ο οποίος προσποιήθηκε ότι ήταν φίλος του. Εκτελέστηκε στο Βιλβόρντ του Βελγίου το 1536 και τα τελευταία ένθερμα λόγια του ήταν: «Κύριε, άνοιξε τα μάτια του Βασιλιά της Αγγλίας».

Το 1538, ο Βασιλιάς Ερρίκος Η΄, για δικούς του λόγους, διέταξε να τοποθετηθούν Άγιες Γραφές σε κάθε εκκλησία στην Αγγλία. Αν και δεν έλαβε την τιμή ο Τίντεϊλ, η μετάφραση που επιλέχθηκε ήταν ουσιαστικά η δική του. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο του Τίντεϊλ έγινε τόσο γνωστό και αγαπήθηκε τόσο πολύ, ώστε «καθόρισε το θεμελιώδη χαρακτήρα των περισσότερων από τις μεταγενέστερες μεταφράσεις» στην αγγλική. (Η Ιστορία της Αγίας Γραφής, του Κέμπριτζ) Μέχρι και το 90 τοις εκατό της μετάφρασης του Τίντεϊλ μεταφέρθηκε αυτούσια στη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου του 1611.

Η ελεύθερη πρόσβαση στην Αγία Γραφή σήμανε μεγάλη αλλαγή για την Αγγλία. Οι συζητήσεις σχετικά με τις Άγιες Γραφές που είχαν τοποθετηθεί στις εκκλησίες έγιναν τόσο ζωηρές ώστε μερικές φορές διέκοπταν τις εκκλησιαστικές τελετές! «Οι ηλικιωμένοι μάθαιναν να διαβάζουν ώστε να μπορούν να ανατρέχουν απευθείας στο Λόγο του Θεού, και τα παιδιά κάθονταν με τους μεγαλυτέρους τους για να ακούν». (Συνοπτική Ιστορία της Αγγλικής Αγίας Γραφής [A Concise History of the English Bible]) Αυτή η περίοδος είδε επίσης μια συγκλονιστική αύξηση στη διανομή της Αγίας Γραφής σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και γλώσσες. Αλλά το κίνημα που αφορούσε την Αγία Γραφή στην Αγγλία επρόκειτο να ασκήσει παγκόσμια επίδραση. Πώς συνέβη αυτό; Και πώς έχουν επηρεάσει οι περαιτέρω ανακαλύψεις και η έρευνα τις Γραφές που χρησιμοποιούμε σήμερα; Θα ολοκληρώσουμε την αφήγησή μας με το επόμενο άρθρο αυτής της σειράς.

  • Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 15 Σεπτεμβρίου 1997

Εσείς γνωρίζετε πώς Έφτασε η Αγία Γραφή σε Εμάς;—Μέρος Πρώτο, ντοκουμέντο

agia.grafi2

agia.grafi.xromaΣε κάποιο μικρό εργαστήριο, ένας τυπογράφος και οι νεαροί βοηθοί του δουλεύουν ρυθμικά το ξύλινο πιεστήριό τους, τοποθετώντας με προσοχή λευκά φύλλα χαρτί πάνω στα τυπογραφικά στοιχεία. Καθώς απομακρύνουν τα φύλλα, ελέγχουν το τυπωμένο κείμενο. Κρεμούν τις διπλωμένες σελίδες πάνω σε σχοινιά που έχουν τεντώσει από τον έναν τοίχο στον άλλον, για να στεγνώσουν.

Ξαφνικά, ακούγονται δυνατά χτυπήματα στην πόρτα. Ταραγμένος, ο τυπογράφος βγάζει το σύρτη από την πόρτα, και μια ομάδα οπλισμένων στρατιωτών ορμάει μέσα. Αρχίζουν να ερευνούν για το πιο απαγορευμένο είδος παράνομου εντύπου —την Αγία Γραφή στη γλώσσα του κοινού λαού!

Ήρθαν πολύ αργά. Προειδοποιημένοι για τον κίνδυνο, ο μεταφραστής και ένας βοηθός του έχουν ήδη σπεύσει στο εργαστήριο και, αφού άρπαξαν στην αγκαλιά τους τις σελίδες, διαφεύγουν ανεβαίνοντας τον ποταμό Ρήνο. Τουλάχιστον έχουν σώσει μέρος του έργου τους.

Ο μεταφραστής σε αυτή την περίπτωση ήταν ο Γουίλιαμ Τίντεϊλ, ο οποίος προσπαθούσε να τυπώσει την απαγορευμένη αγγλική «Καινή Διαθήκη» του στην Κολωνία της Γερμανίας, το 1525. Αυτό που του συνέβη αποδείχτηκε ότι ήταν κάθε άλλο παρά μεμονωμένο περιστατικό. Στη διάρκεια των σχεδόν 1.900 ετών που μεσολάβησαν από την ολοκλήρωση της συγγραφής της Αγίας Γραφής, πολλοί άντρες και γυναίκες διακινδύνευσαν τα πάντα για να μεταφράσουν και να διανείμουν το Λόγο του Θεού. Εμείς, σήμερα, εξακολουθούμε να ωφελούμαστε από το έργο τους. Τι έκαναν αυτοί; Πώς έφτασαν σε εμάς οι Γραφές που έχουμε τώρα στα χέρια μας;

Αρχική Αντιγραφή και Μετάφραση της Αγίας Γραφής

Οι αληθινοί υπηρέτες του Θεού ανέκαθεν έτρεφαν πολύ μεγάλο σεβασμό για το Λόγο του. Η «Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια» (New Catholic Encyclopedia) παραδέχεται: «Όπως και οι προγενέστεροι Ιουδαίοι, οι πρώτοι Χριστιανοί θεωρούσαν πολύτιμη την ανάγνωση των Ιερών Βιβλίων. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού (Ματ 4.4· 5.18· Λου 24.44· Ιωα 5.39), οι Απόστολοι ήταν εξοικειωμένοι με την Π[αλαιά] Δ[ιαθήκη], πράγμα που υποδηλώνει παρατεταμένη και προσεκτική ανάγνωση και μελέτη, και παρότρυναν τους μαθητές τους να κάνουν το ίδιο (Ρω 15.4· 2Τι 3.15-17)».

Για αυτόν το σκοπό, χρειαζόταν να γίνουν αντίγραφα της Αγίας Γραφής. Στους προχριστιανικούς χρόνους, μεγάλο μέρος αυτής της εργασίας γινόταν από υψηλού επιπέδου επαγγελματίες ‘επιδέξιους αντιγραφείς’, οι οποίοι έτρεμαν τα λάθη. (Έσδρας 7:6, 11, 12, ΜΝΚ) Επιδιώκοντας το τέλειο, έθεσαν ένα υψηλό πρότυπο για όλους τους μεταγενέστερους αντιγραφείς της Αγίας Γραφής.

Εντούτοις, στη διάρκεια του τέταρτου αιώνα Π.Κ.Χ., εμφανίστηκε ένα πρόβλημα. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήθελε να εκπαιδευτούν όλοι οι λαοί του κόσμου στον ελληνικό πολιτισμό. Οι κατακτήσεις του εδραίωσαν την κοινή ελληνική ως τη διεθνώς ομιλούμενη γλώσσα σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Ως αποτέλεσμα, πολλοί Ιουδαίοι μεγάλωσαν χωρίς ποτέ να μάθουν να διαβάζουν εβραϊκά, και έτσι δεν ήταν σε θέση να διαβάζουν τις Γραφές. Γι’ αυτό, γύρω στο 280 Π.Κ.Χ., μια ομάδα λογίων της εβραϊκής συγκεντρώθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου για να μεταφράσει την Εβραϊκή Αγία Γραφή στην κοινή ελληνική, τη γλώσσα του λαού. Η μετάφρασή τους έγινε γνωστή ως η Μετάφραση των Εβδομήκοντα, όνομα το οποίο συνδεόταν με τον κατά προσέγγιση αριθμό των μεταφραστών που, όπως πιστεύεται, περιλαμβάνονταν στο έργο. Ολοκληρώθηκε γύρω στο 150 Π.Κ.Χ.

Τον καιρό του Ιησού, η εβραϊκή εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται στην Παλαιστίνη. Ωστόσο η κοινή ελληνική ήταν η γλώσσα που επικρατούσε εκεί καθώς και στις υπόλοιπες απομακρυσμένες επαρχίες του ρωμαϊκού κόσμου. Γι’ αυτό, οι Χριστιανοί συγγραφείς της Αγίας Γραφής χρησιμοποίησαν αυτή τη διαδεδομένη μορφή της ελληνικής προκειμένου να φτάσουν σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους των εθνών. Επίσης, παρέθεταν ελεύθερα από τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα και χρησιμοποιούσαν πολλούς από τους όρους της.

Εφόσον οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν ζηλωτές ιεραπόστολοι, έγιναν γρήγορα επιδέξιοι στο να χρησιμοποιούν τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα για να αποδεικνύουν ότι ο Ιησούς ήταν ο από πολλού αναμενόμενος Μεσσίας. Αυτό δυσαρέστησε τους Ιουδαίους και τους υποκίνησε να ετοιμάσουν ορισμένες νέες μεταφράσεις στην ελληνική, οι οποίες ήταν σχεδιασμένες έτσι ώστε να στερούν από τους Χριστιανούς τα επιχειρήματά τους αναθεωρώντας τα βασικά αποδεικτικά τους εδάφια. Παραδείγματος χάρη, στο εδάφιο Ησαΐας 7:14, η Μετάφραση των Εβδομήκοντα χρησιμοποιούσε τη λέξη «παρθένος», αναφερόμενη προφητικά στη μητέρα του Μεσσία. Οι νέες μεταφράσεις χρησιμοποιούσαν μια διαφορετική ελληνική λέξη, η οποία σημαίνει «νεαρή γυναίκα». Η συνεχιζόμενη χρήση της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα από μέρους των Χριστιανών τελικά έκανε τους Ιουδαίους να εγκαταλείψουν εντελώς την τακτική τους και να προωθήσουν την επιστροφή στην εβραϊκή. Σε τελική ανάλυση, αυτή η ενέργεια αποδείχτηκε ευεργετική για τη μετέπειτα μετάφραση της Αγίας Γραφής, επειδή συνέβαλε στο να παραμείνει ζωντανή η εβραϊκή γλώσσα.

Οι Πρώτοι Εκδότες Χριστιανικών Βιβλίων

Οι ζηλωτές πρώτοι Χριστιανοί άρχισαν να παράγουν όσα αντίγραφα της Αγίας Γραφής μπορούσαν, αντιγράφοντάς τα όλα με το χέρι. Ήταν επίσης πρωτοπόροι στη χρησιμοποίηση του κώδικα, ο οποίος είχε σελίδες όπως ένα σύγχρονο βιβλίο, αντί να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν ρόλους. Εκτός από το ότι διευκόλυνε τη γρήγορη ανεύρεση εδαφίων, ο κώδικας, σε έναν και μόνο τόμο, μπορούσε να περιέχει περισσότερα από όσα ήταν δυνατόν να καταγραφούν σε ένα ρόλο — λόγου χάρη, όλες τις Ελληνικές Γραφές ή ακόμη και ολόκληρη την Αγία Γραφή.

Ο κανόνας των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών ολοκληρώθηκε γύρω στο 98 Κ.Χ., με τα βιβλία του τελευταίου επιζώντα αποστόλου, του Ιωάννη. Υπάρχει ένα απόσπασμα από αντίγραφο του Ευαγγελίου του Ιωάννη, το οποίο αποκαλείται Πάπυρος Ράιλαντς 457 (P52), που χρονολογείται όχι αργότερα από το 125 Κ.Χ. Γύρω στο 150 ως το 170 Κ.Χ. κιόλας, ο Τατιανός, ένας μαθητής του Ιουστίνου του Μάρτυρα, συνέταξε το Διατεσσάρων, μια σύνθετη αφήγηση της ζωής του Ιησού με πληροφορίες οι οποίες είχαν συγκεντρωθεί από τα ίδια τέσσερα Ευαγγέλια που βρίσκονται στις σύγχρονες Γραφές μας. Με αυτό το έργο έδειχνε ότι θεωρούσε αυθεντικά μόνο εκείνα τα Ευαγγέλια και ότι αυτά βρίσκονταν ήδη σε κυκλοφορία. Περίπου το 170 Κ.Χ., καταρτίστηκε ο αρχαιότερος γνωστός κατάλογος των βιβλίων της «Καινής Διαθήκης», ο οποίος αποκαλείται Μουρατόρειο Απόσπασμα. Αυτό καταγράφει τα περισσότερα βιβλία των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών.

Η διάδοση των Χριστιανικών πεποιθήσεων δημιούργησε σύντομα την ανάγκη για μεταφράσεις των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών καθώς και των Εβραϊκών Γραφών. Έγιναν τελικά πολυάριθμες μεταφράσεις σε γλώσσες όπως η αρμενική, η γεωργιανή, η κοπτική και η συριακή. Πολλές φορές χρειαζόταν να επινοηθούν αλφάβητα απλώς και μόνο για αυτόν το σκοπό. Παραδείγματος χάρη, ο Ουλφίλας, ένας επίσκοπος της Ρωμαϊκής Εκκλησίας ο οποίος έζησε τον τέταρτο αιώνα, λέγεται ότι εφεύρε το γοτθικό σύστημα γραφής για να μεταφράσει την Αγία Γραφή. Παρέλειψε όμως τα βιβλία Βασιλέων επειδή θεωρούσε ότι αυτά θα ενθάρρυναν τις πολεμοχαρείς τάσεις των Γότθων. Πάντως, αυτή η ενέργεια δεν εμπόδισε τους «εκχριστιανισμένους» Γότθους να λεηλατήσουν τη Ρώμη το 410 Κ.Χ.!

Λατινικές και Σλαβονικές Άγιες Γραφές

Στο μεταξύ, η λατινική γλώσσα άρχισε να επικρατεί, και εμφανίστηκαν αρκετές εκδόσεις στην παλαιά λατινική. Διέφεραν όμως στο ύφος και στην ακρίβεια. Έτσι, το 382 Κ.Χ., ο Πάπας Δάμασος ανέθεσε στο γραμματέα του, τον Ιερώνυμο, να ετοιμάσει μια έγκυρη λατινική Αγία Γραφή.

Ο Ιερώνυμος ξεκίνησε αναθεωρώντας τις λατινικές εκδόσεις των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Για τις Εβραϊκές Γραφές, όμως, επέμενε να μεταφράσει από την πρωτότυπη εβραϊκή. Έτσι, το 386 Κ.Χ., πήγε και εγκαταστάθηκε στη Βηθλεέμ για να μελετήσει την εβραϊκή και να ζητήσει τη βοήθεια ενός ραβίνου. Αυτή η ενέργεια έγινε αιτία μεγάλης αντιλογίας στους εκκλησιαστικούς κύκλους. Μερικοί, περιλαμβανομένου και του Αυγουστίνου, ο οποίος ήταν σύγχρονος του Ιερώνυμου, πίστευαν ότι η Μετάφραση των Εβδομήκοντα ήταν θεόπνευστη και κατηγόρησαν τον Ιερώνυμο ότι «στράφηκε στους Ιουδαίους». Προχωρώντας σταθερά, ο Ιερώνυμος ολοκλήρωσε το έργο του γύρω στο 400 Κ.Χ. Πλησιάζοντας στην πηγή των πρωτότυπων γλωσσών και γραπτών κειμένων και αποδίδοντάς τα στη ζωντανή γλώσσα των ημερών του, ο Ιερώνυμος προηγήθηκε από τις σύγχρονες μεταφραστικές μεθόδους κατά χίλια χρόνια. Το έργο του έγινε γνωστό ως η Βουλγάτα, ή αλλιώς Κοινή Έκδοση, και ωφέλησε τους ανθρώπους επί αιώνες.

Στον ανατολικό Χριστιανικό κόσμο, πολλοί ήταν ακόμη σε θέση να διαβάζουν τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα καθώς και τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Αργότερα, όμως, η παλαιά σλαβονική, ο πρόδρομος των σημερινών σλαβικών γλωσσών, έγινε η κύρια γλώσσα στη βορειοανατολική Ευρώπη. Το 863 Κ.Χ., δυο ελληνόφωνοι, ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος που ήταν αδέλφια, πήγαν στη Μοραβία, η οποία τώρα βρίσκεται στην Τσεχία. Άρχισαν να μεταφράζουν την Αγία Γραφή στην παλαιά σλαβονική. Για να το κάνουν αυτό, επινόησαν το γλαγολιτικό αλφάβητο, το οποίο αργότερα παραγκωνίστηκε από το κυριλλικό αλφάβητο, που ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Κύριλλου. Από αυτό προήλθε το ρωσικό, το ουκρανικό, το σερβικό και το βουλγαρικό σύστημα γραφής της εποχής μας. Η σλαβονική Αγία Γραφή εξυπηρέτησε τις ανάγκες των ανθρώπων εκείνης της περιοχής επί γενιές ολόκληρες. Με τον καιρό, όμως, καθώς άλλαζαν οι γλώσσες, αυτή έγινε ακατάληπτη για το μέσο άνθρωπο.

Η Εβραϊκή Αγία Γραφή Επιζεί

Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, από τον έκτο περίπου μέχρι το δέκατο αιώνα Κ.Χ., μια ομάδα Εβραίων που ήταν γνωστοί ως Μασορίτες ανέπτυξαν συστηματικές μεθόδους αντιγραφής ώστε να διαφυλάξουν το κείμενο των Εβραϊκών Γραφών. Έφτασαν μάλιστα μέχρι του σημείου να μετράνε όλες τις γραμμές, ακόμη και το κάθε γράμμα, επισημαίνοντας τις διαφορές ανάμεσα στα χειρόγραφα, και όλα αυτά σε μια προσπάθεια να διαφυλάξουν ένα αυθεντικό κείμενο. Οι προσπάθειές τους δεν ήταν μάταιες. Για να παραθέσουμε ένα μόνο παράδειγμα, η σύγκριση ανάμεσα σε Μασοριτικά κείμενα που υπάρχουν σήμερα και στους ρόλους της Νεκράς Θαλάσσης, που γράφτηκαν μεταξύ του 250 Π.Κ.Χ. και του 50 Κ.Χ., δεν δείχνει καμιά δογματική αλλαγή μέσα σε 1.000 χρόνια και πλέον.

Στην Ευρώπη, ο Μεσαίωνας ήταν γενικά συνώνυμος με τους Σκοτεινούς Αιώνες. Η ανάγνωση και η μάθηση είχαν υποβαθμιστεί ανάμεσα στο λαό. Τελικά, ακόμη και οι κληρικοί, ως επί το πλείστον, δεν ήταν πια σε θέση να διαβάζουν την εκκλησιαστική λατινική και συχνά δεν μπορούσαν να διαβάσουν ούτε τη δική τους γλώσσα. Κατά την περίοδο αυτή, επίσης, στην Ευρώπη έκλειναν τους Εβραίους σε γκέτο. Εν μέρει εξαιτίας αυτής της απομόνωσης διαφυλάχτηκε η λόγια γνώση της Βιβλικής εβραϊκής. Ωστόσο, εξαιτίας προκατάληψης και έλλειψης εμπιστοσύνης, η γνώση των Εβραίων συχνά ήταν απρόσιτη εκτός των γκέτο. Στη δυτική Ευρώπη, η γνώση της ελληνικής βρισκόταν επίσης σε παρακμή. Η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο λόγω της ευλάβειας που έτρεφε η Δυτική Εκκλησία για τη λατινική Βουλγάτα του Ιερώνυμου. Αυτή γενικά θεωρούνταν η μόνη έγκυρη έκδοση, παρ’ όλο που στο τέλος της Μασοριτικής περιόδου η λατινική κατέληξε σταδιακά να γίνει μια νεκρή γλώσσα. Έτσι, καθώς η επιθυμία για γνώση της Αγίας Γραφής άρχισε σιγά σιγά να αναπτύσσεται, είχε στηθεί το σκηνικό για μια μεγάλη σύγκρουση.

Η Μετάφραση της Αγίας Γραφής Αντιμετωπίζει Εναντίωση

Το 1079, ο Πάπας Γρηγόριος Ζ΄ εξέδωσε το πρώτο από μια σειρά πολλών μεσαιωνικών εκκλησιαστικών διαταγμάτων που απαγόρευαν την παραγωγή και, μερικές φορές, ακόμη και την κατοχή εκδόσεων στην καθομιλουμένη. Απέσυρε την έγκριση για τέλεση της Θείας Λειτουργίας στη σλαβονική με τη δικαιολογία ότι κάτι τέτοιο θα απαιτούσε να μεταφραστούν τμήματα της Αγίας Γραφής. Υιοθετώντας εντελώς διαφορετική στάση από ό,τι οι πρώτοι Χριστιανοί, έγραψε: «Ο Παντοδύναμος Θεός θέλησε να είναι η αγία γραφή απόρρητη σε ορισμένα μέρη». Εφόσον αυτή ήταν η επίσημη θέση της εκκλησίας, οι υποστηρικτές της ανάγνωσης της Αγίας Γραφής θεωρούνταν ολοένα και περισσότερο επικίνδυνοι.

Παρά το αρνητικό κλίμα, η αντιγραφή και η μετάφραση της Αγίας Γραφής στις κοινές γλώσσες συνεχίστηκε. Εκδόσεις σε πολλές γλώσσες κυκλοφόρησαν κρυφά στην Ευρώπη. Όλες αυτές είχαν γραφτεί με το χέρι, εφόσον η εκτύπωση με κινητά στοιχεία δεν εφευρέθηκε στην Ευρώπη παρά μόνο στα μέσα του 15ου αιώνα. Εντούτοις, εφόσον τα αντίγραφα ήταν ακριβά και περιορισμένα σε αριθμό, ο απλός πολίτης μπορούσε να θεωρεί τον εαυτό του ευτυχή αν αποκτούσε μόνο ένα μέρος από κάποιο βιβλίο της Αγίας Γραφής ή απλώς λίγες σελίδες. Μερικοί αποστήθιζαν τεράστιες περικοπές, ακόμη και ολόκληρες τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές!

Αργότερα, όμως, άρχισαν να εμφανίζονται εκτεταμένα κινήματα που ζητούσαν την αναμόρφωση της εκκλησίας. Αυτά υποκινούνταν εν μέρει από την ανανεωμένη συνειδητοποίηση της σπουδαιότητας του Λόγου του Θεού για την καθημερινή ζωή. Πώς θα επηρέαζαν την Αγία Γραφή αυτά τα κινήματα καθώς και η ανάπτυξη της τυπογραφίας; Και τι έγινε με τον Γουίλιαμ Τίντεϊλ και τη μετάφρασή του, που αναφέρθηκαν στην αρχή; Θα παρακολουθήσουμε αυτή τη συναρπαστική ιστορία μέχρι τη δική μας εποχή.

[Υποσημειώσεις]

Το βιβλίο «Ο Μεγαλύτερος Άνθρωπος που Έζησε Ποτέ», το οποίο είναι έκδοση της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, αποτελεί ένα σύγχρονο παράδειγμα συνδυασμένης αφήγησης που βασίζεται και στα τέσσερα Ευαγγέλια.
Βλέπε «Ενόραση στις Γραφές», Τόμος 2, σελίδα 315 (στην αγγλική), που είναι έκδοση της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά.

  • Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ της 15 Αυγούστου 1997

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA